15

“สวยไหมคะ ป้าสาย”

“สวยค่ะ” เควินตอบเสียงนุ่ม

“นี่คุณ...ป้าสายล่ะคะ” หญิงสาวตกใจ ลุกขึ้นยืน มองหาป้าสาย ไม่รู้ว่าหายออกไปตอนไหน

“จะสนใจคนอื่นทำไม ทีกับผัวไม่ยอมดูแล” ชายหนุ่มพูดหน้าตาเฉย

“คุณอย่ามาพูดหยาบคายนะคะ” ปลายฟ้าหน้าแดง

“หยาบตรงไหน จำไม่ได้หรือว่ามีผัวแล้ว”

"หรือจะต้องทบทวนอีกรอบ"

"ไม่ต้องเลย"

"มานี่สิ..." ชายหนุ่มตบอก เป็นเชิงบอกให้หญิงสาวมาซบลงตรงนี้ เพราะเขารู้ว่าหล่อนชอบ

ปลายฟ้า ยังโกรธ ที่เขาโกหก ล้อเล่นกับความรู้สึก แถมยังหลอกให้หล่อนทำเรื่องน่าอายนั่นอีก

“ไม่ค่ะ ฟ้ายังทำงานไม่เสร็จ” หญิงสาวหน้าตึง รวบรวมความกล้า เชิดหน้าบอกกับเขา แน่นอนว่าต้องสร้างความขัดเคืองใจให้เขาไม่น้อย หล่อนไม่สนใจ ทำงานของตัวเองต่อ ราวกับเขาไม่มีตัวตน เดี๋ยวก็คงกลับไปเอง แต่หล่อนคิดผิดไปถนัด

“อุ๊บ....” หญิงสาวตกใจเมื่อโดนรวบร่างบางเข้าไปกอด

“ปล่อยค่ะ...” ปลายฟ้าดิ้นรน ขัดใจ

“คิดจะดื้อกับฉันหรือ...หืม” เควินกดจมูกลงกับซอกคอขาว ๆ ซุกไซ้เข้าหาจุดไวต่อความรู้สึก ปลายฟ้าพยายามดิ้นหนี โมโหคนเอาแต่ใจ ชอบวางอำนาจ ชายหนุ่มดันร่างสาวน้อยไปจนชิดผนังด้านหนึ่ง สองแขนกลมกลึงถูกรวบขึ้นข้างบน มืออีกข้างดันท้ายทอยให้แหงนเงยขึ้นรับจูบเร่าร้อน เพื่อเป็นการลงโทษที่หล่อนกล้าขัดใจเขา ปลายฟ้ารวบรวมกำลังกระทืบเท้าไปบนหลังเท้าของคนที่ชอบวางอำนาจ พร้อม ๆ กับการผลักเขาออกอย่างแรง

“โอ๊ย....ปลายฟ้านี่เธอ” เควิน เจ็บใจเขาไม่ทันได้ระวังตัว หญิงสาววิ่งหนีออกไปหน้าบ้าน ใจคอหล่อนจะชวนเขาวิ่งไล่จับหรือไง

เควินนั่งรออย่างใจเย็นบนโซฟานุ่ม นับหนึ่งไม่ถึงสิบ ปลายฟ้าก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา

“ฮึ...นึกว่าอยากเป็นเมียไอ้พวกข้างนอก” ชายหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปาก เพราะเขาสั่งลูกน้องเขาไว้หมดแล้ว ให้แกล้งแสดงบทโหด ป้องกันไม่ให้หญิงสาวคิดหนีออกไป

“คุณเควิน ปล่อยฉันไปเถอะนะ” ปลายฟ้าร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้น ประสาทเสีย

“ปลายฟ้า เธอเป็นเมียของฉันแล้วนะ... เราเข้ากันได้ดีไม่ใช่หรือ...อย่างอแงสิ...” เควินลุกขึ้นมาประชิดร่างบาง ก่อนจะปาดเช็ดน้ำตาให้อย่างนุ่มนวล เขามักจะแพ้น้ำตาผู้หญิงเสมอ ปลายฟ้ายังสะอื้น หล่อนเครียด ที่ต้องตกอยู่ในสภาวะกดดัน ความขัดแย้งที่เกิดในจิตใจตัวเองตลอดเวลา ทั้งที่ควรจะเกลียด แต่หล่อนก็เผลอใจถลำลึกไปกับเขามากขึ้นทุกวัน จากที่คิดว่าตั้งสติรับมือได้ดีแล้ว แต่บางทีก็สติแตกได้เหมือนกัน

“ปลายฟ้า เธออยากกลับไปหาใคร มีใครรอเธออยู่ที่บ้านเหรอ” ชายหนุ่มถามสียงนุ่ม จี้ตรงจุด

ปลายฟ้านิ่งคิด ไม่มีใครรอจริง ๆ ด้วย หล่อนอาศัยอยู่กับพี่ชาย ที่ตอนนี้ดันมาพาคู่หมั้นของมาเฟียหายเข้ากลีบเมฆไปแล้ว เขาคงจะไม่สนใจใยดี ว่าน้องสาวจะโดนกระทำย่ำยีเพียงใด...ไอ้พี่บ้า...หล่อนนึกโกรธพี่ชายไม่หาย

“ไม่มีใช่ไหม...แล้วอยู่ที่นี่จะแตกต่างอะไร ...ที่นี่เธอมีฉัน ตอนนี้เธอเป็นเมียฉัน ถ้าทำตัวดี ๆ ฉันอาจจะไม่เบื่อง่าย ๆ ก็ได้” เควินได้แต่ปลอบในแบบของเขา ไม่อยากโกหก เมื่อไม่รักเขาจะไม่เอ่ยมันออกมาพร่ำเพรื่อ ก่อนจะจูงมือหญิงสาว ให้นั่งลงด้วยกัน

“ที่นี่ฉันอยู่อย่างนักโทษนี่คะ เมียที่ไหนกัน จะต้องมีผู้คุมอย่างนี้” ปลายฟ้าไม่ได้คาดหวัง แค่เขาเรียกหล่อนว่าเมีย ก็ให้ความรู้สึกอุ่นซ่านขึ้นในใจแล้ว ถึงแม้จะเป็นเมียประเภทมีวันหมดอายุก็เถอะ!....

“พวกเขาคุ้มกันเธอเพราะเธอเป็นเมียฉันต่างหาก ไม่ใช่นักโทษ” ชายหนุ่มโอบกอด ปลอบประโลมมีหรือหัวใจสาวน้อยไร้ประสบการณ์อย่างปลายฟ้าจะไม่อ่อนไหว

“ทำไมฟ้าถึงต้องถูกตัดขาดจากโลกภายนอกด้วยล่ะคะ อย่างนี้จะไม่ให้เรียกนักโทษได้ยังไงคะ” หญิงสาวเริ่มต่อรอง เมื่อสบโอกาส

“อยากได้โทรศัพท์ เสพติดโซเชียลกับเขาเหมือนกันเหรอ” เควินเลิกคิ้วถาม อย่างรู้ทัน

“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ แต่ฟ้าอยากติดต่อพี่ขุนเขา” หญิงสาวบอกตามตรง

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เขาไม่เคยโทรหาเธอด้วยซ้ำ”

“คุณรู้ได้ยังไงคะ” ปลายฟ้าแปลกใจ

“อยากรู้จริง ๆ เหรอ” เควินทำท่ามีลับลมคมใน

“ค่ะ”

“หลักฐานอยู่ในห้องฉัน ไปดูด้วยกันสิ”

“เอ่อ...” หญิงสาวลังเล เกรงจะถูกคนเจ้าเล่ห์ล่อลวงเอาอีก

“ตามใจ ไม่อยากรู้ก็ไม่ป็นไร” ชายหนุ่มทำเป็นไม่สนใจ

“ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าตุกติกอีกนะ...ฟ้าจะ..” หญิงสาวคิดไม่ออก ว่าหล่อนจะทำอะไรเขาได้

“..............ฮ่า...ฮ่า............มาระวังตัวตอนนี้ไม่ทันแล้วมั้ง..แม่คุณ”เควินหัวเราะ เอ็นดู

เควินจับจูงมือนุ่มนิ่มของหญิงสาวขึ้นมาที่ห้องส่วนตัว ปลายฟ้าตามเข้ามายังไม่หายระแวง หญิงสาวกวาดสายตาไปรอบห้อง ห้องนี้ใหญ่พอ ๆ กับห้องที่หล่อนอยู่ ตกแต่งเรียบหรูดูดี แม้จะไม่อ่อนหวานเหมือนห้องที่หล่อนอยู่

ชายหนุ่มไปค้นหาบางอย่างในตู้ ก่อนจะหยิบสิ่งนั้น มันคือโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุด ส่งให้

“โทรศัพท์ใครคะ” หญิงสาวรับมาอย่างงุนงง จำได้ว่า ไม่ใช่ของหล่อนแน่ ๆ เพราะมันเป็นรุ่นยอดนิยม ที่หล่อนอยากได้ แต่ก็ตัดใจซื้อไม่ลงจริง ๆ