ตอนที่ 4

เขาหยุดยืนข้างหน้าภัสรา หญิงสาวหรุบเปลือกตาลงต่ำ เธอได้ยินเสียงลมหายใจของเขาชัดเจน หลายครั้งที่เธอแอบเหลือบมองเขาตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้ ป้าของเธอเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับมหาเศรษฐีคนนี้ให้เธอฟัง ทว่าอย่างหนึ่งที่ป้าดวงไม่เคยบอกเธอนั่นคือ ดมิทรี มาร์โควิค เป็นผู้ชายที่ไม่ได้น่ามองแค่เรือนร่างสูงสง่า แต่ใบหน้าคร้ามเข้มเต็มไปด้วยเสน่ห์ราวกับเทพบุตรของเขาทำให้เธอหายใจผิดจังหวะทุกครั้ง

“ป้าสอนให้ฉันมาเป็นแม่บ้านให้คุณค่ะ”

“เวลาพูดเธอต้องสบตากับคนฟัง...เวอร์เน็ตตา”

ดมิทรีเชยคางมนของเธอให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลของเขา ดวงตาบนใบหน้าหล่อเหลาเป็นประกายเจิดจรัสแต่ก็ดุดันในความรู้สึกของหญิงสาว

“ค่ะ” ภัสราตอบเขาด้วยน้ำเสียงที่บอกว่าเธอประหม่าและหวั่นกลัวในที แต่สิ่งหนึ่งที่น่าอับอายสำหรับหญิงสาวคือใบหน้าที่เริ่มแดงซ่านขึ้นมาจนยั้งไม่อยู่ ดมิทรีจับจ้องบนใบหน้างาม ริมฝีปากจิ้มลิ้มของเธอเผยอออกดูเย้ายวนโดยไม่ตั้งใจ

“อย่างนั้นแล้ว ถ้าฉันสั่งอะไรเธอก็ต้องทำได้ทุกอย่างซีนะ”

“ค่ะ”

เขาเลิกยิ้มมุมปากขณะที่นิ้วแกร่งยังเชยคางเรียวของหญิงสาวให้ดวงหน้าหวานเงยขึ้นเผชิญหน้ากับเขา

“ถ้าอย่างนั้น...คืนนี้เธอต้องมาอาบน้ำให้ฉัน...ในห้องนี้”

ดวงตาของหญิงสาววาวขึ้นเล็กน้อย ภัสราเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ดมิทรีลดนิ้วแกร่งลงจากคางมน หญิงสาวทำหน้าแทบไม่ถูกเมื่อเจอคำสั่งแบบนั้น

“ว่ายังไง...ถ้าทำไม่ได้ก็กลับไปหาป้าเธอซะ แล้วเตรียมเงินใช้หนี้ให้ฉันด้วย”

“ทะ...ทำได้ค่ะ”

หญิงสาวรีบรับปากแต่ความรู้สึกนั้นกล้ำกลืนเหลือคณา เธอก้มหน้ารับคำสั่งของผู้บัญชาราวกับเต็มใจ

“ค่ะ...คุณดมิทรี...คืนนี้ฉันจะมาเตรียมน้ำอาบไว้ให้คุณ”

“ไม่ได้เตรียมเฉย ๆ แต่ต้องอาบน้ำให้ฉันด้วย”

ดูเหมือนเป็นคำสั่งที่ไร้สาระสิ้นดี ดมิทรีนึกในใจ นี่เขาเป็นบ้าอะไรถึงได้คิดจะยินยอมให้ผู้หญิงไทยคนนี้เข้าไปเห็นเขาทุกซอกทุกมุมเวลาอาบน้ำ แต่เขากลับเกิดความคิดที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นอีกอย่าง นั่นคืออยากรู้ว่าปากจิ้มลิ้มพริ้มเพราของภัสราจะหอมหวานแค่ไหนหากได้สัมผัส เรือนร่างของเธอก็เช่นกัน เนื้อในจะเป็นเช่นไรหากได้เห็นชัด ๆ...เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ

“ค่ะ...คุณดมิทรี”

“ฉันจะให้เธอพักที่บ้านหลังเล็กในสวน จะให้เบนจามินเป็นคนคอยดูแล แต่ฉันขอเตือนเธอไว้เสียก่อนนะว่า ถ้าอยากอยู่ที่นี่นาน ๆ อะไรที่ฉันไม่ชอบเธออย่าได้ทำเป็นอันขาด”

“ค่ะ...คุณดมิทรี”

“นี่พูดอย่างอื่นเป็นบ้างไหมนี่”

“ค่ะ...เอ้อ...เป็นค่ะ”