บทที่ 3: สัญญาจ้างเลือด

ค่ายลับใต้เขตชิงหยางไม่ปรากฏบนแผนที่ของแคว้นใด ไม่ปรากฏแม้แต่ในบันทึกของขุนศึกฝ่ายใน...เพราะมันไม่ใช่ค่ายทหารที่ถูกกฎหมาย แต่มันคือ ค่ายนักรบรับจ้างเลือด

ลั่วอวิ๋นก้าวเข้าสู่ค่ายด้วยฝีเท้าเนิบช้า

ผู้คนที่นี่ไม่ทัก ไม่ต้อนรับ พวกเขามองเขาด้วยสายตาเย็นชาด้วยรู้กันดีว่า ใครก็ตามที่เดินคนเดียวเข้าสู่ “หุบเขาจ้างเลือด” ต้องเป็น "ของจริง"

ในกระโจมกลางค่าย เจ้าชายเซี่ยชิงนั่งรออยู่แล้ว

รอบกายมีเพียงองครักษ์ติดตามสองคนที่แต่งกายเรียบง่ายราวชาวบ้านทั่วไป แต่ดวงตาคมราวเหยี่ยว

ลั่วอวิ๋นไม่คำนับ เขาเพียงทิ้งถุงผ้าหนัก ๆ ลงบนโต๊ะต่อหน้าพวกเขา

เสียงกระทบไม้ดัง "ตุบ" ดังชัด

“นี่คือหัวของหัวหน้าทัพกลายพันธุ์สาขาตะวันตก”

“และนี่...” — เขาวางลูกธนูหักอีกดอกหนึ่งลงเคียงข้างกัน

“คือคำเตือนว่า ข้าจะไม่ทำงานให้คนที่ทรยศข้าอีกเป็นครั้งที่สอง”

เซี่ยชิงมองเขาตรง ๆ น้ำเสียงเด็ดเดี่ยว

“ต้าอวี้ล่มสลายไปแล้ว ไม่มีผู้ใดเหลือที่จะหักหลังเจ้า”

“ข้าไม่ได้ต้องการศรของเจ้าเพียงเพื่อฆ่า แต่เพื่อ...ล้างบาปของแผ่นดินนี้”

ลั่วอวิ๋นเลิกคิ้วเพียงเล็กน้อย

“ล้างบาป...ด้วยเลือด?”

เจ้าชายพยักหน้า รอยยิ้มขื่นขม

“ไม่มีสิ่งใดสะอาดในสนามรบ มีเพียงคนที่สกปรกน้อยกว่าเท่านั้นที่ควรมีสิทธิ์ชี้ทางโลก”

สัญญาจ้างถูกเขียนลงบนแผ่นหนังสัตว์ — ไม่ใช่กระดาษ ไม่ใช่ผ้า

ด้วยหมึกสีดำเข้มผสมโลหิตของผู้ว่าจ้าง

ข้อตกลงมีเพียงหนึ่งเดียว:

"จงยิงศรเพื่อปลิดชีพแม่ทัพหลี่เหยียน แลกกับเสรีภาพของแคว้นชิงหยาง และความจริงเกี่ยวกับโครงการทหารอสูร"

ลั่วอวิ๋นยกนิ้วแตะหมึกเลือดบนหนังสัตว์ — และกดรอยนิ้วมือแดงฉานลงบนสัญญาโดยไม่ลังเล

หลังจากทำสัญญา เซี่ยชิงจัดหาที่พักให้ลั่วอวิ๋นในเมืองชิงหยางซึ่งกำลังแตกสลาย

และเขายืนยันหนักแน่นว่า ต้องเริ่มเคลื่อนไหวทันทีในค่ำคืนนี้ — ผ่านเส้นทางของเหล่านางโลมที่ฝังตัวอยู่ในวังชั้นใน

"หอนางโลมแห่งรุ่งอรุณ"

ที่นั่นคือสถานที่นัดหมายของสายลับ...และศัตรูบางคนที่รอคอยการหักหลัง