14

ปลายฟ้าสูดลมหายใจ เรียกพลัง ก่อนจะสอดมือเข้าใต้ผ้าที่คลุมไว้ เช็ดตั้งแต่เอวลงต่ำลงไปเรื่อย ๆ เว้นส่วนกลางไว้ ข้ามเลยลงไปเช็ดหน้าขาทั้งสองข้าง แต่จู่ ๆ เขาก็คว้ามือหล่อนไปแปะไว้กลางแก่นกายที่กำลังชูคอทำท่าอยากรู้อยากเห็น ของเขา

“....อร๊าย.....” หญิงสาวร้องออกมาอย่างตกใจ

“เป็นอะไรของเธอ เช็ดมันให้สะอาด อย่าชักช้า เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน” เควินขู่ พลางหัวเราะในลำคอ สะใจที่ได้แกล้งหญิงสาว ช่วยไม่ได้ ก็เขาชอบเห็นหล่อนตอนที่หน้าแดง ๆ ตัวแดง ๆ ด้วยความอาย มันทำให้หญิงสาวดูมีเสน่ห์ในแบบของหล่อน

ปลายฟ้าหลับหูหลับตารีบเช็ดอย่างรวดเร็ว แต่ก็ดูเหมือนเจ้านั่นจะไม่ยอมง่ายๆ แข็งขืนสู้มือหล่อน จนหญิงสาวใจสั่นไปหมด จากนั้นก็เอาชุดใหม่มาเปลี่ยนให้

“ขอบใจนะ”

หญิงสาวไม่มองหน้า อายจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว เหมือนโดนคนเจ็บ ตั้งใจกลั่นแกล้ง หล่อนรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำ โดยเฉพาะมือ หล่อนล้างถูจนแทบจะเปื่อย ...คนบ้า....โรคจิต....

“มานี่สิ...” เควิน ตบที่นอนข้างตัวเบา ๆ เรียกให้ปลายฟ้าเข้าไปหา เมื่อเห็นหญิงสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาจากห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว

“ฟ้านัดกับป้าสายไว้แล้วค่ะ จะลงไปหัดทำขนม” หญิงสาวอ้าง เพราะดูสถานการณ์ ไม่น่าไว้วางใจ

“ก็ช่างป้าสายสิ !” เควินพูดอย่างหัวเสีย

ปลายฟ้ายืนลังเล แต่เมื่อสบตาวาว ๆ นั่นก็จำต้องเดินเข้าไปหา ก่อนจะเกิดพายุใหญ่ ทันทีที่หญิงสาวนั่งลงใกล้ ๆ ก็โดนเขาดึงเข้าไปกอด หญิงสาวขืนตัวไว้ เกรงจะไปโดนแผลของเขา

“ไม่คิดถึงกันบ้างเลยหรือ...ฉันหายไปตั้งหลายวัน” เควินต่อว่าเสียงกระเส่า เขาอุตส่าห์อดทนรอทั้งคืน หล่อนยังทำท่าอยากจะผละออกห่างตลอดเวลา

“............” หญิงสาวไม่ตอบ หลุบเปลือกตาลงต่ำ ก็เห็นมือตัวเองวางทาบอยู่บนหน้าอกที่มีขนขึ้นปกคลุมชวนจั๊กจี้มือ มันสร้างความปั่นป่วนมวนท้องให้กับหญิงสาวได้อย่างมากมาย

เควิน เชยคางมนของปลายฟ้าให้แหงนเงยขึ้นรับจุมพิตหวาน หญิงสาวแย้มรับเรียวลิ้นอุ่นเข้ามาโดยง่าย กลายเป็นจูบที่ดูดดื่ม อ่อนหวาน จากเบื้องลึกในใจที่โหยหาด้วยกันทั้งคู่ เควินไล่สำรวจระเรื่อยมาฝังจมูกที่ซอกคอหอมกรุ่น ก่อนจะเลื่อนมาดูดเม้มเบา ๆ ที่เนินอกอวบ ตามอารมณ์ที่ถูกปลุกให้ลุกโชน พร้อมกับถอดเสื้อผ้าของหล่อนออกหมดด้วยความชำนาญ

“อย่าค่ะ คุณเจ็บอยู่นะคะ” หญิงสาวบอกด้วยความเป็นห่วง ทั้งที่น้ำเสียงสั่นไหว

“นั่นสิ...งั้นช่วยหน่อยนะ คิดถึงแทบบ้า” ชายหนุ่มร้องขอเสียงอ่อน พลางจับหญิงสาวให้คร่อมมาบนร่างหนา ปลายฟ้าหน้าแดงก่ำ หล่อนพอจะรู้ว่าเขาต้องการอะไร แต่หล่อนทำไม่เป็นจริง ๆ ชายหนุ่มต้องคอยบอกให้สาวน้อยทำตามหล่อนได้แต่ทำตามอย่างเคอะ ๆ เขินๆ และก็เจ็บเกินกว่าจะปฏิบัติการได้สำเร็จเพราะหล่อนกลัวและเกร็งไปหมด ในที่สุดหญิงสาวก็กลับมาอยู่ใต้ร่างหนา ปล่อยให้คนเจ็บนำพาขับเคลื่อนจนถึงจุดหมาย

“คุณเควินคะ” หญิงสาวเรียกเบา ๆ เมื่อเห็นเขาซบนิ่งกับอกอวบ ไม่มีทีท่าว่าจะถอนออกจากเรือนกายของหล่อน ทั้งที่สุขสมไปแล้ว

“คุณเควิน...เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวเริ่มวิตก

“อืม......ขอพักแป๊บ...ใจร้อนจริง จะให้ต่อเลยเหรอ” ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นมามองถามยิ้ม ๆ

“บ้า....ฟ้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย...ทำไมถึงชอบแกล้งให้ตกใจอยู่เรื่อยนะคะ” หญิงสาวพูดงอน ๆ

“เป็นห่วงฉันเหรอ” ชายหนุ่มยิ้มปลื้ม บีบจมูกเล็ก ๆ อย่างเอ็นดู

“เปล่าค่ะ”

“ปากแข็ง...อย่างนี้ต้องลงโทษ” เควินปล้ำจูบ ฟอนเฟ้นไปทั่ว โดยเฉพาะดอกบัวเต่งคู่งาม ที่ชูชันสู้มือ ต่างจากเจ้าของที่เอาแต่เอียงอาย ปัดป้อง

“พอเถอะ.......อื้ม...” หญิงสาวถูกปิดปากเสียก่อนที่จะได้พูดจบ ได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางในลำคอ เมื่อไฟพิศวาสถูกจุดขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

บทที่ 7 คนงอแง

“คุณฟ้า งดไปก่อนก็ได้นะคะ ไปดูแลคุณเควินเถอะค่ะ เผื่อท่านต้องการอะไร” นางสายเอ่ยอย่างเกรงใจ เพราะเห็นเจ้านายมา หญิงสาวก็น่าจะได้อยู่ปรนนิบัติ ถึงแม้จะนัดหมายกันไว้แล้วก็ตาม

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คงอีกนานกว่าเขาจะตื่น” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงโกรธ ๆ หมั่นไส้คนขี้โกง ที่หลอกว่าเจ็บหนัก แต่ที่ไหนได้...ฮึ.....

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ ข้าวของก็เตรียมไว้พร้อมแล้ว”

“ทำข้าวตูใช่ไหมคะ ดีเลยค่ะขนมไทย เอามาออกแบบให้หน้าตาดูสวย ๆ เก๋ ๆ น่าสนุกนะคะ”

“ค่ะ...ข้าวตูเนี่ยทำไม่ยาก แต่ถ้าจะให้ดี ต้องสวยทั้งรูปแล้วก็หอมด้วย”

“ยังไงคะ”

“คือเราจะต้องนำไปอบควันเทียนด้วยน่ะสิคะ เมื่อก่อนน่ะแม้แต่เทียนที่นำมาอบก็ต้องทำอย่างพิถีพิถัน คัดเลือก วัตถุดิบอย่างพวก ดอกไม้หอม ต้องใส่ใจอย่างมากค่ะ แต่เดี๋ยวนี้ก็อาศัยซื้อสำเร็จรูปจากร้านที่เชื่อถือได้ จะสะดวกกว่า

“อืม...มันมีเสน่ห์ตรงนี้เอง น่าสนุกจังค่ะ” หญิงสาวยิ้ม อารมณ์ดีต่างจากเมื่อแรกเข้ามาลิบลับ

เควิน ยืนกอดอกพิงกรอบประตูในห้องครัว นางสายเห็นเข้า กำลังจะร้องบอกหญิงสาวที่ขะมักเขม้นกับการกดข้าวตูใส่พิมพ์ พลางชื่นชมผลงานตัวเอง แต่ชายหนุ่มส่งสัญญาณให้นางสายออกไปก่อนแบบเงียบ ๆ ในขณะที่ปลายฟ้านั่งหันหลังให้กับประตู จึงไม่ได้เห็นว่าเขาเดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลัง