ทัณฑ์รักอาญาลวง

เควิน เพลย์บอย ลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส เจ้าพ่อแห่งวงการธุรกิจพลังงาน ทั้งในไทยและต่างประเทศ วัยสามสิบต้น ๆ ผู้ที่เกลียดการผูกมัดที่สุด แต่ด้วยความหล่อเหลา มีเสน่ห์ดึงดูดแห่งบุรุษเพศ จึงมีหญิงสาวเข้าคิวกันเข้ามาเป็นคู่ควง คู่นอน ไม่ขาดระยะ ถึงแม้ว่าเขาจะขึ้นชื่อว่าขี้เบื่อสุด ๆ ใช้ผู้หญิงเปลืองมาก แต่สาว ๆ แต่ละคนก็ไม่ย่อท้อ ที่จะพาตัวเองเข้ามาใกล้ชิดสักครั้ง เพราะค่าตอบแทนหลังความเบื่อหน่ายนั้น มันคุ้มค่าเหลือเกิน

ชายหนุ่มนั่งพิจารณาภาพสาวน้อย ในโทรศัพท์มือถือที่ลูกน้องของเขาส่งให้ เกี่ยวกับประวัติของ ขุนเขา ชายหนุ่มที่บังอาจมาล้วงคองูเห่า พาคู่หมั้นของเขาหนีหายไป แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ เพราะเขาต้องการหาเหตุถอนหมั้นกับหญิงที่ทางผู้ใหญ่จัดหาให้อยู่แล้ว แต่ที่สะดุดตา เห็นจะภาพของผู้หญิงที่ชื่อปลายฟ้า น้องสาวคนเดียวของขุนเขา หญิงสาวที่ทำให้เขาอยากได้ ตั้งแต่แวบแรกที่เห็น

“นายไปพาหล่อนมารอที่บ้านพักริมทะเลก็แล้วกัน” เควินสั่งลูกน้องคนสนิทง่าย ๆ เหมือนให้ไปสั่งอาหาร ไม่ใช่เหยื่อสาว

“แต่เธอไม่ได้รู้เรื่องการกระทำของพี่ชายเธอเลยนะครับ” กิตติ ลูกน้องคนสนิทติงผู้เป็นนาย โดยพยายามหาเหตุผลมาอ้าง

“แค่ฉันอยากได้เธอก็พอแล้วใช่เปล่าวะ” ผู้เป็นนายขึ้นเสียงอย่างรำคาญ

“ครับ” กิตติได้แต่รับคำ เจ้านายเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ คงจะหลงรูปเข้าแล้ว คราวนี้

ปลายฟ้า สาวน้อยวัยยี่สิบสอง เพิ่งเรียนจบจากรั้วมหาวิทยาลัยมาหมาด ๆ หญิงสาวเคยมีชีวิตดั่งเจ้าหญิงตัวน้อย ๆ บนหอคอยงาช้าง แต่จู่ ๆ โชคชะตาก็เล่นตลก ที่ต้องมาสูญเสียบุพการีทั้งสองคนไปอย่างไม่มีวันกลับ ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เมื่อปีกลาย ทำให้เธอต้องใช้ชีวิตอยู่กับพี่ชายแท้ ๆ อย่างขุนเขา ที่วัยห่างกันแค่สองปี แต่ถ้าวัดกันที่ความรับผิดชอบแล้วล่ะก็ ขุนเขาน่าจะเป็นน้องชายหล่อนเสียมากกว่า

“ปัง..ปัง..ปัง” เสียงทุบประตูรัว ๆ ด้านนอก ทำให้สาวน้อย ละมือจากกองเสื้อผ้าที่เตรียมจะเอามารีด ทั้งของตัวเองและของพี่ชายตัวดีที่หายหัวไปตั้งแต่เมื่อวาน

“โอ๊ย!....จะรีบอะไรนักหนา รอก่อนไม่ได้หรือไง” ปลายฟ้า บ่นขณะที่เอื้อมมือเปิดประตู นึกว่าพี่ชายตัวแสบกลับมา

“พะ.....พวกคุณเป็นใคร” หญิงสาวตกใจ ตาเบิกกว้าง จ้องมองชายแปลกหน้า ท่าทางไม่น่าไว้วางใจอย่างระแวดระวัง หล่อนนึกโมโหตัวเองที่ประมาทเลินเล่อ ลืมปิดประตูรั้ว ทำให้คนแปลกหน้าเข้ามาประชิดถึงหน้าประตูบ้านได้ง่าย ๆ

“ผมมาเชิญคุณปลายฟ้า ไปพบเจ้านายครับ” ชายหน้าหนวดในชุดซาฟารี หนึ่งในสองคนเอ่ยอย่างสุภาพ

“ฉันไม่รู้จักเจ้านายของพวกคุณ ทำไมฉันถึงต้องไปพบเขาด้วย กรุณาออกจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกตำรวจ” หญิงสาวขู่ฟ่อ

“เกรงว่าจะไม่ได้ เพราะท่านสั่งให้เอาตัวคุณไปให้ได้ ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่” ชายหน้าหนวดกล่าวเนิบ ๆแต่ก็ยังคงความสุภาพเอาไว้ เหมือนเป็นเรื่องธรรมดา

“อย่าเข้ามานะ” หญิงสาวคว้าแจกันใบใหญ่ใกล้มือชูหรา เตรียมพร้อมสู้

“ไปกับเราดี ๆ ดีกว่าครับ จะได้ไม่ต้องเหนื่อย” ชายอีกคนเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบอยู่นาน พร้อมกับสาวเท้าเข้าหา แย่งแจกันไปจากมือปลายฟ้าอย่างง่ายดาย พร้อมกันนั้นผู้ชายอีกคนก็เข้ารวบร่างบาง ใช้ป้าปิดตา ปิดปาก ใส่กุญแจมือ แล้วแบกขึ้นบ่าเดินไปขึ้นรถตู้ ที่จอดติดเครื่องรออยู่แล้ว ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว กว่าจะรู้ตัวก็โดนแบกอยู่บนบ่าแล้ว ถึงแม้ หญิงสาวจะพยายามดิ้นรน ทุบถอง ส่งเสียงอู้อี้ไปตลอดทาง แต่ก็ไม่เป็นผล

ปลายฟ้าตระหนกตกใจกลัวที่สุดในชีวิต แต่หล่อนก็ไม่ยอมให้ความกลัวเข้าครอบงำนานนักพยายามคิดหาหนทางรอด ถึงแม้มันจะมืดมนเต็มทีก็ตาม หญิงสาวนั่งนิ่งเวลาผ่านไปเนิ่นนาน หล่อนพยายามจับความรู้สึก ว่ารถตู้คันนี้กำลังพาหล่อนมุ่งหน้าไปทางไหน แต่สุดท้ายก็ไร้ประโยชน์ เพราะมันวกวน จนหล่อนวิงเวียนไปหมด

“ลงมาได้แล้ว” นายหน้าหนวดเปิดประตูรถ พร้อมออกคำสั่ง หล่อนได้ยินเสียงคลื่น และได้กลิ่นน้ำเค็ม ใช่แล้ว ที่นี่ต้องเป็นชายทะเลที่ไหนสักแห่ง บางแสน พัทยา ชะอำ หรือประจวบ ก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ปลายฟ้า กะระยะเวลาไม่ถูก แต่รู้ว่านาน ไม่น่าต่ำกว่าสองสามชั่วโมง

หญิงสาว ถูกพาตัวเข้ามาในห้องหนึ่ง นายหน้าหนวดปลดกุญแจมือให้ก่อนจะถอยออกไป พร้อมกับล็อคประตูแน่นหนา หญิงสาวตามไปทุบประตู แต่ก็เสียแรงเปล่า จบกันปลายฟ้า หล่อนถูกขังอยู่ที่ไหนเนี่ย และที่สำคัญคือไม่รู้ว่าข้อหาอะไรด้วย

หญิงสาวดึงผ้าผูกตา ผ้าปิดปากออกไปแล้ว จึงได้เห็นว่าภายในห้องตกแต่งไว้อย่างสวยงาม หรูหรา เตียงนอนขนาดใหญ่ตั้งเด่นอยู่กลางห้อง หญิงสาวเดินสำรวจไปทั่วห้อง ถ้านี่เป็นการมาพักผ่อนธรรมดาคงจะดีและน่าตื่นเต้นกว่านี้ แต่มันไม่ใช่ หล่อนถูกจับตัวมาอย่างอุกอาจ ดังนั้นความสวยงามรอบตัวจึงไม่ได้ทำให้หล่อนลดความกังวลลงได้เลย โอ๊ย...ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว

ปลายฟ้าเข้าไปล้างหน้าล้างตา ก่อนจะกลับมานอนคิดหาทางออกบนเตียงนุ่ม เรื่องอะไรหล่อนจะต้องทรมานตัวเอง หล่อนถูกจับใส่กุญแจมือมาหลายชั่วโมงจนเมื่อยขบไปทั้งตัว อีกทั้งการร้องไห้ฟูมฟายก็ไม่ได้ช่วยอะไร สู้ตั้งสติเตรียมพร้อมรับสถานการณ์ดีกว่า