16

“ของเธอไง” หญิงสาวรับมาอย่าง งง ๆ ลองเปิดดูข้อมูลในซิมเป็นของหล่อนจริง ๆ ทดลองโทรหาพี่ชายก็ไม่มีสัญญาณ ไม่มีข้อความใด ๆ ที่แสดงว่าเขาไม่ได้พยายามติดต่อมาเลยด้วยซ้ำ

“แล้วเครื่องเก่าของฟ้าล่ะคะ”

“ทิ้งไปแล้ว” ชายหนุ่มบอกง่าย ๆ

“เสียดาย...มันยังใช้ได้อยู่เลย” หญิงสาวบ่น

“อย่าลืมสิ...ตอนนี้เธอน่ะเมียใคร”

“ค่ะ..เข้าใจว่ารวยมาก...แต่มันเพิ่มขยะโดยไม่จำเป็น” หญิงสาวให้เหตุผล

“งั้นเอาคืนมาก็ได้” ชายหนุ่มแบมือขอ

“เรื่องอะไร...ให้แล้วเอาคืนไม่ได้ เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ทำแบบนี้ได้ไง” หญิงสาวจีบปากจีบคอ น่าหมั่นไส้

“......ฮ่า...ฮ่า.....เธอนี่มันน่า...ชะมัด” เควินหมั่นเขี้ยวเต็มที่ เดินเข้าหา

“อ๊ะ.ๆ..อย่าเข้ามานะคะ...ไม่อย่างนั้น...” หญิงสาวคิดไม่ออกว่าจะขู่เขาด้วยอะไร

“เธอจะทำไรฉันไม่ทราบ”

“ฉันจะ...จะ...จะร้องให้คุณหูแตกไปเลย”

“ไม่เอาน่า...อย่าทำตัวเป็นเด็กดื้อหน่อยเลย” เควินวางมือบนบ่าบอบบาง พลางมองเข้าไปในดวงตา สื่อความนัยลึกซึ้ง

“อยากออกไปเที่ยวบ้างไหม” เควินพูดอย่างใจดี พอจะเดาออกว่าหญิงสาวมีอาการหวั่นไหว สับสน

“ไปได้หรือคะ” หญิงสาวยิ้มออกมาได้ เปลี่ยนโหมดกะทันหัน

“ได้สิ ถ้าทำตัวดี ๆ พูดกันรู้เรื่องก็ไปได้”

“ตกลงค่ะ...ไปกันเลยไหมคะ”

“ใจร้อนเหมือนกันนะ..เราน่ะ” ชายหนุ่มบีบจมูกปลายฟ้าเขย่าไปมา

“โอ๊ย...เจ็บนะคะ เดี๋ยวซิลิโคนยุบ” หญิงสาวร้องเสียงดัง

“ห๊า...ทำมาด้วยเหรอ” ชายหนุ่มแปลกใจ เพราะเขามั่นใจว่าสาวน้อยสวยธรรมชาติ ไงถึงกลายเป็นทำจมูกมาได้

“เปล่าค่ะ...ล้อเล่น” หญิงสาวยิ้มหน้าทะเล้น

“เอาเป็นว่า วันนี้เราไปดินเนอร์ข้างนอกก็แล้วกัน”

“ว้า...อีกตั้งหลายชั่วโมง” ปลายฟ้าบ่น หน้ามุ่ย คิดว่าจะได้ไปตอนนี้

“นั่นสิ...อีกตั้งหลายชั่วโมง ทำอะไรกันดีน๊า....” เควินมองมาตาพราวระยับ หน้าตาเจ้าเล่ห์

ปลายฟ้ารีบหมุนตัวกลับ แต่ช้าไปแล้วอ้อมแขนแข็งแกร่งตวัดรัดร่างสาวน้อยเข้าหา อย่างรวดเร็ว

“ไม่นะคะ...ฟ้าไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวขอร้องเสียงอ่อย ไม่รู้อีตาบ้านี่ไปเอาเรี่ยวแรง มาจากไหน

“รู้เหรอว่าฉันจะทำอะไร ”

“อย่างคุณจะคิดอะไรได้” หญิงสาวค้อน

“ไม่ได้จะทำอะไร จะชวนไปพักผ่อนสบาย ๆ คืนนี้ได้มีแรงเที่ยวไง...คิดมากนะเราน่ะ” ชายหนุ่มยิ้มล้อ คนคิดลึก

เควิน โอบประคอง ปลายฟ้ามานอนด้วยกันบนเตียง กดรีโมทเปิดเพลงเบา ๆ เขานอนตะแคงกอดหญิงสาวไว้หลวม ๆ

ปลายฟ้าเสียอีกที่เป็นฝ่ายนอนไม่หลับ หล่อนลืมตาใสแจ๋วมองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทางพฤตินัย เขาดูน่าหลงใหล ในแบบฉบับชายในฝันของสาว ๆ หลายคน หญิงสาววางมือเบา ๆ บนมัดกล้ามแกร่ง ที่ปกคลุมด้วยไรขน ก่อนจะลากไล้นิ้วเรียว อย่างเผลอไผล มาที่กล้ามท้องแข็งแรงของเขา

“คิดจะลวนลามฉันเหรอ” เควิน รีบตะครุบมือบางนั้นไว้ ก่อนที่หล่อนจะไถลไปไกลกว่านี้

“ขะ..ขอโทษค่ะ” ปลายฟ้ารู้ตัวว่าโดนจับได้ ก็อายจัด

“รับผิดชอบซะดี ๆ ...เธอทำให้ฉันนอนไม่หลับแล้ว..ปลายฟ้า” เควินพลิกตัวขึ้นอยู่เหนือร่างบางทันที พร้อมกับก้มลงจุมพิตดูดดื่ม ก่อนจะไล่ลิ้มชิมความหอมหวานไปทั่วตัว ปลายฟ้าเหมือนใจจะขาด แทบสำลักความสุขที่เขามอบให้ เขาเรียกร้องความรับผิดชอบจากหล่อนจนพอใจ ก่อนจะหลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน

8. ผู้หญิงของเควิน

ปลายฟ้าตื่นมาตอนเย็น รู้สึกมึนหัว อยากจะนอนต่อมากกว่า ไม่อยากเที่ยวแล้ว ทันทีที่หญิงสาวพลิกตัว ก็มีเสียงทักจากคนที่ทอดสายตามองอยู่นานแล้ว

“เป็นไง หายง่วงหรือยัง” เควินถาม ในขณะที่แขนยังโอบกอดไว้ไม่ยอมปล่อย

“หิว...วันนี้ไม่ไปได้ไหมคะ เก็บโควตาไว้ก่อน” หญิงสาวรู้สึกหิว ขนาดทานหมูได้ทั้งตัว อีกอย่างไหล่ของเขาก็ยังเจ็บ ถึงไม่พูดหล่อนก็พอรู้ ขนาดหล่อนร่างกายแข็งแรงยังอ่อนเพลีย เลย คนบ้า...หน้ามืดจนลืมตาย…เจ็บแล้วไม่เจียม

“จะกินอีกแล้วเหรอ เธอเพิ่งจะกินฉันไปเองนะ ฉันไม่ไหวแล้วอ่ะ” เควินแสร้งทำหน้าตกใจ ล้อเลียนหล่อน

“ใครจะไปกินคุณ...เดี๋ยวเหอะ”

“......ฮ่า...ฮ่า......ทำไมล่ะ ไม่อยากไปเหรอ” ชายหนุ่มถามเข้าเรื่อง แปลกใจ เมื่อตอนบ่ายหล่อนยังกระตือรือร้น ดีใจที่จะได้ไปเที่ยวอยู่เลย

“ทั้งหิว ทั้งง่วงเลยค่ะ” ปลายฟ้าตอบ เปลือกตายังหนักอยู่เลย

“ไปทำอะไรมาเหรอ” ชายหนุ่มถามขณะจับมือบางขึ้นมาไล่จูบทีละนิ้ว

“ยังจะมาถามอีก” ปลายฟ้าดึงมือออก ลุกขึ้นงอน ๆ แต่ก็ถูกเควินรวบเอวลงไปนอนอีกจนได้

“............ฮ่า...ฮ่า...........ถามแค่นี้ก็โกรธ ใจน้อยจัง หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย” เควินพลิกตัวขึ้นมองคนขี้งอนชัด ๆ พลางเอามือเปิดหน้าผากหญิงสาวล้อเลียน เห็นปากกับจมูกเชิด ๆ นั่นก็อดที่จะก้มลงไปจูบเบา ๆ ไม่ได้

“ทำเป็นเก่ง คุณน่ะป่วยอยู่นะ”

“อื้อ...ดูถูกกันเหรอ...นี่แน่ะ” เควินปล้ำจูบ เอาคางสาก ๆ แกล้งถู ๆ ตรงผิวเนินเนื้ออ่อน ๆ จนหญิงสาวหัวเราะคิก ทั้งเจ็บ ทั้งจั้กจี้

“โอ๊ย ! พอแล้วค่ะ รู้แล้วว่าเก่ง” ปลายฟ้าดิ้นหนี ออกมานั่งหอบ เควินทำท่าจะตามเข้ามาจึงถูกปาหมอนใส่ จนเกิดสงครามย่อม ๆ