13

ด้วยความอยากรู้ ปลายฟ้าจึงหันกลับไปมอง ก็เห็นชายหนุ่มนอนหลับตา หายใจสม่ำเสมอ ราวกับว่าหลับไปแล้ว ...ฮึ...ไปหมดเรี่ยวหมดแรงมาจากไหน...หญิงสาวอดค่อนว่าเขาในใจไม่ได้ แต่ก็โล่งใจที่หล่อนก็จะได้นอนสบาย ๆ ไม่ต้องคอยระแวงว่าเขาจะทำอะไรอีก …อ๊ะ!...โล่งใจหรือเสียดายหว่า...........หญิงสาวยิ้มขำกับความคิดของตัวเอง

ปลายฟ้าตื่นเช้ามา คนข้าง ๆ ก็ยังนอนอยู่ที่เดิม หญิงสาวฉุกคิด ว่าเขานิ่งผิดปกติ เป็นอะไรหรือเปล่า....ตายหรือเปล่าหว่า..... หล่อนเอื้อมมือไปอังจมูก เขาก็ยังหายใจอยู่ แต่ลมหายใจร้อนผิดปกติ หญิงสาวเอื้อมมือไปแตะหน้าผาก แตะตามตัวก็พบว่ามันอุ่น ๆ สงสัยจะไข้ขึ้น แต่คนตัวโตก็ยังนอนหลับตานิ่ง

เอาน่า...เพื่อเห็นแก่มนุษยธรรม ปลายฟ้าลุกไปหยิบผ้าขนหนู กับอ่างใส่น้ำใบเล็ก เข้ามาเช็ดหน้า เช็ดตัวให้ หญิงสาวค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อนอนของเขา มือสั่นน้อย ๆ อย่างบังคับไม่อยู่ แต่ก็พยายามสอดมือเข้าไปเช็ดตัวให้จนสำเร็จ แต่ก็ต้องตกใจ ยกมือปิดปากตัวเอง ก่อนที่ จะร้องออกมา เมื่อเห็นผ้าพันแผลที่ช่วงไหล่ของเขา

“ขอบใจนะ” ชายหนุ่มหรี่ตามองปลายฟ้าอยู่เงียบ ๆ เขาตื่นตั้งแต่หล่อนเอานิ้วมาอัง จมูกแล้ว

“คะ....คุณไปโดนอะไรมาคะ ทำไมถึง...” หญิงสาวถามตะกุกตะกัก

เควินดึงหญิงสาวเข้าไปกอด ฝังจมูกกับเรือนผมนุ่ม

“แค่ถูกยิง” ชายหนุ่มพูดเหมือนเป็นเรื่องเล็ก ๆ ไม่อยากให้หล่อนตกใจ

“ถูกยิง !” ปลายฟ้าตาโต ด้วยความตกใจ ผงกศีรษะขึ้นมองหน้าของเขาให้เต็มตา

“อืม..ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น ฉันยังไม่ตายง่าย ๆ หรอกน่า หรือว่าอยากให้ตาย” ชายหนุ่มลองถามหยั่งเชิง

“ไม่ค่ะ” หญิงสาวสั่นหน้า

“อ๋อ...ไม่อยากให้ผัวตาย กลัวเป็นหม้ายเหรอ” เควินมีแก่ใจยิ้มยั่ว

“ไม่ค่ะ ...ไม่ว่าใคร ฟ้าก็ไม่อยากให้มีการฆ่าแกงกันทั้งนั้น”

“รวมทั้งฉันด้วยเหรอ ถ้าฉันตาย เธอก็เป็นอิสระนะ”

"เหรอคะ....ถ้าอย่างนั้นก็ดีเหมือนกันนะคะ" หญิงสาวประชด

"นี่แน่ะ...อยากให้ตายนักใช่ไหม" เควินปล้ำจูบคนช่างประชดประชัน

“อึ๊ย.....เลิกพูดเรื่องตายได้แล้ว คุณอยากทานอะไรคะ ฟ้าจะไปบอกป้าสายให้ ทานเสร็จแล้วคุณจะได้ทานยา” ปลายฟ้าอยากดูแลเขาบ้าง วันก่อนเขายังทำให้หล่อนได้

“อะไรก็ได้ ที่เธอทำให้ฉันทาน อุตส่าห์เรียนมาตั้งหลายวัน ไม่แสดงฝีมือหน่อยเหรอ”

“กลัวว่าจะไม่ถูกปากคุณ” หญิงสาวพูดเสียงเบา

“ไปทำมาเถอะ...อะไรก็ได้” เควินตัดบท

หญิงสาวออกไปแล้ว เควินมองตาม เธอจะรู้ไหมนะ ว่าเขาเป็นห่วงแค่ไหน หมอยังไม่อนุญาตให้เขาออกจากโรงพยาบาลด้วยซ้ำ เพราะต้องการตรวจให้แน่ใจ แต่เขาดื้อจะออกมาก่อน ส่วนไอ้หมาลอบกัดนั่น มันก็ได้รับกรรมของมันอย่างสาสม เสียดายที่มันโดนสั่งเก็บในคุกเพื่อตัดตอน ทั้งที่มันไม่ยอมเปิดปากบอกว่าใครเป็นผู้ว่าจ้าง จึงสาวไปไม่ถึงผู้บงการ นั่นหมายความว่าเขายังมีศัตรูที่แอบซ่อนอยู่ในที่ลับอยู่ ยังโชคดีที่กิตติจัดการปิดข่าวได้อย่างเงียบเชียบ

ปลายฟ้ากลับเข้ามาพร้อมกับถาดอาหารเช้า ขนมปัง เบคอน ไส้กรอก ไข่ดาว ไม่ต้องใช้ฝีมือสักอย่าง ปลอดภัยแน่ ๆ ไม่ต้องเสี่ยงโดนตำหนิ หล่อนกลับเข้ามาเห็นชายหนุ่ม สวมเสื้อคลุมอยู่หลวม ๆ แสดงว่าเขาคงจะอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว หญิงสาววางถาดอาหารลงตรงโต๊ะเล็กข้างเตียง

“ฉันยังไม่หิว เช็ดตัวให้หน่อยสิ” ความจริงแผลนั่น มันใกล้จะหายเต็มที เพราะ กระสุนแค่ถากเฉียดไหล่เขาไป โชคดีที่มันไม่ฝังในร่างกาย ให้ต้องผ่าตัด สรุปคือ.....อยาก อ้อน !....

“อ้าว...คุณอาบน้ำแล้วไม่ใช่หรือคะ”

“บอกให้เช็ดก็เช็ดเถอะ” เควินทำเป็นรำคาญ คนรู้ทัน

“ทำแผลก่อนดีไหมคะ”

“ไม่ต้อง” เควิน ปฏิเสธ ความจริงคุณหมอปิดแผลมาให้นิดเดียว แต่เขาร้องขอให้พันแผลจนดูเกินจริง ด้วยเหตุผลร้อยแปด

ปลายฟ้า ดึงผ้ามาคลุมตั้งแต่เอวลงไป หล่อนแหวกเสื้อคลุมของเขาออก เผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อหน้าอกที่ปกคลุมด้วยไรขนสีน้ำตาล เรียงเรื่อยจนถึงเอวสอบ แต่ก็มิได้บดบัง ซิกแพคที่ขึ้นสวยงาม บ่งบอกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ดูแลตัวเองอย่างดี

หญิงสาว ลงมือเช็ดตัวให้ มือไม้สั่น ใจเต้นตึกตัก ถึงแม้จะเคยแนบชิดกันมาแล้วก็เถอะ หล่อนพยายามข่มอารมณ์ให้เป็นปกติ ทั้งที่หน้าแดงจัด แต่ก็ยังดีที่เขานั่งทอดสายตามองมาเงียบ ๆ ไม่พูดอะไรให้หล่อนรู้สึกแย่ไปกว่านี้ ...แต่....หล่อนสบายใจได้ไม่นาน

“ข้างล่างล่ะ” ชายหนุ่มพูดหน้าตาย เมื่อหล่อนเช็ดตัวช่วงบนเสร็จ

“ขะ...ข้างล่างด้วยหรือคะ” หญิงสาวพูดตะกุกตะกัก...โอว..แม่เจ้า...วันก่อนมันยังแผลงฤทธิ์ให้หล่อนไข้ขึ้นมาแล้ว ยังไม่หายเข็ดขยาดเลย นี่ใจคอจะให้หล่อนเช็ดเจ้านั่นอีก...บ้าไปแล้ว

“งั้นสิ...เวลาอาบน้ำเธอไม่อาบข้างล่างหรือไง เธอก็รู้จักกับมันมาแล้วนี่ จะอายอะไรอีก” ชายหนุ่มแกล้งยั่วเย้า ยิ้มใส่ตาคู่สวย

“...เฮ้อ...” หญิงสาวถอนใจเฮือก ดูปากคอเขาเถอะ ขืนหล่อนอายอยู่แบบนี้เขายิ่งได้ใจใหญ่