Ep.4

#

ทัณฑ์สวาทอาจารย์เถื่อน

Ep.4

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา ความรุนแรงคำหยาบคาย

ท่านใดไม่ชอบผ่านได้เลยนะคะ

ทุกตัวละครและเหตุการณ์เป็นเพียงการแต่งขึ้นมาเท่านั้นไม่มีตัวตนอยู่จริง

(

ขออนุญาตเเทนเเม่นมว่าป้าอุไรนะคะ)

เวลา

06:10

น.

Talk :

ณิชา

ณิชา : แม่นมคะ

มีอะไรให้ช่วยไหมคะ หนูอยากช่วย

ป้าอุไร : ตื่นมาทำอะไรเเต่เช้าคะเนี่ย

ทางนี้ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรียกว่าป้าดีกว่านะ เรียกเเม่นมห่างเหินแปลกๆจังลูก

ณิชา : ก็ณิชาอยากช่วยนี่คะ

ให้ณิชาช่วยนะคะ

ป้าอุไร :

งั้นหนูณิมาช่วยป้าหั่นผักก็ได้ค่ะ ทางนี้ค่ะ วันนี้ป้าจะเข้าเมืองไปด้วยกันไหมคะ

ณิชา : หนูไปได้ด้วยหรอคะคุณเค้าจะไม่ว่าอะไรหรอคะ

ป้าอุไร :

ไปได้สิคะป้าเชื่อว่าหนูณิชาไม่ทำอะไรเเบบนี้คุณหนูกลัวหรอก

เพราะเเค่ทำให้ป้าลำบากหนูยังเกรงใจเลย

ณิชา :

ชีวิตหนูทำคนอื่นต้องลำบากเพราะหนูมาเยอะเเล้วค่ะ

หนูขอเผชิญหน้าด้วยตัวเองบ้างดีกว่า

ป้าอุไร : โธ่หนูณิ ก็หนูเป็นเเบบนี้ไงป้าถึงอยากให้หนูมีความสุขในการอยู่ที่นี่

แม้ฟังดูจะยากก็เถอะค่ะ ไปกับป้านะเดี๋ยวป้าพาไปเปิดหูเปิดตา

ประเทศลาวมีอะไรสวยๆเยอะเเยะเลย หนูอยากทำบุญไหม

ณิชา : อยากค่ะ ป้าจะพาหนูไปหรอคะ

ป้าอุไร : ไปสิ

วันนี้หนูอยากจะไปไหนป้าจะพาหนูไป

ณิชา : เราจะไปกันอย่างไงคะ

ป้าอุไร : คนขับรถไงคะ

บ้านเรามีคนขัรถ แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องมีคนติดตามไปกับเราด้วย หนูณิจะโอเคไหม

ณิชา : โอเคค่ะ

ขอเเค่ไม่มีตานั่นไปด้วยหนูโอเคหมดเลยค่ะ

ป้าอุไร : อุ้ย หนูณิก็

55555

ป้าอุไรหัวเราะกับคำพูดของณิชาเมื่อสักครู่เค้าพอดูออกบ้างว่าณิชาไม่ได้รู้สึกดีกับคุณหนูของเค้า

เค้าได้เเต่ภาวนาให้ทั้งสองเข้าใจกันมากกว่านี้เเต่ดูเเล้วหากวันนึงที่คุณหนูของเค้าตกม้าตายดูทรงว่าณิชาคงจะใจอ่อนยาก

ณิชา : เราจะไปกันกี่โมงคะป้า

หนูจะได้เตรียมตัวค่ะ

ป้าอุไร : สัก

9

โมงเช้าก็ได้ค่ะ ทางข้าวเช้ากันซะก่อน

ณิชา : ค่ะป้า

งั้นเดี๋ยวหนูหั่นผักเสร็จหนูช่วยทำอย่างอื่นต่อนะคะ

ป้าอุไร : ได้สิคะ

ต่อให้ป้าห้ามหนูก็ไม่ยอมอยู่ดี

ณิชา : ก็หนูไม่ชอบอยู่นิ่งๆนี่คะ

มันเหงา

ป้าอุไร :

ป้าชอบคนเเบบหนูจริงๆเลยค่ะ

ณิชาช่วยป้าอุไรทำอาหารจนเสร็จเเล้วขึ้นห้องมาอาบน้ำเพื่อลงไปทานข้าว

เธออดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงใช้ชีวิตเเบบอิสระไม่เหมือนคนที่จะโดนจับมาเป็นเครื่องมือแก้แค้น

ณิชา :

เค้าอยู่สบายๆก็ดีแล้วนี่ณิชา ดีกว่าเค้าให้อยู่เเบบไม่ใช่คน

หญิงสาวพูดกับตัวเองที่หน้ากระจกก่อนจะเเต่งตัวลงมาด้านล่าง

...? :

คุณครับ

ป้าอุไรให้นำมาให้ครับ ป้ากลัวว่าคุณไม่มีชุดใส่ไปทำบุญ

ณิชา : ขอบคุณนะคะ

มากขอบคุณป้าด้วยนะคะพี่...

?

...? :

นัทครับ

เป็นการ์ดที่จะขับรถพาคุณกับป้าอุไรไปทำบุญวันนี้

ณิชา : อ่อค่ะ ขอบคุณนะคะพี่นัท

เดี๋ยวณิชาขอตัวเอาชุดไปเก็บก่อนนะคะ

พี่นัท : ครับผม

ณิชากลับขึ้นมาบนห้องอีกครั้งเพื่อนำชุดมาเก็บไว้ด้านบนห้องก่อนลงไปทานข้าวเช้าด้านล่าง

บ้านหลังใหญ่โตเเต่นอกจากป้าอุไรเเล้วก็มีเเค่หญิงสาวที่เข้านอกออกใน

เพราะการ์ดทุกคนอยู่ได้เเค่ด้านนอก เธอนั่งรับประทานอาหารอยู่บนโต๊ะอาหารเพียงคนเดียว

มีวูบนึงที่สมองเค้าเผลอนึกถึงชายหนุ่มที่เป็นต้นเหตุให้เค้าต้องมาอยู่ที่นี่....

เวลา

08:50

น.

""

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

หนูณิชาเรียบร้อยยังคะป้าเข้าไปได้ไหม""

ณิชา : ค่ะป้า เข้ามาได้เลยค่ะ

ประตูไม่ได้ล็อค

ป้าอุไร : หูวว หนูณิสวยมากเลยค่ะ

เดี๋ยวป้าถักเปียให้ดีกว่านะคะอากาศน่าจะร้อนปล่อยผมไปอาจจะทำให้ร้อนหนักกว่าเดิมนะคะ

ณิชา : ได้ค่ะป้า ขอบคุณนะคะ

ป้าอุไรจัดการถักเปียให้หญิงสาวจนเสร็จ

ด้วยชุดที่ใส่วันนี้เป็นชุดพื้นเมืองบวกกับการเเต่งหน้าอ่อนๆ

ยิ่งทำให้ดูสวยใสสมวัย

ป้าอุไร : เรียบร้อยค่ะ

ไปกันเลยไหมคะ

ณิชา : เราจะไปที่ไหนกันก่อนคะป้า

ป้าอุไร :

ไปทำบุญกันก่อนดีกว่าค่ะ ขากลับค่อยเเวะห้าง วัดที่ป้าจะพาไปจะเป็น วัดมโนรมย์ กับ

วัดเชียงทองนะคะ

2

วัดนี้จะขึ้นชื่อในเรื่องการขอพรมากๆเลยค่ะ

ใครที่มาประเทศลาวจะต้องมาขอพรให้ได้ให้ได้เลยค่ะ

ณิชา : งั้นไปเลยก็ได้ค่ะ

หนูอยากไปขอพรเผื่อจะหลุดพ้นอะไรเเย่ๆบ้าง

ป้าอุไร : ไม่พูดแบบนี้สิคะ

เรากำลังจะไปทำบุญต้องทำจิตใจให้สบายในคะ

ณิขา : ขอโทษค่ะป้า

หญิงสากอดแขนป้าอุไรเป็นการออดอ้อน

ป้าอุไรได้เเต่ยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู

จากนั้นก็ลงมาขึ้นรถเพื่อมุ่งหน้าไปยังสถานที่เเรก คือ วัดมโนรมย์

ณิชา : สวนมากเลยค่ะป้า

คนที่นี่เค้าเเต่งตัวเป็นเอกลักษณ์กันมากเลยนะคะ มองไปทางไหนก็ดูสบายตา

ป้าอุไร : ใช่ค่ะ ตอนป้ามาอยู่เเรกๆป้าก็คิดเหมือนหนู

เดี๋ยวรอนัทมันไปซื้อของไหว้เเล้วเดี๋ยวเราเข้าด้านในกันนะคะ

ณิชา : ค่ะป้า

นัท : มาแล้าครับ

อันนี้ของป้าครับ อันนี้ของคุณณิชา ส่วนนี่ของผม

ป้าอุไร :

ได้ของครบแล้วงั้นตามป้ามาทางนี้

ป้าอุไรเดินนำทุกคนไปที่ทางเข้าเพื่อที่จะพาไปไหว้พระและเดินชมในส่วนต่างๆต่อ

ตวณิชาเองไม่ลืมที่จะขอพรในสิ่งที่เธอต้องการนั่นก็คือ การยุติความแค้นระหว่าง

2

ฝั่งที่เกิดขึ้นมานานนับ

10

ปี ทั้งหมดใช้เวลาอยู่ที่วัดเเรก

1

ชั่วโมงกว่าๆ

ก่อนเดินทางไปที่วัดที่

2

เเล้วทำกิจกรรมทุกอย่างเหมือนเดิม

ก่นอจะพากันกลับเพราะวัดที่

2

ใช้เวลาไปเกือบ

2

ชั่วโมง จนตอนนี้ล่วงเวลามาครึ่งวันเเล้ว

ณิชา :

เราจะไปซื้อของกันที่ไหนคะป้า

ป้าอุไร : ห้าง

nnn

ค่ะ ห้างของคุณหนูเค้านั่นเเหละ

ถ้าหนูณิาอยากได้อะไรเลือกได้เลยนะคะ

เดี๋ยวเรื่องค่าใช้จ่ายเเผนกการเงินเค้าคิดกับคุณหนูในเเต่ละเดือนค่ะ

ณิชา :

ได้หรอคะป้าคุณหนูของป้าเค้าจะไม่กัดหัวหนูใช่ไหม

นัท : ขออนุญาตินะครับ

คุณฟิสิกส์เค้าไม่กล้ากัดหัวคุณณิชาหรอกครับ เชื่อผมสิ

ป้าอุไร : ไอ้นัทขับรถไป ไอ้นี่ เลือกได้เลยค่ะอยากได้อะไร

มาอยู่เเปลกที่ก็ำบากใจเเล้วเพราะฉนั้นอยากทำอะไรทำเลยค่ะในตอนที่คุณเค้าไม่อยู่

ณิชารู้สึกเเปลกอย่างบอกไม่ถูกกับการเป็นอยู่ของเธอที่นี่

แต่เธอเองก็นึกสนุกอะไรบางอย่างในเมื่อเค้าพาเธอมาเค้าก็ต้องรับให้ได้ในสิ่งที่เธอทำ

เธอตั้งใจจะซื้อของให้หนำใจไปเลย

จริงอย่างที่ป้าอุไรบอกตอนที่เค้าไม่อยู่เธอควรจะใช้ชีวิตให้มีความสุขที่สุด

Talk :

ฟิสิกส์

""

ฮั๊ดชิ่ววว

ฮั๊ดชิ้ววว""

...? :

เป็นไรของแกวะไอ้อาจารย์

จะเป็นหวัดหรอเห็นจามมาหลายครั้งแล้วตั้งแต่เช้า

อาจาร์ยมาร์คอาจาร์ยสอนวิศวกรรมทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองจามติดๆกัน

ฟิสิกส์ :

ไม่รู้ว่ะเเต่ไม่น่าจะใช่หวัด ฝุ่นเข้าจมูกมั้ง

แล้วนี่จะบ่ายเเล้วไม่ไปกินข้าวหรอวะ

มาร์ค :

เดี๋ยวทำงานชิ้นนี้เสร็จก็จะไปแล้วไปด้วยกันไหมวะ

ฟิสิกส์ : เออ

ก็ดีเหมือนกันเบื่อๆว่ะไปหาอะไรอร่อยๆกินดีกว่า

🍓

:

ฟิสิกส์ขาาา ไปทานข้าวกันค่ะ

ฟิสิกส์ :

มุขวันนี้ผมไม่สดวกคุณไปเถอะ ผมมีนัดกับมาร์คเเล้ว

มุข :

มุขไปด้วยไม่ได้หรอคะอาจาร์ยมาร์ค

มาร์ค :

เอ่อคือว่าผมมีธุระต้องไปเคลียร์นะครับเกรงว่าจะไม่สดวกจริงๆ

มุข : งั้นมุขไม่กวนก็ได้ค่ะ

ขอตัวนะคะ

อาจาร์ยสาวเดินออกไปด้วยท่าทีไม่พอใจเเต่ไม่ได้มีผลอะไรกับใครที่อยู่ตรงนั้นเลยเเม้เเต่คนเดียว

ฟิสิกส์ : ขอบใจนะเว้ยที่รู้งาน

มาร์ค : แหม่ไอ้เวร

มึงปฏิเสธขนาดนั้นกูมองไม่ออกเลยมั้ง อะไรที่ทำให้มึงปฏิเสธอาจาร์ยคนสวยของมึงวะ

ฟิสิกส์ไม่ได้ตอบอะไรเพียงเเต่ยักไหล่ให้เพื่อนก่อนจะพากันไปทานข้าวที่ร้านประจำ

ทั้งวันในระหว่างการใช้ชีวิตของฟิสิกส์ปกติดีทุกอย่างมีเพียงหัวสมองของเค้านี่เเหละที่พาลนึกถึงเเต่คนที่อยู่ที่ลาว

เค้ารู้ว่าวันนี้ม่นมพาเธแไปไหนมาไหนเเต่เค้าเลือกที่จะทำป็นไม่รู้เรื่อง

เพราะอยากดูว่าหญิงสาวคิดจะตุกติกหรือเปล่า

ตอนนี้พนักงานห้างของเค้าที่รับผิดชอบในส่วนค่าใช้จ่ายในเครดิตของเค้ามีการเเจ้งยอดเข้ามาเเต่ยอดคือทะลุเป้ามากๆ

เค้าเลยให้ลูกน้องตามเช็คมาว่าคือค่าใช้จ่ายในส่วนใด

ส่วนนึงคือค่าของเข้าบ้านที่เเม่นมจัดหาในทุกๆเดือน

อีกส่วนที่เพิ่มขึ้นมามาจากณิชาตัวเเสบของเค้านั่นเเหละ

ฟิสิกส์ : หึ!! ยัยตัวเเสบเดี๋ยวเจอกัน..

ฟิสิกส์คาดโทษคนที่ทำให้ยอดทะลุเป้าก่อนที่เค้าจะจัดแจงธุระของเค้าต่อไป