บทที่ 37 ปะทะเดือด

"ไอเทมพวกนั้นที่นายหามันมีค่ามากพอถึงขนาดให้นายต้องไปเสี่ยงตายได้เลยหรอ?"

วารีสีรุ้งพูดถามขึ้นด้วยความสงสัย โดยปกติแล้วหากเกิดเหตุการณ์อย่างที่ฟูเหลาเจอ หากเป็นผู้เล่นอื่นคงถอดใจไปแล้ว เพราะมีโอกาสน้อยมากที่จะหาไอเทมชิ้นเดิมเจอ

“เธอเห็นเดี๋ยวก็รู้เองแหละ ว่าคุ้มหรือไม่คุ้ม..” ฟูเหลายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“แล้วนายคิดวิธีที่จะเอาไอเทมพวกนั้นมาได้ยัง? ระดับของนายก็ต่ำสู้พวกมันไม่ไหวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ถ้าพวกมันอยู่กันเป็นฝูง นายอย่าหวังจะให้ฉันช่วยนายเลยนะ ตายจ้าตาย...”

วารรีสีรุ้งส่ายหน้า

“มันยังมีอีกหลายวิธีหน่า..ค่อยๆคิดก็ได้ เดี๋ยวพอไปถึงที่นั่นก็รู้เองแหละว่าจะต้องทำยังไง..”

ทั้งคู่เดินมาจนใกล้ถึงเขตของหุบเหวน้ำตกทะเล ซึ่งในระหว่างทาง วารีสีรุ้งก็ได้อธิบายเรื่องราวของพื้นที่โดยรอบของหุบเหวน้ำตกทะเลให้ฟูเหลาฟังอย่างละเอียด..

หุบเหวน้ำตกทะเลเป็นพื้นที่เสมือนเหวจริงๆบนพื้นดิน ซึ่งหุบเหวน้ำตกทะเลตามตำนานของเกม เกิดขึ้นจากการต่อสู้ของราชาเนปจูนหรือก็คือราชามนุษย์เงือกในยุคสมัยนั้น กับมังกรน้ำลิเวียรทาน การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือดจนทำให้บริเวณพื้นใต้สมุทรแยกออกจากกันเป็นหุบเหวลึก ทำให้ท้องทะเลสั่นไหว สิ่งมีชีวิตใต้ทะเลต่างได้รับผลกระทบกันนานนับหลายสิบปี และในตอนที่ทุกอย่างกำลังแย่ลง สุดท้ายได้มีสิ่งมีชีวิตปริศนาปรากฏตัวขึ้น สิ่งมีชีวิตสิ่งนั้นใช้พลังเวทมนตร์ลึกลับทำให้เกิดแรงโน้มถ่วงมหาสาร จนการต่อสู้ของราชาเนปจูนและลิเวียรทานต้องหยุดลงเนื่องจากร่างกายไม่สามารถทนต่อแรงโน้มถ่วงได้ ทั้งคู่ได้หายสาบสูญไปหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น ทิ้งไว้เพียงหุบเหวที่โดนเวทมนตร์แรงโน้มถ่วงทำให้น้ำที่ไหลผ่านไหลย้อนลงไปยังก้นหุบเหวเสมือนน้ำตกนั่นเอง...

“ช่างเป็นเรื่องราวที่ที่ดูแฟนาซีจริงๆ มีน้ำตกอยู่ใต้ทะเล..”

ฟูเหลาปรบมือเบาๆ

“เหตุผลที่วาฬหมึกเป็นสัตว์อสูรชนิดเดียวที่อาศัยอยู่ได้ก็เพราะพวกมันมีหนวดไว้ยึดเกาะตามขอบเหวหรือใต้เหวนั่นแหละ..”

วารีสีรุ้งพูดอธิบาย

“หยุดเดินก่อน..”

ฟูเหลายกแขนขึ้นมาพร้อมกับก้มตัวลงต่ำ ชายหนุ่มสังเกตุเห็นอะไรบางอย่างที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บริเวณด้านหน้าซึ่งเป็นหุบเหวน้ำตกทะเล

"เกิดอะไรีขึ้น?" วารีสีรุ้งทำท่าทางตกใจ

“เงียบก่อนแล้วตามฉันมา...”

วารีสีรุ้งหยุดส่งเสียงตามที่ฟูเหลาบอกก่อนจะเดินตามไปใกล้ๆฟูเหลา ชายหนุ่มส่งสัญญาณให้วารีสีรุ้งตามมา ก่อนจะค่อยๆหลบออกมาบริเวณปะการังใกล้ๆ ตอนนี้ฟูเหลาและวารีสีรุ้งได้เข้ามาอยู่ด้านหน้าหุบเหวน้ำตกทะเลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.. แต่ฟูเหลาได้เห็นกลุ่มผู้เล่นหลายคนกำลังยืนเฝ้าอะไรบางอย่างอยู่ด้านหน้าอยู่ซึ่งกลุ่มคนเหล่านี้ดูท่าทางไม่เป็นมิตรเอาซะเลย..

“พวกนั้นกิลด์นักฆ่าหนิ..มาใต้ทะเลได้ยังไง..”

วารีสีรุ้งที่จำสัญลักษณ์ของกิลด์นักฆ่าซึ่งเป็นรูปหัวกะโหลกโดนกระสุนยิงได้พูดขึ้น

“พวกนั้นเป็นใคร?”

ฟูเหลาพูดถาม เขารีบหยิบมีดระดับ 2 ขึ้นมาเพื่อเตรียมพร้อมไว้บนมือ

“พวกมันเป็นกิลด์นักฆ่าที่รับจ้างฆ่าผู้เล่นคนอื่นและปล้น..ส่วนใหญ่จะเล่นเผ่าพันธุ์ยักษ์กับเอลฟ์..พวกมันไม่เป็นมิตรแน่นอนฉันยืนยันและนอนยันได้เลย..”

วารีสีรุ้งหยิบแส้ขึ้นมาเตรียมพร้อมเช่นกัน

“ฉันจะเข้าไปสืบพวกนั้นนะ..เธอรอตรงนี้.. และถ้าฉันพลาด..”

ฟูเหลาหยุดพูดแค่นั้นแล้วหันมาหาวารีสีรุ้ง..

“โอเค..ฉันจะรีบหนีไปให้ไกลเลยไม่ต้องเป็นห่วง..”

“เปล่า..ฉันจะให้เธอเข้าไปช่วยฉันด้วย..ถ้าฉันตายตอนนี้ ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว..”

ฟูเหลาตีหน้าเศร้า

“ย้ะ!!”

ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อย เขาหันไปยังทิศที่กลุ่มผู้เล่นยืนมุงกันอยู่ก่อนจะใช้ทักษะย่อส่วนย่อร่างตัวเองจนตัวเล็กแล้ววิ่งเข้าไปใกล้ๆกลุ่มผู้เล่นจากกิลด์นักฆ่าเพื่อดักฟังรายละเอียด วารีสีรุ้งที่เห็นทักษะย่อส่วนของฟูเหลาเข้าอีกครั้ก็รู้สึกชอบใจขึ้นมา เพระเธอคิดว่าทักษะนี้ของฟูเหลามันช่างเป็นทักษะที่สะดวกสบายในการค้นหาไอเทมเป็นอย่างมาก

“ถ้ามีทักษะนี้เราก็สามารถมุดเข้าไปได้ทุกที่เลยนะเนี่ย!! น่าอิจฉาจริงๆ..”

วารีสีรุ้งพูดกับตัวเอง

ฟูเหลามีเวลาเพียง 1 นาที 40 วิ เท่านั้นที่จะสามารถคงสภาพร่างจิ๋วนี้ไว้ได้ เขาจึงเลือกที่จะเดินอ้อมกลุ่มผู้เล่นตรงหน้าเพื่อไปยังก้อนหินใหญ่ด้านหลังแล้วคืนร่างเดิมเพื่อแอบฟังสิ่งทีผู้เล่นจากกิลด์นักฆ่ากำลังพูดคุยกัน

“พวกเรานี่แจ๊คพอตจริงๆว่าไหม..ไม่อยากเชื่อเลยที่ไอ้จ๊อตมันจะโดนวาฬนั่นแดกจนตายแล้วดันไปเจออาวุธระดับสูงในท้องวาฬตัวนั้นพอดี..”

ผู้เล่นหน้าบากคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

“ใช่!!ครั้งนี้ต้องยกความดีความชอบให้ไอ้จ๊อตจริงๆ..”

ผู้เล่นอีกคนพูดขึ้นบ้าง

“นี่พวกแก!!! รีบไต่เชือกลงมาได้แล้ว!! เราเจอสัญลักษณ์ที่ไอ้จ๊อตมันทำไว้แล้วเว้ย!!”

เสียงของผู้เล่นที่อยู่บริเวณขอบหุบเหวน้ำตกทะเลตะโกนเสียงดังเรียกเพื่อนตัวเอง ฟูหลาตกใจเล็กน้อยเพราะคิดว่าจะมีผู้เล่นขึ้นมาเห็นเขาเข้าซะแล้ว

“ไปเร็วพวกเรา!! รางวัลใหญ่กำลังรอเราอยู่ ฮ่าๆๆ”

ฟูเหลาไม่รอช้า เขารีบประเมินสถานการณ์ในตอนนั้นทันที เพราะถ้าเกิดเขาช้าแม้แต่ก้าวเดียวไอเทมทั้งหมดของเขาจะต้องโดนชิงไปอย่างแน่นอนและเขาจะไม่มีทางหาไอเทมระดับนั้นได้ง่ายๆอีกเป็นครั้งที่ 2 แน่..

“ผู้เล่นด้านนอกอยู่กัน 6 คน ด้านในน่าจะมีอีกหลายคนแน่..แต่ทำอะไรไม่ได้แล้ว เราต้องล่อพวกมัน!!”

ชายหนุ่มตัดสินใจขว้างระเบิดออกไปสามลูกก่อนจะย่อส่วนร่างกายตัวเอง แล้ววิ่งกลับไปหาวารีสีรุ้ง บึ่ม บึ่ม บึ่ม!!! ผู้เล่นกิลด์นักฆ่าไม่ได้รับผลกระทบจากระเบิดมากนักเนื่องจากระเบิดจะลดอานุภาพลง 30% หากอยู่ใต้น้ำ..

“มีคนซุ่มโจมตี!!”

ฟูเหลาคืนร่างเท่าเดิมหลังกลับไปยืนหลังปะการังที่วารีสีรุ้งอยู่ เขาใช้ทักษะแยกอนันต์เพื่อแยกร่างวารีสีรุ้งก่อนจะขว้างระเบิดไปด้านหน้าปะการังเพื่อสร้างกลุ่มควัน

“ตามมา!!”

ฟูเหลารีบจับมือวารีสีรุ้งเข้าไปยังกลุ่มควันทันที ก่อนจะสั่งให้ภาพลวงตาของวารีวิ่งหนีออกไปอีกทาง

“มันอยู่นั่น!!”

ผู้เล่นหน้าบากเผ่ายักษ์ตะโกนเสียงดัง เขาขว้างขวานในมือสุดแรงเพื่อหวังให้โดนกลางหลังของศัตรูตรงหน้า

“หวดแส้ออกไปป้องกันภาพลวงตา!!”

ฟูเหลารีบพูดสั่งวารีสีรุ้ง เปรี้ยะ!! ขวานถูกเปลี่ยนทิศทางอย่างฉับพลันจันปักเข้าไปคาที่ก้อนหินด้านหน้าของภาพลวงตาวารีสีรุ้ง

ตึ่ม!!!!

“พวกเราตามมันไป!!”

เมื่อได้ยินเสียงคำสั่ง ผู้เล่นทั้ง 6 คนก็รีบว่ายน้ำตามภาพลวงตาไปอย่างลวดเร็ว ฟูเหลาคาดว่าอีกไม่นานแผนจะต้องแตกและผู้เล่นกลุ่มนั้นจะต้องกลับมาตรงนี้และทำภารกิจของตัวเองต่อได้แน่นอน เขาจึงตัดสินใจใช้วิธีลอบกัด..เมื่อผู้เล่นผ่านกลุ่มควันที่ฟูเหลาและเทพวารีแอบอยู่ เขาก็รีบพุ่งตัวออกไปพร้อมกับใช้มีดในมือที่ใช้ทักษะเสริมพลังให้แก่อาวุธของเผ่าคนแคระ แทงลงไปที่ต้นคอของผู้เล่นคนเคราะห์ร้ายที่ผ่านเข้ามา ฉึก!! พลังโจมตีที่เพิ่มขึ้นถึง 1,500 ทำให้ผู้เล่นเคราะห์ร้ายได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก

“อ๊าก!!”

ฟูเหลาไม่รอช้า ปล่อยเหาฉลามทั้ง 46 ตัวออกมาพร้อมกับสั่งให้พวกมันเข้าจู่โจมผู้เล่นอีก 5 คนที่เหลือทันที

“บัดซบ!! กับดัก!!”

ผู้เล่นหน้าบากหยิบขวานอีกเล่มขึ้นมาก่อนจะขว้างใส่ฟูเหลาอีกครั้งด้วยความโกรธแค้น..ฟูเหลาไม่เสียรู้ง่ายๆเขาจับผู้เล่นชายที่ร้องทรมานด้วยความเจ็บปวดขึ้นมา ก่อนจะยกร่างมารับขวานแทนเขา ฉึก!! ผู้เล่นเคราะห์ร้ายถึงกับสลายไปในการโจมตีนั้นทันที

ฟูเหลาไม่รอช้ารีบใช้ทักษะรังวารีสร้างบอลน้ำป้องกันตัวเองก่อนจะรีบเรียกวารีสีรุ้งให้เข้ามาอยู่ในระยะทักษะ

“ทำอะไรสักอย่างหน่อยวารีสีรุ้ง!!”

ฟูเหลารีบพูด ก่อนจะตัดสินใจโยนระเบิดไป 5 ลูกติดๆกัน ผู้เล่นที่พัวพันกับเหาฉลามอยู่ไม่สามารถหลบระเบิดได้ เมื่อเหาฉลามเห็นสัญญาณของเจ้านายมันก็รีบว่ายออกมาเพื่อหลบแรงระเบิด บึ่ม บึ่ม บึ่ม!!

“ทักษะของฉันทักษะนี้แรงที่สุดเท่าที่มีแล้วนะ..ไม่รู้ว่าพวกมันจะตายรึเปล่าด้วย..”

วารีสีรุ้งยกแขนทั้งสองข้างขึ้นไปด้านหน้า

“พวกมันระดับแค่ประมาณ 40 กันเท่านั้น ซึ่งน่าจะพอๆกับเธอเพราะงั้น ถ้าทักษะของเธอมันแรงจริง ก็สร้างความเสียหายได้อยู่แล้ว!!”

ฟูเหลารีบพูด

“ทักษะสองฉลามกลืนกิน!!”

สิ้นคำกล่าว น้ำทะเลก็ก่อตัวขึ้นเป็นรูปฉลาม 2 ตัวที่มีขนาดใหญ่กว่าฟูเหลา 2 เท่า พวกมันว่ายเข้าไปใกล้ผู้เล่นกิลด์นักฆ่าก่อนจะอ้าปากแล้วกัดเข้าไปที่ร่างของผู้เล่นเต็มแรง

“อ๊ากก!!”

“ลูกพ่อรุมมัน!!”

ฟูเหลารีบพูดสั่งการทันที เหล่าเหาฉลามทั้ง 46 ตัวว่ายเข้าไปกัดกินผู้เล่นที่เหลืออยู่อย่างรวดเร็ว และเนื่องจากผู้เล่นกลุ่มนี้ไม่ใช่เผ่าเงือกทำให้การต่อสู้ในน้ำค่อนข้างเป็นไปได้ยาก พวกเขาจึงไม่สามารถป้องกันตัวเองจากการโจมตีของเหาฉลามทั้งหมดได้

“ข้าส่งเรื่องไปให้หัวหน้าข้าแล้ว..แกไม่มีทางรอดลงไปถึงใต้หุบเหวหรอกเว้ย!!”

สิ้นคำพูดร่างกายของผู้เล่นทั้ง 5 ที่เหลือก็ค่อยๆสลายไป ฟูเหลาถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว ชายหนุ่มค่อยๆเดินไปเก็บไอเทมที่ได้ขึ้นมาเข้ากระเป๋าช้าๆ วารีสีรุ้งเดินเข้ามาใกล้ๆฟูเหลาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ขอบคุณที่ช่วยนะ..ไม่มีเธอคงไม่รอดไปแล้วนะเนี่ย! เอาความดีความชอบไปเลย!”

ฟูเหลายิ้ม

“ฉันไม่เอาหรอกความดีความชอบน่ะ..”

วารีสีรุ้งแบมือ

“แบมือทำไม?”

“อย่าเนี่ยน!! แบ่งไอเทมมาเลย! ฉันก็ลงทุนลงแรงนะ!! แหม่เก็บเข้ากระเป๋าจตัวเองซะเกลี้ยงเลย!!”