บทที่ 2 เหตุใดจึงไม่ใช่นางเอก (2)

เมิ่งเหยียนซินถูกนำมายังหอชำระกาย เมื่อจัดการตนเองเป็นที่เรียบร้อย เมิ่งเหยียนซินจึงพยายามนั่งทบทวนว่าตนทำพลาดตรงไหนไยจึงมาโผล่ยังสถานที่ของนิยายได้กัน หนำซ้ำยังเป็นนิยายที่คนอื่นแต่ง หากจะว่าเพราะเขียนนิยายมากไปหน่อยก็ควรฝันถึงนิยายตนเองไม่ใช่หรือยังไง ยิ่งหาสาเหตุก็ยิ่งพบเพียงคำถามยุ่งเหยิงเต็มไปหมด เมิ่งเหยียนซินอับจนหนทางจะแก้ไข เช่นนั้นก็คงต้องลองนอนหลับสักตื่น บางทีตอนที่ลืมตาขึ้นอีกครั้งอาจจะได้กลับไปยังบ้านของตนเช่นเดิม

"คุณหนู ค่ำแล้ว มือเท้าของท่านเย็นนัก เกรงจะป่วยเอาได้ อาภรณ์พวกนี้ท่านก็เอาไว้ใช้เถิดเจ้าค่ะ"

"ขอบคุณเจ้าค่ะ" เมิ่งเหยียนซินเอื้อมมือรับเสื้อคลุมตัวหนา

"เรือนรับรองที่นี่คับแคบไปบ้าง ท่านคงนอนได้กระมัง"

"ได้เจ้าค่ะ ไม่มีปัญหา" เมิ่งเหยียนซินฉีกยิ้มกว้าง เมื่อมองผ่านลาดไหล่บางออกไปก็เห็นใบหน้าอันบวมเป่งพร้อมมุมปากที่เกิดรอยเขียวช้ำจนดูไม่ออกว่านี่คนหรือตัวประหลาดใดก็ต้องนิ่วหน้าซี๊ดปากขึ้น

ดูไม่ได้เอาเสียเลย สองแม่ลูกนั่นจะรังแกยัยคุณหนูรองมากเกินไปแล้ว เอาวะ ไม่ได้เข้ามาเป็นนางเอกก็ไม่เป็นไร อยากเล่นสนุกอยู่พอดี คุณหนูรองเมิ่ง ไว้ข้าจะจัดการสองแม่ลูกมหาภัยให้เจ้าเอง

"ท่านกล้านอนผู้เดียวหรือไม่เจ้าคะ"

เมิ่งเหยียนซินไม่เคยเกรงกลัวสิ่งลี้ลับอยู่แล้ว หากมาหลอกหลอนนางจะเขียนยันต์แปะหน้าผากผีให้หนีกระเจิงไปเสียเลย "ข้านอนได้เจ้าค่ะ ท่านไม่ต้องเป็นกังวล"

"เช่นนั้นพักผ่อนนะเจ้าคะ ไว้วันพรุ่งข้าจะส่งตัวคุณหนูกลับจวน"

แม่ชีผู่เยว่ตั้งท่าหมุนกายเดินจากไป ทว่าเมิ่งเหยียนซินกลับเรียกนางเอาไว้เสียก่อน "เดี๋ยวเจ้าค่ะ"

เท้าที่เยื้องย่างชะงักลง "ว่าอย่างไรเจ้าคะคุณหนูเปลี่ยนใจงั้นหรือ"

เมิ่งเหยียนซินส่ายหน้าจนเส้นผมแตกกระเจิง ถ้าหากตื่นมาแล้วยังไม่ได้กลับจะทำเช่นไรเมิ่งเหยียนซินยังไม่ต้องการเผชิญหน้ากับพวกตัวปัญหาแห่งสกุลเมิ่งในตอนนี้ "คือว่า... พรุ่งนี้ข้ายังไม่อยากกลับจวนสกุลเมิ่ง ไม่ทราบว่าข้าจะขออยู่ที่นี่ต่ออีกหน่อยได้หรือไม่เจ้าคะ"

"แต่ว่า... หากใต้เท้าเมิ่งหาคุณหนูไม่พบจะเป็นกังวลใจเอาได้นะเจ้าคะ"

"แต่ข้ายังไม่อยากกลับนี่นา นะ นะ นะเจ้าคะ ถือว่าท่านทำทานกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ สักครั้ง แม่นมเองก็รักข้าดุจลูกในไส้ไม่ใช่หรือ" เปลือกตาบางกะพริบถี่ออดอ้อน กระนั้นก็ต้องเจ็บจี๊ดที่ดวงตาขึ้นอีกหน

เจ็บชะมัด เมิ่งเหยียนซินคนนี้โดนอะไรมาเนี่ย

เมิ่งเหยียนซินลอบสังเกตใบหน้าเผือดสีของอีกฝ่าย ที่แม่ชีผู่เยว่ทำตัวห่างเหินกับคุณหนูรองเมิ่งเกรงว่าคงมีเรื่องลำบากใจซ่อนอยู่ เพราะแม่ชีผู่เยว่เองกำลังปฏิบัติตนอยู่ในคราบของผู้ถือศีลห่มขาว นางควรละเว้นกิเลสทั้งปวง แต่ดูเหมือนยามนี้อารมณ์ของนางเริ่มเอนไหวประหนึ่งต้นไผ่ต้องสายลมเข้าให้แล้ว

"คุณหนูเจ้าคะ" น้ำเสียงที่เปล่งสั่นพร่า จู่ ๆ ม่านตาของแม่ชีผู่เยว่ก็แดงก่ำ

เมิ่งเหยียนซินละล้าละลังกระทั่งทำตัวไม่ถูก นางลุกยืนเต็มความสูงจากนั้นวิ่งถลาเข้าไปสวมกอดสตรีที่มีความสูงไล่เลี่ยกับตน "แม่นมผู่ ข้ารู้ว่าที่ท่านทำตัวห่างเหินกับข้า และต้องหนีมาบวชชีที่นี่เป็นเพราะฮูหยินใหญ่ ท่านไม่ต้องร้อง ไว้ข้า เอ่อ...แฮ่ม...เมิ่งเหยียนซิน จะไปทวงความเป็นธรรมให้ท่านเองเจ้าค่ะ"

เพราะแม่ชีผู่เยว่ถูกใส่ร้ายว่าวางยาคุณหนูรองจนเกิดสติเลอะเลือน ด้วยความริษยาของฮูหยินใหญ่ ยามนั้นแม่นมผู่เยว่ถูกสั่งโบยแทบสิ้นใจ เมิ่งเหยียนซินก็ไม่อาจช่วยเหลือได้เพราะนางกลายเป็นสตรีบ้าพูดไม่รู้ความไปเสียแล้ว

เมิ่งเหยียนซินทราบเรื่องราวทั้งหมด สกุลเมิ่งก็เป็นผู้ดีแค่เพียงเปลือกนอกเท่านั้น ผู้เป็นพี่สาวหมายแก่งแย่งคู่หมั้นของน้อง ส่วนมารดาก็จ้องจะทำลายสตรีที่เข้าใกล้สามีทุกราย หึงหวงกระทั่งกับคนที่ตายไปแล้วโดยไม่รู้จักปล่อยวาง

ผู่เยว่สะอื้นไห้จนไหล่สะท้าน "คุณหนู ข้าคิดถึงท่าน แต่ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลยเจ้าค่ะ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร"

เวรย่อมระงับด้วยการเอาคืนต่างหาก

เมิ่งเหยียนซินไม่ใช่คุณหนูเมิ่งเหยียนซินตัวจริง และไม่ได้เป็นคนโลกสวยเพียงนั้น หากใครดีมาเมิ่งเหยียนซินย่อมดีกลับ หากใครร้ายมาเมิ่งเหยียนซินก็จะเอาคืนคนผู้นั้นร้อยเท่าพันทวีเช่นเดียวกัน

แม่ชีผู่เยว่เอ่ยต่อ "ยามปกติท่านมาหาข้าก็เสียสติพูดจาไม่รู้ความ ข้าเองล้วนจนใจ จำต้องปล่อยให้ท่านกลับไปยังขุมนรกทุกครั้ง แต่หนนี้ท่านหายจากบ้านไปถึงห้าวัน ข้าเป็นห่วงคุณหนูแทบแย่ คิดว่าท่านไปหลงทางหรือเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเสียแล้ว คุณหนูของข้า ข้าขอโทษที่ไม่อาจดูแลท่านได้ตามที่ฮูหยินรองฝากฝัง"

เมิ่งเหยียนซินรู้สึกสลดใจเหลือเกิน ความรู้สึกเจ็บปวดประดังประเดเข้ามาราวกับตนคือผู้ถูกกระทำเสียเองมือเรียวยกมือขึ้นแช่มช้า จากนั้นจึงลูบไล้แผ่นหลังของอีกฝ่ายเพื่อปลอบประโลม

"แม่นมเจ้าคะ ท่านไม่ต้องร้องนะเจ้าคะ ข้ากลับมาแล้ว ท่านไม่ต้องรู้สึกผิด คุณหนูรองคนใหม่ผู้นี้จะดูแลปกป้องตนเองเป็นอย่างดี ไม่ให้ใครมารังแกอย่างง่ายดายแน่นอนเจ้าค่ะ"