9

“เดี๋ยวค่ะ...ชุดนี้ไม่ได้หรือคะ” ปลายฟ้าตัดสินใจใช้โอกาสสุดท้าย เข้าเกาะแขนเขาทำเป็นถามเสียงอ่อนหวาน อีกทั้งยังอ้อนวอนทำตาปริบ ๆ

“...............” ชายหนุ่มหรี่ตามองนิ่ง ๆ หญิงสาวสวมกางเกงขาสั้น กับเสื้อเชิ๊ตตัวหลวมที่สวมอยู่ ซึ่งมันก็โอเค ดีกว่าจะให้หล่อนใส่ บิกินี่เดินไปเดินมาที่เขาเห็นจนเบื่อ แค่จะแกล้งหล่อนเล่นเท่านั้น เขาพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่ ที่เห็นหล่อนทำหน้าตาอย่างนั้น

ปลายฟ้ารู้ว่าหมดหวัง เธอตัดสินใจ ไม่ไปก็ได้ หน้าตาสลดหดเหี่ยว ดังดอกไม้หุบ

“กิตติบอกให้สายเตรียมอาหารไปด้วย เดี๋ยวเด็กหิวแล้วจะงอแง” ชายหนุ่มหันไปสั่งลูกน้องคนสนิท

“ตกลงว่าใส่ชุดนี้ได้ใช่ไหมคะ” หญิงสาวยิ้มหน้าบาน หันมาเขย่าแขนชายหนุ่ม อย่าง ลืมตัว

เควินเหลือบมองปลายฟ้าแวบหนึ่ง เขายิ้มอย่างพอใจ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงชอบเห็นเวลาที่ หล่อนงอน ยิ้ม หัวเราะ แล้วก็ใจหายเวลาที่หล่อนร้องไห้...อืม...เดี๋ยวก็เบื่อ อย่าคิดมาก..เควินเตือนตัวเอง

กิตติออกมาพร้อมตะกร้าอาหารใบใหญ่ เขาเดินไปส่งเจ้านายกับปลายฟ้า ที่เรือ เขาคัดคนขับเรือและการ์ดยอดฝีมือ ตามประกบ ทั้งหมดรู้งานดี ไม่ได้รบกวนความเป็นส่วนตัวของทั้งคู่แต่อย่างใด

เควินพาปลายฟ้าขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ ในยามที่เรือลอยลำอยู่กลางทะเลเช่นนี้ ผนวกกับ ท้องฟ้าสีครามที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ก็ให้อารมณ์เหงาได้เหมือนกัน ปลายฟ้าเผลอเอาแขนทั้งสองข้างไขว้โอบกอดไหล่ตัวเอง อันเป็นกิริยาที่หล่อนทำยามที่ต้องการปลุกปลอบ ให้กำลังใจตัวเอง

กิริยาทั้งหมดของหญิงสาวอยู่ในสายตาของเควินตลอด ความอ่อนโยนแล่นเข้ามาเกาะกุมหัวใจโดยไม่รู้ตัว อยากปกป้องคือความรู้สึกที่เขามีต่อหล่อนในเวลานี้

“เป็นไง ชอบไหม” ชายหนุ่มถามเสียงนุ่ม

“ชอบค่ะ ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ

เควิน เข้ามาสวมกอดปลายฟ้าจากทางด้านหลัง หญิงสาวแข็งขืนในตอนแรก แต่เมื่อนึกว่าไร้ประโยชน์เหนื่อยเปล่า ๆ เพราะคนเอาแต่ใจอย่างเขาไม่มีทางหยุดง่าย ๆ เผลอ ๆ สถานการณ์จะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ อย่างน้อยก็ยังดีที่เขาอุตส่าห์พามาเที่ยว ไม่โดนลงโทษสะบักสะบอมอยู่ในห้องก็บุญแล้ว หญิงสาววาดภาพผู้หญิงที่โดนมาเฟียซ้อมหน้าตายับเยิน ก็อดสยองไม่ได้ อย่างเขา นี่กลายเป็นเทพบุตรไปเลยล่ะ

ปลายฟ้าเอนอิงพิงอกแข็งแรงอย่างว่าง่าย ก่อเกิดเป็นความอบอุ่นขึ้นอย่างประหลาด...อ้าว...เฮ้ย !....ไม่ได้เด็ดขาด...หล่อนจะรู้สึกแบบนี้ไม่ได้ปลายฟ้า....หญิงสาวยืดตัวตรงหลังจากเผลอไผลไปชั่วขณะ เควิน เหมือนจะรู้ กระหยิ่มใจว่าเสน่ห์เพลย์บอยของเขาเริ่มทำงานแล้ว

“เคยดื่มไวน์หรือเปล่า” เควินถามหญิงสาว ขณะพากันมานั่งรับลมบนโซฟานุ่มที่ดาดฟ้าเรือ

“ไม่เคยค่ะ” ปลายฟ้าสั่นหน้าจนผมกระจาย บอกกลาย ๆ ว่าไม่อยากลองด้วย

“ลองดูสิ” เควิน ส่งแก้วไวน์ให้

“ไม่ดีกว่าค่ะ” ปลายฟ้าทำหน้าเหยเก

“ลืมไปว่าเด็กอย่างเธอต้องดื่มนมเท่านั้น อย่างอื่นดื่มไม่เป็น” เควินแกล้งเย้า

“ลองดูก็ได้ค่ะ” ปลายฟ้าบอกพร้อมกับเชิดหน้าน้อย ๆ ใส่คนที่บังอาจมาหาว่าหล่อนเป็นเด็ก

“อย่าเลย เดี๋ยวเมาตกน้ำตกท่าไป” ชายหนุ่มยักท่า ดวงตาพราว

“ฉันไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น” หญิงสาวคิดว่าแค่ไวน์ มันจะแค่ไหนกันเชียว

“ก็ได้ ระวังหน่อยแล้วกัน คออ่อน ๆ แบบนี้แก้วเดียวก็พอ” ชายหนุ่มยังไม่เลิกสบประมาท

เควินยื่นแก้วไวน์มาให้อีกครั้ง ปลายฟ้ารับมาลองจิบ......ฆ่าได้หยามไม่ได้.....อืม....มันไม่ได้แย่จริง ๆ ด้วย อร่อยอีกต่างหาก

“พอเถอะ เดี๋ยวเมา” ชายหนุ่มทำเป็นหวังดีประสงค์ร้าย

“อีกแก้วนะคะ อร่อยดีออก” ปลายฟ้าทำเป็นเก่ง

หญิงสาวยื่นแก้วไปรอให้ชายหนุ่มรินให้ แล้วรับมาดื่มรวดเดียว จะได้รู้ว่าคนอย่างหล่อน คอแข็งนะเฟ้ย...อย่ามาดูถูกกันง่าย ๆ

“พอแล้ว!” ชายหนุ่มเลิกตามใจเพราะตอนนี้แก้มหญิงสาวแดงปลั่ง ด้วยฤทธิ์ไวน์ ทำท่าจะเมาจริง ๆ แล้วด้วย.....ทำเป็นเก่ง เควินส่ายหน้าระอาใจ หล่อนแค่โดนยั่วยุ นิด ๆ หน่อย ๆ ก็ติดกับดัก อย่างง่ายดาย

“ขอฟ้าลงเล่นน้ำนะคะ” ปลายฟ้า อ้อนเขาเหมือนเด็ก ๆ คลอเคลียเป็นลูกแมวไปแล้ว

“อยากเฝ้าทะเลหรือไง ว่ายน้ำก็ไม่เป็น แถมเมาอีกต่างหาก” เควินเริ่มดุ คนคออ่อนเกินคาด

“ก็ใส่ชูชีพไงคะ แล้วคุณก็ลงไปเป็นเพื่อนฟ้า” หญิงสาวเอานิ้วชี้จิ้มหน้าอกเขา

“อย่าเพิ่งดีกว่า เอาไว้วันหลังค่อยมาใหม่นะ” เควินต้องคอยเอาใจ...นี่หล่อนเป็นเชลยของเขาไม่ใช่เหรอ... ชายหนุ่มก็เริ่มจะงงกับตัวเองแล้วเหมือนกัน ...

“..........”ปลายฟ้าไม่ตอบว่าอะไร หันหน้าหนี แต่ปากกับจมูกเชิด ๆ นั้นไม่พ้นสายตาเขาไปได้ ชายหนุ่มรั้งร่างบางเข้ามากอด หญิงสาวดิ้นหนี เพราะยังงอนที่เขาไม่ยอมให้ลงเล่นน้ำอย่างที่บอกไว้