ตอนที่ 5 ความหวังจากปลายจวัก 2/2

5 ความหวังจากปลายจวัก

นางจัดเสื้อผ้าให้เหมยซานอย่างเบามือ น้องชายยังคงซูบผอมและอ่อนแรง แต่ใบหน้าก็ดูสดใสขึ้นกว่าเมื่อวันก่อนเล็กน้อยจากการได้กินซุปสมุนไพร

ตลาดเล็กๆ แห่งนี้ตั้งอยู่ใจกลางหมู่บ้านที่ใหญ่ขึ้นมาหน่อย ใช้เวลาเดินจากกระท่อมของนางประมาณครึ่งชั่วยาม เมื่อไปถึงเหมยลี่ก็รู้สึกเหมือนหลุดเข้ามาในอีกโลกหนึ่ง ตลาดคลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมาย มีทั้งชาวบ้านที่นำพืชผักจากไร่มาวางขาย ชาวไร่ที่นำผลิตผลทางการเกษตรมาแลกเปลี่ยน และแม่ค้าพ่อค้าที่ส่งเสียงเรียกลูกค้าอย่างเซ็งแซ่ บรรยากาศเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความวุ่นวาย

กลิ่นหอมของอาหารบางอย่าง กลิ่นฉุนของเครื่องเทศ กลิ่นดินและกลิ่นสาบของสัตว์เลี้ยงปะปนกันไปหมด เหมยลี่รู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเห็นผู้คนมากมายเช่นนี้ แต่นางก็พยายามรวบรวมความกล้า นางเดินหาที่ว่างเล็กๆ มุมหนึ่งของตลาด

ซึ่งค่อนข้างเงียบสงบและไม่พลุกพล่านจนเกินไป นางกางผ้าเก่าๆ ที่เตรียมมาออกบนพื้นดินอย่างเบามือ แล้วจัดวาง ขนมอบ และ ซุปสมุนไพร ลงไปอย่างประณีตที่สุด

ขนมอบสีน้ำตาลทองดูน่ากิน กลิ่นหอมหวานของน้ำผึ้งและแป้งที่อบใหม่ๆ ลอยแตะจมูก ซุปสมุนไพรในถ้วยดินเผาเล็กๆ ก็ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ของสมุนไพรออกมา เหมยลี่นั่งลงข้างๆ เหมยซานที่ยังคงหลับอยู่บนหลังของนาง และเฝ้ารอคอยลูกค้าคนแรกด้วยความหวังอันเปี่ยมล้น

“ขนมอบร้อนๆ เจ้าค่ะ ซุปสมุนไพรบำรุงกำลังจ้า” เสียงของเหมยลี่แผ่วเบาและไม่ค่อยมั่นใจนักเมื่อแรกเริ่ม แต่นางก็พยายามเปล่งเสียงให้ดังขึ้นกว่าเดิม

ผู้คนส่วนใหญ่เดินผ่านไปโดยไม่สนใจสินค้าของนาง เพราะขนมอบและซุปสมุนไพรยังไม่เป็นที่คุ้นเคยในตลาดแห่งนี้ แต่ก็มีบางสายตาที่หันมามองด้วยความสงสัยในอาหารที่แปลกตา

เหมยลี่รู้สึกท้อแท้เล็กน้อยเมื่อเห็นผู้คนเดินผ่านไปมาโดยไม่สนใจ แต่แล้วสายตาของนางก็ไปปะทะเข้ากับหญิงชราคนหนึ่งที่กำลังเดินผ่านมา นางดูมีอายุมากแล้วแต่สายตายังคงเฉียบคม

หญิงชราคนนั้นชะงักฝีเท้าเมื่อเดินผ่านแผงของเหมยลี่ สายตาของนางจ้องมองไปที่ขนมอบด้วยความสนใจ

เหมยลี่รวบรวมความกล้า “คุณยายเจ้าคะ ลองชิมขนมอบของข้าไหมเจ้าคะ มันหอมหวานอร่อยและทำจากวัตถุดิบธรรมชาติเจ้าค่ะ”

หญิงชราก้าวเข้ามาใกล้ มองขนมอบอย่างพินิจพิจารณา “ขนมอบหรือ ข้าไม่เคยเห็นหน้าตาแบบนี้มาก่อนเลย”

“มันเป็นขนมที่ข้าทำขึ้นเองเจ้าค่ะ” เหมยลี่อธิบายด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจขึ้นเล็กน้อย

“ทำจากแป้งหยาบและน้ำผึ้งป่า ไม่มีส่วนผสมอื่นใดที่เป็นอันตรายเจ้าค่ะ”

หญิงชรายื่นมือที่เหี่ยวย่นมาหยิบขนมอบชิ้นหนึ่งขึ้นมาดมกลิ่น “กลิ่นหอมดีทีเดียว” นางกัดขนมอบคำเล็กๆ ดวงตาของนางเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย “โอ้มันอร่อยจริงๆ ด้วย หวานหอมและนุ่มนวล”

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเหมยลี่ นางรู้สึกดีใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน คำชมเพียงคำเดียวนี้มีค่ามากกว่ารางวัลเชฟระดับโลกที่นางเคยได้รับเสียอีก

“ข้าขอซื้อสามชิ้นนะแม่นาง” หญิงชรากล่าวพร้อมกับหยิบเหรียญทองแดงออกมาสามเหรียญ

เหมยลี่รับเหรียญทองแดงมาด้วยมือที่สั่นเทา นี่คือเงินก้อนแรกที่นางหามาได้ในโลกใบนี้ นางรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่บนจุดเริ่มต้นของสิ่งใหม่ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้น

หลังจากหญิงชราซื้อขนมอบไป ก็เริ่มมีผู้คนบางตาที่เดินผ่านมาและได้ยินคำชมของหญิงชรา

เริ่มหันมาสนใจแผงของเหมยลี่มากขึ้น บางคนก็ลองซื้อไปชิมซุปสมุนไพรก็เริ่มได้รับความสนใจจากคนที่รู้สึกไม่สบายหรืออ่อนเพลีย

เหมยลี่รู้ว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเล็กๆ การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ไม่ได้เกิดขึ้นในชั่วข้ามคืน แต่ความหวังได้จุดประกายขึ้นแล้วในใจของนาง นางจะใช้ปลายจวักของนาง

เพื่อสร้างแสงสว่างให้ชีวิตของนางและน้องชายให้ได้ ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะเต็มไปด้วยอุปสรรคมากแค่ไหน นางก็จะไม่มีวันยอมแพ้ ตราบใดที่ยังมีเหมยซานอยู่เคียงข้างและยังมีปลายจวักคู่นี้