บทที่ 38 เป็นภัย

"งก!!"

ฟูเหลาพูดกระแทกเสียงเบาๆก่อนจะหยิบไอเทมครึ่งหนึ่งที่ได้ ให้วารีสีรุ้งด้วยความเสียดาย

ไอเทมที่ได้ในครั้งนี้มีทั้งขวานระดับ 3 ซึ่งเป็นขวานที่ไม่มีทักษะพิเศษแต่มีพลังโจมตีที่สูงกว่ามีดของฟูเหลา นอกจากนี้ยังมีชุดเกราะเหล็กดำระดับ 3 รองเท้าเหล็กดำระดับ 3 ที่เพิ่มพลังป้องกันเยอะกว่าชุดเดิมของฟูเหลา 200 และยังได้เงินอีกจำนวนหนึ่ง ชายหนุ่มรีบเปลี่ยนเครื่องแต่งกายและนำขวานขึ้นมาถือแทนมีดระดับ 2 ที่ตัวเองมีทันทีเพราะคิดว่าอย่างน้อยพลังโจมตีและพลังป้องกันของเขาก็เพิ่มขึ้น แม้จะไม่ใช่อาวุธที่ตัวเองถนัดนักก็ตาม

“ขวานนี่ไม่หนักอย่างที่คิดแฮะ..”

“ระดับมันปรับตามความเหมาะสมของผู้ถือ...”

วารีสีรุ้งพูดอธิบาย เธอยิ้มอย่างอารมดีเพราะได้ไอเทมมาพอสมควรจากการปะทะเมื่อสักครู่

“เราจะลงไปข้างล่างได้ยังไง?”

ฟูเหลาเดินไปยังปากเหวแล้วชะโงกหน้าลงไปมองเบื้องล่างซึ่งมีแต่ความมืดมิด น้ำทะเลที่ไหลลงไปเหมือนน้ำตก ความรุนแรงของมันถึงขนาดทำให้ร่างกายของมนุษย์ฉีกขาดเลยก็ได้ถ้าตกลงไปในน้ำตกตรงหน้า

“ปกติผู้เล่นที่ลงไปน่าจะใช้เชือกปีนเขากัน..แต่ฉันไม่ได้พกมาด้วยน่ะสิ..”

วารีสีรุ้งกล่าว

“งั้นเธอลองทำตามแผนของฉันดูไหม?”

ฟูเหลาถามขึ้นเพราตอนนี้เขามีไอเดียบางอย่างที่อาจทำให้ลงไปด้านล่างได้ แม้มันจะไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่ก็ตาม

“เอาตรงๆโอกาสสำเร็จเท่าไหร?”

“25%”

ฟูเหลาตอบสีหน้าจริงจัง

“ไปตายซ่ะฟูเหลา..”

วารีสีรุ้งพูดด้วยใบหน้านิ่งๆก่อนจะหันหลังเดินออกมา

“เดี๋ยว!! ใจเย็นๆมันต้องรอดอยู่แล้ว!!!”

ฟูเหลารีบเข้าไปขวางด้านหน้าของวารีสีรุ้งเมื่อเห็นว่าวารีสีรุ้งทำท่าเหมือนจะกลับนครวาเรียสจริงๆ

“นายจะบ้าหรอ!! โอกาสรอด 25% ลงไปก็มีแต่วาฬหมึกไม่รู้กี่ร้อยตัว ขนาดแค่คิดก็ยังไม่เห็นทางรอดเลย!!”

“ฉันจะให้เธอ 1 ล้านยูนิตถ้าเธอไปกับฉัน..” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับทำใบหน้าเจ้าเล่ห์

ที่ฟูเหลาต้องรีบยื่นข้อเสนอ ก็เพราะวารีสีรุ้งเป็นผู้เล่นเผ่าเงือกและดูจะรู้เรื่องราวของท้องทะเลดีมาก ฟูเหลาจึงต้องการความสามารถของวารีสีรุ้ง และเงินก็น่าจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้วารีสีรุ้งติดตามเขาไปแน่ๆโดยไม่พูดบ่นอะไร..

“ไม่!!”

“2 ล้านยูนิต..”

“ไม่!!”

วารีสีรุ้งพูดปฏิเสธก่อนจะหันหน้าไปมองทางอื่น

“3 ล้านยูนิตขาดตัว..”

ฟูเหลาเพิ่มเงินเป็นครั้งสุดท้าย

“3.5 ล้านยูนิต..”

“ดีล!!”

ชายหนุ่มส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะรีบโอนเงินให้วารีสีรุ้ง 3.5 ล้านยูนิต ซึ่งฟูเหลาคิดว่าเงินจำนวนแค่นี้เมื่อเทียบกับไอเทมของเขาที่กำลังจะได้คืนมา มันเทียบมูลค่ากันไม่ได้เลยนั่นเอง

"หัวหมอนักนะ!"

"ก็ให้มันคุ้มหน่อย..ถ้าลงไปแล้วฉันต้องตาย ไอเทมทั้งหมดของฉันคือศูนย์ อย่างน้อยๆเงิน 3.5 ล้านยูนิตของนายก็ยังพอชดใช้ได้ นี่ดีนะไม่เรียก 5 ล้าน.."

วารีสีรุ้งพูด

“เอาล่ะในเมื่อจ่ายแล้วฉันจะไม่อธิบายอะไรเธอทั้งนั้น..เธอตามมาอย่าบนล่ะคราวนี้..”

วารีสีรุ้งทำหน้างงๆแล้วเดินไปข้างๆฟูเหลา ชายหนุ่มเรียกเหาฉลามทั้ง 47 ตัวให้มาว่ายอยู่รอบๆตัวก่อนจะปล่อยทักษะรังวารีออกมา

ซึ่ม!!

สิ้นคำพูดคลื่นน้ำเริ่มก่อตัวขึ้นรอบๆร่างกายของฟูเหลาและวารีสีรุ้ง..มันค่อยๆกลายเป็นบอลน้ำครอบตัวทั้งคู่และเหาฉลามไว้ก่อนจะเริ่มเปลี่ยนรูปร่างเหมือนปลาโลมาขนาดใหญ่ที่ปกคลุมร่างกายของทั้งคู่ ฟูเหลาบังคับรังวารีในรูปแบบปลาโลมาให้เคลื่นที่เข้าไปใกล้หุบเหวก่อนจะหยุดอยู่ที่ขอบเหวแล้วจ้องมองลงไปเบื้องล่าง

“อย่าบอกนะ..”

สิ้นคำพูดของวารีสีรุ้ง ฟูเหลาก็บังคับวังวารีให้เคลื่อนที่ลงไปในหุบเหวน้ำตกทะเลทันที ฟุบ!! แรงดึงดูดอันมหาสารเกินกว่าที่ฟูเหลาคิดไว้มากมายนัก ชายหนุ่มพยามบังคับวังวารีให้ว่ายลงไปช้าเพื่อต้านทานแรงดึงดูดแต่ก็ไม่อาจต้านทานแรงอันมหาสารนี้ได้..

“นายมันบ้าไปแล้ว!!”

“แต่ก็ยังรอด!!”

ฟูเหลาที่เพ่งสมาธิเริ่มเหงื่อตกเมื่อลงมาได้ 30 วินาที แรงดึงดูดเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆจนรังวารีเริ่มเกิดความเสียหายและรูปร่างก็เริ่มบิดเบี้ยว ฟูเหลาพยายามหาทางออกโดยการรวบรวมมูลน้ำให้เพิ่มมากขึ้นจนเป็นรังวารีรูปแบบปลาโลมายักษ์

“ระวัง!!”

วารีสีรุ้งร้องเตือนเมื่อเห็นว่ารังวารีกำลังถูกแรงดึงดูดให้พุ่งไปที่หินใกล้ๆ

“แย่แล้ว!!”

ตึ่ม!! รังวารีสลายไปในพริบตาจากการปะทะกับก้อนหิน ฟูเหลาตั้งสติได้ เขารีบเก็บเหาฉลามกลับเข้าสู่แหวน ร่างของเขาถูกดูดลงไปยังก้นเหวอย่างรวดเร็ว

ฟึ่ม!!!

“ว๊ากก!!”

วารีสีรุ้งพยามใช้แส้ตวัดพันกับหินที่งอกออกมาแต่ด้วยความเร็วระดับนี้จึงไม่สามารถทำอะไรได้เลยแม้กระทั่งการตวัดแส้ให้ไปแตะกำแพงก็ยังเป็นเรื่องที่ยากมากเกินไป

เมื่อลงไปลึกได้ราว 1 นาที รอบตัวก็เริ่มเข้าสู่เขตสัตว์อสูรวาฬหมึก ฟูเหลาที่ล่วงลงไปยังคงคิดหาวิธีอย่างร้อนรน ก่อนจะเหลือบไปเห็นผู้เล่นกิลด์นักฆ่าสองคนที่กำลังใช้เชือกไต่ลงไปด้านล่าง ชายหนุ่มรีบสร้างรังวารีอีกครั้งแล้วดีดตัวเองเข้าหาผู้เล่นกิลด์นักฆ่าก่อนจะกระชากร่างทั้งสองแบบไม่ทันได้ตั้งตัวแล้วโยนลงไปไต้หุบเหว

“ว๊ากก!!”

ผู้เล่นเคราะห์ร้ายสองคนสลายหายไปทันทีเมื่อลงไปได้สักระยะหนึ่ง ฟูเหลารีบหยิบอุปกรณ์ไต่เขาที่เสียบคาหน้าผาเอาไว้แล้วใช้เชือกจากอุปกรณ์มัดเอวตัวเองก่อนจะหยิบเชือกอีกชุดที่เหลือพันกับด้ามขวานเอาไว้ ชายหนุ่มรอจังหวะที่วารีสีรุ้งกำลังล่วงลงมาก่อนจะขว้างขวานไปสุดแรง

“จับเอาไว้!!”

เมื่อเห็นอย่างนั้นวารีสีรุ้งรีบสะบัดแส้ไปมัดเข้ากับขวานทันที ฉึบ!!

“รีบดึงหน่อย!! ฉันจะหมดแรงแล้ว!!”

วารีสีรุ้งพูดด้วยความอ่อนล้า

ฟูเหลารีบออกแรงทั้งหมดที่ตัวเองมีเพื่อดึงร่างวารีสีรุ้งเข้ามา จนในที่สุดทั้งคู่ก็รอดจากวิกฤติครั้งนี้ได้สำเร็จ

“นายมัน...”

วารีสีรุ้งทำท่าโกรธฟูเหลาแต่เพราะความเหนื่อยเธอจึงไม่อยากพูดอะไรต่อ

“ฉันขอโทษ..ไม่คิดว่าแรงดึงดูดมันจะรุนแรงขนาดนี้..”

ฟูเหลารีบพูดขอโทษ

“ช่างมันก่อน..ตอนนี้เราจะทำยังไงต่อดี..”

วารีสีรุ้งมองไปยังเบื้องล่างที่มีฝูงวาฬหมึกหลายสิบตัวกำลังแหวกว่ายกันอยู่ และดูท่าพวกเธอทั้งคู่ไม่น่าจะผ่านพวกมันไปได้ง่ายๆอย่างแน่นอน

“คิดว่าอีกไกลไหมหว่าจะถึงก้นเหว..”

“ไม่ไกลหรอกแรงดึงดูดมันจะแรงช่วงกลางๆเส้นทาง..จากที่เคยได้ยินมารู้สึกว่าด้านล่างจะปลอดภัยนะถ้าสามารถลงไปได้แบบไม่ดิ่งลงมาแบบเมื่อกี้”

วารีสีรุ้งพูดเหน็บเล็กน้อย

“ด้านล่างนอกจากจะมีวาฬหมึกแล้วยังมีกิลด์นักฆ่าอีก..เราควรค่อยๆเข้าไปใกล้ๆแล้วหาตัวเป้าหมายให้เจอ..”

ฟูเหลาพูดแผนการที่นึกขึ้นได้ออกมา

วารีสีรุ้งและฟูเหลาค่อยๆโรยตัวลงมาช้าๆจนถึงช่วงที่วาฬหมึกกำลังแหวกว่ายกันอยู่ ในช่วงนี้แรงดึกดูดแทบจะหายไปหมดแล้วฟูเหลาจึงใช้ทักษะแยกอนันต์แยกร่างกายของตัวเองและวารีสีรุ้งออกมาก่อนจะสั่งการให้ว่ายล่อสัตว์อสูรวาฬหมึกออกไป

“นายมีทักษะแปลกๆเยอะดีแฮะ..นายไปเอาทักษะพวกนี้มาจากไหนบอกได้รึเปล่า?”

วารีสีรุ้งถามด้วยท่าทางสนใจ

“ถ้ามีโอกาสจะบอกคราวหลังละกัน..”

ฟูเหลาที่ไต่ลงมาระยะหนึ่งก็หยุดเคลื่อนที่ต่อ เขามองไปเบื้องล่างที่มีกลุ่มกิลด์นักฆ่าจำนวน 30 คนกำลังตั้งแคมป์อยู่ล่างหุบเหว ฟูเหลาหันไปส่งสัญญาณให้วารีสีรุ้งเล็กน้อย

“ดูเหมือนพวกเขากำลังเตรียมตัวล่าวาฬหมึกพวกนี้นะ..”

วารีสีรุ้งพูด

“งั้นเราอาจจะต้องล่าวาฬหมึกก่อนพวกเขา หรือไม่ก็ล่าพวกเขาก่อนซะเอง..”

ฟูเหลาพูดด้วยเสียงนิ่งเรียบพร้อมกับคิดแผนการอันโลดแล่นอยู่ภายในหัวแล้วแสยะยิ้มออกมา