บทที่ 44 พื้นที่ปริศนา

ฟูเหลาลืมตาขึ้นในความมืดมิด และจู่ๆทุกอย่างก็พลันสว่างขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล พรึ่บ! รอบๆร่างกายของฟูเหลาดูแปลกตาไปจากเดิมเป็นอย่างมาก มีพื้นดินมีต้นไม้ใบหญ้า และยังมีพระอาทิตย์ ฟูเหลามองไปเบื้องหน้าสุดลูกหูลูกตาที่มีภูเขาและป่าไม้อยู่รายล้อมไปหมด ฝูงนกตัวเล็กตัวน้อยต่างบินกันเต็มท้องฟ้า..สิ่งเหล่านี้ที่ฟูเหลาเห็นมันราวกับที่แห่งนี้ไม่ใช่โลกใต้สมุทรที่ฟูเหลาอยู่เมื่อสักครู่แม้แต่น้อย

“ที่นี่มัน..ที่ไหน?”

ฟูเหลาพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันไปหาวารีสีรุ้งที่สลบอยู่ใกล้ๆ

“นี่เธอ!! ตื่นๆๆๆ”

ชายหนุ่มเขย่าตัว

วารีสีรุ้งค่อยๆลืมตาขึ้น และก็ตกใจกับภาพตรงหน้าไม่แพ้กับฟูเหลา เธอมองไปรอบๆด้วยความตื่นตะลึง

“นี่มันอะไรกัน?”

“ที่นี่ที่ไหน? เธอรู้รึเปล่า?” ฟูเหลาพูดถามด้วยความสงสัย

“ไม่รู้…”

วารีสีรุ้งยังทำหน้าอึ้งๆอยู่ขณะที่มองไปรอบๆ

“เป็นไปไม่ได้ที่จะมีสถานที่แบบนี้ใต้ทะเลลึก..” วารีสีรุ้งกล่าวขึ้น

“หรือพวกเราจะอยู่บนบกแล้ว?”

“มันเป็นไปไม่ได้หรอก..พวกเราโดนตัวอะไรก็ไม่รู้เขมือบเข้ามา..ฉันเห็นแค่ปากของมันที่กำลังอ้าออกมา ซึ่งไม่รู้ว่าจู่ๆมันโผล่ออกมาจากไหนด้วย..”

วารีสีรุ้งพูดเล่าเหตุการณ์

‘หรือว่าเราตกมาในพื้นที่พิเศษอีกแล้ว?’

ฟูเหลาคิดในใจ

วู๊ดดด!!!! จู่ๆเสียงปริศนาก็ดังขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ เสียงของมันคล้ายกับเสียงของปล่องเรือที่ดังก้องกังวานไปทั่ว วู๊ดดดด!!!!! ฟูเหลาเอามืออุดหูแต่ก็ไม่สามารถปิดกั้นเสียงที่มีพลังทำลายล้างได้ขนาดนี้ เสียงที่ดังขึ้นเรื่อยๆจนสิ่งทีชีวิตรอบๆตัวฟูเหลาต่างวิ่งหนีกันอย่างไม่คิดชีวิต

“อะไรว่ะเนี่ย!!!”

ชายหนุ่มทำท่าทางทรมาน วารีสีรุ้งเองก็มีสภาพไม่ต่างกัน เธอเอามือทั้งสองข้าอุดหูเอาไว้ แต่ก็ไม่สามารถป้องกันเสียงปริศนานี้ได้แม้แต่น้อย เสียงปริศนาดังนานกว่า 3 นาทีก่อนจะค่อยๆเงียบไป

“แฮ่ก แฮ่ก..!! เสียงบ้าอะไรว่ะ!!”

ฟูเหลาคุกเข่าลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า เสียงประหลาดเมื่อกี้มันแย่มากกว่าเสียงของมังกรที่ฟูเหลาเคยให้มังกรฮาคุคำรามให้ฟังซะอีก เสียงปริศนาในครั้งนี้มันมีอนุภาพถึงขนาดทำให้ฟูเหลาและวารสีรุ้งติดสถานะถูกลดกำลัง ร่างกายที่อ่อนล้าผิดปกติทำให้ทั้งสองต้องนั่งพักลงบนพื้นเกือบ 20 นาทีถึงจะเริ่มกลับสู่สภาวะปกติได้

“ฉันว่าที่นี่มันต้องมีอะไรแปลกๆแน่”

ฟูเหลาพูดเปิดประเด็นขึ้น

“ฉันไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่ ว่าสิ่งที่ฉันคิดได้ตอนนี้มันจะถูกรึเปล่า..”

“เธอคิดอะไรได้วารีสีรุ้ง?”

“ที่นี่อาจเป็นมิติพิเศษ..เราอาจหลุดเข้ามายังภารกิจลับก็เป็นได้”

“มันก็มีสิทธิ์เป็นไปได้อยู่นะ..”

ฟูเหลาค่อยๆลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นมือมาช่วยวารีสีรุ้งให้ยืนขึ้น ชายหนุ่มใส่เกราะและไอเทมระดับสูงกลับตามเดิม เพื่อไว้ป้องกันตัวเอง วารีสีรุ้งเองก็ทำเช่นเดียวกัน และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นวารีสีรุ้งใส่ชุดเกราะ เธอใส่ชุดเกราะสีฟ้าอ่อนที่มีรวดลายเหมือนเกล็ดปลาบริเวณกลางหลังถูกทำให้เหมือนคลีบของปลา

“เอายังไงต่อดี?”

ฟูเหลาเอ่ยถาม

“ถ้ามันเป็นภารกิจลับจริงๆ เราควรจะเริ่มจากหาว่าภารกิจให้เราทำอะไร..”

วารีสีรุ้งออกความเห็น

ฟูเหลาพยักหน้าก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มออกเดินทาง พื้นดินแห่งนี้อุดมสมบูรณ์เป็นอย่างมาก สังเกตุได้จากหญ้าชนิดพิเศษที่หายากมากแต่ในพื้นที่นี้กลับมีหญ้าชนิดพิเศษเหล่านี้ขึ้นเต็มไปหมด ฟูเหลาที่ได้ทำการศึกษาจากตำราระดับสูงที่ได้จากดินแดนลับแลมาก่อนรู้ข้อนี้ดี และรีบเก็บไอเทมมีค่าพวกนี้ไว้เผื่อได้ใช้ในอนาคต วารีสีรุ้งแม้จะไม่ได้รู้เรื่องสมุนไหรอะไรมากนัก แต่เมื่อเห็นฟูเหลาเก็บก็เริ่มเก็บตามบ้าง ภูเขาที่ทั้งคู่สามารถมองเห็นได้ชัดๆมีทั้งหมด 4 ลูกซึ่งเป็นภูเขาขนาดใหญ่มาก ทำให้บดบังพื้นที่ด้านหลังทั้งหมด หนึ่งใน 4 ภูเขาด้านหน้า มีภูไฟที่กำลังปะทุเล็กน้อยอยู่ด้วยซึ่งมันทำให้ฟูเหลาไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไหร่

“ฉันว่าที่นี่มันประหลาดมากเลย..”

ชายหนุ่มเริ่มเปิดประเด็นอีกครั้งหลังจากเดินสำรวจได้เกือบหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ

“ทำไมล่ะ? ”

วารีสีรุ้งถามด้วยความสงสัย

“ที่นี่มีพืชพรรณแปลกตามากๆ มันเหมือนพืชในยุคก่อนๆ ฉันเคยอ่านเจอในตำราสมุนไพรระดับสูง พืชพวกนี้มันมีมานับร้อยปีได้แล้ว..เพราะฉะนั้นมันไม่ควรมาขึ้นแถวนี้..รวมถึงสัตว์อสูรที่เราเจอระหว่างทางด้วย เธอไม่สังเกตเห็นบ้างหรอว่ามันมีรูปร่างคล้ายไดโนเสาร์…”

ชายหนุ่มชี้ไปยังสัตว์อสูรตัวหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปไกลๆ วารีสีรุ้งมองสัตว์อสูรที่รูปร่างคล้ายไดโนเสาร์ขนาดเล็กที่ในโลกแห่งความจริงเรียกว่าแรปเตอร์

“มันก็จริงของนาย…แต่เดี๋ยวนะ..นายมีตำราระดับสูงด้วยหรอ!!”

“ก็มีอะดิถึงได้รู้..”

“เป็นไปได้ยังไงนายโม้แล้ว!! ตำราสมุนไพรระดับสูงคือตำราที่รวบรวมพืชทุกชนิดในโซลเวิลด์เลยนะ!!”

วารีสีรุ้งทำตาโต

“แล้วยังไง..ไม่ต้องทำท่าทางตื่นเต้นก็ได้ ของระดับนี้ พ่อค้าสายโหดอย่างฉันต้องมีอยู่แล้ว ถ้าอยากได้สั่งจองไว้ก่อนได้นะเดี๋ยวของมาแล้วจะจัดส่งให้ ฮ่าๆ”

ฟูเหลารีบพูดออกตัว เนื่องจากเขาเองก็เป็นพ่อค้าและอนาคตเขาต้องการคัดลองตำราเล่มนี้ขาย ซึ่งราคาของมันต้องสูงมากกว่าที่เคยขายแครอทสวรรค์แน่นอน..เนื่องจากมันบอกวิธีการต่างๆในการปลูกและพื้นที่ในการหาพืชชนิดนั้นๆครอบคลุมทุกอย่าง เรียกได้ว่าใครที่ได้รับตำราเล่มนี้ไป และมีฐานกำลังหน่อยสามารถยึดอาชีพค้าขายยาหรือค้าขายสมุนไพรได้เลย

“ชิ!!”

วารีสีรุ้งทำหน้าบูดเล็กน้อยเมื่อได้ฟังคำโม้ของฟูเหลา

วู๊ดดด!! จู่ๆเสียงปริศนาก็ดังขึ้นอีกครั้ง ทั้งคู่ที่ไม่ทันตั้งตัวโดนพลังเสียงเข้าไปถึงกับตัวชาขยับไม่ได้ในทันที ฟูเหลาฝืนร่างกายขยับแขนทั้งสองข้างมาอุดหูตัวเองไว้อย่างทรมาน

“มันอะไรกันอีกว่ะเนี่ยเสียงนี้!! ”

ชายหนุ่มมองไปยังวารีสีรุ้งที่กำลังยืนนิ่งอยู่ ฟูเหลาถึงกับคิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้ช่างแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก สามารถทนเสียงระดับเดียวกับไจแอนท์ในการ์ตูนเรื่องโดราเอมอนร้องได้โดยไม่ไหวติงอะไร

“สุดยอดจริงๆเธอทำได้ยังไง!!”

ฟูเหลาพยายามตะโกนเพื่อถามเคล็ดลับ แต่เมื่อได้สังเกตดีๆฟูเหลาก็ต้องเอามือตบหน้าผากตัวเองไปหนึ่งที เพราะความจริงแล้วเธอไม่ได้แข็งแกร่งทนเสียงระดับไจแอนท์ร้องเพลงได้ แต่เธอยืนสลบเหมือดแบบโนบิตะฟังเสียงไจแอนท์ต่างหาก

“ชิพผาย!! นาวิเกเตอร์ตู..ไม่มีเธอฉันลำบากนะเฟ้ย!!!ตื่น!!!”

ฟูเหลารีบเรียกสติด้วยการเขย่าตัวแรงๆ ก่อนจะตัดสินใจใช้มือตบหน้าวารีสีรุ้งรัวๆเหมือนในละครซิทคอมหวังให้วารีสีรุ้งซะดุ้งตื่น เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ!!! แต่ผิดคาด พลังชีวิตของเธอกลับลดลงอย่างต่อเนื่อง ฟูเหลาถึงกับด่าตัวเองอีกครั้ง

“ตายๆๆ!!!”

วู๊ด!!!!!!!

“อ๊ากก!!หนวกหูโว้ยยย!!!”

ฟูเหลาตะโกนขึ้นอย่างหัวเสีย เนื่องจากไอเทมของฟูเหลาเป็นไอเทมระดับสูงที่มีพลังป้องกันสูงมาก และยังมีพลังป้องกันสถานะบางอย่างอีกมากมายทำให้ฟูเหลายังไม่ได้รับผลกระทบอะไรมากในตอนแรก แต่เมื่อเสียงดังนานกว่า 5 นาที ดวงตาของฟูเหลาก็เริ่มพร่ามัว ร่างกายของเขาค่อยๆหมดแรงไปพร้อมกับพลังชีวิตที่ค่อยๆลดลงอย่างต่อเนื่อง

ซู๊มมม!!!!!

ฟูเหลามองไปยังต้นเสียงที่อยู่เบื้องบน น้ำมหาศาลหล่นลงมาจากท้องฟ้าด้านหน้าฟูเหลาห่างออกไปราว 3 กิโลเมตร น้ำที่หล่นลงมาจำนวนมหาศาลราวกับน้ำตก ฟูเหลากัดฟันและพยายามเพ่งสายตาที่พร่ามัวของเขาเพื่อดูปรากฏการณ์ประหลาดในครั้งนี้ก่อนจะเริ่มเห็นรูแปลกๆบนท้องฟ้าที่ปล่อยน้ำออกมา

“นั่นมัน…เขี้ยว?”

ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นลอยๆ รูบนท้องฟ้านั้นมีขนาดที่ใหญ่มาก และมีวัตถุแปลกๆแหลมคมสีขาวยื่นออกมานับไม่ถ้วน และสิ่งสุดท้ายที่ล่วงลงมาจากรูประหลาดนั่นก็ทำให้ฟูเหลาฟันธงได้เลยว่าที่แห่งนี้คือที่ไหน กลุ่มผู้เล่นมากมายล่วงหล่นลงมาจากรูประหลาดพร้อมน้ำที่ไหลลงมา ผู้เล่นจำนวนมากที่ไล่ตามฟูเหลาและวารีสีรุ้งนั่นเอง

“เราอยู่ในท้องของสัตว์อสูร…!!”