
บทย่อ
เมื่อจุดเริ่มต้นเกิดจากความแค้น เธอคนที่พรากชีวิตคนในครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขาไป อย่างไม่มีวันหวนกลับ เขาคนที่จะมาล้างแค้นแทนพี่ชายของเขาที่เสียไปเพราะความประมาท ไร้ความรับผิดชอบของเธอ "ลูก ฮึก จะพาลูกไปไหน ข้าวขอร้องอย่าเอาลูกไปจากข้าวเลยนะคะ" เพื่อไปจากเขา เธอทำแม้กระทั่งกรีดอกตัวเอง ควักเอาหัวใจที่เฝ้ารัก เฝ้าทะนุถนอมและหวงแหนออกมาวางไว้บนฝ่ามือเขา ให้เขาดูแล หวังว่าซาตานร้ายอย่างเขาจะมีจิตใจเมตตาต่อลูกบ้าง เธอยอมทิ้งหนึ่งชีวิต เพื่อรักษาอีกหนึ่งชีวิต รู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นมันไม่ถูกต้อง แต่เธอไม่อาจทนอยู่กับเขาต่อไปในสภาพแบบนี้ได้อีก อย่างน้อย ๆ อีกชีวิตที่กำลังลืมตาดูโลก เธอจะสามารถดูแลเลี้ยงดูได้อย่างใกล้ชิด ไม่ใช่อย่างที่เขาทำกับเธออยู่ตอนนี้ การมีลูกแต่ไม่สามารถที่จะเข้าใกล้หรือแตะต้องได้ สำหรับเธอมันทรมานมากเหลือเกิน หากลูกอีกคนต้องเป็นแบบนั้นอีกเธอคงอยู่ไม่ไหวแน่ “แม่รักภูผานะ ฮึก แม่ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ แม่ขอโทษ...” . . . “เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของฉัน แล้วก็ไม่ใช่ลูกของคุณด้วย กลับไปซะ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก” “คุณจะไล่ผมก็ได้ แต่คุณจะไล่ลูกชายคุณด้วย มันจะไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยหรอ” ชลธีว่าเสียงเรียบ ก่อนที่ร่างเล็ก ๆ ที่สูงประมาณเอวของเขาจะขยับตัวออกมาจากด้านหลังเขา “ภะ ภูผา...” “แม่หรอครับ” ธีร์ ชลธี ข้าวหอม พิมพกานต์
บทนำ
เมื่อจุดเริ่มต้นเกิดจากความแค้น
เธอคนที่พรากชีวิตคนในครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขาไป อย่างไม่มีวันหวนกลับ
เขาคนที่จะมาล้างแค้นแทนพี่ชายของเขาที่เสียไปเพราะความประมาท ไร้ความรับผิดชอบของเธอ
"ลูก ฮึก จะพาลูกไปไหน ข้าวขอร้องอย่าเอาลูกไปจากข้าวเลยนะคะ"
เพื่อไปจากเขา เธอทำแม้กระทั่งกรีดอกตัวเอง ควักเอาหัวใจที่เฝ้ารัก เฝ้าทะนุถนอมและหวงแหนออกมาวางไว้บนฝ่ามือเขา ให้เขาดูแล
หวังว่าซาตานร้ายอย่างเขาจะมีจิตใจเมตตาต่อลูกบ้าง เธอยอมทิ้งหนึ่งชีวิต เพื่อรักษาอีกหนึ่งชีวิต รู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นมันไม่ถูกต้อง แต่เธอไม่อาจทนอยู่กับเขาต่อไปในสภาพแบบนี้ได้อีก อย่างน้อย ๆ อีกชีวิตที่กำลังลืมตาดูโลก เธอจะสามารถดูแลเลี้ยงดูได้อย่างใกล้ชิด ไม่ใช่อย่างที่เขาทำกับเธออยู่ตอนนี้
การมีลูกแต่ไม่สามารถที่จะเข้าใกล้หรือแตะต้องได้ สำหรับเธอมันทรมานมากเหลือเกิน หากลูกอีกคนต้องเป็นแบบนั้นอีกเธอคงอยู่ไม่ไหวแน่
“แม่รักภูผานะ ฮึก แม่ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ แม่ขอโทษ...”
.
.
.
“เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของฉัน แล้วก็ไม่ใช่ลูกของคุณด้วย กลับไปซะ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”
“คุณจะไล่ผมก็ได้ แต่คุณจะไล่ลูกชายคุณด้วย มันจะไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยหรอ” ชลธีว่าเสียงเรียบ ก่อนที่ร่างเล็ก ๆ ที่สูงประมาณเอวของเขาจะขยับตัวออกมาจากด้านหลังเขา
“ภะ ภูผา...”
“แม่หรอครับ”
ธีร์ ชลธี
ข้าวหอม พิมพกานต์
