ทัณฑ์อาญารักมาเฟียเถื่อน

บทนำ

ชายหนุ่มอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะลงไปดูคนที่ลูกน้องบอกว่าเป็นไข้..เขาเปิดประตูเข้าไปพร้อมลูกน้องสามถึงสี่คน แต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อสภาพเธอดูไม่ได้เลยสักนิด..

"พวกมึงออกไปก่อน!

เขาหันไปสั่งการ์ดเมื่อเห็นว่าสภาพของเธอไม่เรียบร้อย..การ์ดเดินออกไปจนหมด เขาเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว ก่อนจะถอดเสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียวคลุมร่างของหญิงสาวไว้ ก่อนจะปลุกร่างบาง

แปะ แปะ

เขาตบหน้าเธอเบาๆ เพื่อเรียกสติคนที่นอนสลบไสลด้วยพิษไข้

"นี่!..ยัยฆาตกร! "

"นี่! เธอตื่นเดี๋ยวนี้นะ!.อย่ามาสำออย!...จะมาตายตอนนี้ไม่ได้นะโว้ยย ฉันยังไม่ให้เธอตาย! "

เขาเขย่าคนตัวเล็กแต่ไม่มีท่าทีว่าเธอจะตื่นเลย เขาถอนหายใจออกมาอย่างแรงเพื่อระงับความโกรธ เขาปลดล็อกโซ่ตรวนออกจากขาเธอ ก่อนจะช้อนร่างบางขึ้นเดินออกไป..ท่ามกลางความแปลกใจของลูกน้อง เมื่อเห็นเขาถอดเสื้อคลุมให้หญิงสาว ส่วนตัวเองเดินเปลือยเปล่าโชว์ซิกแพค

"มองห่าอะไร!! "

เขาหันไปตวาดลูกน้องดังลั่น เมื่อต้องมาขายขี้หน้าต่อหน้าลูกน้องเพราะยัยฆาตกร ลูกน้องต่างพากับก้มหน้าหลบอย่างรวดเร็ว ราวกับไม่รู้ไม่เห็นอะไร

เขาอุ้มเธอขึ้นไปยังห้องของเขา ก่อนจะโยนเธอลงบนที่นอนอย่างแรง..

"อื้ออ~~" ร่างบางขยับตัวมื่อรู้สึกเจ็บ แต่ก็ยังไม่ยอมตื่น..

"ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!! " เขายืนเท้าเอวมองคนตัวเล็กอย่างระงับโทสะ

".................."

"ยัยบ้าเอ่ยยย!!!." เขาสบถดังลั่นก่อนจะเดินไปตามแม่บ้านมาเช็ดตัวให้เธอ

"เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอด้วย"

"ค่ะ" ป้าแม่บ้านถอดเสื้อผ้าเธอออกก่อนจะเช็ดตัวทำความสะอาดให้..

"เอ่อ.. นายคะ..ไม่มีเสื้อผ้าให้เธอเปลี่ยนค่ะ"

"โว้ยยย!!..หาแต่เรื่อง ไปรื้อเอาในตู้ฉันตัวไหนใส่ได้ก็ใส่ให้ไปก่อน" เขาบอกอย่างหงุดหงิด

"ค่ะๆ" ป้าแม่บ้านใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินไปเอายาในกล่องพยาบาลมายื่นให้ผู้เป็นนาย..

"เอ่อ..นายคะ..คะ..คือว่า..ป้าเห็นตามตัวหนูคนนั้นมีแต่แผล และรอยฟกช้ำตามตัวเต็มไปหมด..นายเอายาไปทาให้เธอนะคะ.."

"เออ!!..จะไปไหนก็ไป!"

เขาเดินหงุดหงิดขึ้นไปบนห้อง มองตัวต้นเหตุที่ตอนนี้นอนหลับตาพริ้ม ชายหนุ่มมองตามร่างกายเธอที่เขียวช้ำไปทั้งตัว รอยดูดที่ลำคอและหน้าอก ทั้งรอยเข็มขัด รอยฝ่ามือ ข้อเท้าของเธอบวมเป่ง มันแดงจนน่ากลัว เขาถอนหายใจก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียง เขาทายาให้หล่อนแบบไม่เต็มใจนัก..

" มึงฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ฉันจะทบต้นทบดอกเลยคอยดู!!"

เขาเดินเข้าห้องน้ำไป นอนแช่ในอ่างอย่างระงับอารมณ์..ก่อนจะชำระร่างกายแล้วเดินออกมา

" อย่า!..ฮือๆ~ อย่าทำ..ปล่อย..ฮึก~"

มือเรียวป่ายสะเปะสะปะไปทั่วบนอากาศ เธอละเมอด้วยพิษไข้..ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้าไปใกล้เพื่อฟังให้แน่ชัดว่าเธอพูดอะไร เห็นปากบางซีดพึมพำอะไรสักอย่าง

"พี่วายุ..."

เขาชะงักกึก เมื่อเธอเอ่ยชื่อคนที่เธอทำให้เขาตาย แววตาเขาวาวโรจน์ขึ้นมาทันที เขาเกลียดผู้หญิงคนนี้ มือหนาพุ่งไปบีบคอเธออย่างรวดเร็ว

"แค่กกๆๆ..ฮึก..แค่กกๆๆ"

พิมดาวสำลักเมื่อขาดอากาศหายใจ ก่อนจะลืมตาขึ้นมาเห็นดวงตาที่พร้อมจะเผาเธอให้ไหม้เป็นจุล มือหนาเพิ่มแรงบีบเข้าไปอีกอย่างเคียดแค้น

"แค่กกๆๆ..เฮือก~ แค่กกๆๆ"

"คนอย่างเธอมันสมควรตาย!! "

ก็อกๆๆ!!!

"ใครวะ!! "

เขาปล่อยมือจากคอเธอทันที หญิงสาวสูดอากาศหายใจอย่างรวดเร็วราวกับว่าจะไม่มีโอกาสได้หายใจอีกอีก ..เขาเดินปึงปังออกไป ทิ้งเธอนอนหายใจรวยรินอยู่ในห้อง น้ำตาเธอไหลอาบแก้ม..ลำคอแห้งผาก เธอหิวมากสองวันแล้ว เธอไม่ได้กินอะไรเลยแม้แต่น้ำ..

"คนใจร้าย..ฉันเกลียดคุณ..ฮืออ~~"

พิมดาวพยุงตัวลุกขึ้น แต่ก็ต้องล้มลงเมื่อเธอเจ็บแปลบที่ข้อเท้า มันบวมแดงจนอักเสบ เธอหยัดกายลุกขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะพยุงตัวเองเข้าห้องน้ำ เธอกดล็อกประตูห้องน้ำทันที อย่างน้อยก็กันเขาได้..ร่างบางค่อยๆเดินไปนอนแช่ในอ่างอาบน้ำ อย่างน้อยก็ขอให้เธอได้พักสายตาสักชั่วโมงก็ยังดี..เธอนอนคิดก่อนจะพล่อยหลับไป..

ปังๆๆ!!! ปังๆๆๆ!!!

เสียงทุบประตูไม่ได้เรียกความสนใจจากคนที่นอนแช่ในน้ำแม้แต่น้อย ในตอนนี้เธอกำลังอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ชายที่รักมาหาเธอพร้อมกับโอบกอดเธอไว้แน่น พิมดาวคลี่ยิ้มบางๆ รู้สึกสุขใจที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ

"เปิด!! ฉันบอกให้เธอเปิดประตู!!

ปังๆๆ!! ปังๆๆ!!!

"เปิดเดี่ยวนี้นะ ยัยฆาตกร..คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรอ.." ชายหนุ่มเดินไปเอากุญแจสำรองมาก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

แกรก!...