บทที่ 2 โจรกรรม (1)

เบื้องหน้าคือความงดงามสวยหรูซึ่งเต็มไปด้วยแสง สี เสียง เหล่านางแบบ และเครื่องเพชรเป็นประกายระยิบระยับ คือความบันเทิงใจของเหล่ามหาเศรษฐีผู้ใจบุญทั้งหลาย ทว่าเบื้องหลังเวที คือความวุ่นวายที่รินดาวไม่อยากมีส่วนร่วมด้วยซ้ำ

แต่เธอก็หลีกเลี่ยงไม่ได้!!!

นี่คือหนึ่งในความรับผิดชอบของเธอ!!!

ไม่มีนางแบบคนไหนมีคิวว่างพอจะสวมชุดที่เธอออกแบบได้เลยสักคน

สุดท้าย เธอจึงต้องจำใจขึ้นเวทีเดินแบบตามคำขอร้องขอมาเรียอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งนี้เป็นเพราะเธอรู้สึกสงสารและเห็นใจเพื่อนสาวนั่นเอง

“ฉันขึ้นไปเดินก็ได้ แต่ทีมงานจะมีเวลาแต่งหน้าทำผมให้ฉันเหรอ?”

“อย่าห่วงเลย เรายังพอมีเวลาอีกยี่สิบนาที มีการปรับเปลี่ยนแผนการบนเวทีนิดหน่อย พิธีการจะช่วยเหลือพวกเรา เขาจะทำการประมูลเพชรทันทีหลังจากที่นางแบบออกมาเดินโชว์ตัว” มาเรียอธิบายทุกรายละเอียด

จากนั้นทุกขึ้นตอนการทำงานจึงเกิดขึ้น...

รินดาวได้แต่นั่งนิ่ง ๆ เป็นตุ๊กตาให้เหล่าเมคอัพอาร์ติสต์จัดการเธอไป เพียงอึดใจเดียวเท่านั้น ขั้นตอนสุดท้ายก็มาถึง เธอต้องใส่ชุดนางฟ้า สวมปีกขนนกยาวรุ่มร่าม ถือคันธนู และลูกธนูในรูปแบบเทพธิดากรีก ออกไปเดินโชว์ตัวบนแคทวอล์คให้นักข่าวได้เก็บบันทึกภาพ อีกทั้งเธอยังฉีกยิ้มสวย ๆ สวมบทบาทเป็นนางฟ้าผู้พิทักษ์เพื่อเรียกความสนใจจากนักประมูลเพชร

เพราะค่ำคืนนี้เธอรับบทเป็นนางฟ้าผู้พิทักษ์นั่นเอง!

รินดาวรู้ว่าขั้นตอนนี้ไม่ยากเย็นอะไรเลย แค่ออกไปเดิน หมุนตัวไปมาและหาวิธีเรียกร้องความสนใจจากพวกเศรษฐีกระเป๋าหนักเท่านั้น

แต่ปัญหาอยู่ที่ เธอไม่ชอบปรากฏตัวต่อที่สาธารณะนี่ล่ะ!!!

“มั่นใจในตัวเองหน่อยสิแองจี้”

“ใส่ชุดนี้แล้ว ฉันรู้สึกสูญเสียความเป็นตัวเองไปเลยล่ะ”รินดาวทำหน้าเป็นกังวล

“แน่ล่ะ ก็ตอนนี้เธอเป็นนางฟ้าผู้พิทักษ์นี่นา ออกไปเถอะ ได้เวลาที่นางฟ้าจะให้พรกับผู้ชมแล้ว” มาเรียให้กำลังใจ

“เข้าใจสร้างแรงจูงใจดีนี่”

“ฉันไม่ได้แกล้งชม คืนนี้เธอสวยจริง ๆ อ้อ เกือบลืมบอกไป งานคืนนี้มีมิสเตอร์คารอส สปอนเซอร์รายใหญ่ที่เหมาเสื้อผ้าที่เธอออกแบบมาร่วมงานด้วยนะ”

“จริงเหรอ?!” รินดาวทำตาโตด้วยความตื่นเต้น อีกทั้งหันขวับไปสบตากับมาเรียทันที

“จริงสิ” มาเรียยืนยัน

นั่นยิ่งทำให้รินดาวรู้สึกประหม่าและรู้สึกกดดันยิ่งกว่าเดิม

เธอไม่เคยเจอหน้าผู้ชายคนนี้สักครั้ง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อจริงของเขา ไม่รู้เขาพักอาศัยอยู่ที่ไหน และเธอรู้จักเขาในนาม ‘มิสเตอร์คารอส’ผู้ให้การสนับสนุนเรื่องงานการกุศลทั้งหลาย ซึ่งโดยส่วนตัว เธออดปลื้มเขาไม่ได้ ทั้งนี้เป็นเพราะเขาเป็นกำลังใจให้เธอ อีกทั้งยังคอยให้การสนับสนุนงานของเธอตลอดสองปีที่ผ่านมานั่นเอง

หลายครั้งที่ผู้ชายลึกลับคนนี้ได้เข้าร่วมประมูลชุดที่เธอออกแบบ และหลายครั้งเช่นกันที่เขาเหมาเสื้อผ้าของเธอไป แต่นั่นไม่ปลื้มใจเท่ากับการที่เขาได้ให้คนนำช่อกุหลาบสีฟ้ามามอบให้เธอทุกครั้งหลังการจัดแสดงแฟชั่นโชว์จบลง

เพราะสิ่งที่เขามอบให้เธอ ล้ำค่าเหลือเกิน

เธอรู้มาว่าดอกกุหลาบสีฟ้า เป็นสัญลักษณ์แห่งความอดทน แข็งแกร่ง ดอกไม้แห่งความฝันที่สวยงาม และรวมไปถึงความมั่นคง... เธอไม่รู้เจตนาของคนให้หรอก ว่าเขาต้องการจะสื่ออะไรกับเธอ เพราะอีกนัยหนึ่งของ blue rose หรือดอกกุหลาบสีน้ำเงิน คือดอกไม้ที่สื่อไปในทางปฏิเสธ บอกลา และรวมถึงความรักที่ไม่สมหวัง

และดอกกุหลาบที่เขานำมามอบให้เธอ บางครั้งก็เป็นสีฟ้า บางครั้งก็คล้าย ๆ กับสีน้ำเงิน!

เธออยากพบเขาสักครั้งเพื่อกล่าวคำขอบคุณด้วยตัวเอง

“ฉันถอนตัวตอนนี้ได้มั้ย ฉันตื่นเต้นจนแข้งขาฉันเหมือนจะไม่มีแรงดื้อ ๆ” รินดาวรู้สึกใจฝ่อขึ้นมา

“ไม่เอาน่าแองจี้ อย่าปอดแหกสิ งานนี้จะไม่สำเร็จเลย หากเธอไม่เป็นส่วนหนึ่งของงาน” มาเรียรีบให้กำลังใจ ทั้งนี้เป็นเพราะผลประโยชน์ที่เธอจะได้รับต่อจากนี้นั่นเอง