28 อาบน้ำด้วยกันแปลว่า nc18+

รุ่งสางของวันใหม่ ชายหนุ่มร่างสูงปรากฏตัวพร้อมกับของบางอย่างในมือ ดวงตาคู่คมจรดจ้องหญิงสาวที่นอนหลับใหลอยู่บนฟูกนอนสีขาวสะอาด ที่ครั้งหนึ่งเขาเองก็เคยนอน ณ ที่ตรงนั้น

ซ่า

น้ำเย็นหนึ่งแก้วถูกสาดเข้าใส่ใบหน้าสวยที่นอนหลับตาพริ้ม

จนคนที่กำนอนหลับฝันดีสะดุ้งตื่นขึ้น พร้อมกับร้องเสียงหลงเพราะความเย็นที่ปะทะใบหน้า

“อ้ะ” มือบางยกขึ้นลูบหน้าตัวเองเบา ๆ เพื่อไล่น้ำออกให้สามารถลืมตาขึ้นได้ดี ๆ ก่อนที่ตัวจะผงะถอยหลังเมื่อเห็นเขานั่งยอง ๆ มองตัวเองอยู่

“พี่ธีร์...”

“ไง”

“มะ มาหาข้าวมีธุระอะไรรึเปล่า” พิมพกานต์เอ่ยถามเขาเสียงสั่นอย่างไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง ตื่นมาเขาก็พาความเจ็บปวดมาให้เธอเลย

น้ำเย็น ๆ ที่ถูกสาดเข้ามา มันไม่ช่วยให้จิตใจที่ห่อเหี่ยวของเธอชุ่มชื้นขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังทำให้มันขาดน้ำจนแห้งแล้ง ใกล้จะตายมากขึ้นไปอีก ทั้งเธอเองก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะทำยังไงกับเธอต่อ เรื่องที่เขาเข้าใจว่าเธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่ชายกับพี่สะใภ้ของเขาเสีย สำหรับเธอในตอนนี้มันมืดแปดด้านมากเลยจริง ๆ

“ที่นี่เป็นเกาะของฉัน บ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของฉัน เพราะงั้นฉันจะไปไหนมาไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมีธุระ”

“ถ้าอย่างนั้น ข้าวขอตัวก่อนนะ” ว่าจบก็ค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้น เพื่อจะเดินเลี่ยงเขาออกไป ในตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะสู้หน้าเขา เธอยังทำใจไม่ได้กับสิ่งที่เขาทำ และสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นกับตัวเองและลูกในอนาคต

หมับ มือหนาเปรียบเสมือนคีมเหล็กคว้าเข้าที่ข้อมือบางของคนตัวเล็กไว้ก่อนจะออกแรงบีบเบา ๆ เมื่อเธอยายามจะหนีหน้า

“จะไปไหน”

“ข้าวจะไปอาบน้ำค่ะ” ตั้งแต่เมื่อคืน รวมถึงตอนเช้าที่ถูกเขาสาดน้ำใส่ ตอนนี้เธอรู้สึกเหนอะหนะไปทั้งตัว เธอเลยอยากอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายก่อน ก่อนที่จะมารับมือกับเขา

ผละ พอเขายอมปล่อยพิมพกานต์ก็ตั้งใจจะไปหยิบเอาของเพื่อไปอาบน้ำทันที แต่ทว่าเดินไปแล้วไม่มีของใช้ของเธอเลยแม้แต่ชิ้นเดียว

สักชิ้นก็ไม่มี ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า หรือชั้นในก็ไม่มีอยู่เลย

“หาอะไรอยู่หรอหืม” น้ำเสียงแหบพร่าดังคลอเคลียอยู่ต้นคอขาว พร้อมกับท่อนแขนแกร่งที่โอบกอดเอวบางของเธอไว้จากด้านหลังอย่างถือวิสาสะ

“ขะ ข้าวไม่ได้หาอะไรคะ ข้าวกำลังจะไปอาบน้ำแล้ว”

“หึ

“เอาสิ” ได้ยินคำอนุญาตจากเขา พิมพกานต์ก็รู้สึกโล่งใจไม่น้อย ที่เขายอมปล่อย แต่ดวงตากลมกลับต้องเบิกกว้างขึ้นเมื่อกำลังจะปิดประตูห้องน้ำแล้วเขาเบียดตัวเข้ามาด้วย พร้อมกับลงกลอนไว้

“พี่ธีร์...ออกไปก่อนได้ไหมคะ ข้าวจะอาบน้ำ”

“ฉันอยากอาบด้วย” ว่าจบก็เดินผ่านหน้าเธอไป พร้อมกับถอดเสื้อผ้าไว้ที่ราวอย่างไม่สนใจ ก่อนจะหันมาพูดกับเธอเสียงเรียบ เมื่อเธอยังยืนนิ่ง ทั้งยังทำท่าจะออกไปอีก

“อย่าคิดจะออกไปถ้าฉันยังไม่อนุญาต”

“ถ้าพี่ธีร์อยากอาบ อาบไปก่อนได้เลยค่ะ เดี๋ยวข้าวจะรอข้างนอก” พิมพกานต์เอ่ยบอกเขาเสียงสั่น ก่อนจะพยายามหันหนีเขาไปทางอื่น เพราะตอนนี้ตัวเขานั้นแทบจะเปลือยเปล่า เหลือเพียงอันเดอร์แวร์สีเทาเท่านั้นที่ปกปิดบางอย่างของเขาไว้อยู่

“เมื่อกี้ฉันบอกว่ายังไง?” คิ้วหน้าเลิกขึ้นเชิงถาม พร้อมกับสาวเท้าเข้ามาหาคนตัวเล็กที่ยืนหลบสายตาเขาอยู่ และสิ่งที่เขาทำมันก็ทำให้เธอเดินถอยหนีเขาจนหลังชิดติดกับประตู

“บอกว่าพี่ธีร์จะอาบด้วย”

“แล้ว?”

“แล้วไม่ให้ข้าวออกไป ถ้าพี่ธีร์ยังไม่อนุญาต”

“ก็ฟังรู้เรื่องหนิ” ฝ่ามือหนาวางทาบบนบานประตู เพื่อกักขังคนตัวเล็กไว้ด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะค่อย ๆ โน้มหน้าเข้ามาเธอเรื่อย ๆ

“ถะ ถ้าอย่างนั้นเชิญพี่ธีร์อาบก่อน ได้เลยค่ะ ข้าวจะยืนรออยู่ตรงนี้” พิมพกานต์ว่าขึ้นเสียงเบา ก่อนจะเบือนหน้าหนี หลบสายตาเขาไปทางอื่น

“อาบด้วยแปลว่า?” เสียงแหบพร่าเอ่ยคลอ ๆ อยู่บริเวณต้นคอของหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะทาบทับริมฝีปากลงและดูดดึงเดาเบา ๆ เพื่อให้เกิดรอยแดง

“อ้ะ” เสียงหวานหลุดครางทันที เมื่อสิ่งที่เขาทำนั้นมันสร้างความสยิวให้ตน

“ถ้าเข้าใจแล้วก็รีบถอดเสื้อผ้าออก ก่อนที่ฉันจะโมโหแล้วฉีกมันทิ้ง” ชลธีว่าเสียงเรียบขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขายังคงคลอเคลียอยู่บริเวณลำคอระหงของคนตรงหน้าไม่ห่างไปไหน พร้อมกับแอบสูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ออกมาจากตัวเธอ กลิ่นหอมที่เหมือนกับสารเสพติด ที่ไม่ว่าจะสูดดมครั้งไหนเขาก็ชอบมันและอยากซุกไซร้อยู่ตลอด

“แค่อาบน้ำอย่างเดียวได้ไหมคะ” พิมพกานต์เอ่ยขอร้องเขา พร้อมกับมองเขาด้วยแววตาไหวสั่น

“...”

“เมื่อวานพี่ธีร์ก็...ทำไปแล้ว ข้าวยังรู้สึกเจ็บๆ ตรงนั้นอยู่ อะ อีกอย่างข้าวก็เป็นห่วงลูกด้วย” ว่าพลางยกมือขึ้นวางทาบบนหน้าท้องตัวเองแผ่วเบา

“ข้าวขอร้อง...นะคะ” เมื่อเห็นเขายังนิ่ง เธอจึงพูดต่อ อารมณ์ของเขายากจะขาดเดาเสมอ บ้างก็รุนแรง บ้างก็อ่อนโยนจนเธอใจสั่น แต่ทว่าตอนนี้มันคงจะเหลือเพียงแต่ความรุนแรง ดิบเถื่อนเท่านั้นที่เขาจะมอบให้เธอ เพราะเขากำลังโกรธและอยากจะแก้แค้นเธออยู่ หากเธอตัวคนเดียวเธอจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่เธอท้องอยู่ เธอเป็นห่วงลูก ก็ได้แต่หวังว่าเขาจะเข้าใจ

“หมอไม่ได้บอกหรอ...ว่าเรา เอากันได้” ใบหน้าคมกระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะก้มลงซุกไซร้หญิงสาวตรงหน้าทันทีที่พูดจบ เสื้อตัวนอกถูกเขาดึงทึ้งจนขาดออก ก่อนจะตามมาด้วยชั้นใน ปากหนาเข้าครอบครองเต้าอวบอิ่มที่ชูชันทักทายเขาอยู่ทันที พร้อมกับมืออีกข้างที่ไล่ปลดปมผ้าถุงเธอออก

“อื้อ อย่านะคะพี่ธีร์” พิมพกานต์เอ่ยห้ามเขา พร้อมกับออกแรงผลักเขาให้ออกห่างตัวด้วย แต่ก็ไม่เป็นผลเลยซ้ำเขายังดูดดึงหน้าอกเธอแรงขึ้นอีก

“ระ แรงไปแล้วค่ะ ข้าวเจ็บ”

“หนวกหูน่า” ชลธีว่าขึ้นอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะส่งนิ้วยาวเรียวเข้าในความอ่อนนุ่มด้านล่างเพื่อเตรียมความพร้อมให้เธอก่อน เขาชอบมีเซ็กส์ที่รุนแรงก็จริง แต่ถ้าเธอไม่มีอารมณ์ร่วมและไม่เต็มใจอย่างเมื่อวานก็ใช่ว่าเขาจะมีความสุข ที่ทำไปเมื่อวานก็เพราะจะลงโทษเธอเท่านั้น ลงโทษได้เธอได้ลิ้มรสชาติของความเจ็บปวดทั้งกายและใจ

แต่ถ้าเธอยังคงขัดขืน และไม่เชื่อฟังเขาก็ไม่รับรองเหมือนกันว่าจะใจดี ช่วยเล้าโลมเธออย่างที่ทำอยู่ตอนนี้หรือไม่

“อาส์ พี่ธีร์ข้าวไม่ไหวแล้วคะ” จากที่กำลังถึงฝั่งฝันกับต้องชะงักข้างกลางอากาศ เมื่ออยู่ ๆ เขาก็หยุดทุกอย่างลง พร้อมกับหันตัวเธอให้ชิดติดประตู

“บะ เบา ๆ นะคะ” อยู่กับเขามานาน มีอะไรกับเขามาก็บ่อยครั้ง แทบจะนับไม่ถ้วนก็ว่าได้ เขาทำกับเธอแบบนี้เธอรู้ได้ในทันทีเลยว่า อะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ จึงได้แต่บอกให้เขาเบาแรงลง การให้ความร่วมมือกับเขาแต่โดยดีในตอนนี้ มันดีกว่าขัดขืนและทำให้ตัวเองต้องเจ็บ เพราะถ้าเขากลายร่างเป็นซาตานร้ายอย่างในเมื่อวาน นอกจากเธอจะเจ็บปวดจากการทำรักที่รุนแรงของเขาแล้ว ลูกอาจจะไม่ปลอดภัยด้วย

อีกอย่างเขาก็พาเธอมาถึงจุดที่ยากจะขัดขืนแล้ว เพราะตอนนี้เธอกำลังตกอยู่ในห่วงอารมณ์แห่งความปรารถนาที่เขาสร้างขึ้น

“อาห์ พี่ธีร์~~~” ทันทีที่เขาสอดใส่ความเป็นชายเข้ามาจากด้านหลัง พิมพกานต์ก็ซูดปากร้องครางทันที อยู่แบบนี้นาน ๆ ต่อไปเธอไม่ไหวแน่

“ซี๊ด ยังแน่นเหมือนเดิม” เสียงทุ้มครางต่ำอย่างพึงพอใจ เพราะไม่ว่าเขาจะเข้ามาเมื่อไหร่ มันก็ยังตอดรัดเขาแน่นเหมือนเดิม ก่อนที่มือหนาจะขยับไปกอบกุมเต้างามที่เด้งไปมาเบา ๆ เมื่อเขาตอกอัดกายแกร่งเข้าหาเธออย่างไม่ออมแรง

“ฉันว่ามันใหญ่ขึ้นกว่าเดิมนะ” เขาว่าพลางบีบเคล้นอกอวบของเธอไปพลาง อย่างพึงใจ

“ระ แรงไปแล้วค่ะ อ้ะ อ้ะ อ่าสสสส์” แรงทั้งบนและล่าง จนเธอแทบจะยืนต่อไม่ไหวแล้ว ก่อนจะปลดปล่อยหยาดน้ำหวานออกมาเมื่อเขาพาไปถึงฝั่งฝัน เมื่อคืนข้าวเย็นก็ไม่ตกถึงท้อง พอตอนเช้าเขาก็มารังแกเธออีก ขาเรียวไหวสั่น จนต้องเอนตัวพิงอกแกร่งของเขาไหว พร้อมกับส่งเสียงหอบหายใจเบา ๆ

“หมดแรงแล้วหรอ แต่ฉันยังไม่เสร็จเลยนะ”

“ข้าวไม่ไหวแล้วค่ะ อ้ะ” พูดยังไม่ทันจะจบประโยคดี ก็ถูกเขาส่งแรกอัดกระแทกเข้ามาจนต้องร้องเสียงหลง

“ไม่ไหวก็ต้องไหวเพราะฉันยังไม่เสร็จ” ว่าจบฝ่ามือหนาก็จับเอวคอดกิ่วของเธอไว้แน่น พิมพกานต์ที่เห็นแบบนั้นก็วางมือทาบไปกับบานประตูเพื่อเตรียมรับแรงกระแทกจากเขาทันที ซึ่งแรงที่เขาส่งมาก็ทำเธอตัวสั่นคลอน จนมือที่วางอยู่เริ่มอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ ก่อนที่มันจะร่วงหล่นลงไปพร้อมกับสติของเธอ

ชลธีที่เห็นคนตัวเล็กหมดสติไป แขนแกร่งก็รับเอาเธอไว้ ก่อนจะให้ตัวเธอแอนพิงกับอกแกร่งของเขา โดยที่ส่วนล่างนั้นยังคงตอกย้ำเขาใส่กลางกายสาวของเธอไม่หยุด

“ซี๊ด ครั้งหน้าถ้าเธอหนีฉันไปแบบนี้โดนดีแน่ข้าวหอบ” หลังจากจัดท่าใหม่ที่ปลอดภัยสำหรับลูกน้อย และสะดวกในการทำรักแล้วชลธีก็สานต่อทุกอย่างให้เสร็จทันที โดยไม่สนใจคนที่หมดสติไปเพราะการกระทำของตนเลยแม้แต่น้อย

“อ่าส์” เขาปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวเธอถึงสองครั้งกว่าจะยอมหยุด ก่อนจะหยิบเอาเสื้อเชิ้ตที่ถอดพาดไว้กับราวมาสวมใส่ให้เธอตามด้วยชั้นใน ส่วนตัวเขานั้นสวมเพียงกางเกงเท่านั้น หลังจากตรวจดูความเรียบร้อยดีแล้ว เขาก็ช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มในทันที

โชคดีที่ตอนนี้ยังเช้าอยู่จึงไม่มีใครเดินออกมาเพ่นพ่านมากนัก ทำให้เขาอุ้มเธอไปบ้านหลังใหญ่ได้อย่างปลอดภัยไร้คนพบเห็น แต่ถ้าหากมีคนเห็นขึ้นมาจริง ๆ เขาก็ไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว

“คุณธีร์...” เสียงสายหยุดเอ่ยเรียก หลังจากเธอเดินออกมาจากห้องเพื่อเตรียมตัวไปทำมื้อเช้าให้คุณธีร์ของเธอ เมื่อรับรู้จากหมอกว่าชลธีนั้นกลับมาแล้ว แต่เดินมาไม่ทันไรก็เห็นหลังไว ๆ ของนายหัวหนุ่ม ก่อนจะเดินตามไป สิ่งที่เธอเห็นทำให้เธอต้องเอ่ยถามเสียงเบา ทำไมหนูข้าวหอมของเธอถึงอยู่ในสภาพแบบนี้ คุณธีร์ของเธอเองก็ด้วย มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน...

“ไว้ก่อนครับ” ขาที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดขั้นต่อไปหยุดชะงัก เมื่อหันมาตามเสียงแล้วเห็นป้าสายมองอยู่ เขาเพียงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเท่านั้น ก่อนจะพาเธอขึ้นห้องไป อย่างไม่สนใจอะไรอีก

“นะ นี่มันเรื่องอะไรกัน ยะ อย่าบอกนะว่าคนที่หนูข้าวหอมพูดถึงคือคุณธีร์...” หลังจากมองนายหัวหนุ่มอุ้มข้าวหอมเดินขึ้นบ้านไปจนลับสายตาแล้ว สายหยุดก็พึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนที่ริมฝีปากจะยกยิ้มอย่างสุขใจ เมื่อสิ่งที่เธอวาดฝันไว้นั้นเป็นจริง...หารู้ไม่ว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นสวนทางกับสิ่งที่ชลธีทำเป็นอย่างมาก