บทที่ 5 ปะทะคารม

บทที่ 5 ปะทะคารม

“เถ้าแก่เนี้ยค่ะ เราจะยังรอคุณหนูว่านเหรอคะ นี่ก็เลยเวลานัดมานานแล้วนะ ตอนนี้ร้านเราเสียลูกค้าไปหลายคนแล้วนะคะ ฉันคิดว่าถ้าให้รอต่อไป อาจจะยิ่งเสียหายมากกว่าเดิมก็ได้” พนักงานสาวเดินเข้ามาถามเจ้านายด้วยน้ำเสียงที่ดูจะกดดันอีกฝ่ายไม่น้อย

“คุณหนูว่านยังไม่มาอีกเหรอ” เจ้าของร้านเงยหน้ามองนาฬิกาข้างฝาผนังเล็กน้อยแล้วถามขึ้นมาด้วยสีหน้ากังวลใจเล็กน้อย

“ใช่แล้วค่ะ คุณหนูว่านยังไม่มาเลย เธอทำให้ร้านของเราเสียลูกค้าไปหลายคนแล้วนะคะ ฉันคิดว่าเราควรปล่อยคิวให้ลูกค้าคนที่มารออยู่น่าจะดีกว่า ลูกค้าคนนี้ดูท่าจะมีเงินและเพิ่งมาที่ร้านเป็นครั้งแรก ฉันอาจจะบริการดีและชักชวนเธอให้มาเป็นลูกค้าประจำของร้านเราก็ได้นะคะ”

พนักงานสาวพูดเสนอแนะขึ้น เธอมีชื่อว่าหลันเอ๋อร์ เธอทำงานที่นี่มานานจึงกล้าที่จะเสนอแนะกับเจ้าของร้าน

หว่านชิงเจ้าของร้านเสริมสวยแห่งนี้นิ่งคิดครู่หนึ่งก็พูดขึ้นพร้อมกับถอนหายใจออกมา

“ถ้าอย่างนั้นก็ทำให้ลูกค้าที่เข้ามาใหม่เลยก็แล้วกัน ถ้าคุณหนูว่านมาถึงแล้วมีปัญหาอะไรก็แจ้งมาที่ฉัน ที่เหลือฉันจัดการเอง”

เนื่องจากนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณหนูว่านได้ทำแบบนี้ หลายครั้งแล้วที่ทำให้ร้านของเธอเสียลูกค้าไป ลูกค้าบางคนไม่พอใจมากจนไม่กลับมาใช้บริการที่ร้านอีกเลยก็มี

“ขอบคุณค่ะเถ้าแก่เนี้ย ฉันสัญญาเลยว่าจะดูแลลูกค้าคนนี้เป็นอย่างดี ให้เธอประทับใจและกลับมาใช้บริการที่ร้านเราบ่อย ๆ”

หลันเอ๋อร์ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มแก้มปริ เธอขอบคุณเจ้านายสาวด้วยความยินดี ก่อนจะรีบเดินออกมาทางหน้าร้านอีกครั้ง

“ขอโทษนะคะคุณลูกค้าที่ให้รอ ตอนนี้เชิญเข้าไปสระผมด้านในได้เลยนะคะ ทางร้านของเรายินดีที่จะให้บริการแล้วค่ะ” หลันเอ๋อร์รีบบอกกับลูกค้าสาวทันทีเมื่อเดินมาถึงเฉินซูเม่ยที่นั่งรออยู่

“แล้วคิวก่อนหน้านี้จะไม่มีปัญหาเหรอคะ”

หญิงสาวถามกลับไปเพื่อความแน่ใจ ต่อให้อยากทำผมเร็วแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อยากแซงคิวใครอยู่ดีเพราะอาจจะทำให้มีปัญหาตามมาได้ แม้เธอจะเป็นนางร้ายแต่ก็รู้มารยาททางสังคมอย่างดีและไม่อยากมีปัญหากับใครเพราะเรื่องนี้

“ไม่มีปัญหาแน่นอนหรอกค่ะคุณลูกค้า เพราะอย่างไรเสียคิวของลูกค้าท่านนั้นก็เลยเวลานัดมานานแล้ว อีกอย่างฉันเองก็เข้าไปสอบถามเถ้าแก่เนี้ยแล้วด้วย ทางเถ้าแก่เนี้ยแจ้งว่าให้บริการลูกค้าคนใหม่ได้เลยค่ะ อ้อ..ฉันชื่อหลันเอ๋อร์นะคะ”

พนักงานสาวหลันเอ๋อร์อธิบายทุกอย่างให้ลูกค้าคนนี้เข้าใจ และถือโอกาสแนะนำตัวอย่างสุภาพ

พอได้ยินอย่างนั้นเฉินซูเม่ยก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเดินตามหลันเอ๋อร์ไปยังโซนสระผมของร้าน

“เกาแรง ๆ ได้เลยนะคะ”

เฉินซูเม่ยนอนลงที่เตียงเรียบร้อยแล้วก็บอกความต้องการออกไป จะบอกว่าเธอซาดิสม์ก็ได้เพราะชอบให้ร้านเกาผมให้แรง ๆ จะได้สะอาดและหัวโล่ง ๆ

“ได้เลยค่ะคุณลูกค้า หากต้องการแบบไหนคุณสามารถบอกฉันได้เลยนะคะ” หลันเอ๋อร์พูดออกมาอย่างพร้อมให้บริการเต็มที่เหมือนกัน เพราะเธอต้องการให้ลูกค้าคนนี้เป็นขาประจำของที่นี่

“ขอบใจนะ เธอจัดการได้เต็มที่เลยฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ว่าแต่ที่นี่มีบริการนวดหน้าไหม ถ้ามีฉันก็ต้องการจะทำด้วย”

หญิงสาวยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะบอกออกมาพร้อมกับถามถึงบริการอีกอย่างหนึ่งที่ควรจะมีในร้านแบบนี้

‘ไหน ๆ มาร้านเสริมสวยแล้วก็อยากจะใช้บริการเสียทุกอย่าง แต่ก็ไม่รู้ว่ายุคนี้มีการนวดหน้าให้ด้วยหรือเปล่านะ’ ถามแล้วก็คิดในใจและรอคำตอบ

“นวดหน้าเหรอคะคุณลูกค้า เอ่อ…พอดีว่าทางร้านยังไม่มีบริการนี้เลยค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ” ช่างประจำร้านตอบกลับมาอย่างสุภาพ

“อ้าวเหรอคะ เสียดายจังเลย ว่าแต่ที่ยังไม่เปิดให้บริการ เป็นเพราะว่าไม่มีคนนวดหรือว่ามีเหตุผลอื่นคะ” หญิงสาวยังคงถามเรื่อยเปื่อยเพื่อฆ่าเวลาในขณะที่สระผม

“ก็เพราะหลายสาเหตุค่ะ ทั้งเรื่องที่ทางร้านยังหาผลิตภัณฑ์ที่เหมาะสมไม่ได้และยังไม่มีพนักงานที่นวดหน้าเป็นค่ะ ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ฉันก็เสียดายเหมือนกันค่ะ ฉันยังอยากจะไปหัดนวดหน้าไว้ด้วยเผื่อจะได้ใช้ในอนาคต”

หลันเอ๋อร์ตอบกลับตามความจริงทุกอย่าง เนื่องจากที่ร้านยังไม่มีความรู้ด้านนี้ เลยไม่กล้าที่จะเปิดรับบริการในส่วนนี้

“ฉันจะรอใช้บริการของคุณนะคะ ว่าแต่....”

เฉินซูเม่ยพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ดูผ่อนคลาย

จากนั้นทั้งสองก็คุยกันถึงเรื่องอื่น ๆ เพื่อฆ่าเวลา โดยหลันเอ๋อร์ไม่รู้เลยว่ากำลังถูกนางร้ายสอบถามข้อมูลของคนในยุคนี้

ในขณะที่ทั้งสองกำลังสระผมและคุยกันอยู่นั้น ว่านถิงหรือคุณหนูว่านก็เดินเข้ามาในร้าน เธอหมายมั่นว่าจะได้ทำผมทันทีเพราะจองคิวไว้แล้ว แต่พอเข้ามาในร้านแล้วกลับไม่เห็นช่างทำผมเจ้าประจำรออยู่เหมือนทุกครั้ง จึงโวยวายออกมาอย่างไม่พอใจ

“ฉันจองคิวไว้แล้ว ช่างของฉันไปไหน” หญิงสาวถามขึ้นมาอย่างฉุนเฉียว

“สักครู่นะคะ” พนักงานอีกคนที่กำลังทำผมให้ลูกค้าอยู่รีบพูดขึ้นมากับหญิงสาว ก่อนจะขออนุญาตลูกค้าไปตามเจ้าของร้านออกมารับหน้าคุณหนูว่านทันที

เฉินซูเม่ยได้ยินเสียงโวยวายแล้วและรู้สึกว่ามือของช่างทำผมชะงักไปเล็กน้อย แต่เธอเลือกที่จะเงียบเพราะเรื่องนี้เธอไม่ผิด เนื่องจากว่าเธอมาใช้บริการตามคิวที่ทางร้านจัดให้

หลันเอ๋อร์ที่กำลังสระผมอยู่ก็กลัวว่าลูกค้าคนนี้จะรู้สึกไม่ดีเลยรีบพูดออกมา “คุณลูกค้าไม่ต้องเป็นกังวลนะคะ เรื่องนี้เดี๋ยวทางเถ้าแก่เนี้ยจะจัดการด้วยตัวเอง อย่างไรครั้งนี้เราไม่ผิดอยู่แล้วค่ะ”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันก็สบายใจ เพราะแค่เรื่องการทำผม ฉันก็ไม่อยากทะเลาะกับใครเหมือนกัน” หญิงสาวพูดขึ้นขณะที่อีกฝ่ายกำลังล้างผมให้ตนเองอยู่ ‘ใครจะจัดการอย่างไรก็ช่างเถอะ ขอแค่คุณหนูว่านอะไรนั่น ไม่มายุ่งกับฉันก็พอ แค่ทะเลาะกับคนที่บ้านก็ปวดหัวพอแล้ว’ หญิงสาวยังคงหลับตาและคิดในใจ

ส่วนทางด้านหน้าร้านเวลานี้ หว่านชิง เถ้าแก่เนี้ยของร้านก็เดินออกมาพูดคุยกับคุณหนูว่านด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

“สวัสดีค่ะคุณหนูว่าน ไม่ทราบมีปัญหาอะไรเหรอคะ ถึงโวยวายเสียงดังลั่นร้านขนาดนี้”

“หล่อนมาก็ดีแล้ว หล่อนจะต้องจัดการให้ฉันนะ ฉันจองคิวไว้แล้วแต่ทำไมพนักงานถึงไม่รอให้บริการฉันล่ะ หล่อนคนนั้นไปสระผมให้คนอื่นก่อนได้ยังไง ไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นใคร”

ว่านถิงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดและไม่พอใจเป็นอย่างมาก ที่เธอไม่สามารถทำผมได้ทันทีเมื่อเดินมาถึงร้าน

“คุณหนูว่านจองคิวไว้จริงค่ะ แต่คิวของคุณหนูว่านถึงเวลานานแล้ว จะว่าไปนี่ก็ผ่านเวลานั้นมาเกือบชั่วโมงแล้วนะคะแต่คุณพึ่งมาถึง ร้านฉันต้องบริการลูกค้ามากมาย ถ้าหากต้องปฏิเสธลูกค้ารายอื่นเพื่อรอคุณหนูว่าน ร้านฉันก็เสียหายนะ ”

หว่านชิงยังคงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เธอมองว่าเรื่องนี้อย่างไรทางร้านก็ไม่ผิด นั่นเพราะว่าลูกค้าเป็นคนผิดเวลานั้นเอง

‘คนทำกิจการบริการแบบฉัน ก็ต้องเลือกความถูกต้องไว้ก่อนเหมือนกันนะ อีกอย่างลูกค้าของที่ร้านก็ไม่ใช่มีแต่คุณหนูว่านคนเดียวเสียเมื่อไร’

เธอมองอีกฝ่ายพร้อมกับคิดในใจ เมื่อคิดถึงตรงนี้จึงพูดประโยคต่อมาว่า

“มีใครไม่รู้บ้างว่าคุณคือคุณหนูว่าน ลูกสาวของนายท่านว่านผู้ทรงอิทธิพลคนหนึ่งของเมืองนี้ เรื่องนี้พวกเราไม่ลืมหรอกค่ะ แต่ด้วยเรื่องเวลานัดหมาย อย่างไรคุณหนูว่านก็ไม่สามารถมาตำหนิทางร้านได้ เพราะคุณหนูว่านเป็นคนผิดนัดเอง

คุณคงจะไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นเราเสียลูกค้าไปสองคนเพื่อรอคุณคนเดียว จนเวลาผ่านมาเกือบชั่วโมงเราถึงรับลูกค้าคนนี้ เพราะไม่แน่ใจว่าคุณจะกลับมาหรือเปล่า”

หว่านชิงยังคงพูดทุกอย่างออกมาอย่างไม่ไว้หน้า แม้จะรู้ดีว่าคุณหนูว่านเป็นลูกสาวของใคร

เมื่อถูกตำหนิตรง ๆ ว่านถิงถึงกับทำหน้าเปลี่ยนสี เพราะรู้สึกไม่พอใจที่อีกฝ่ายไม่คิดจะไว้หน้าตนเอง เธอกำลังจะเถียงกลับ แต่ก็เห็นอีกคนเดินออกมาจากโซนสระผมจึงจ้องมองไม่วางตา