บทที่ 36 มุ่งสู่หุบเหวน้ำตกทะเล

“ถ้าสิ่งที่นายพูดเป็นเรื่องจริงฉันก็จะยอมร่วมมือกับนายด้วย เพราะอย่างน้อยถ้มันเป็นภารกิจลับ หลังจบภารกิจพวกเราจะไม่ถือว่ากระทำความผิดใดๆ แต่นายจะต้องหาข้อพิสูจน์เรื่องจอมทัพลูก้าให้ได้ก่อนนะ..ไม่งั้นฉันก็ยังไม่เชื่อใจนายหรอก..”

วารีสีรุ้งพูด เธอเก็บแส้ของเธอเหน็บไว้ข้างเอวก่อนจะเดนเข้าไปใกล้ๆฟูเหลา

‘ถ้าเป็นจริงตามที่หมอนี่พูด ก็จะเท่ากับว่าเราได้รับภารกิจลับโดยไม่ทันได้ตั้งตัว อย่างที่คิดเลย!! หมอนี่มันมีกลิ่นบางอย่างที่สัมผัสได้ถึงโชคลาภ ขรึมเข้าไว้วารี..ขรึมเข้าไว้!!'

วารีสีรุ้งคิดในใจก่อนจะปั้นสีหน้าจริงจังตามที่ตัวเองคิด

“เอาตามนั้นก็ได้เดี๋ยวฉันจะหาทางพิสูจน์ให้เธอเชื่อเอง..แต่ตอนนี้เธอช่วยฉันเก็บระดับหน่อยก็แล้วกัน..”

ฟูเหลาพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันไปหาเหล่าเหาฉลามตัวน้อยของเขาพร้อมกับเปิดหน้าต่างจากระบบขึ้นมา

“ทำไมฉันต้…”

พูดไม่ทันจบ ฟูเหลาก็จัดแจงตะโกนตั้งชื่อสัตว์เลี้ยงของเขาเสียงดังเพราะไม่ต้องการให้วารีสีรุ้งพูดแย้งขึ้น

“แกเจ้า 1…2..3..4……..34…46..”

ฟูเหลาตั้งชื่อเหาฉลามตามหมายเลขจำนวนที่มีก่อนจะเก็บพวกมันกลับเข้าในแหวนเก็บสัตว์ วารีที่ไม่สามารถเถียงอะไรได้ทำหน้าเซ็งๆเล็กน้อย เธอค่อยๆเดินเข้ามาหาฟูเหลาช้าๆก่อนจะพูดถามขึ้น

“นายมีแผนจะทำอะไรต่อ..”

“แผนของฉันในตอนนี้คือเก็บระดับ..จากนั้นก็จะกลับมาจัดการเรื่องในนครวาเรียสทีหลัง”

ฟูเหลาพูดตอบ

“ถ้านายอยากเก็บระดับ งั้นนายควรไปที่ป่าปะการังนะ..ที่นั่นมีสัตว์อสูรระดับไม่สูงมาก นายก็น่าจะพอสู้กับพวกมันได้ เดี๋ยวฉันคอยใช้ทักษะของฉันซัพพอร์ตนายเอง..”

วารีสีรุ้งพูด แนะนำ

“ก็อยากจะไปเก็บระดับในที่ที่เธอแนะนำเหมือนกัน..แต่ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันควรไปที่หุบเหวน้ำตกทะเลก่อน..”

“โห..ไปก็มีแต่ตายกับตายดิ..นายจะไปทำไม ที่นั่นมีแต่พวกสัตว์อสูรวาฬหมึกระดับสูงกว่านายหลายขั้น แถมตอนนี้ก็มีข่าวออกมาด้วยว่าพวกมันเพิ่มจำนวนขึ้นเยอะจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขตนั้นแล้ว..”

“ก็อย่างที่บอกไปเมื่อกี้..เจอเหตุการณ์บางอย่างด้านบนนั่นก็คือเจอพวกโจรสลัด แล้วก็ไปรู้เข้าว่าคนที่ควบคุมโจรสลัดอีกทีหนึ่งก็คือจอมทัพลูก้า..จอมทัพลูก้านั่นแหละเป็นคนส่งฉันมาก้นสมุทรด้วยการฆ่าฉัน..”

ชายหนุ่มทำท่าทางเจ็บใจ วารีสีรุ้งอึ้งกับสิ่งที่ฟูเหลาเล่าไม่น้อยแต่เธอก็ยังคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งอยู่ดี

"แม้จอมทัพลูก้าจะฆ่านายจริง แล้วทำไมนายถึงยังต้องไปที่หุบเหวน้ำตกทะเลล่ะ? มันไม่เห็นเกี่ยวกันสักหน่อย.."

"จะไม่เกี่ยวได้ไง..ก็จอมมทัพลูก้ามันใช้ทักษะเรียกสัตว์อสูรวาฬหมึกระดับ 35 ออกมาจากก้นทะเลแล้วงาบชั้นลงท้องจนสลายแล้วมาเกิดใต้สมุทรเนี่ยแหละ..ไอเทมทุกอย่างของฉันคงยังอยู่ในท้องเจ้าตัวนั้น ฉันเลยคิดว่ามันยังพอเสี่ยงได้อยู่หากลองเดินทางไปยังรังของมันแล้วไปหาไอ้ตัวที่เอาของๆฉันไป อีกอย่าง..ถ้าเจอไอเทมตามที่ฉันบอกจริง มันก็เป็นข้อพิสูจน์กับเธอได้แล้วว่าทั้งหมดที่ฉันเล่ามันคือเรื่องจริง.."

“แต่มันก็ยังเสี่ยงอยู่ดี..นายระดับแค่ 28 เองนะคิดดีๆฟูเหลา..”

หญิงสาวยังคงต้องการพูดเตือนฟูเหลาอีกครั้ง แต่ยิ่งห้ามหรือไม่อยากให้ไปมันก็เหมือนยิ่งยุ..จากประสบการณ์เกมยอดวรยุทธ์การที่สัตว์อสูรปรากฏตัวมากกว่าปกติ แสดงว่าต้องมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ฟูเหลาจึงฟันธงไปกว่า 70% ว่าอาจจะเกิดเหตุการณ์พิเศษขึ้นบริเวณหุบเหวน้ำตกทะเล ถึงแม้ถ้าเขาไม่เจอไอเทมทั้งหมดของเขา แต่ถ้าเขาได้เจอกับเหตุการณ์พิเศษมันก็อาจจะคุ้มเหมือนกัน

ในขณะที่คิดอยู่นั้นเอง ฟูเหลาก็รู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติ..ในระหว่างที่ทั้งเขาและวารีสีรุ้งกำลังเดินอย่างไร้จุดหมายไปเรื่อยๆอยู่นั้น ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มักจะพบกับสัตว์อสูรตัวเล็กตัวน้อยอยู่เสมอ แต่ตอนนี้รอบๆตัวของฟูเหลาและวารีสีรุ้งกลับไม่มีแม้แต่แพลงตอนซักตัวด้วยซ้ำ..

“แปลกๆแฮะเหตุการณ์แบบนี้มันคุ้นๆยังไงบอกไม่ถูก..”

ฟูเหลาพูดเบาๆ จู่ๆสร้อยคอที่ฟูเหลาสวมก็ปล่อยคลื่นเสียงแหลมแสบแก้วหูออกมา 1 ครั้งจนน้ำรอบๆตัวของฟูเหลากระจายออกเป็นวงกว้าง จิ๊ดดด!!

“นั่นอะไรหน่ะ?”

วารีสีรุ้งถามขึ้นด้วยท่าทีตกใจเมื่อเห็นว่าจู่ๆรอบตัวก็เริ่มมีกระแสน้ำเย็นไหลผ่านร่าง

“ก็สร้อยของเธอนั่นแหละ...”

จู่ๆบริเวณที่ฟูเหลาและวารีสีรุ้งยืนอยู่ก็ค่อยๆมืดลง ชายหนุ่มหันไปมองหน้ากับวารีสีรุ้ง เธอยักไหล่ขึ้นแล้วส่ายหน้า แต่เมือฟูเหลาค่อยๆแหงนมองขึ้นไปด้านบนเขาก็ทำหน้าเซ็งๆก่อนจะหันไปพูดกับวารีสีรุ้ง

“มันไม่ใช่ความผิดฉัน..มันเป็นความผิดของเธอ…”

วารีสีรุ้งงงในคำพูดของฟูเหลาก่อนจะแหงนหน้ามองขึ้นไปด้านบนบ้าง

โฮ๊กกก!!!!

ทั้งคู่ถึงกับยืนตัวแข็งเพราะบัดนี้ได้มีสัตว์อสูรตัวใหญ่ที่มีรูปร่างคล้ายปลาไหลไฟฟ้าว่ายอยู่ด้านบนเหนือศีรษะของทั้งคู่ถึง 3 ตัว

“สัตว์อสูรปลาไหลไฟฟ้ายักษ์ระดับ 45 จำนวน 3 ตัวเตรียมโจมตี!!!”

เปรี้ยง!!! สายฟ้าจากร่างกายของมันผ้าลงมาบริเวณที่ฟูเหลาและวารีสีรุ้งยืนอยู่อย่างรุนแรง

“รังวารี!!!”

ฟูเหลารีบสร้างบอลน้ำขึ้นมาป้องกันร่างกายของตัวเองแลวารีสีรุ้งอย่างรวดเร็ว ฟึ่ม!! พลังโจมตีครั้งนี้รุนแรงไม่น้อยแถมยังเป็นการโจมตีผสานของสัตว์อสูรถึงสามตัว และระดับที่ต่างกันของฟูเหลากับสัตว์อสูรปลาไหลไฟฟ้ายักษ์ จึ่งทำให้รังวารีเสียหายค่อนข้างมากจนเกือบจะสลายไปในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ชายหนุ่มตกใจไม่น้อยแต่เขาก็ยังตั้งสติได้ทัน ฟูเหลารีบหันหน้าไปหาวารีสีรุ้งเพื่อจะบอกแผนการแต่เมื่อเห็นวารีสีรุ้งที่กำลังสติหลุดก็ถึงกับต้องกุมขมับทันที

“นี่เธอ!!ตั้งสติหน่อย!!”

ฟูเหลาพูดกระแทกเสียงเพื่อดึงสติของวารีสีรุ้ง ปลาไหลไฟฟ้ายักษ์ว่ายน้ำวนรอบๆรังวารีพร้อมกับชาร์จพลังงานไฟฟ้า

“ใช้ทักษะเมื่อกี้ของเธอตรงพื้นข้างหน้า!!เราจะทำลายทัศนะวิสัยของพวกมันจากนั้นเราค่อยหนี!!”

ฟูเหลารีบบอกแผนการก่อนจะหยิบระเบิดออกมาถือเตรียมพร้อมไว้บนมือกว่า 10 ลูก วารีสีรุ้งพยักหน้าแล้วสะบัดแส้ไปตามตำแหน่งที่ฟูเหลาบอกทันที

“แส้วารีอสรพิษพัวพัน!!”

หญิงสาวเอ่ยทักษะพร้อมกับฟาดแส้ออกไปหลายที บึ่ม บึ่ม บึ่ม!! แรงจากทักษะส่งผลให้พื้นดินตำแหน่งที่ถูกทักษะของวารีสีรุ้งระเบิดออกและบดบังการมองเห็นของเหล่าปลาไหลไฟฟ้ายักษ์

ฟูเหลาอาศัยจังหวะนั้นโยนระเบิดใส่สัตว์อสูรปลาไหลไฟฟ้ายักษ์ตัวหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าอย่างต่อเนื่องก่อนจะคว้ามือวารีสีรุ้งที่กำลังทำหน้าอึนๆวิ่งหนีฝ่าออกจากวงล้อมพร้อมกับปล่อยทักษะแยกอนันต์สร้างภาพลวงตาของตัวเองและวารีสีรุ้งออกมาเพื่อหลอกล่อสัตว์อสูรทั้งสาม ตูม ตูม ตูม!!!

“เราต้องรีบไปหุบเหวน้ำตกทะเล!!!”

ฟูเหลารีบพูดบอกพร้อมกับเคลื่อนร่างไปด้านหน้าด้วยความเร็วสูง

“นายจะบ้าหรอ!! ที่นั้นมีสัตว์อสูรเป็นฝูงแถมอันตรายด้วย! นายแน่ใจนะถ้าเราไปตรงนั้นจะปลอดภัยกว่าตรงนี้!!”

วารีสีรุ้งพูดค้านขึ้น

“สัตว์อสูรทหารหมึกแดงระดับ 25 จำนวน 10 ตัวเตรียมโจมตี!!!”

ฟูเหลาตาค้างเมื่อได้ยินเสียงประกาศจากระบบ เขาพึ่งรู้ตัวว่าบัดนี้ทั้งตัวของเขาและวารีสีรุ้งได้วิ่งเข้ามาในเขตของสัตว์อสูรทหารหมึกแดงที่อยู่ระหว่างทางซะแล้ว..ทหารหมึกแดงที่มีขนาดตัวเท่าแตงโมมีตัวสีแดงหนวดยั้วเยี้ยของมันกำอาวุธนานาชนิดกรูเข้าหาฟูเหลาและวารีสีรุ้งอย่างไม่เกรงกลัว

“ทำยังไงดี!”

วารีสีรุ้งพูดอย่างร้อนใจ ชายหนุ่มดึงสติตัวเองกลับมาอีกครั้งเขาเรียกเหาฉลามที่น่ารักของเขาออกมา

“พวกแกปกป้องพวกเรา!!”

ฟูเหลาพูดสั่งการ แต่แล้วเหตุการณ์ก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆเมื่อฟูเหลาสังเกตเห็นสัตว์อสูรขนาดใหญ่อีกชนิดที่กำลังว่ายตรงมาด้านหน้าพวกเขาพร้อมกับทำท่าทางเหมือนต้องการจะขยี้พวกเขาให้ตายไปข้างหนึ่ง

“สัตว์อสูรนักกล้ามแห่งท้องทะเลระดับ 45 เตรียมโจมตี!!”

เมื่อสัตว์อสูรนักกล้ามแห่งท้องทะเลเข้ามาใกล้ทำให้เห็นรูปร่างอันน่าเกลียดของมัน ส่วนหัวคล้ายมนุษย์แต่มีฟันแหลมคมในปากที่ยาวไปถึงแก้ม ร่างกายส่วนบนของมันมีหุ่นเป็นมัดกล้ามล่ำบึกแต่ส่วนขากลับคล้ายกับขาของปูที่เรียวเล็ก 8 ขา

“ตายแน่ๆเลยฉัน..”

วารีสีรุ้งพูดตัดเพ้อก่อนจะร้องให้สะอื้นออกมา

“แง้!!!!!”

“เงียบหน่า!!”

ชายหนุ่มพูดเสียงดัง เขาเรียกทักษะปราณมังกรหยกออกมาและซัดใส่สัตว์อสูรด้านหน้าอย่ารวดเร็ว ฟึ่ม ฟึ่ม!! สัตว์อสูรนักกล้ามแห่งท้องทะเลชะงักเล็กน้อย..ฟูเหลาไม่หยุดแค่นั้นเขารีบใช้ทักษะรังวารีอีกครั้งพร้อมกับสร้างกรงรูปสี่เหลี่ยมเพื่อขังมันเอาไว้ และวิ่งผ่านออกมา

“มีทักษะอะไรใช้ได้บ้าง!!”

ฟูเหลารีบพูดถามวารีสีรุ้ง

หญิงสาวเงียบสักพักเพื่อตั้งสติตัวเอง เธอหยุดเคลื่อนไหวก่อนจะหันหลังไปใช้ทักษะที่เธอมี

“วงล้อมมัจฉา!!”

สิ้นคำพูด..คลื่นน้ำค่อยๆรวมตัวกันและก่อตัวเป็นรูปร่างเป็นปลาตัวเล็กๆจำนวนนับไม่ถ้วนเสมือนกลีบดอกไม้ที่ร่วงโรย พวกมันว่ายไปด้านหลังของฟูเหลาและวารีสีรุ้งก่อนจะว่ายวนเป็นวงกลมล้อมรอบสัตว์อสูรทั้งหมดเอาไว้ ฟูเหลาทำท่าทางตื่นเต้นไม่ใช้น้อยเพราะทักษะนี้เป็นทักษะที่งดงามมาก บรรดาปลาที่ถูกสร้างจากน้ำที่มีขนาดเล็กเท่าเหรียญสิบเลือนแสงสีฟ้าจางๆและว่ายวนบดบังการมองเห็นของศัตรู

“ทำไมพวกมันถึงพุ่งจู่โจมมาที่พวกเราขนาดนี้นะ..”

วารีสีรุ้งที่ตั้งสติได้พูดขึ้นขณะที่เคลื่อนตัวต่อไปข้างหน้า

“คงเป็นเพราะสร้อยของเธอ..สร้อยที่ได้มาจากเธอมีคำสาปติดมาทำให้สัตว์อสูรที่อยู่ในน้ำทุกชนิดที่มีระดับ 45 ขึ้นไปในระยะ 1 กิโลเมตร โจมตีผู้สวมใส่..”

ฟูเหลาพูดอธิบาย..เขารีบเรียกเหาฉลามทั้งหมดให้ว่ายตามมาเพราะไม่ต้องการให้พวกมันอยู่ห่างจากเขามากเกินไป

“เราคงต้องไปที่หุบเหวน้ำตกทะเลจริงๆนั่นแหละ..ไม่งั้นไม่มีทางกลับไปที่นครวาเรียสได้ง่ายๆแน่..”

“ไหงพูดงั้นล่ะ?”

ฟูเหลาถามด้วยความสงสัย

“ใต้ทะเลไม่มีส่วนไหนที่ไม่มีสัตว์อสูรระดับ 45 นอกจากหุบเหวน้ำตกทะเล…ทุกๆไม่กี่กิโลเมตรส่วนมากจะมีสัตว์อสูรระดับสูงๆปกครองพื้นที่เอาไว้..พวกเราต้องไปวางแผนตั้งหลักกันก่อน..หุบเหวน้ำตกทะเลเป็นที่เดียวที่ไม่สัตว์อสูรระดับสูงกว่า 45…”

วารีสีรุ้งพูดอธิบาย

“ดีเลย!!”

วารีสีรุ้งทำหน้างงๆ

“ฉันจะได้หาวิธีชิงของๆฉันคืนมาด้วยไง..”

ฟูเหลาพูดตอบด้วยท่าทางดีใจ

“เป็นไปได้ยากหน่าเลิกฝันสักที่เหอะ..ไม่มีทางเลยที่นายจะหาตัวเดิมเจอ..”

“คอยดูละกัน..ฉันจะหามันให้เจอให้เธอดูเอง...” ฟูเหลาพูดด้วยท่าทางมั่นใจพร้อมกับทะยานร่างไปด้านหน้าเพื่อมุ่งสู่หุบเหวน้ำตกทะเล