บทที่ 3

ทัณฑ์อาญารักมาเฟียเถื่อน

บทที่ ๓

"กรี๊ดดดด!!! พี่วายุสู้ๆ ๆ "

"พี่วายุหล่อมากเลยแก ฉันรักเค้า"

หญิงสาวนั่งวีดว๊ายชายหนุ่มอย่างออกรสออกชาติ โดยไม่มีใครสังเกตุแฟนสาวเขาที่นั่งอยู่ข้างๆ แม้จะรู้สึกดีที่มีคนชื่นชอบในตัวแฟนหนุ่ม แต่พิมดาวก็แอบรู้สึกหึงหวงเล็กน้อยตามประสาคนเป็นแฟน แม้เธอจะไม่ได้เปิดเผยตัวว่าเป็นแฟนของวายุก็ตามที

ร่างบอบบางนั่งเชียร์ชายหนุ่มที่อัศจรรย์ สาวๆ ต่างกรี๊ดกร๊าดชายหนุ่มรูปงามที่ตอนนี้กำลังบิดรถแข่งกับคู่แข่งอย่างสูสี เดิมพันครั้งนี้หลักล้าน เขาจะยอมแพ้ไม่ได้เด็ดขาด พอใกล้จะถึงเส้นชัยเขาก็เร่งบิดจนสุดไมค์ จนในที่สุดเขาก็ชนะ ร่างสูงถอดหมวกก่อนจะเสยผมเบาๆ สาวๆกรี๊ดกันไม่หยุดหย่อน วายุโบกมือให้แฟนสาว ก่อนจะขึ้นไปรับรางวัลแห่งชัยชนะ..

ทั้งสาวๆ ทั้งนักข่าวไปรุมเขาจนไม่มีที่ให้เธอแทรกเข้าไปเลย พิมดาวยืนยิ้มให้บางๆ จนเขาสัมภาษณ์เสร็จสรรพ ก็เดินออกมาหาเธอที่นั่งรออยู่

"ไงคะ..ร้อนรึเปล่า หิวมั้ย.." วายุใช้ผ้าเย็นซับเหงื่อที่ใบหน้า ยื่นมือมายีหัวเธออย่างเอ็นดู

"ไม่เลยค่ะ พี่วายุเหนื่อยไหมคะ.." พิมดาวถามไถ่แฟนหนุ่มด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะยื่นขวดน้ำให้อย่างเอาใจ

"อ่าา~ ชื่นใจจัง แค่นี้พี่ก็หายเหนื่อยแล้วล่ะ"วายุรับน้ำเย็นมาดื่มให้ชื่นใจ เขาหันไปสบตากับพิมดาวอย่างขอบคุณ

"แล้วพี่วายุมีธุระที่ไหนต่อรึเปล่าคะ"พิมดาวรับขวดน้ำเปล่ามาถือไว้ในมือ ผู้หญิงหลายคนต่างมองมาที่เธอและวายุอย่างอิจฉา

"อืม..ไม่น่าจะมีนะ..พี่พาดาวไปเที่ยวดีกว่า เป็นการฉลองที่พี่ชนะไง ดีไหม"

"ก็ได้ค่ะ..แต่มื้อนี้พี่วายุเลี้ยงนะคะ"

หญิงสาวยิ้มจนตาหยี ถึงไม่เลี้ยงฉลองในทุก ๆ ครั้งวายุจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้เธอเสมอ น้อยครั้งมาก ๆ ที่พิมดาวจะได้ควักเงินจ่ายเอง แม้เธอจะบอกว่าเกรงใจเขามากเท่าไหร่แต่วายุก็ไม่สน ยืนยันว่าอยากดูแลเธอ

"หืมม..ก็ได้ค่ะ..ขี้งกเหมือนกันนะเราเนี่ย" เขาบีบจมูกแฟนสาวอย่างมันเขี้ยว

"พี่วายุอะ ดาวเจ็บนะ.." เธอลูบจมูกป้อยๆ จมูกรั้นนิด ๆ แดงเรื่อน้อย ๆ วายุรู้สึกมันเขี้ยวและเอ็นดูแฟนสาวอย่างมาก

"ไปค่ะ..เดี๋ยวพี่ขอไปเปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะ"

"ค่ะ"

วายุเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่นานก็ออกมา ก่อนจะพาเธอไปที่รถชอปเปอร์คันโปรด เขาใส่หมวกกันน็อคให้หญิงสาว ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นคร่อมรถแล้วขับพาเธอตรงไปยังห้างทันที..

ทั้งสองเลือกร้านชาบู ก่อนที่ชายหนุ่มจะจูงมือหญิงสาวเข้าไปนั่งโต๊ะริมกระจก เธอก็สั่งอาหารก่อนจะนั่งคุยหยอกล้อกับแฟนหนุ่ม

"ดาวดูอ้วนขึ้นนะเนี่ย" เขาเอ่ยปากแซวหญิงสาว

"พี่วายุ! ดาวไม่อ้วนสักหน่อย.." พิมดาวหน้างอง้ำเมื่อถูกติว่าอ้วน

"อ้วนเป็นหมูเลย อู๊ดๆ หมูน้อยๆๆ " เขาทำจมูกเป็นหมูแล้วล้อเลียนเธอ จนเธออดยิ้มไม่ได้

"ไม่ต้องมาว่าดาวเลย..ชิส์~" เธองอนไม่จริงจังนัก พิมดาวแสร้งเชิ่ดหน้าอย่างแง่งอน ก่อนที่วายุจะยื่นมือมาเกี่ยวก้อยอย่างขอคืนดี

"ถึงจะอ้วน พี่ก็รักดาวนะ" คำพูดหยอดเสียงหวานของแฟนหนุ่มทำให้หัวใจเธอพองโต พิมดาวฉีกยิ้มจนตาหยีก่อนจะยื่นมือไปเกี่ยวก้อยกัน

"ก็ได้ค่ะ ดาวไม่งอนแล้วก็ได้"

อาหารถูกยกมาเสริฟในเวลาถัดมา วายุคีบหมูจุ่มจ่อไปที่ปากของแฟนสาวอย่างเอาใจ ยิ่งเห็นเธอกินได้เยอะเขายิ่งดีใจ พิมดาวผอมแห้งจนแทบเหลือแต่กระดูก

"อ่ะนี่..กินเยอะๆ จะได้เป็นแม่หมู อู๊ดๆ "

"พี่วายุ! งั้นดาวไม่กินแล้ว " เธอวางตะเกียบก่อนจะนั่งกอดอก หางตาชำเลืองมองหมูจุ่มในมือ

"ฮ่าๆ ๆ พี่ล้อเล่นค่ะ..ดาวผอมจนลมจะพัดปลิวได้แล้วนะ พี่แค่อยากให้ดาวมีน้ำมีนวลแค่นั้นเอง " เขาบอกยิ้มๆ เขาแค่อยากแหย่เธอเล่นแค่นั้นแหละ

"อ้วนก็ไม่สนค่ะดาวจะกิน เพราะพี่วายุเลี้ยง ฮ่าๆ ๆ " เธอหัวเราะก่อนจะตักหมูจุ่มเข้าปาก

"นี่แน่ะ..ไอ้ขี้งก" วายุเอาตะเกียบเคาะหัวเธอเบาๆ

"งื้อออ พี่วายุอะ..อะ ดาวป้อน" เธอตักหมูจุ่มป้อนเขาทีนึงผลัดกันป้อน

"อ้ามมม~" พอเขาอ้าปากจะกิน เธอก็เอาหมูจุ่มเข้าปากเธอซะเอง

"อ้าวว นึกว่าจะป้อน" เขาคว่ำหน้าอย่างไม่จริงจังนัก พิมดาวหัวเราะชอบใจ

"ฮ่าๆ ๆ อะๆ ป้อนก็ได้" เธอยื่นป้อนเขาอีกครั้ง ครั้งนี้ป้อนจริงๆ

ทั้งสองหยอกล้อกันไปอย่างมีความสุข โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาหนึ่งจ้องมองพวกเขาอยู่มาสักพักแล้ว ปากอิ่มสีแดงสดเบ้ขึ้นอย่างนึกอิจฉา

"มีความสุขซะให้พอ! ก่อนที่แกจะไม่มีความสุขอีก นังดาว!"

ปากแดงพึมพำเบาๆ เธอพูดอย่างโกรธแค้น หญิงสาวยืนมองสักพัก ก่อนจะเดินจากไป

ด้านวายุและพิมดาว หลังจากกินเสร็จแล้วเขาก็ไปส่งเธอที่ร้านกาแฟตามปกติ พิมดาวมีท่าทีอิดออดเล็กน้อย ด้วยเพราะมีเวลาให้กันน้อยลง พักนี้จะเจอกันทีก็แทบไม่มีเวลา

"พี่กลับก่อนนะ"

"ขับรถดีดีนะคะ" แม้จะรู้สึกคิดถึงแค่ไหน แต่เธอก็โตพอที่จะแยกแยะเรื่องส่วนตัวได้ เธอต้องทำงานเขาเองก็เช่นกัน

"ไว้คืนนี้พี่จะไปหา" วายุยิ้มกรุ่มกริ่ม

"คนบ้าา.."

เธอต่อว่าเขาอย่างเขินอาย แม้เธอจะเคยๆกันอยู่แล้ว แต่เธอก็ไม่ชิน เพราะไม่บ่อยนักที่เขาจะมีอะไรกับเธอ เขาให้เกรียติเธอเสมอนี่คือสิ่งที่เธอหลงรักในตัวเขา

"พี่พูดจริงๆนะ" วายุยืนยันหนักแน่น กะพริบตาปริบๆ เชิงออดอ้อน

"โอเคค้า ดาวจะรอนะ" พิมดาวยิ้มบางๆ ให้แฟนหนุ่มก่อนจะโบกมือลา

"ไว้พี่จะโทร.หานะครับ"

เขาหอมแก้มเธอก่อนจะขับรถออกไป ทิ้งร่างบอบบางยืนบิดเขินอายอยู่ พิมดาวเดินกลับเข้าไปในร้านและพลันสายตาก็เจอกับเด็กในร้านที่ยืืนยิ้มแซวเจ้านาย

"แหม๋ พี่ดาวหน้าแดงเชียวนะคะ กี้เห็นนะว่าเมื่อกี้พี่วายุหอมแก้มพี่ดาว" เด็กในร้านเอ่ยแซว

"แดงเดิงอะไรกัน..ไปเลยทำงานเลย" เธอต่อว่าอย่างไม่จริงจังนัก เด็กในร้านก็อมยิ้มก่อนจะเดินออกไปทำงาน

พิมดาวยกมือขึ้นลูบแก้มที่เห่อร้อนเบาๆ ไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าแก้มต้องแดงมากแน่ๆ หญิงสาวยิ้มกริ่มพลางฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี เธอจัดขนมคุกกี้เรียงรายน่ารับประทาน