วางแผนหนีวิวาห์ 2

“ไห่ถังข้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะหนีวิวาห์!” หลังจากกินข้าวจนอิ่มแล้ว จึงได้เอ่ยบอกสาวใช้คนสนิทที่เติบโตมาด้วยกันด้วยน้ำเสียงแน่วแน่

“คุณหนูท่านไม่เคยออกนอกเมือง ท่านจะหนีไปที่ไหนเจ้าคะ!”

ไห่ถังเบิกตากว้างมองคุณหนูอย่างตกใจ คุณหนูเติบโตอยู่ภายในเมืองเสียนหลัว ไม่เคยออกนอกเมืองมาก่อนแล้วจะหนีไปที่ไหน แล้วจะหนีพ้นหรือ ในเมื่ออีกฝ่ายคือแม่ทัพปีศาจที่ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยม อำมหิต นางอยากจะพูดต่อแต่เมื่อเจอสายตาแน่วแน่ของคุณหนูจึงได้ปิดปากเงียบลง

“เรื่องนี้ค่อยคิดอีกที ก่อนอื่นเราต้องออกจากเมืองเสียนหลัวให้ได้เสียก่อน” ฟางหลิ่งเอ่ยบอก นางเองก็กลัดกลุ้มเช่นกัน เพราะไม่เคยออกจากเมืองเสียนหลัวมาก่อน แต่นางก็ไม่อาจทำใจแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักได้ แค่ข่าวลือที่ดังมาหนาหูก็แทบทำให้นางกลัวจนตัวสั่น

แล้วแบบนี้นางจะกล้าร่วมหอลงโรงกับเขาได้อย่างไร แม้นางจะเคยเข้าวังไปเข้าเฝ้าฟางกุ้ยเฟยอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เคยเห็นหน้าตาแม่ทัพผู้ขึ้นชื่อว่าน่ากลัวมาก่อน และถึงจะเคยไปร่วมงานเลี้ยงกับท่านพ่อท่านแม่ แม่ทัพปีศาจนั่นก็อยู่ที่ชายแดน

“คุณหนูแม่ทัพจางอาจจะไม่ได้น่าเกลียดน่ากลัวเหมือนข่าวลือก็ได้นะเจ้าค่ะ” ไห่ถังพยายามหาเหตุผลดี ๆ มาให้คุณหนูเปลี่ยนใจ นางกลัวว่าเรื่องหนีวิวาห์จะทำให้จวนตระกูลฟางเดือดร้อน

“ถ้าไม่ใช่เรื่องจริงจะมีข่าวลือเช่นนั้นออกมาได้อย่างไร แต่ช่างเถอะยังไงข้าก็ไม่อยากแต่งงานกับคนที่ข้าไม่ได้รัก” ฟางหลิ่งแย้งคำพูดของสาวใช้ ก่อนจะตัดบทเพราะอย่างไรนางก็ไม่แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักอย่างแน่นอน อีกทั้งไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเช่นนี้ งานแต่งครั้งนี้ท่านพ่อต้องถูกบังคับแน่นอน!

“พรุ่งนี้เจ้าเอาชุดสาวใช้มาให้ข้าด้วย เราจะปลอมตัวหนีออกไป” ฟางหลิ่งเอ่ยบอก ก่อนจะลุกขึ้นเข้าห้องนอนเพื่อเตรียมข้าวของจำเป็นที่ต้องใช้ อย่างน้อยเงินก็เป็นสิ่งจำเป็นที่สุด ส่วนเครื่องประดับนั้นนางไม่มีทางพกไปให้หนักตัวแน่ ๆ

แต่เมื่อคิดว่านางจะหนีออกจากจวน ก็อดที่จะคิดถึงสหายไม่ได้เพราะหลายวันก่อนช่วงบ่ายไฉ่หงมาให้นางสอนการร่ายรำซึ่งนางรู้มาว่าสหายจะแสดงให้พ่อบุญธรรมในงานเลี้ยงวันเกิดที่จะถึงนี้ ทว่าเมื่อคิดถึงปัญหาของตนจึงได้แต่กลัดกลุ้มใจอีกครั้ง

ฟางหลิ่งเป็นบุตรสาวของฮูหยินเอก นางจึงมีทุกอย่างที่ต้องการ อีกทั้งมีพี่สาวเป็นถึงกุ้ยเฟยชีวิตนางจึงอยู่สุขสบาย ไม่เคยมีใครบังคับนางมาก่อน แม้แต่องค์ชายหมายจะมาสู่ขอนาง บิดายังปฏิเสธไปเพื่อจะได้ไม่ได้เป็นการเลือกข้างอำนาจของเหล่าองค์ชาย อีกอย่างพี่สาวนางยังไม่ตั้งครรภ์ ฉะนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางลงข้างคนอื่นแน่ ๆ ทว่าไม่รู้ว่าทำไมแม่ทัพปีศาจนั่น มาขอนางท่านพ่อฟางโยว่ฉือถึงได้ตอบตกลง

“คุณหนูเอาไปเยอะขนาดนั้นเลยหรือเจ้าคะ” ไห่ถังเบิกตากว้าง มองคุณหนูรองที่หอบเงินตำลึงทองหลายร้อยก้อนใส่ห่อผ้าจนแทบจะยกไม่ไหว ไหนจะตั๋วเงินหลายหมื่นตำลึงนั่นอีก

“ข้าไม่รู้ว่าการเดินทางต้องใช้เงินเป็นค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ ข้าคิดว่ายิ่งมีมากก็ยิ่งเป็นผลดี แต่ว่า...” ฟางหลิ่งขมวดคิ้วอย่างคิดหนัก เมื่อเงินตำลึงทองมันหนักมากจริง ๆ นี่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้ายังหนักขนาดนี้ เวลาเดินทางจริง ๆ นางคงไปไหนไม่รอด เมื่อคิดอย่างนั้นก็ได้แต่เอาก้อนตำลึงทองกลับคืนใส่หีบไว้เช่นเดิม เหลือเพียงตั๋วเงินเท่านั้นไม่รู้ว่าจะพอใช้หรือไม่ เพราะหากหมดไปนางก็ไม่มีความสามารถหาเงินได้แล้ว

“เราจะหนีไปวันไหนเจ้าคะ” ไห่ถังเอ่ยถามด้วยสีหน้ากังวล แม้นางไม่เห็นด้วยแต่ไม่อาจปล่อยให้คุณหนูรองหนีไปคนเดียวได้

“พรุ่งนี้เช้า”

ฟางหลิ่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบ เพราะตอนนี้สายแล้วออกไปก็คงหนีไปได้ไม่ไกลเพราะมืดค่ำเสียก่อน เมื่อบอกจบก็จัดเตรียมเสื้อผ้าที่ดูเรียบง่ายที่สุดและนางนำออกไปเพียงแค่สองชุดเท่านั้น

เมื่อมัดห่อผ้าไว้เรียบร้อยนางก็ยัดไว้ใต้เตียง แต่เมื่อหันกลับมาก็เห็นไห่ถังยืนมองด้วยสีหน้าหน้าสับสน นางอดที่จะหัวเราะไม่ได้เพราะไห่ถังก็เติบโตที่เมืองเสียนหลัวมาตั้งแต่เด็กเช่นกัน