ถูกหักหลัง 1.1

บทที่ 2 ถูกหักหลัง

หญิงสาวก้าวเดินขึ้นไปบนชั้นสองซึ่งถูกตกแต่งราวกับสวนอีเดน เนื่องจากซูซานไม่สามารถออกจากบ้านได้อย่างคนปกติทั่วไป ดังนั้นทุก ๆ สถานที่ในบ้านจึงถูกตกแต่งอย่างตั้งใจเพื่อให้มันน่าอยู่และไม่น่าเบื่อจนเกินไปสำหรับน้องสาวเพียงคนเดียวของมาเฟียสาว

โซเฟียหยิบแฟ้มขึ้นมาเปิดเพื่อดูรายชื่อยาอีกครั้งก่อนคิ้วจะขมวดเป็นปม มือสั่นเล็กน้อยด้วยความรู้สึกประหลาดที่ก่อขึ้นในใจ

เธอรีบปิดแฟ้มลงแล้วมองตรงไปยังประตูห้องของน้องสาว ก่อนจะก้าวเดินไปเปิดมันออกโดยไม่ได้เคาะแจ้งเตือนคนด้านใน

“ว้าย!” เสียงกรีดร้องตกใจของหญิงสาวภายในห้องดังขึ้น

“...” โซเฟียมองหนุ่มสาวที่เปลือยกายอยู่บนเตียงด้วยดวงตาว่างเปล่า ก่อนจะโยนแฟ้มเอกสารใส่พวกเขาทั้งคู่จนกระดาษกระจัดกระจายไปทั่ว พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“นี่สินะ สิ่งที่พวกแกตอบแทนความเมตตาของฉัน ซูซาน โรเบิร์ต!”

ภาพที่เห็นตรงหน้าคือสามีซึ่งกำลังมีความสัมพันธ์ทางร่างกายกับน้องสาวผู้อ่อนแอของตัวเอง และไม่รู้ว่าทั้งคู่เล่นชู้ลับหลังเธอมานานแค่ไหนแล้ว

“โซเฟียนี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด พวกเราแค่พลาดเพียงครั้งเดียวเพราะความอ่อนไหวของซูซานเท่านั้นเอง” ชายหนุ่มลุกจากเตียงอย่างเร่งรีบ เขามีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพเจ้ากรีก แล้วยังเป็นแพทย์และนักวิทยาศาสตร์การแพทย์ที่เก่งกาจ เพราะแบบนี้โซเฟียจึงตัดสินใจแต่งงานกับชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบคนนี้

ดวงตาแดงก่ำของโซเฟียมองเลยร่างของชายหนุ่มไปจ้องมองหญิงสาวที่นั่งกอดผ้าห่มอยู่บนเตียง ภาพนี้ทำให้ดวงตาของหญิงสาวดำมืดยิ่งขึ้นกว่าเดิม

“ซูซาน ?” เสียงของหญิงสาวคล้ายตีบตันอยู่ที่ลำคอ ดวงตาที่มองไปยังน้องสาวร้าวรานเช่นเดียวกับดวงใจของเธอในตอนนี้

“ฉันไม่มีอะไรจะพูด” หญิงสาวบนเตียงนอนกระซิบออกมาเสียงแผ่ว ถึงอย่างนั้นคนในห้องก็ได้ยินอย่างชัดเจน

“ใครก็ได้ ลากตัวผู้ชายคนนี้ออกไป!” โซเฟียตะโกนลั่นบ้าน เสียงของเธอเรียกให้กลุ่มลูกน้องวิ่งกรูขึ้นมา หญิงสาวเพียงแค่หันหลังและทิ้งให้โรเบิร์ตร้องโวยวายออกมาอย่างไม่ยินยอมออกมาขณะโดนลากตัวจากห้องไป

“ไม่!! พี่ อย่าทำอะไรโรเบิร์ต พี่” ซูซานเห็นดังนั้นจึงรีบห้ามปรามพร้อมกับขอร้องพี่สาวของเธอ

“เธอยังเห็นฉันเป็นพี่อีกเหรอ ถ้าเห็นฉันเป็นพี่แล้วเธอจะไปมีอะไรกับมันทำไม! เพื่ออะไรซูซาน ถ้ามันคันนัก ผู้ชายในแฟมิลีมีตั้งมาก หยิบมาสักกี่คนก็ได้ตามใจเธอ แต่นั่นคือพี่เขย พี่เขยของเธอนะ!!” พูดจบโซเฟียผลักน้องสาวกลับเข้าไปในห้อง พร้อมกับตัวเธอที่ก้าวเดินตามเข้าไป

“พี่อย่า…ได้โปรด อย่าโกรธฉัน ฉันกับโรเบิร์ตเรารักกันมาก่อน เป็นพี่ต่างหากล่ะ ทำไมต้องแต่งงานกับโรเบิร์ต ทั้ง ๆ ที่เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อรักษาฉันเท่านั้น และเขาไม่ได้สนใจพี่เลยสักนิด” ซูซานดูเหมือนจะไม่ยอมเช่นกัน เธอโต้ตอบพี่สาวอย่างไม่พอใจ

“ถ้าเขาไม่ได้สนใจฉัน เขาจะตกลงแต่งงานกับฉันทำไม!” โซเฟียตะคอกใส่หน้าน้องสาวอย่างไม่ยอมแพ้

“นั่นเพราะเขากลัวพี่ไงล่ะ เขากลัวว่าถ้าปฏิเสธเรื่องการแต่งงานพี่ก็จะฆ่าเขาเหมือนตอนนี้” ซูซานพูดจบก็รีบวิ่งไปยังระเบียงทันที

“ซูซาน!” โซเฟียรีบวิ่งตามน้องสาวไป

พอมาถึงก็เห็นซูซานไปยืนอยู่ริมระเบียงแล้วปีนขึ้นไป พร้อมกับเอ่ยขอร้องพี่สาวอีกครั้ง

“พี่ปล่อยโรเบิร์ตกับฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง”

“ฉันทำไม่ได้หรอกซูซาน ยิ่งตอนนี้เธอมีเด็กในท้อง ฉันยิ่งทำไม่ได้จริง ๆ” โซเฟียมองภาพน้องสาวที่เคยอ่อนหวาน เชื่อฟัง และว่าง่ายมาตลอดด้วยสายตาสับสน ที่เวลานี้เพียงเพราะผู้ชายคนเดียวกลับทำให้ซูซานเป็นบ้าได้ถึงขนาดนี้ แต่เพราะคำว่ารักที่มีต่อน้องสาว ทำให้มาเฟียที่เย็นชายอมไว้ชีวิตของชายคนนั้น

“โรเบิร์ตคนนั้นฉันจะปล่อยให้เขามีชีวิตต่อไป แต่ลงมาเถอะนะซูซาน”

“ขอโทษด้วยพี่โซเฟีย พี่เป็นฝ่ายบังคับให้ฉันทำแบบนี้เอง” ซูซานสะอึกสะอื้นเหมือนจะขาดใจแต่ยังไม่ยอมลงมาจากระเบียงนั่น

ในขณะเดียวกันโซเฟียมัวแต่เป็นห่วงน้องสาวจึงไม่เห็นเลยว่ามีคนย่องเข้ามาจากด้านหลัง กว่าจะรู้ตัวก็เมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ต้นคอ เข็มฉีดยาบางอย่างถูกฉีดใส่เส้นเลือดใหญ่ของเธออย่างโหดร้าย

“ฌอน…ทำไมนาย…” โซเฟียไม่อยากจะเชื่อ เมื่อเธอเหวี่ยงคนที่ลอบมาฉีดยาเข้าเส้นเลือดตัวเองไปด้านหลังจนเขานอนกองกับพื้น นั่นจึงได้รู้ว่าเขาก็คือคนสนิทของตัวเอง