Ep.3

#

ทัณฑ์สวาทอาจารย์เถื่อน

Ep.3

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา

ความรุนแรงคำหยาบคาย ท่านใดไม่ชอบผ่านได้เลยนะคะ

ทุกตัวละครและเหตุการณ์เป็นเพียงการแต่งขึ้นมาเท่านั้นไม่มีตัวตนอยู่จริง

เคร้ง!! เคร้ง!! เคร้ง!!

ฟิสิกส์ชนเเก้วกับบรรดาเพื่อนเค้า

ที่มาเพิ่มอีก

2

คนคือ แบงค์

กับ ก้อง

เพื่อนสนิทของเค้าที่รู้จักกันต้้งเเต่เรียนมัธยมเเต่รู้จักกันหลังรู้จักกับกันต์

กลุ่มเค้าจะมีกันเเค่

4

คนนิสัยต่างกันเเบบสุดขั้ว ฟิสิกส์

กันต์ เป็นมาเฟีย แบงค์เป็นนักบิน ก้อง เป็นดาราแนวหน้า

เเต่ละคนมีนิสัยเเตกต่างกันเเต่เวลาที่คนใดคนนึงมีปัญหาพวกเค้าก็จะมารวมตัวกันเเบบไม่เกรงกลัวอะไร

แบงค์ :

ไอ้ที่มัึงตามกูตั้งแต่ลงเครื่องกันแล้วบอกว่ามีเรื่องสำคัญคือเรื่องกินเหล้าของมึง

3

ตัวหรอวะ

ก้อง :

3

ห่าไรล่ะ

2

ตัวมันโน่น

แมร่งโทรเร่งกูตั้งแต่ยังไม่เลิกกองเลย กูกำลังจะเต๊าะน้องดาราใหม่เลยแมร่ง

กันต์ :

พวกมึงอย่าเพิ่งตัดสินว่าเป็นเรื่องนี้

กูยังไม่ได้เล่าเพราะถ้ากูเล่ามึงจะไม่พูดเเบบนี้

ฟิสิกส์

:มึงไม่ต้องไอ้กันต์เดี๋ยวกูเล่าเอง

แต่ก่อนที่กูจะเล่ากูขอสั่งให้พวกมึงทุกตัวยกให้หมดแก้ว

ก้อง :

เรื่องมากเหมือนเดิมนะมึงอะ

จากนั้นทุกคนก็ยกเเก้วเหล้าขึ้นมาดื่มให้้หมดก่อนจะทวงถามเรื่องสำคัญจากเพื่อนรักอย่างฟิสิกส์

ฟิสิกส์เล่าทุกอย่างเหมือนที่เล่าให้กันต์พลฟังในตอนเเรกโดยมีกันต์พลผสมโรงพูดจากวนประสาทฟิสิกซ์ให้หัวเสียเป็นระยะๆ

ก้อง :

ไอ้สิกส์มึงนี่เเมร่งสมองความจริงๆ ใช้เเต่กำลังไม่หัดใช้สมอง กูถามหน่อยเถอะระหว่างที่มึงเอาตัวน้องสาวฝั่งโน้นไปแล้วมันยังไม่รู้เรื่องแต่คนที่ต้องทนทรามานก็คือน้องสาวมัน

มึงทำแบบนี้มึงเอาน้องมันไปคืนเเล้วไปเอามันมาซะก็สิ้นเรื่อง

กันต์ :

มึงเชื่อปะว่าสมองมันตอนนี้คิดเเค่เรื่องเเก้เเค้น

แบงค์ : หึ

คนเเบบมันอะหรอวิธีิอื่นมีตั้งเยอะเเยะพวกเราเเทบจะจำแนกเป็นหัวข้อได้ล่ะ

มึงคิดว่ามันต้องการอะไรจากตัวประกันที่มันได้มาล่ะ

ฟิสิกส์ : ไอ้พวกสันดาน

นี่กูยังนั่งอยู่ตรงนี้นะ

แบงค์ :

เผื่อคำพูดพวกกูมันจะเข้าหัวมึงบ้างไงวะ

ฟิสิกส์ :

พวกมึงมีอะไรมึงก็พูดตรงๆไม่ต้องสาระเเนอ้อมค้อม

กันต์ : มึงต้องการอะไรจากน้องณิชา

แบงค์ :

การที่มึงจับน้องเค้าไปไม่ใช่เเค่เรื่องเเก้เเค้นเรื่องเดียวใช่ไหม

ก้อง :

มึงยังรักน้องเลยใช้เรื่องแก้แค้นมาเป็นข้ออ้างใช่ไหมตอบมา มึงบอกให้กูถามกัน

เพราะฉนั้นมึงต้องตอบตามความจริง

ฟิสิกส์ :

คำตอบอยู่ในคำถามของพวกมึงไงไอ้พวกเวร เออกูยังรักกูรักมาตลอดเรื่องความเเคนกับเธอมันคนละส่วนกัน

ที่ผ่ามากูพยายามเกลียดเธอเพราะเธอคือน้องไอ้ต้า คือญาติฝั่งโน้นเเต่กูไม่เคยทำได้

กูหรอกตัวเองมาตลอดหลอกเเม้กรัทั่งความคิดของตัวเอง

ที่กูพาเธอมาอยู่ในการครอบครองกูเพราะกูอยากอยู่กับเธอ พอใจพวกมึงหรือยังล่ะ แล้วใครรู้เเล้วปากหมานะกูจะฆ่าทิ้งให้หมด

ฟิสิกส์พูดพร้อมหยิบปืนข้างเอวมาวางบนโต๊ะ

กันต์ :

ไอ้ฟิสิกส์ลูกค้ากูจะเเตกตื่นหมดเก็บเลยนะมึง

ฟิสิกส์หยิบปืนเก็บลงที่เดิมตามเพื่อนสั่งเพราะผับนี้เค้ามีหุ้นส่วนถ้าลูกค้าเเตกตื่อนมาเดี๋ยวจะเเย่

ก้อง :

พูดความจริงเเค่นี้ทำเกี้ยวกราดว่ะไอ้เสือ

แบงค์ : แล้วมึงจะเอาไงต่อ

มึงจับน้องไปไว้เเบบนั้น

ฟิสิกส์ : กูไม่บอก

กูกลับละเบื่อพวกมึง

กันต์ : เอ้าไอ้นี่ เอาสาวสักคนไหมกลับคนเดียวเหงานะเว้ย

ฟิสิกส์ :

เอามาให้กูยิงเล่นหรอกำลังเบื่อๆพอดี

กันต์ : โถ่ ไอ้สันดาน

ฟิสิกส์เดินกลับมาขึ้นรถที่ลูกน้องจอดอยู่เเต่ยังไม่ทันถึงรถมีสาวสวยคนนึงเดินมาหาเค้าก่อน

สาวสวย :

ขอโทษนะคะพอดีเเอบมองอยู่นานแล้ว ไม่ทราบว่ารบกวนขอไลน์ไว้ได้ไหมคะ

ฟิสิกส์ : ไม่สะดวกครับ ผมขอตัว

สาวสวย :

หยิ่งๆแบบนี้นี่ไม่ทราบว่าคิดว่าตัวเองหล่อหรอคะ

ฟิสิกส์ : ผมไม่หล่อหรกครัล

แต่ผมไม่ทำนิสัยกินไม่เลือก

คุณเองก็เป็นผู้หญิงแถมหน้าตาก็สะสวยอย่าลดคุณค่าตัวเองวิ่งตามผู้ชายเเบบนี้นะครับ

ผมขอตัว!!

ชายหนุ่มเดินมาขึ้นรถโดยที่ปล่อยให้สาสวยคนนั้นยืนกรี๊ดกระโดดโลดเต้นจนผู้คนหันมามอง

กล้า :

นายไปทำอะไรคุณผู้หญิงครับนั่น

ฟิสิกส์ :

มึงเห็นกูเป็นคนรังแกผู้หญิงหรอไอ้กล้า กูแค่พูดความจริงเอง

กล้า :

แล้วที่ผมเห็นนายพาคุณณิชาไปขังไว้เเบบนี้เรียกรังแกผู้หญิงไหมครับ

ฟิสิกส์ : ไอ้กล้ามึงเยอะไปละ

เดี๋ยวกูจะรังแกมึงด้วยลูกปืนเเทนเมื่อไหร่จะออกรถพรุ่งนี้กูมีสอนเเต่เช้า

กล้า : อุ้ยย

ขอโทษครับทูนหัวของ่าวไปแล้วครับออกรถๆ

Talk :

ณิชา

ประเทศลาว

แม่นม : ทำไมยังไม่นอนอีกคะคุณ

นี่

5

ทุ่มจะเที่ยงคืนแล้วนะคะ

ณฺิชา : หนูนอนไม่หลับค่ะ

เลยออกมาหาสูดอากาศข้างนอก ประเทศลาวนี่อากาศดีนะคะ

แม่นม :

ใช่ค่ะประเทศลาวอากาศช่วงนี้จะดีมากๆยิ่งเขตชนบทที่เราอยู่อากาศยิ่งดีค่ะ

แต่ตากน้ำค้างระวังจะไม่สบายนะคะ

ณิชา : ค่ะเเม่นม

คงเป็นเพราะแปลกที่หนูเลยนอนไม่ค่อยหลับ เมื่อกลางวันนอนไปเเล้วด้วย

เดี๋ยวอีกสักพักหนูก็เข้าด้านในเเล้วค่ะ แม่นมละคะทำไมยังไม่พักผ่อน

แม่นม :

นมลุกมาดูความเรียบร้อยในครัวน่ะค่ะกลัวลืมปิดอะไร

แต่เห็นคุณณิชานั่งอยู่เลยออกมาดูเผื่อว่าจะต้องการอะไรค่ะ

ณิชา :

แม่นมไม่ต้องเรียกหนูว่าคุณนะคะ เรีียกชื่อเฉยๆก็พอค่ะ เเม่นมไปพักผ่อนเถอะค่ะต้องตื่นเเต่เช้าไม่ใช่หรอคะ

เดี๋ยวหนูก็เข้าไปนอนเเล้วค่ะ

แม่นม : งั้นนมขอตัวนะคะ

ถ้ามีอะไรเรียกได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจค่ะ

ณิชา : รับทราบค่ะแม่นมคนสวย

แม่นมยิ้มให้หญิงสาวด้วยความเอ็นดู

แม่นมเองรู้ดีว่าเพราะอะไรคุณหนูของเธอถึงพาหญิงสาวมาที่นี่ ไม่ใช่เรื่องของการเเก้เเค้นโดยตรงหรอกแท้จริงแล้วคุณหนูของเค้ารู้อยู่เเก่ใจเเต่เลือกที่จะปากแข็ง

มีที่ไหนที่บอกว่าพามาเพราะความแค้นเเต่จัดห้องนอนให้อย่างสบาย

แถมยังเตรียมเครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่าง

กำชับกับลูกน้องว่าให้เธออยู่เเบบดีีที่สุด อย่าให้เธอต้องลำบาก

คนมีความเเค้นที่ไหนเค้าทำเเบบนี้

แม่นมเธอเองก็เลี้ยงคุณหนูมาเเต่น้อยเพราะพ่อเเละเเม่คุณหนูหลังคลอดได้

3

เดือนก็พากันไปทำงานกลับมาอาทิตย์ละ

2

วัน เธอรู้นิสัยของคุณหนูดีว่าเป็นเเบบไหน

แม้ว่าคุณหนูของเค้าจะพยายามเเข็งข้อไม่ยอมรับความจริงก็เถอะ ทางด้านณิชาเองพอแม่นมกลับไปนอนเธอก็นั่งมองท้องฟ้าคิดโน่นนี่ไปเรืื่อย

คิดถึงบ้าน คิดถึทุกคนทางนั้นโดยเฉพาะพี่ชาย

แต่ในใจเธอตอนนี้คิดไว้สิ่งหนึ่งว่าในเมื่อเธอมีโอกาศได้มาอยู่ใกล้คู่อริของพี่ชายเเล้วเธอจะใช้โอกาศนี้ให้ได้มากที่สุด

ทิ่งที่เธอต้องการเเละมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จคือการที่ยุติความแค้นทุกอย่างของ

2

ฝั่ง เค้าเองก็เคยยกหัวใจใ้กับผู้ชายที่พาเค้ามาที่นี่

แต่อีกฝั่งก็เป็นครอบครัวพี่ชายเเะทุกคนที่รักเเละดูเเลเธอ

เธอเลยอยากให้ทุกอย่างสิ้นสุดแม้ตอนนี้เธอจะไม่ได้รักฟิสิกส์ก็ตาม

แต่ถ้าทุกอย่างจบลงทุกฝ่ายก็จะหลุดพ้นเเล้วไปใช้ชีวิตบนเส้นทางของตัวเองโดยที่ไม่ต้องมีใครโดนทำร้ายไปมากกว่านี้

เเม้สิ่งที่เธอต้องการมันจะยากเกินกำลังเเต่เธอขอลองลงมือทำดูก่อนที่จะถอดใจ.....