บทที่ 31 เข้าสู่นครวาเรียส

“จะว่าไปแล้วพี่ชาย...พี่ชายชื่ออะไรครับ..”

ฟ้าทะลายโจรเอ่ยถามขึ้น ขณะนี้ทั้งเขาและฟูเหลากำลังช่วยกันเข็นรถขนส่ง ที่ด้านท้ายบรรทุกสัตว์อสูรนานาสายพันธุ์ไว้เต็มคันรถ

“อ้อ..พี่ยังไม่ได้บอกชื่อสินะ..พี่ชื่อพ่อหนุ่มรวยล้นฟ้า เรียกพี่ว่าพี่รวยก็ได้..”

ฟูเหลาแกล้งมั่วชื่อขึ้นมา

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ฟ้าทะลายโจรพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง

“เออน้องชาย..อย่าว่าพี่ถามมากไปนะ..พี่อยากรู้เรื่องการเลี้ยงหรือการจับสัตว์อสูรแบบที่น้องชายจับมาขายแบบนี้ น้องชายต้องทำยังไงบ้าง พอบอกพี่ชายคนนี้ได้รึเปล่า?”

ฟูเหลาเอ่ยถามขึ้นด้วยความสนใจ

“บอกได้สิพี่ จริงๆการจับสัตว์อสูรมันก็ไม่ได้ยากอะไรมากมาย มันอยู่ที่คนจับด้วยว่าจะใช้วิธีไหน..”

ฟ้าทะลายโจรพูด

“แล้วน้องชายใช้วิธีแบบไหนล่ะ..”

“ผมสู้กับมันตัวต่อตัว พอได้โอกาสผมจะใช้ทักษะของผมจับมันไว้..แต่คนที่จะใช้วิธีนี้ได้คือต้องมีทักษะที่ใช้ในการพันธนาการหรือตรึงร่างนะ แถมต้องมีระดับพอที่จะสู้กับสัตว์อสูรตัวที่เราจะจับด้วย”

ฟ้าทะลายโจรอธิบายก่อนจะหยุดเข็นรถแล้วพาฟูเหลาเดินมาดูสัตว์อสูรที่เขาจับด้านในรถ ฟ้าทลายโจรเปิดผ้าคลุมที่คลุมกรงขังขึ้นเพื่อให้เห็นสัตว์อสูรด้านในที่มีราวๆ 20 ตัว และบางตัวมีระดับน่าจะสูงกว่า 35 ด้วยซ้ำ ทำให้ฟูเหลาเข้าใจได้ทันทีว่าฟ้าทลายโจรจะต้องมีระดับไม่ต่ำกว่า 35 อย่างแน่นอน

“เจ้าพวกนี้ผมสู้ตัวต่อตัวกับพวกมันทุกตัว..มีอยู่ประมาณ 3 วิธีที่จะทำให้มันเชื่องคือหนึ่ง..ถ้าผู้เล่นสู้กับสัตว์อสูรและสามารถจับมันได้นานพอ สัตว์อสูรจะยอมจำนนและยอมรับเรา สอง..คือใช้ไอเทมฟีโรโมนทำให้มันหลงเราแล้วเราค่อยจับ แต่วิธีนี้ค่อนข้างเป็นไปได้ยากเพราะฟีโรโมนสัตว์แต่ละชนิดไม่เหมือนกัน การซื้อขายฟีโรโมนก็มีให้เห็นน้อย ความจริงแล้ววิธีนี้ค่อนข้างสะดวกนะ..ไม่ต้องสู้ก็สามารถจับได้เลย ส่วนวิธีสุดท้ายคือการเลี้ยงมันไปเรื่อยๆหรือป้อนอาหารมันไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันก็เชื่องเอง..พอสัตว์อสูรเชื่องแล้วจะมีหน้าต่างจากระบบขึ้นมาให้เราตั้งชื่อให้พวกมันได้...”

ฟ้าทะลายโจรพูดอธิบาย

“แล้วถ้าเราได้มันมาเป็นสัตว์เลี้ยงเราต้องทำยังไงต่อ?”

ฟูเหลาถามต่อด้วยความอยากรู้

“ก่อนอื่นเลยพี่ต้องมีแหวนเก็บสัตว์อสูรครับ..แหวนจะเป็นเสมือนบ้านให้มัน พี่สามารถใส่อาหารให้มันได้ด้วยเวลาพี่ออฟไลน์ออกนอกเกมไป พวกมันจะได้ไม่หิวตาย..”

ฟ้าทะลายโจรหยิบแหวนสีทองออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้ฟูเหลาดู ชายหนุ่มทำท่าทางสนใจ

“พอจะมีขายให้พี่สักวงไหม?”

“มีสิพี่..ผมเป็นพ่อค้าขายสัตว์อสูรนะ ฮ่าๆ”

ฟ้าทะลายโจรหัวเราะก่อนจะส่งแหวนในมือให้ฟูเหลา ชายหนุ่มเกาศีรษะทำท่าเขินๆเพราะดันลืมตัวถามเรื่องที่ม่น่าถามเข้า..ภายใต้หน้ากาก ฟูเหลากำลังคิดแผนการอย่างสนุกสนาน เพื่อใช้เหาฉลามพวกนี้ในการต่อสู้และการทำเรื่องต่างๆมากมาย มันเป็นโอกาศทองที่จะได้ทาสตัวน้อยที่น้อมรับคำสั่งทุกประการมาไว้ในการครอบครอง

“ผมขายพี่ 2 แสนยูนิตพอครับ..ปกติขาย 3 แสน”

ฟูเหลาได้ยินราคาถึงกับสะท้านเพราะถึงแม้ฟูเหลาจะมีเงินมากมายหลายสิบล้าน แต่เขาเองก็ไม่คิดว่าราคาแหวนจะแพงขนาดนี้

“ตกใจราคาสินะครับ ฮ่าๆ”

ฟ้าทะลายโจรรู้ทัน

“ก็นิดหน่อยพี่ไม่คิดว่าราคาจะสูงขนาดนี้..”

ฟูเหลาตอบตามตรง

“เกมนี้พ่อค้าอย่างเราๆมันน้อยนะพี่..สินค้าเลยหายากมากเพราะไม่ค่อยมีใครจะหา แถมหามาได้ก็มีปริมาณไม่เพียงพอต่อผู้ซื้อราคาถึงได้สูงแบบนี้ครับ..”

“แหวนนี้เก็บสัตว์ได้กี่ตัว?”

ชายหนุ่มพลิกแหวนไปมาก่อนจะสวมลงบนนิ้วชี้ข้างซ้าย

“ถ้าเป็นสัตว์อสูรชนิดเดียวกันแต่ตัวเล็กจะเก็บได้ราวๆ 70 กว่าตัวครับ ตัวเลขไม่ค่อยแน่นอนเท่าไหร่..ถ้าชนิดเดียวกันขนาดร่างกายกลางๆก็เก็บได้ไม่เกิน 10 ตัว ส่วนตัวใหญ่เก็บได้ 3 ตัว ถ้าเป็นสัตว์คนละชนิดคนละประเภทกัน แหวนหนึ่งวงเก็บได้ 3 ตัวครับ..”

ฟ้าทะลายโจรยิ้ม

“โอ้!!..เก็บได้ 70 งี้ไม่โกงแย่เลยหรอ?” ฟูเหลาถามด้วยความสงสัย เพราะการที่เก็บสัตว์อสูรได้ในจำนวนมากขนาดนั้นเสมือนมีกองทัพเคลื่อนที่ขนาดย่อมๆเลยก็ว่าได้

“ไม่หรอกพี่..สัตว์อสูรไซส์เล็กมีพลังโจมตีต่ำมาก..อย่างเหาฉลามของพี่ถ้าไม่ได้มาเป็นฝูงขนาดนั้น คือมาแค่ตัวเดียวมันไม่ได้คณามือเท่าไหร่เลยนะครับ มีดีที่เร็วและเอาพวกรุมมากกว่าถึงได้โหด..สัตว์พวกนี้ถ้าไม่อยู่รวมเป็นฝูงจะไม่มีอะไรพิเศษเลย ต่างจากสัตว์อสูรที่มีขนาดกลางกับขนาดใหญ่ เจ้าพวกนี้มีพลังโจมตีสูงอยู่แล้ว แต่มีข้อได้เปรียบข้อเสียเปรียบแตกต่างกันนิดหน่อย..”

ฟ้าทะลายโจรอธิบายอย่างละเอียด ระหว่างทางฟูเหลาและฟ้าทะลายโจรปะทะกับสัตว์อสูรบางตัวที่หลุดเข้ามาในเส้นทางบ้างในบางช่วง และในที่สุดทั้งสองก็เดินทางมาถึงหน้าประตูทางเข้าสู่คนรวาเรียส

ประตูทางเข้านครวาเรียสเป็นประตูที่มีขนาดใหญ่โตและอลังการมาก ทั้งหมดถูกสร้างมาจากทองที่สลักเป็นรูปประวัติศาสตร์เผ่าเงือกในช่วงหลายร้อยปีที่ผ่านมา ด้านหลังประตูคือนครวาเรียสที่สวยงาม ปะการังที่มีขนาดใหญ่เป็นพิเศษถูกสร้างให้กลายเป็นที่พักอาศัยสวยงาม ชาวเงือกต่างเดินกันภายในเมือง ฟูเหลาพยายามสังเกตภายในนครวาเรียสว่ามีเผ่าพันธุ์ใดอยู่บ้างเพื่อไว้ใช้เป็นข้อมูลในอนาคต..

“เผ่าออร์คกับเผ่ามนุษย์หมาป่า..”

ฟูเหลาพูดเบาๆ ในใจ เขาตั้งข้อสันนิษฐานไว้เรียบร้อยแล้วว่าทั้ง 3 เผ่าอาจมีความเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างมิเช่นนั้นเผ่าเงือกไม่มีทางให้ผู้เล่นลักพาตัวภูติไปขายแน่นอนเพราะอาจเกิดสงครามได้..

“พี่ชาย..เราจะต้องผ่านด่านผู้ตรวจแล้ว..พี่ชายแกล้งเนียนใช้ทักษะนั่นควบคุมเหาฉลามไว้นะแล้วเล่นตามๆน้ำไป ที่เหลือเดี๋ยวผมจัดการเอง..”

ฟ้าทะลายโจรรีบพูดก่อนจะเดินมาถึงหน้าด่านผู้ตรวจ ทหารเงือก 2 นาย ในชุดอัศวินสีทองว่ายน้ำเข้ามาใกล้ๆฟูเหลาและฟ้าทะลายโจร ร่างกายของทหารเงือกมีสีฟ้า หูของพวกเขาเหมือนครีบปลา ส่วนบนร่างกายเหมือนมนุษย์ที่มีเกล็ดปลาและมีขาช่วงร่างเหมือนปลา

“สวัสดีครับคุณทหาร..”

ฟ้าทะลายโจรกล่าวสวัสดีอย่างยิ้มแย้ม

“ขอดูใบประกอบอาชีพ..”

หนึ่งในทหารเงือกพูดเสียงต่ำ

“นี่ครับ..”

ฟ้าทะลายโจรหยิบม้วนกระดาษส่งให้ทหารเงือกดู

“เจ้านั่นด้วย..”

ทหารเงือกคืนม้วนกระดาษก่อนจะชี้ไปยังฟูเหลา..

“เออ...คุณทหาร..พอดีพวกเราทั้งคู่ทำธุรกิจค้าขายร่วมกัน ข้าคิดว่าแค่ใช้ใบของข้าก็สามารถเป็นเครื่องยืนยันได้แล้วนะครับ..”

ฟ้าทะลายโจรพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งมันช่างแตกต่างกับทหารที่อยู่ด้านหน้าอย่างสิ้นเชิง

“ไม่ได้!! ไม่มีใบอนุญาตห้ามเข้า!!”

ทหารเงือกเรียกทวนออกมาถือในมือ ฟึ่ม!!

“ใจเย็นๆครับคุณทหาร..พี่ชายของข้าไม่สามารถหยิบใบประกอบอาชีพให้พวกท่านดูได้จริงๆ มองที่พี่ชายข้าสิครับ..เขากำลังใช้ทักษะเพื่อกักขังเหาฉลามกว่าหลายสิบตัวอยู่..เกรงว่าถ้าหยุดใช้ทักษะเหาฉลามพวกนี้จะออกมาอาระวาดเอาได้นะท่าน..”

ฟ้าทะลายโจรพยายามเกลี้ยกล่อมพร้อมกับชี้ไปยังฟูเหลา เมื่อฟูเหลาเห็นอย่างนั้นจึงทำท่าทางเกร็งแขนให้ดูเหมือนกำลังใช้ทักษะจับกุมที่ต้องเพ่งสมาธิอย่างมากอยู่..

“ไม่!!พวกเราไม่มีข้อยกเว้นใดๆทั้งนั้น!! ถ้าพวกเจ้าไม่มีใบประกอบอาชีพหรือคำสั่งรับเชิญเข้าสู่นครวาเรียสข้าก็จะไม่ให้ใครผ่านไปอย่างเด็ดขาด!!”

ทหารเงือกทั้งสองกระแทกด้ามทวนลงบนพื้นเสียงดัง ตึ่ม!!!

“แต่ถ้าหากเป็นเผ่าเงือกก็เข้าได้ไม่ใช่หรอท่าน..พี่ข้าก็เป็นเผ่าเงือกนะ..”

ฟ้าทะลายโจรยังคงพยายามพูดต่อ

“พวกเจ้าอาจแอบอ้างหรือปลอมแปลงสภาพร่างกายก็ได้..พวกข้าจำเป็นจะต้องตรวจสอบก่อน!!”

ทหารเงือกพูดเสียงเข้ม

ฟูเหลาพยายามคิดแผนการอย่างรวดเร็วเพราะเขาไม่อาจให้ทหารสองนายนี้ตรวจสอบเขาได้ เพราะเมื่อตรวจสอบจะสามารถรับรู้ได้แน่นอนว่าเขาเป็นเผ่ามนุษย์ ส่วนในด้านของฟ้าทะลายโจรที่กำลังเข้าใจว่าฟูเหลาไม่อยากให้ตรวจสอบเพราะทำภารกิจลับอยู่ก็ร้อนใจรีบคิดแผนการเช่นกัน ทันใดนั้นจู่ๆความคิดประหลาดก็แล่นเข้ามายังสมองของฟูเหลาทันที ชายหนุ่มแสยะยิ้มภายใต้หน้ากาก

“โอ้ย!!ข้าไม่ไหวแล้วน้องชาย!!”

ฟูเหลาแกล้งทำท่าทางเหนื่อยๆก่อนจะทรุดลงกับพื้น

“พี่ชายเป็นอะไร!!”

ฟ้าทะลายโจรรีบวิ่งมาดู ทหารเงือกทั้งสองเมื่อเห็นฟูเหลามีอาการผิดปกติ ก็รีบเข้ามาดูเช่นกัน..

“น้องชายพี่ไม่ไหวแล้วหลบไป!! ”

ฟูเหลาแกล้งเล่นละคร เขาผลักฟ้าทะลายโจรออกห่างจากจากตัวก่อนจะเคลื่อนรังวารีไปใกล้ๆทหารเงือกทั้งสองพร้อมกับยกเลิกทักษะ พรึบ!! เหาฉลามที่ถูกกักขังมานานและทุกตัวล้วนระดับต่ำกว่าฟูเหลาทั้งหมด ทำให้เงื่อนไขในการจับสัตว์เลี้ยงบรรลุผล หลังจากฟูเหลาได้ฟังข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงที่ฟ้าทะลายโจรเล่าให้ฟังก็รู้ได้ทันทีว่าเหาฉลาม 40 กว่าตัวที่อยู่ในรังวารีบัดนี้ได้อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของเขาเรียบร้อยแล้ว

“โจมตีพวกเขาซ่ะ..”

ฟูเหลาออกคำสั่งเบาๆ พริบตาเดียวเท่านั้น เหาฉลาม 46 ตัวก็ว่ายพุ่งตัวเข้าโจมตีทหารเงือกทั้งสองทันที ด้วยจำนวนที่มากถึง 46 ตัว ทำให้ทหารเงือกทั้งสองไม่สามารถรับมือกับเหาฉลามได้ทัน ฟ้าทะลายโจรที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็ทำตัวไม่ถูกเช่นกันเพราะคิดว่าเหาฉลามหลุดจากการจองจำแล้วจริงๆ

“ไล่งับผู้เล่นทุกคนทั่วบริเวณนี้ให้หมดเพื่อสร้างความปั่นป่วน..”

ฟูเหลาสั่งการเบาๆอีกครั้ง เหล่าเหาฉลามต่างว่ายไปคนละทิศคนละทางเพื่อไล่ต้อนผู้เล่นที่กำลังเดินทางเข้ามาจนต้องวิ่งหนีเตลิดและกรูกันเข้าประตูเมืองนครวาเรียสกันอย่างทุลักทุเล ทหารสองนายไม่อาจควบคุมสถานการณ์ได้อีก ฟูเหลาอาศัยจังหวะชุลมุนรีบเคลื่อนร่างไปพาฟ้าทะลายโจรช่วยกันลากรถเข็นเข้าประตูเมืองไปพร้อมๆกับผู้เล่นคนอื่นๆ

“รุมทหารสองนายนั่นซ่ะ!!”

ฟูเหลาออกคำสั่ง และไม่นานทหารเงือกสองนายที่โดนเหาฉลามกว่า 46 ตัวรุมแทะรุมกัดกินก็สลายกลายเป็นแสงไป ฟูเหลารีบใช้แหวนเก็บสัตว์เลี้ยงที่ได้มาเก็บเหาฉลามทั้งหมดทันทีเพราะกลัวผู้เล่นคนอื่นจะเห็น เขาตีเนียนวิ่งไปช่วยคนนู้นคนนี้ขนของ ก่อนจะวิ่งไปหาฟ้าทะลายโจร

“ไม่เป็นไรนะน้องชาย..”

ฟูเหลาแกล้งเล่นละครต่อเพื่อความสมจริง

“ไม่เป็นไรพี่เหาฉลามพวกนั้นล่ะ?” ฟ้าทะลายโจรถามพร้อมกับใช้มือปัดฝุ่นตามตัว

“มันว่ายหนีไปแล้วล่ะ..แต่ยังไงก็ต้องขอบใจพวกมันล่ะนะถ้าไม่มีพวกมันพี่อาจไม่ได้เข้ามาในนครวาเรียส..”

ฟูเหลาแกล้งพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ

“นั่นสินะครับ..”

“อ่ะนี่.พี่โอนเงินให้นายไปแล้ว 2 แสนนะ..ยังไงถ้าพี่อยากได้อะไรอีกพี่จะติดต่อไปเอง..”

ฟูเหลาเปิดหน้าต่างการเงินพร้อมกับกดลากเงินจำนวน 2 แสนโยนใส่ฟ้าทะลายโจรเมื่อกดโยนปุ๊บถุงเงินที่บรรจุเงิน 2 แสนยูนิตก็ปรากฏต่อหน้าฟ้าทะลายโจรทันที

“ขอบคุณมากพี่..”

ฟูเหลาไม่รอช้ารีบเคลื่อนร่างหนีออกไปจากจุดนั้นทันทีเพื่อที่ตนเองจะได้ไม่ตกเป็นเป้าสายตาของผู้เล่นคนอื่น

“อิอิ..สำเร็จ!!”