Ep.2

ทัณฑ์สวาทอาจารย์เถื่อน

Ep.2

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา

ความรุนแรงคำหยาบคาย ท่านใดไม่ชอบผ่านได้เลยนะคะ

ทุกตัวละครและเหตุการณ์เป็นเพียงการแต่งขึ้นมาเท่านั้นไม่มีตัวตนอยู่จริง

ประเทศไทย

Talk :

ต้า

ผม : เอาไงไอ้คิน

ไอ้เดลปล่อยไว้แบบนี้ความเสียหายที่ตามมามากกว่านี้เเน่นอน

ภาคิน : กูจะบุก ไอ้เดลเช็คเลยว่าไอ้ฟิสิกซ์มันอยู่ไหนทำอะไร

คนอย่างมันอยู่ๆจะมาทำอะไรโดยไม่มีจุดประสงค์ไม่ได้

มันต้องมีอะไรที่ทำให้มันทำแบบนี้เพราะช่วงนี้เรากับมันไม่มีอะไรบาดหมางกัน

นอกจากซะว่ามันนึกคึกอยากลอบกัด

ผม :

คนเเบบมันเคยไม่ลอบกัดด้วยหรอี่ผ่านมามึงก็เห็นว่ามันนึกอยากกัดเราตอนไหนมันก็กัด

ที่มันเงียบมันคงรอจังหวะเหมาะๆเเบบนี้ไง

อเดล :

สายของเรารายงานมาว่ามันเพิ่งลงเครื่องที่บ้านพ่อมัน ตอนนี้กลับไปที่บ้านมันเเล้ว

เเต่ไม่เเนใจว่าบินไปไหนมา

ผม :

มันก็คงบินไปทำเรื่องช่วงๆเหมือนเดิม แต่นั่นไม่ใช่เรื่องของเรา

ภาคิน : มึงว่าไง เอาไงบุกไม่บุก

ผม : ไปดิวะ

มึงคิดว่ามันรอเราอยู่ไหม

อเดล : ชัวร์ครับ

คนเเบบมันเคยหยุดเคลื่อนไหวให้เป็นเป้านิ่งที่ไหน

ผม : ไปเเบบปกติก่อน

ถ้ามีอะไรไม่ปกติปะทะได้เลย

ภาคิน : เดี๋ยวกูไปเตรียมคนรอ

ต้ารู้สึกเเปลกใจไม่น้อยที่การกระทำของฝั่งโน้นครั้งนี้มันดูจาบจ้วงมากกว่าทุกครั้ง

แถมยังมีบางอย่างที่ดูจงใจว่าเป็นการตั้งใจทำเพื่อให้เกิดความสูญเสียมากที่สุด

เพราะปกติแล้วศัตรตรูของเค้ามักจะโจมตีมาทางฝั่งเขาฝั่งใดฝั่งหนึ่งให้ได้รับบาดเจ็บ

เค้าหารู้เลยไม่ว่าอีกฝั่งทำเพื่อกดหัวข่มขู่น้องสาวที่เค้ารักมากดั่งดวงใจ.....

ปรี๊นนนน!! ปรีี๊นนนน!!

ทันทีที่ชายหนุ่มอย่างต้ขับรถมุ่งหน้ามาถึงจุหมายอย่างบ้านฟิสิกซ์เค้าได้กระหน่ำบีบเเตรจนเสียงดังไปทั่วบริเวรเพื่อให้อีกฝ่ายได้รับรู้ถึงการมาเยือนของเค้าเเละบรรดาลูกน้อง

ไม่นานนักประตูรั้วได้ถูกเปิดออกเหมือนดั่งว่าฝ่ายฟิสิกซืเองรอเค้าอยู่

ฟิสิกซ์ : โอ้ววว

พี่ชายมาเร็วกว่าที่คิดนะครับเนี่ย

แล้วขนกันมาขนาดนี้ไม่กลัวชาวบ้านเค้าแตกตื่นหรอครับ

ต้า : ไอ้หมาลอบกัด ไอ้สันดานหมา

หมดหนทางจะแก้แค้นเเล้วหรอวะกระจอกชิบ ถุย!!

ภาคิน : ไอ้ต้าหลบ!!

ไงไอ้ฟิสิกซ์เพื่อนรัก เดี๋ยวนี้เข้าถึงพวกกูไม่ได้ถึงขั้นต้องทำลายข้าวของเป็นเด็กอมมือเลยหรอ

ฟิสิกซ์ : อุ้ยย

พวกพี่พูดเรื่องอะไรกันครับเนี่ย ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย

กล่าวหากันเเบบนี้ไม่ดีเลยนะครับ อดีตผู้กองได้ข่าวว่าตอนนี้โดนพักราชการ

เอาตัวเองรอดอยู่ไหมครับ

ต้า : มึงอย่ามาเล่นลิ้น

มึงต้องการอะไร

ฟิสิกซ์ : อะไรดีนะ

ไม่ได้ต้องการอะไรนะครับเอาจริงๆแค่รู้สึกเบื่อๆจะลงที่คนก็เกรงว่าจะรุนเเรงจนตายห่าสะก่อน

คิดไปคิดมาเลยอยากเป็นหมาลอบกัดเพื่อเพิ่งสีสีนขีวิตน่ะครับ

แค่หยอกนิดเดียวเองหัวร้อนง่ายจัง

มึงเคยเห็นว่ากูทำอะไรแล้วไม่มีจุดประสงค์ด้วยหรอคิดดูดีๆแล้วที่มาวันนี้ต้องการอะไรจากกู

ต้า : กูต้องการคำตอบจากมึงไง

อะไรที่ทำให้มึงกระจอกถึงขนาดทำลายข้าวของว่ะเพราะมาเฟียคนเก่ง

ทำอะไรไว้จำไว้ให้ดีๆเพราะถ้าวันหนึ่งมีอะไรเกิดขึ้นมาบ้างมันอาจจะไม่ได้เกิดกับข้าวของของมึงแต่มันอาจจะเกิดกับชีวิตของคุณ

""

ผลัวะ!!

ผลัวะ!!""

ฟินิกส์ :

นี่สำหรับที่มึงมารบกวนเวลาของกู แล้วหมัดที่

2

สำหรับที่มึงใช้คำพูดกวนส้นตีนกว่าครอบครัวกู กูไม่ชอบคำขู่ว่ะ

กูเน้นการกระทำมึงคิดว่ามึงแน่ มึงเก่งมึงทำสิแต่

กูจะบอกไว้ก่อนเลยนะว่าอะไรที่มึงรักมากที่สุดวันนึงถ้ามึงสูญเสียมันไป

มึงเตรียมปาดน้ำตาไว้ได้เลย

ขอตัวว่ะพอดีวันนี้ไม่ค่อยว่างสักเท่าไหร่เลยขอบคุณที่มาเยี่ยมนะ บาย!!

หลังจากที่ฟิสิกส์เดินออกไปภาคินและเดลพากันเข้ามาจับร่างของต้าที่ตอนนี้นั่งอยู่กับพื้นจากการโดนต่อยเมื่อกี้

ภาคิน :

ไอ้ต้ามึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย อะไรที่ทำให้มึงยืนให้มันต่อยวะ

ต้า :

กูรู้สึกไม่ค่อยดีกับคำพูดมันเลยว่ะ ทุกครั้งเวลามันพูดอะไรออกมากูไม่เคยใส่ใจเลย

แต่ครั้งนี้กูรู้สึกแปลกๆจริงๆ คำพูดของมันวันนี้ถ้ามึงสังเกตดูดีๆมันไม่ใช่คำขู่

เดล : ลุกขึ้นพี่

บางทีมันกำลังพูดเพื่อยั่วโมโหเราอยู่ก็ได้ พี่ต้องไม่เดินตามหมากที่มันวาง แล้วกลับไปตั้งตัวกันเถอะแล้วค่อยหาวิธีเอาคืนมันให้มากกว่าที่มันทำกับเรา

คำพูดของต้าเมื่อกี้นี้ทำเอาภาคินเพื่อนรักฉุดคิดกลับไปถึงคำพูดของฟิสิกส์แล้วก็รู้สึกถึงความผิดปกติจริงๆจากสีหน้าและท่าทางการแสดงออกของฝั่งตรงข้าม

เขาพยายามจะไม่คิดอะไรเพราะกลัวมันจะเป็นเกมที่ฟิสิกส์วางไว้จริงๆ

ทั้ง

3

คนพากันยังมากกลับมายังบ้านถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงพากันไปผ่อนคลายความเครียดอยู่ที่ไหนสักที่ที่มีผู้หญิง

แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ตัวพากินคลั่งรักภรรยายังดอกเหมยหนักมากทุกครั้งที่เสร็จธุระเขามักจะกลับบ้านเลยเสมอแม้ในบางครั้ง

ต้าเเละอเดลจะไปหาความสุขใส่ตัว......(สำหรับภาคภาคินดอกเหมยเเอดลงจบเเล้วนะคะ

สามารถอ่านรวดเดียวได้เลย)

Talk :

ฟิสิกส์

ทางด้านฟิสิกส์

พอเจอคำพูดที่กระทบครอบครัวตัวเองก็เกิดความโมโหจนควบคุมตัวเองแทบไม่อยู่

เขาลืมไปว่าตัวเขาเองเป็นต้นเหตุของการมาของ ต้า อเดล และภาคิน

ตอนนี้ชายหนุ่มได้มุ่งหน้ามาที่ผับของ กันต์พล หรือ กันต์

ผู้เป็นเพื่อนสนิทและเพื่อนรักที่คบกันมานานเกือบ

20

ปี เพื่อปลดปล่อยความเครียด

กันต์ :

ลมอะไรหอบมึงมาวะไอ้อาจารย์

ฟิสิกส์ :

เจอหน้าก็ปากหมาเลยนะมึงกลับซะดีกว่างี้

กันต์ : อ้าวเห้ยเดี๋ยวกูล้อเล่น

เป็นอะไรวะทำไมอารมณ์ไม่ดีเลย

ฟิสิกส์ :

ใจคอจะไม่ชวนกูขึ้นห้องทำงานมึงก่อนหรอไอ้สลัดจะให้กูพูดตรงนี้เลยไหม

กันต์ :

ใจเย็นๆสิวะกูก็กำลังจะชวนมึงไปได้ไงใจร้อนชิบหายถ้าเรื่องที่มึงหัวร้อนมาไม่ใช่เรื่องใหญ่แบบให้มึงใจร้อนตอนนี้นะกูจะตั๊นหน้าให้

กันต์พลตอบกลับเพื่อนรักที่ตอนนี้เอาแต่หัวร้อนจนผ่านไปทุกเรื่องเปลี่ยนเป็นการหยอกล้ออย่างทุกครั้งเขารู้ว่าการมาของเพื่อนในครั้งนี้จะต้องมีเรื่องใหญ่แน่นอนเพราะไม่เคยมีอะไรที่ฟิสิกส์เรื่องหัวเสียได้แบบนี้

ถึงตัวฟิสิกส์จะเป็นมาเฟียแต่สิ่งที่ทำให้เขาหัวเสียได้มากขนาดนี้คงไม่ใช่เรื่องเล็กๆแน่นอน....

กันต์ :

ถึงห้องทำงานกูแล้วมึงจะนั่งเงียบอีกนานไหม

จะบอกกูได้หรือยังว่าอะไรที่มันทำให้มึงโมโหได้ขนาดนี้

ฟิสิกส์ :

ในฐานะที่มึงเป็นเพื่อนกูมา

20

กว่าปีมึงคิดว่าอะไรที่ทำให้กูโมโหได้แบบนี้ละ ถ้าไม่ใช่เรื่อง....

กันต์ : ครอบครัวที่มึงรักและเทิดทูน

ฟิสิกส์ : เหอะ

มึงก็รู้แล้วถามเพื่อ

กันต์ :

งั้นในฐานะที่กูเป็นเพื่อนมึงมา

20

ปีกูขอเดาต่อว่าคนที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้คงไม่พ้นฝั่งไอ้ต้า

แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้มึงก็เพิ่งไปรอบก่อนแล้วสินค้าล็อตใหญ่ของมันจะเสียหายมหาศาลนี่หว่า

แล้วในฐานะที่กูเป็นเพื่อนมึงมา

20

ปีกูมีความรู้สึกว่ามีบางอย่างที่มึงยังไม่ได้บอกกูไอ้ฟิสิกส์

ฟิสิกส์ : ความแสนรู้เหมือนมึงลดลงบ้างก็ได้นะไอ้สัส

ชายหนุ่มอย่างฟิสิกส์เมื่อเห็นเพื่อนกำลังถามถึงเรื่องที่เขาทำลงไปเดี๋ยวการพาตัวไม่ช้าไปอยู่ต่างประเทศไม่แปลกที่เพื่อนรักเขาอย่างการกันต์พลจะรู้เพราะเส้นสายของกันต์พลก็ไม่ใช่น้อยๆไม่ว่าเขาจะไปทำอะไรที่ผิดพลาดไม่เรียบร้อยเพื่อนรักอย่างกันต์พลก็จะเป็นคนตามเก็บงานให้เสมอ

เขาเลยเล่าทุกเรื่องเกี่ยวกับณิชาทุกอย่างให้กันต์พลฟังทำเอาเพื่อนสนิทอย่างกันต์หัวเสียกับความคิดบ้าบอของเขา

กันต์ :

มึงมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย ถ้ากูจำไม่ผิดน้องณิชาที่มึงพูดถึงคือรักแรกของมึง

มึงอาจจะอยากทำไปเพราะแก้แค้นแต่กูจะบอกไว้ตรงนี้เลยว่าน้องเขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรแล้วน้องเขาก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงด้วย

อะไรที่มึงกำลังจะทำอยู่ตอนนี้ถ้ามึงไม่หยุดคนที่เสียใจมากที่สุดอาจจะไม่ใช่ไอ้ต้าแต่เป็นมึงให้ฟิสิกซ์

ฟิสิกส์ :

มึงแม่ร่งพูดเหมือนกับแม่นมอีกคนนึงแล้ว

กูขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะถ้ากูจะต้องเสียใจกูคงต้องเสียใจที่กูไม่ได้แก้แค้นไอ้ต้า

ไอ้ภาคิน ไอ้เดล ณิชาเป็นน้องสาวไอ้ต้าแต่เป็นคนที่สำคัญที่สุดสำหรับ

2

บ้านนี้เพราะต่างพากันชุบเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กๆ

บ้านไอ้ภาคินรักณิชาไม่ต่างจากลูกแท้ๆกูมั่นใจว่ากูเลือกตัวละครไม่ผิด

ครั้นจะให้กูไปเอาเมียไอ้ภาคินมาเมียมันก็ไม่ใช่เป้าหมายของกูโดนตรงการที่จะยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวณิชานี่เเหละเหมาะที่สุด

แต่มึงไม่ต้องห่วงนะตราบใดที่ความแค้นกูยังสุมอยู่ในใจกูจัดการทุกฝ่ายแน่ๆ

กันต์ : เหอะ

ที่มึงบอกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวเนี่ยรวมถึงการที่ได้ครอบครองณิชาด้วยหรือเปล่าวะ

ถ้าวันนี้น้องณิชาไม่ใช่น้องสาวของไอ้ต้ามึงคงไม่ทำแบบนี้กับน้องเขามึงคงไม่เกลียดน้องเขากูพูดถูกไหม

ฟิสิกส์ :

ก็จริงแต่ตอนนี้มันไม่ใช่ไงที่ครอบครัวกูต้องอยู่ในจุดจุดนี้นั่นก็เป็นเพราะบ้านของเธอพ่อแม่พี่ชายของเธอ

และลุงของเธออย่างพ่อไอ้คิน ไอ้เดล หรือเปล่าวะ

กันต์ :

ตอนนี้กูพูดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก

เพราะตอนนี้มึงเอาความแค้นเป็นที่ตั้งแต่หากวันใดวันหนึ่งที่ความแค้นในใจมึงมันสิ้นสุดลงการกระทำของมึงในวันนี้มันจะย้อนเข้าหาตัวมึงจนมึงรู้สึกผิดแบบไม่น่าให้อภัยจำคำกูไว้เพื่อนรัก.....

ฟิสิกส์นั่งฟังเงียบๆก่อนจะยกเหล้าเข้าปากซ้ำๆวนๆจนเริ่มได้ที่