8

“คุณฟ้าทำอะไรเป็นบ้างคะ” นางสายถามเพื่อประเมินว่าหล่อนจะต้องเริ่มสอนลูกศิษย์ที่ตรงไหน

“ไม่เป็นเลยค่ะป้า น้ำตาลกลับเกลือยังแยกแทบไม่ออก” หญิงสาวตอบตามตรง เมื่อก่อน มารดาจะดูแลทุกอย่าง ขนาดพ่อแม่เสียชีวิตแล้ว พี่ชายยังเป็นคนทำให้หล่อนทานตลอด ถ้าวันไหนเขาไม่อยู่หล่อนก็ซื้ออาหารสำเร็จรูปเอา ไม่เหมือนงานบ้านอย่างอื่นที่หล่อนทำได้ไม่เคยเกี่ยง

“งั้นเริ่มจาก ทำความรู้จักเครื่องปรุงก่อนนะคะ” นางสายแนะนำทีละอย่าง หญิงสาวฟังและจดบันทึกอย่างตั้งใจ และเริ่มสอนทำอาหารจานเดียวง่าย ๆ หญิงสาวที่บอกว่าไม่ชอบการทำอาหารเลย กลับตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ ทำให้ครูจำเป็นอย่างนางสายแอบปลื้มอยู่ไม่น้อย

นางสาย ไม่เข้าใจเจ้านายหนุ่มจริง ๆ ว่าพาสาวน้อยคนนี้ มากักขังไว้ทำไม หล่อนอยู่ที่นี่มาเป็นสิบปี ไม่เคยเห็นเขาพาสาว ๆ คนไหนมาทำอะไรยุ่งยากแบบนี้ เห็นทุกทีที่พามาก็ได้แต่คลุกกันอยู่ในห้องเสร็จแล้วก็ส่งกลับ แต่กับคนนี้ หล่อนแอบเห็นป้อนอาหารให้กันอีกต่างหาก หรือว่าสาวคนนี้อาจจะได้เป็นนายผู้หญิงของที่นี่เสียก็ไม่รู้

“ป้าสายคะ ลองทำขนมด้วยดีไหมคะ” ปลายฟ้า เริ่มรู้สึกว่าการทำอาหารมันไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด หลังจากรู้จักสนิทสนมกับคุณแม่บ้านมากขึ้น หล่อนจึงได้รู้ว่าป้าสายไม่ใช่แม่บ้านโนเนม หล่อนเรียนจบจากสถาบันสอนทำอาหารชั้นเยี่ยม เพราะฝีมือของป้าสาย ถือว่าไม่ธรรมดาจริง ๆ เควินถึงได้จ้างหล่อนด้วยค่าจ้างแพงลิบลิ่ว ให้ทำหน้าที่แม่บ้านใหญ่ และหัวหน้าแม่ครัว

“คุณฟ้าอยากทำอะไรล่ะคะ” นางสายยิ้มแก้มปริ หล่อนดีใจที่ได้ถ่ายทอดวิชาความรู้ ที่หล่อนมี ไม่ปล่อยให้ตายไปกับตัว อีกอย่างคุณปลายฟ้าคนนี้ ดูจะสนอกสนใจจริง ๆ เสียด้วย

“พวกเบเกอรี่ ได้ไหมคะ พอดีฟ้าชอบ หรือจะเป็นขนมไทยก็ได้นะคะ แล้วแต่ตามถนัดเลยค่ะ” หญิงสาวเกรงใจ กลัวว่าจะเรียกร้องมากเกินไป จึงเผื่อทางให้ผู้สูงวัยได้เลือก

“ได้สิคะ ป้าถนัดทั้งสองอย่างนั่นแหละ งั้นเอาที่คุณฟ้าชอบดีกว่าค่ะ”

“คือ ฟ้าเรียนเผื่อเอาไว้ วันหน้าจะได้มีวิชาติดตัว หาเลี้ยงชีพตัวเองค่ะ” ปลายฟ้า บอกนางสายตามตรง

“โถ... คุณฟ้า คุณเควินไม่ปล่อยให้คุณต้องลำบากหรอกค่ะ ป้าไม่เคยเห็นท่านปฏิบัติกับใครอย่างนี้มาก่อนเลยนะคะ” นางสายปลอบใจหญิงสาว หล่อนพอจะรู้ว่าหญิงสาวถูกจับมาเพื่อการใด

“สักวันเขาจะต้องปล่อยฟ้าไปค่ะ” หญิงสาวมั่นใจ

“คุณฟ้านี่น่ารักจังนะคะ เจ้าประคู๊ณ...ขอให้คุณท่านมองเห็นสักทีเถอะ”

ปลายฟ้าได้แต่ยิ้มอ่อน ๆ หล่อนต้องการไปจากเขาให้เร็วที่สุด ใครจะอยากอยู่กับพวกมาเฟีย โหดจะตาย ไม่รู้ว่าจะจับหล่อนเชือดวันไหน....

“คุณปลายฟ้าคะ...คุณเควินให้มาเชิญไปที่ห้องนั่งเล่นค่ะ” สาวใช้ยอบกายเข้ามาบอกอย่างนอบน้อม

“ขอบใจจ๊ะ”

“ฟ้าไปก่อนนะคะ ป้าสาย ถ้าไม่ตายจะกลับมาเรียนใหม่” หญิงสาวบอกหน้าทะเล้น

“คุณฟ้านี่ก็ พูดอะไรคะ...รีบไปเถอะค่ะ” นางสายยิ้มเอ็นดู

“เรือพร้อมแล้วครับนาย” กิตติ หรือนายหน้าหนวด เข้ามารายงาน หลังจากที่เควินสั่งให้เตรียมเอาเรือออก เขาจะพาปลายฟ้าไปเที่ยวเกาะ

หญิงสาวเดินเข้ามาทันได้ยินลูกน้องคนสนิทของเขาเข้ามารายงาน หล่อนหน้าซีดเผือดลงทันที เขาคงไม่พาหล่อนไปทรมานที่เกาะ เหมือนในละครหรอกนะ

“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าอย่างนั้น” ชายหนุ่มมองด้วยสายตาคมดุ

“ก็คุณเรียกฟ้ามาทำไมคะ คงไม่ได้เอาไป...” หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น

“......ฮ่า...ฮ่า...เธอนี่มันช่างมโนดีนะ...ไหนบอกซิ...ว่าฉันจะพาเธอไปไหน” เควินนึกสนุก

“คงไม่พาไปทิ้งทะเลหรอกมั้งคะ หรือไม่ก็ปล่อยเกาะ ต้องตักน้ำ หาฟืน โดนทรมานจากพระเอกปากร้าย อะไรประมาณนี้”

“.......ฮ่า...ฮ่า..........” ชายหนุ่มหัวเราะขำ คงจะดูละครมากไป

“ฉันจะพาไปล่องเรือ...เที่ยวเกาะ...เล่นน้ำทะเล สนใจไหม” เควินบอกโปรแกรมยืดยาว

“ไปเที่ยวเหรอคะ” ปลายฟ้าตื่นเต้น ชายหนุ่มให้คนไปตาม หล่อนนึกว่าเขาจะหาเรื่องอะไรอีก ไม่คิดว่าจะกลายเป็นเรื่องดี ๆ ไปได้

“อืม...ว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า”

“ไม่เป็นค่ะ...แต่..ใช้ชูชีพก็ได้นี่คะ” หญิงสาวรีบหาทางออก เกรงจะอดไป หล่อนตื่นเต้นที่จะได้ออกจากที่กักกันนี้บ้าง

“แต่ต้องใส่บิกินี่ไปด้วยนะ” เควินแกล้งบอกเสียงขรึม

กิตติแอบอมยิ้ม อยากรู้เหมือนกันว่าสาวน้อยจะทำยังไงต่อ

“ไม่ค่ะ ฟ้าไม่ใส่” หญิงสาวเชิดหน้า ตอบเสียงแข็ง

“ฮ้า.!..เธอจะไม่ใส่อะไรเลยเหรอ...กล้ากว่าที่ฉันคิดเอาไว้อีกนะเนี่ย” เควินทำเป็นตกใจ

“นี่คุณ...” ปลายฟ้าส่งสายตาขุ่นเขียวไปให้ชายหนุ่มที่นั่งยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างน่าหมั่นไส้ มาทำให้ฉันมีหวังแล้วก็ดับความหวังของฉันดื้อ ๆ อย่างนี้มันจงใจแกล้งกันชัด ๆ...

“ตามใจ ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป” เควินลุกขึ้นยืน เหมือนไม่สนใจ