ทัณฑ์สวาทอาจาร์ยเถื่อน

#ทัณฑ์สวาทอาจารย์เถื่อน Ep.1

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา ความรุนแรงคำหยาบคาย ท่านใดไม่ชอบผ่านได้เลยนะคะ

ทุกตัวละครและเหตุการณ์เป็นเพียงการแต่งขึ้นมาเท่านั้นไม่มีตัวตนอยู่จริง

ฟิสิกส์ : อาจารย์หนุ่มเนื้อหอมดีกรีลูกชายคนเดียวของเจ้าของมหาลัย มีเบื้องหลังเป็นมาเฟียที่เถื่อน เเละ โหดเกินกว่าที่หลายคนคิด นิสัยส่วนตัวของเขาค่อนข้างจะเจ้าชู้ เสือผู้หญิง มีนักศึกษามากมายเข้าหาเเละเสนอตัวให้ไม่ขาดสาย แต่เค้าเลือกเฉพาะคนที่เค้าอยากได้ไม่ใช่คนที่เข้าหาเค้า

ณิชา : หญิงสาวผู้ที่ถูกจับเป็นเครื่องต่อลองในความเเค้นที่เกิดขึ้นนานนับ 10 ปี เค้ายอมอยู่เพราะต้องการหาวิธียุติความแตกแยกระหว่าง 2 ตระกูล ท้ายที่สุดวิธีที่เค้าต้องทำคือทำทุกทางให้มาเฟียหนุ่มคลั่งรักเค้า

(เพื่อนสนิทดอกเหมย เรื่องพ่ายรักตำรวจร้าย)

คุณหญิงเกศรินทร์ = แม่พระเอก

ท่านกฤษณ์ = พ่อพระเอก เจ้าของมหาลัย

“”ถ้ายังอยากให้คนที่คุณรักปลอดภัยช่วยทำตัวให้ผมพอใจด้วย อย่าทำอะไรให้ผมลำคาญตา คุณรู้ดีว่าผมไม่ได้ขู่ไม่เชื่อคุณดูนี่สิ นี่มันเเค่การเริ่มต้นนะคุณณิชา

เค้าพูดพร้อมวางโทรศัพท์ลงตรงหน้าให้หญิงสาวดุ สิ่งที่โชว์ในโทรศัพท์ตอนนี้คือรายละเอียดการเสียหายของสินค้าล๊อตใหญ่ของพี่ทางพี่ชายของณิชา หรือ คู่อริของเขา รวมถึงรายชื่อบุคคลที่โดนทำร้ายจากเหตุการณ์ครั้งนี้อีก 50-60 คน ตัวเค้ารู้ว่าหญิงสาวที่เค้าตั้งใจพามาเเท้จริงเธอเป็นคนที่อ่อนไหวในเรื่องการสูญเสียมากๆ

และเธอจะเสียใจมากที่สุดถ้าหากเธอเป็นเหตุทั้งหมด

เรา : คุณมันเลว คุณทำไปเพื่ออะไร คุณให้ฉันมากับคุณฉันก็มาเเล้วนี่ไงยังจะต้องการอะไรอีก

ฟิสิกซ์ : ต้องการทำให้คุณรู้ไงว่าคำพูดของผมมันไม่ใช่เเค่คำขู่ ทุกการกระทำของคนมันมีผลต่อคนหมู่มาก เพราะฉนั้นอะไรที่ผมไม่ได้สั่งอย่าทำ แล้วมีอีกเรื่องผมจะให้คุณกลับไทยทุกเดือน แต่ถ้าคุณกลับไปทำอะไรที่ผมไม่ได้สั่ง คุณจำตัวเลขความเสียหายวันนี้ไว้ให้ดี เพราะในครั้งต่อไปผมสัญญาว่าจะทำให้ได้มากกว่านี้ ส่วนคลิปนี่ถ้าคุณไม่เเคร์ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะดูเเล้วเรื่องอย่างว่าสำหรับคุณมันคงเป็นเรื่องเบสิก ผมพอจะเข้าใจ

เรา : มีอะไรอีกไหมคะ พูดพอหรือยัง

ฟิสิกซ์ : ทำไมละคำพูดผมมันบาดหัวใจตรงไหนของคุณงั้นผมไม่พูดดีกว่า ผมจะทำอย่างอื่นเเทน

ทันทีที่สิ้นสุดคำพูดของชายหนุ่มเค้ากระชากร่างน้อยเข้ามาหาตัวเองอย่างเเรงจนเอวบางๆของหญิงสาวกระเเทกเข้ากับขอบโต๊ะข้างโซฟาอย่างเเรงแต่หญิงสาวไม่มีเเม้เเต่เสียร้องอ้อนวอนเค้าเเม้เเต่นิด

ฟิสิกส์ : หึ!! เมื่อสามปีที่เเล้วผมตาบอดพิศวาทคุณลงไปได้ไง!!

เค้าผลักหญิงสาวออกก่อนจะลุกเดินออกไป โดยที่ปล่อยให้หญิงสาวนั่งใช้มือกุมเอวเล็กๆในตำเเหน่งที่กระเเทกมุมโต๊ะเมื่อกี้ที่ตอนนี้มีเลือดซิบออกมา

ณิชา : เวรกรรมใดที่เคยทำต่อกันขอให้เเก้เเค้นกันให้จบลงในชาตินี้ชาติเดียวเถอะ อย่าได้ตามไปถึงชาติหน้าเลย

หญิงสาวกล่าวตัดพ้อด้วยความโกรธที่เค้าทำเธอเหมือนเธอไม่ใช่สิ่งมีชีวิต เธอเลือกที่จะมาเพราะต้องการมาหาข้อมูลที่ทำให้ทางชายหนุ่มเมื่อสักครู่ยุติความเเค้นนี้ เเต่เหมือนว่าตอนนี้เธอจะมองไม่เห็นไรเลยนอกจากความเกลียดชังที่ชายหนุ่มมอบให้

Talk : ฟิสิกส์

ผม : แม่นมครับผมฝากดูเธอด้วยมีอะไรรายงานผมได้ 24 ชั่วโมงเลยนะครับ ที่สำคัญป้าคงรู้นะครับว่าป้าควรทำอย่างไงถ้าเธอคิดจะทำอะไรตุกติก

แม่นม : คุณหนูทำเเบบนี้คิดดีแล้วหรอคะ คนๆนึงต้องมาตกระกำลำบากโดยที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยมันบาปนะคะ แถวคุณหนูยังเคยบอกอีกว่าเค้าคือรักเเรกของคุณหนู

ผม : เกี่ยวสิครับ เพราะเธอเป็นน้องสาวของคนที่ทำให้ตระกูลผมพบกับความพินาศเธอก็ต้องรับกรรมในสิ่งที่พี่ชายเธอทำ ที่คุณปู่ต้องตายเเบบทรมาน ที่คุณย่าต้องตรอมใจ ที่คุณพ่อต้องสูญเสียดวงตา 1 ข้างทุกวันนี้ก็เป็นเพราะบ้านเธอกับบ้านไอ้คินไม่ใช่หรอครับ

แม่นม : แต่เธอกับต้องมาโดนจองจำเพียงคนเดียว มันยุติธรรมเเล้วหรอคะ ใจคุณหนูรู้ดีว่าตัวเองคิดอะไรนมจะไม่ก้าวก่ายในเรื่องของการเเก้แค้นเพราะนมรู้ดีเเก่ใจว่านมไม่มีสิทธิ์เเต่นมเป็นห่วงคุณหนูเพราะนมเองก็เลี้ยงคุณหนูมาเเต่อ้อนเเต่ออกนมกลัวว่าวันนึงคุณหนูเองจะเสียใจในสิ่งที่คุณหนูทำลงไป

ผม : ใครบอกละครับว่าเเค่เธอคนเดียวเกมส์มันเพิ่งเริ่มครับยังมีอะไรอีกเยอะ เเละถ้าวันนึงผมต้องเสียใจคงเป็นเพราะว่าผมไม่ได้แก้แค้นพวกมันมากกว่าครับ

แม่นม : คุณหนูของนมเคยมีเหตุผลมากกว่านี้นะคะ เอาเป็นว่านมจะทำในสิ่งที่นมควรทำค่ะ คุณหนูเองก็รู้ดีอยู่เเก่ใจว่าอะไรเป็นอะไร

ผม : ผมรักแม่นมนะครับ ผมขอตัวกลับก่อน

แม่นม : เดินทางปลอดภัยค่ะ บุญรักษานะคะคุณหนูของนม

ผม : ครับ สวัดดีครับ

ชายหนุ่มโผกอดเเม่นมที่เค้ารักเหมือนเเม่คนนึง จริงอยู่ที่เค้ารู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี แต่ความเเค้นที่จุกอกเค้าตอนนี้ทันมากเกินกว่าที่จะหยุดลงไปต่อให้เค้าต้องเหลือเเค่ชื่อเค้าก็ไม่มีทางยุติมัน

เค้าคิดเพียงเเค่ว่าเค้าสูญเสียอะไรหลายๆอย่างเเต่ทางนั้นยังมีความสุขมันเป็นสิ่งที่ไม่ยุติธรรมกับเค้าเหมือนกัน

กล้า : นายครับทางคนของเราตดต่อมาว่าตอนนี้ทางไอ้คินรู้เเล้วครับว่าสิ่งที่เกิดเราเป็นคนทำ

ผม : รู้ไวกว่าที่คิดเยอะเลยว่ะ ส่งคนของเราจับตามองน้องสาวไอ้ต้าทุกฝีก้าวอย่าให้คาดสายตา ตอให้เธอไม่กล้าตุกติกเเต่ฉันก็ไม่ไว้ใจ ส่วนเรากลับไทยไปรอพวกมันดีกว่าพวกมันวิ่งเต้นมาหาเราเเน่

กล้า : ครับนาย

ฟิสิกซ์ออกคำสั่งกับลูกน้องคนสนิทเเล้วหลับตาลงนินอย่างสบายใจในระหว่างที่เดินทางบนเครื่องบิน

Talk : ณิชา

แม่นม : แม่หนูเอานี่ไปทานนะ ตั้งแต่มายังไม่ได้ทานอะไรเลยใช่ไหม

เรา : ขอบคุณนะคะ แต่หนูไม่อยากทานอะไรเลยค่ะ

แม่นม : ทานเพื่อเก็บเเรงไว้สู้ต่อไงคะ ถ้าหนูเอาเเต่ไม่ทานอะไรจะมีเเรงหรอ ป้าขอโทษที่ช่วยเหลือหนูไม่ได้นะคะ

เรา : ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ แค่ป้าดีกับหนูขนาดนี้หนูก็กรราบขอบพระคุณมากแล้วค่ะ หนูรู้ว่าป้าลำบากใจกับคุณหนูที่ไม่มีเหตุผลของป้า แต่หนูไม่อยากให้ป้าหรือว่าใครจะต้องมาเดือดร้อนเพราะหนูอีกค่ะเเค่นี้สิ่งที่เค้าทำก็มีคนอื่นมาเดือดร้อนมากพอแล้วค่ะ

แม่นม : โถ่เเม่หนู มีอะไรที่ป้าช่วยได้แม่หนูบอกป้าได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ ตอนนี้ป้าว่าเเม่หนูทานเเล้วขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะ เย็นเดี๋ยวป้าไปตามมาทางข้าวเดินทางมาเหนื่อยๆพักก่อนดีกว่า

เรา : แต่ว่าถ้าคุณหนูของป้ารู้เค้าจะไม่พอใจเอานะคะ เค้าไม่ได้ให้หนูมาอยู่เเบบสุขสบาย

แม่นม : เรื่องเเค่นี้ถ้าคุณเค้าจะพาลให้มาลงที่ป้าไดเลยค่ะ ไปพักเถอะค่ะค่อยว่ากันใหม่ใหม่

เรา : ขอบคุณนะคะป้า

แม่นม : เดี๋ยวป้าขอตัวก่อนนะคะทานให้อิ่มนะคะไม่พอบอกป้า

หญิงสาวทานอาหารที่แม่นมจัดมาให้เเต่ทานไปได้เเค่นิดเดีเพราะตอนนี้เธอทานอะไรไม่ลงจริงๆ ทานเสร็จหญิงสาวยกจานไปเก็บเเต่ไม่เจอแม่นมน่าจะไปด้านนอก เธอเลยขึ้นมานอนเพราะร่างกายตอนนี้ 2 วันเธอนอนไม่ถึง 5 ชั่วโมงเลย โชคดีที่ที่ห้องที่ฟิสิกซ์ให้คนเตรียมไว้ให้เป็นห้องนอนที่ดีใช้ได้ อย่างน้อยๆเค้าก็ไม่ได้ให้เธอไปนอนในห้องเก็บของเเบบที่เธอเคยคิดเอาไว้ก่อนมาถึง ทันทีที่หัวเธอถึงหมอนทุกอย่างก็สงบลงไปด้วยความเพลียเลยหลับไป.....