Ep.5

#

ทัณฑ์สวาทอาจารย์เถื่อน

Ep.5

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา ความรุนแรงคำหยาบคาย

ท่านใดไม่ชอบผ่านได้เลยนะคะ

ทุกตัวละครและเหตุการณ์เป็นเพียงการแต่งขึ้นมาเท่านั้นไม่มีตัวตนอยู่จริง

Talk :

ณิชา

ณิชา : เรากลับกันเลยใช่ไหมคะป้า

ป้าอุไร : ค่ะ เดี๋ยวเรากลับกันเลย

หนูณิจะได้ไปพักผ่อนด้วย

ณิชา : ณิยังไหวค่ะ ไปอีกสัก

10

ที่ยังได้เลย

ป้าอุไร : เอาไว้วันหน้านะคะ

เดี๋ยวป้าพาไปอีกหนูณิหาที่ไว้รอเลยค่ะ

ณิชา : ณิจะหาได้ไงละคะป้า คุณหนูของป้าเอาโทรศัพท์ณิไป

นัท : โทรศัพท์ผมก็ได้ครับคุณณิชา

ณิชา : จริงหรอคะพี่นัท พี่ไม่ต้องเรียกณิว่าคุณนะคะ

ณิก็คนธรรมดานี่เเหละค่ะ

นัท : ไม่เเน่นะครับ วันหน้าอาจจะไม่ใช่คนธรรมดาก็ได้เนาะป้า

ป้าอุไร : ไอ้เจ้านัทเเกนี่นะ

ระหว่างที่

3

คนคุยกัน

นัทเองซึ่งเป็นคนขับรถจับความผิดปกติได้ว่า มีรถคัันสีดำ

2

คัน

ขับตามรถของเค้าตั้งเเต่ออกจากห้างมาสักระยะเเล้วจนเริ่มมั่นใจว่ารถคันนี้ขับตามตัวมาจริงๆ

นัท : ป้า น้องณิ

ด้านหลังมีรถตามเรามาตั้งเเต่ที่ห้างเเล้วครับผมมั่นใจว่าตามเราเเน่ๆ

ป้าอุไร : เเกขับไปก่อน เเล้วเเจ้งคนของเรา

ที่ฉันบอกเมื่อเช้าเเกจัดการหรือยัง

นัท : เรียบร้อยเเล้วครับป้า

ขับไปอีกหน่อยด้านหน้าจะมีคนของเราอยู่เดี๋ยวป้ากับน้องณิขึ้นรถคนของเราไปก่อน

เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเองครับ

ป้าอุไร : หนูณิยิงปืนเป็นไหมคะ

ณิชา : พี่ชายณิเคยสอน

ป้าอุไร : งั้นหนูเอาปืนนี่ติดตัวไว้

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นหนูยิงได้เลย ถ้าป้าเป็นอะไรไม่ต้องห่วงป้าหาทางกลับไปรอบ้านที่ป้าพร้อมคนของเรา

คนของเราทุกคนจะมีสัญลักษณ์ลูกศรอยู่ที่หัวไหล่ของเสื้อสองข้าง

ถ้าไม่มีเเปลว่าไม่ใช่จำไว้นะคะ

ณิชา : ไม่ว่าอย่างไงเราต้องไปด้วยกันนะคะป้า

ป้าอุไร : ป้าไม่สัญญานะคะ

ถ้ากลับไปป้าจะเล่าทุกอย่างที่หนูณิชาควรรู้ให้ฟังเพราะอยู่ที่นี่

อะไรก็มองผ่านไม่ได้

ขนาดเมื่อเช้าป้ายังต้องให้ไอ้นัทเตรียมคนรอเพราะทุกครั้งที่ออกมาด้านนอกไม่ว่าใครที่อยู่ใกล้ตัวคุณหนูล้วนเเต่เป็นเป้าหมายของฝั่งตรงข้ามทั้งนั้น

นัท : ป้าหนูณิเปลี่ยนรถครับเร็ว

ณิชา : ป้าคะเดี๋ยวค่ะ!! พี่นัทคะ คนพวกนั้นที่รถคันนั้นไม่มีสัญลักษณ์ลูกศรสักคนเลยค่ะ

นัท : จริงด้วยป้าครับ เราโดนตลบหลัง เราต้องสู้

เดี๋ยวผมจะเร่งความเร็วรถไปเท่าที่จะไปได้ พวกเราเตรียมตัวนะครับ

""

เอี๊ยดดด ปัง ปัง ปัง!!""

ณิชา : ป้าคะระวัง!!

""

ปัง

ปังปัง!!""

นัทยิงปะทะออกไปหลังจากที่รถโดนยิงสกัด

จนทุกคนต้องออกมาอยู่ด้านนอกของรถ

...? :

เนี่ยหรอวะสาวน้อยจากเมืองไทยของเล่นชิ้นใหม่ของนายแก

สวยว่ะขอได้ปะ

นัท :

มึงถอยออกไป!!กูบอกให้มึงถอยไงไอ้หยงมึงอยากเจอดีหรอ!!

หยง : โห่ไอ้หมารักเจ้านาย ไหนวะเจอดี

ที่กูเจอตอนนี้ไม่เห็นมีใครเลยนอกจากมึง ยายเเก่นี่ แล้วก็สาวน้อยคนสวยคนนี้

ณิชา : ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ!!

หยง : อะๆปล่อยครับปล่อย

ป้าอุไร : แกต้องการอะไร แกพูดมา

หยง : ต้องการสาวน้อยนี่ให้ได้ไหมยาย

ป้าอุไร : นี่เเก!!

""

ปัง ปัง ปัง""

หยง : ใครมันยิงวะ อยากตายหรือไง

...? :

แกกล้าแกก็ฆ่าฉันสิ

ป้าอุไร/นัท : ท่านนิรุศ!!

ณิชาได้เเต่ยืนงงอยู่ท่ามกลางความตกใจของป้าอุไร และ นัท

เพราะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าที่มาใหม่คือใครทำไมถึงทำหยงที่กร่างเมื่อกี้หน้าเหว๋อ

หยง : ทะ...ท่าน

ท่านนิรุศ : เออฉันเอง!!

ฉันเคยเตือนพวกแกเเล้วว่าอย่ามายุ่งกับคนของหลานฉันไม่ว่าใคร

มันไม่เข้าหัวพวกแกหรอ ไสหัวไปก่อนที่พวกแกจะไม่ได้ไป ไปสิวะ!!

หยง : เห้ยไปสิวะ อยากตายกันหรือไง

หลังจากที่ฝั่งตรงข้ามพากันหนีหัวซุกหัวซุน

ป้าอุไรรีบตรงเข้าไปหาณิชาทันที

ป้าอุไร : หนุณิเป็นอะไรไหมลูก ป้าขอดูเเขนหน่อย

ว๊ายยตาเถน!!! นี่มันทำขนาดนี้เลยหรอ ช้ำไปหมดแล้ว

นัท : น้องณิ นี่ท่านนิรุศคุณอาของคุณฟิสิกส์ครับ

ณิชา : สวัสดีค่ะ

ท่านณิรุศ : สวัสดีหนู

เป็นไงมาไงทำไมถึงมาอยู่กับป้าอุไรล่ะ

ป้าอุไร : เรียนเชิญที่บ้านดีกว่าค่ะท่าน

เดี๋ยวอุไรจะบอกทุกอย่างเองค่ะ

ท่านนิรุศ : ได้สิเดี๋ยวไปคันเดียวกันนี่เเหละ

ส่วนรถเดี๋ยวให้ลูกน้องฉันจัดการ รายงานไอ้ฟิสิกส์ด้วยนะนัทอย่าปล่อยไว้นาน

ฉันเองไม่ได้มาช่วยได้บ่อยๆหรอกนะ ลูกน้องฉันเเจ้งมาว่าเเกโดนตามฉันเลยมาดู

เพราะคิดว่าต้องมีเรื่องเเน่ๆ

นัท : ครับท่าน

คฤหาสน์อัครวัชรโยธิน

หลังจากป้าอุไรเล่าทุกอย่างให้ท่านวิรุศฟังท่านวิรุศเองดูออกได้ทันทีว่าหลานชายกำลังจะเล่นอะไร

ส่วนณิชาตอนนี้ป้าอุไรให้ขึ้นไปพักผ่อน

ท่านวิรุศ : ตัวไอ้ไอ้ิสิกส์ก็ไม่ใช่เด็กแล้ว

เป็นถึงอาจาร์ยถ้ามันจะทำอะไรก็ต้องปล่อยมันแต่เชื่อฉันเถอะว่ามันไม่กล้าทำร้ายหัวใจตัวเอง

การที่มันใช้เรื่องความแค้นมาเป็นข้ออ้างฟังดูอย่างกับนิทานหลอกเด็ก

เดี๋ยวถ้ามันกลับมาเเจ้งฉันด้วยนะ ฉันจะมาหามันเอง

ป้าอุไร : ค่ะท่าน

นัทเเจ้งข่าวไปแล้วอุไรมั่นใจว่าต้องวิ่งเเจ่นมา

ท่านวิรุศ : ฉันกล้าพนันเลยว่าไม่เกิน

5

ชั่วโมง

สงสารยายหนูนี่เนาะต้องมาอยู่โดยที่ไม่รู้ว่ามาเพื่ออะไร

แถมยังต้องโดยขู่จากคนบ้าอำนาจอย่างคนบ้าเเบบนี้ิีอีก

ป้าอุไร : ทำได้เเค่ดูอยู่ห่างๆค่ะ

ในเมื่อคุณหนูเค้าเลือกจะเเข็งกระด้างเเบบนี้

ท่านวิรุศ : ช่วยไม่ได้

55555

งั้นเดี๋ยวฉันขอตัวก่อนนะ

มีอะไรเเจ้งฉันได้ตลอดเลยนะฉันไปทำธุระก่อน

ป้าอุไร : เดี๋ยวอุไรเดินไปส่งนะคะ

Talk :

ฟิสิกส์

กล้า : นายครับนาย แย่เเล้วครับ

ฟิสิกส์ : อะไรของมึงไอ้กล้าไม่เห็นหรอกูกินข้าวกันอยู่

กล้า :

งั้นนายฟังเรื่องที่ผมจะบอกให้ดีนะครับเเล้วถ้านายยังกินต่อได้ผมจะไม่กวนนาย

ฟิสิกส์ : ถ้าไม่สำคัญกูเป่าหัวมึงเเน่มึงพูดมา

กล้า :

ไอ้นัทโทรมาบอกว่าวันนี้ขากลับจากห้างพร้อมแม่นมกับคุณณิชามันโดนสะกดรอยตาม

และโดนตลบหลังจากพวกไอ้หยงครับ เเต่ท่าวิรุศมาช่วยไว้ได้

ฟิสิกส์ : อากูก็มาช่วยเเล้วไง เดี๋ยวนะ!! มึงว่าไงนะ

พวกไอ้หยงสกดรอยตามงั้นหรอ ไปลาวเดี๋ยวนี้ กูจะไปตอนนี้กูให้เวลามึง

10

นาทีทุกอย่างต้องพร้อม

มาร์ค : งานเข้ามึงเเล้วไอ้กล้ารีบไปเลยมึง

กล้า : ครับๆ ไปแล้วครับ

ฟิสิกส์ : ไอ้มาร์คกูฝากทางนี้ด้วย

กล้าวิ่งไปจัดเเจงทุกอย่างให้พร้อมตามที่เจ้านายสั่งก่อนจะเดินทางไปประเทศลาวทันที

ฟิสิกส์ : ไอ้กล้าเเล้วทุกคนเป็นไงบ้าง

กล้า : ไอ้นัทบอกว่าไม่มีใครได้รับอันตรายครับ

แต่คนของเราที่คอยดูเเลความปลอดภัยระหว่างทางโดนสับเปลี่ยนเป็นพวกไอ้หยงหมด

มันยืนยันว่ามันจะเอาตัวคุณณิชาแต่ท่านวิรุศมาช่วยได้ได้ทันครับ

ฟิสิกส์ : ไอ้พวกหมามึงจะเอากับกูเเบบนี้หรอ

กล้า : นายว่าไหมครับคนเรานี่แปลกนะครับ บอกไม่สนใจอะไร

เเต่ก็รีบข้ามฟ้ามาหาเลย

ฟิสิกส์ : มึงหมายถึงอะไรไอ้กล้า

ถ้ามึงหมายถึงน้องสาวไอ้ต้า มึงรีบหุบปากเพราะกูห่วงเเม่นมไม่ใช่น้องสาวคนที่กูเกลียด

กล้า : เดี๋ยวครับนายผมยังไม่ได้ระบุอะไรเลยครับ

นายน่ะคิดมากหรอนายกำลังคิดตรงกันข้ามกับที่นายพูดเมื่อกี้ครับ

ฟิสิกส์ :

ถ้ามึงไม่เงียบกูจะจับมึงโยนออกนอกเครื่องบินเดี๋ยวนี้เเหละ

กล้านั่งยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเพื่อเป็นการกวนประสาทเจ้านายก่อนที่เจ้านายจะก่อนที่นายจะก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ

กล้าได้แต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ในความไม่พอใจของเจ้านาย

……….