ทะลุมิติมาเป็นสาวใช้ตัวร้ายของเจ้าพ่อมาเฟีย

บทที่ 1 มาเฟียสาวผู้เย็นชา

“อ๊าก นายหญิงหลี่ นายหญิงหลี่ได้โปรดเมตตาด้วย” เสียงกรีดร้องของชายร่างสูงกลางห้องมืด ไม่ได้ทำให้กลุ่มผู้เฝ้ามองที่อยู่รอบ ๆ รู้สึกอะไรได้เลย ต่อให้เขาพยายามที่จะขอร้องและส่งสายตาให้หญิงสาวผู้มีใบหน้าที่งดงามและดูเย็นชาตรงหน้า แต่กลับไม่ได้ทำให้เธอเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

“จัดการเรียบร้อยแล้ว ?” หญิงสาวเอ่ยถามเสียงเรียบ

“เรียบร้อยแล้วครับนายหญิง”

ได้ยินดังนั้นหญิงสาวในชุดดำก็เคลื่อนไหว ลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกจากห้องพักนั้นทันที จนกระทั่งเธอออกมาถึงด้านนอกอาคารหลังนั้น และเข้าไปในรถยนต์คันสีดำที่จอดอยู่ โดยมีกลุ่มชายชุดดำคอยติดตาม

“นายหญิง ไปไหนต่อครับ”

“น้องสาวไม่ค่อยสบาย ฉันต้องการพบหมอประจำตัวของเธอ”

หลี่ซีเหมยหรือโซเฟีย เธอเป็นมาเฟียสาวที่มีอำนาจอย่างมากจนกระทั่งรัฐบาลยังไม่กล้าเข้ามายุ่งสุ่มสี่สุ่มห้า เธอเป็นอัจฉริยะ เย็นชา ไร้ความรู้สึก แต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับมีความรักและมักจะใส่ใจครอบครัวของตัวเองอย่างยิ่ง

รถยนต์คันสีดำเคลื่อนตัวเข้าสู่เมืองใหญ่มหานครที่แสนซิวิไลซ์ แต่กลับไม่ได้ทำให้ดวงใจเย็นชาของโซเฟียร้อนรุ่มตื่นเต้นดั่งชายหญิงทั่วไปได้เลย คงมีเพียงสถานที่ที่เรียกว่า ‘บ้าน’ ที่ทำให้เธอมีความรู้สึกร่วมด้วยได้แต่ก็ไม่มากนัก

ไม่นานรถยนต์คันหรูก็แล่นเข้าจอดภายในตึกสีขาวขนาดใหญ่ ร่างบางขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนก่อนจะสอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ ไม่นานกลุ่มหมอและพยาบาลก็เดินเข้ามาหา

“นายหญิง คุณมาได้อย่างไร” หมอสองสามคนเอ่ยถามด้วยความกังวล เมื่อเห็นว่ามาเฟียสาวไม่ได้รับบาดเจ็บกลุ่มหมอก็เบาใจลง เนื่องจากโรงพยาบาลแห่งนี้ก็ได้รับการสนับสนุนจากเงินทุนสีเทาของหญิงสาว เลยทำให้การแพทย์ของที่นี่ก้าวหน้าอย่างยิ่ง อีกทั้งยังมีบุคลากรทางการแพทย์ได้รับการสนับสนุนมากมายจากทุนสีเทาของโรงพยาบาลแห่งนี้ ทั้งนี้ต้องขอบคุณหญิงสาวตรงหน้า

ไม่ว่าเธอจะโหดร้ายเย็นชาอย่างไร ในสายตาของเหล่าหมอของโรงพยาบาลนี้เธอยังคงเป็นผู้มีพระคุณอยู่เสมอ

“ฉันต้องการผลตรวจร่างกายของน้องสาว” โซเฟียบอกจุดประสงค์ของเธอทันที

“นั่น…หมอโรเบิร์ตเป็นคนดูแลตามคำขอของคุณซูซานครับ คุณซูซานไม่อนุญาตให้หมอโรเบิร์ตเปิดเผยผลตรวจของเธอต่อพวกเรามาสองสามปีแล้วครับ”

“แล้วอาการของเธอล่ะ ถึงแม้อาการจะคงที่แล้วแต่ไม่กำเริบเลยงั้นหรือ” โซเฟียขมวดคิ้วถาม ทำไมผลการตรวจทั้งหมดของซูซานถึงไม่เปิดเผยต่อหมอคนอื่นนะ หากเกิดอะไรขึ้นจะทำอย่างไร

สำหรับมาเฟียสาวผู้ทรงอิทธิพลอย่างเธอไม่ได้มีหัวใจที่กว้างใหญ่เพียงพอจะสนใจคนอื่น ซึ่งไม่ใช่กับน้องสาวคนนี้ที่เธอเลี้ยงดูมากับมือของตัวเอง ถึงแม้จะไม่ใช่น้องแท้ ๆ แต่เธอก็รักดั่งคนในครอบครัว

ซูซานผู้เป็นน้องสาวถูกรับเลี้ยงตั้งแต่อายุห้าขวบเนื่องจากครอบครัวของเธอที่แม้จะเป็นเพียงญาติห่าง ๆ ของโซเฟีย แต่ก็โดนศัตรูไล่กวาดล้างเพื่อแก้แค้นและต้องการให้เธอไม่เหลือใคร

โซเฟียจึงพาเด็กสาวมาเลี้ยงดูด้วยมือตัวเองทั้งที่ตอนนั้นเธอเพิ่งสิบแปดปี ฟูมฟักจนกระทั่งเด็กน้อยเติบโต แต่ช่างน่าเศร้านักที่เธอมีร่างกายอ่อนแอเลยถูกเลี้ยงดูราวกับไข่ในหินโดยพี่สาวคนนี้ และโรงพยาบาลแห่งนี้สร้างขึ้นก็เพื่อรักษาน้องสาวเพียงคนเดียวของเธอ

เด็กสาวไม่สามารถไปไหนมาไหนได้ดั่งใจ เธอเป็นเหมือนนกน้อยในกรงทองได้อยู่เพียงสถานที่ที่พี่สาวจัดเตรียมไว้ให้ แต่นั่นก็เพื่อตัวเธอเองทั้งนั้น

“อาการของคุณหนูซูซานไม่มีอะไรน่าห่วงเท่าไร ว่าแต่โรเบิร์ตยังเฝ้าดูอยู่ไม่ห่างอีกเหรอ” เธอพึมพำจบก็คล้ายกับนั่งคิดเรื่องราวบางอย่างคนเดียว

“เข้ามา” โซเฟียเรียกคนให้เข้าและใบหน้านั้นขมวดคิ้วแทบจะเป็นปม ไม่นานชายชุดดำก็เดินเข้ามา

“ไปเอาแฟ้มการรักษาออกมาจากโต๊ะของสามีฉัน ฉันอยากรู้อาการล่าสุดของซูซาน”

“แต่…นายหญิง” เหล่าบรรดาคุณหมอมีท่าทีลังเล พวกเขารู้ว่าหญิงสาวมีอำนาจมากที่สุดในโรงพยาบาลแห่งนี้ แถมยังเป็นญาติของคนไข้อีก แต่ถึงอย่างนั้นการนำแฟ้มมาโดยไม่แจ้งแพทย์เจ้าของไข้ หรือตัวคนไข้ ก็ออกจะเผด็จการเกินไปเสียหน่อย

“ฉันจะแจ้งโรเบิร์ตด้วยตัวเอง วันนี้ซูซานรู้สึกไม่สบายเล็กน้อย ฉันกังวลว่าอาการของน้องจะไม่เป็นอย่างที่พวกคุณคิด และโรเบิร์ตเองก็ไม่ได้มาทำงานใช่ไหม ?” โซเฟียตอบกลับเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายดูลังเล พร้อมกับเอ่ยถามถึงสามีของตนเอง