บทที่ 30 เส้นทางสู่นครวาเรียส

“ช่วยด้วย!!!!!”

ฟูเหลาตีขาว่ายน้ำหนีเหล่าเหาฉลามสุดกำลังด้วยความตกใจ เหาฉลามตัวน้อยสุดบ้องแบ๊วที่เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆจากเสียงร้องของฟูเหลาทำให้ปัจจุบันมีเหาฉลามมากกว่า 50 ตัวที่พร้อมเขมือบฟูเหลาได้ทุกเมื่อ น้ำตาไหลอาบสองแก้มของชายหนุ่มก่อนจะค่อยๆหันไปหายมทูตตัวน้อยที่อยู่ด้านหลัง

“ทำไมซวยจังว่ะ!!!ทำไรได้มั่งเนี่ย!!!”

กึ๊ก! กึ๊ก! กึ๊ก!

เสียงฟันกระทบกันของสัตว์อสูรเหาฉลามทำให้ฟูเหลารู้สึกสยองขึ้นมาทันที ชายหนุ่มพยายามคิดหาวิธีก่อนที่จะตัดสินใจชักมีดระดับ 2 ออกมา พร้อมกับหันไปปะทะกับเหาฉลาม 3 ตัวที่พุ่งเข้ามาแทน แกร่ง! แกร่ง! แกร่ง! ใบมีดปะทะกับฟันอันแหลมคมของพวกมันอย่างต่อเนื่อง แต่แล้วฟูเหลาก็ต้องรีบพุ่งตัวหนีต่อเพราะเหาฉลามที่เหลือหลายสิบตัวกำลังอ้าปากแล้วพุ่งเข้ามาสมทบกับเพื่อนของพวกมัน ฟุ่ม!!

“เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆเลยแหะ..ระเบิดก็ไม่มี ทักษะที่ใช้ในน้ำก็..”

ฟูเหลาถึงกับตบหัวตัวเองไปหนึ่งทีให้กับความขี้ลืมของเขา..

“มีอีกทักษะของคุณลูคัสนี่หว่า!โง่จริงๆเลยเรา!!”

ชายหนุ่มรีบพุ่งตัวไปด้านหน้าสุดกำลังเพื่อทิ้งระยะห่างกับเหล่าเหาฉลามทั้ง 50 กว่าตัว เขาเบรกตัวโก่งแล้วหันหน้าไปทางที่เหาฉลามกำลังตรงมา ก่อนจะยกมือทั้งสองข้างขึ้นพร้อมกับแบมือออก

“ทักษะรังวารี!!”

ฟึ่ม!!!

คลื่นน้ำพลันพุ่งออกจากฝ่ามือ สายน้ำม้วนเป็นเกรียวคลื่นเหมือนพายุ ทะยานเข้าหาเหล่าเหาฉลามก่อนที่จะแตกออกเป็นสายอีก 5 สายแล้วล้อมรอบเหาฉลามทั้ง 50 ตัวเอาไว้ สายน้ำวนทั้งห้าพุงเป็นวงกลมล้อมรอบเหาฉลามก่อนที่จะผสานกันเป็นโดมน้ำสงบนิ่งที่มีสายน้ำวนพันรอบโดมน้ำ 2 สาย เหาฉลามทั้ง 50 กว่าตัวที่โดนทักษะรังวารีได้แต่ว่ายอยู่ภายในโดมน้ำ และไม่สามารถว่ายออกมาข้างนอกได้ ฟูเหลาถึงกับยิ้มเพราะเขาเองไม่คิดว่าผลของทักษะจะออกมาเป็นแบบนี้และถอนหายใจด้วยความโล่งเพราะในครั้งนี้เข้าไม่จำเป็นจะต้องเสียเลือดเนื้ออะไรทั้งสิ้น

“ไม่อยากเชื่อเลยแฮะว่ารังวารีจะออกมาในรูปแบบนี้...”

ฟูเหลาเปิดดูรายละเอียดทักษะรังวารี

‘ทักษะนี้ไม่มีพลังโจมตี แต่มีพลังในการป้องกัน รูปร่างของรังวารีจะสามารถปรับเปลี่ยนได้ตามความนึกคิดของผู้ใช้ ทักษะนี้จึงสามารถประยุกต์ใช้ได้หลายสถานการณ์ แต่ถ้าพื้นที่ๆใช้ทักษะมีน้ำรอบๆบริเวณนั้นน้อยหรือไม่มีเลย ทักษะรังวารีจะมีประสิทธิภาพแค่ 2 นาที แต่ถ้าใช้ในพื้นที่ๆมีน้ำหรือใช้ใต้ทะเล จะสามารถใช้นานแค่ไหนก็ได้ยิ่งระดับของผู้ใช้สูงและเครื่องป้องกันที่ดี ทักษะนี้จะยิ่งมีพลังป้องกันสูงขึ้นตามไปด้วย..’

“เป็นทักษะสายป้องกันแฮะ..แต่เอามาประยุกต์ใช้แบบนี้ก็โอเคเหมือนกัน..”

ฟูเหลาว่ายเข้าไปหาเหล่าเหาฉลามช้าๆพร้อมกับมองสัตว์อสูรตัวน้อยที่อยู่ด้านในของทักษะตัวเอง

“เจ้าพวกนี้น่ากลัวไม่ใช่ย่อย...ไหนๆทักษะนี้มันก็ใช้ได้นานอยู่แล้วพามันไปกับเราเลยท่าจะดี..มันอาจมีประโยชน์กับเราก้ได้”

เมื่อคิดได้อย่างนั้นฟูเหลาจึงพาเฟาฉลามทั้ง 50 กว่าตัวเดินทางกับเขาต่อในทันที ปัจจุบันฟูเหลาระดับแค่ 24 เท่านั้น ถ้าเกิดเจอผู้เล่นที่มีระดับสูงกว่าเขา หรือเจอสัตว์อสูรโหดๆอย่างน้อยถ้าปล่อยเจ้าพวกนี้ หรือไม่ก็จับผู้เล่นหรือสัตว์อสูรมาอยู่รวมในรังวารีเลยก็สิ้นเรื่องเพราะดูจากความโหดแล้วใครที่โดนเจ้าพวกนี้รุมไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัสกันบ้างแน่นอน..

ฟูเหลาว่ายน้ำใต้มหาสมุทรราว 4 ชั่วโมง เพื่อค้นหาเส้นทางหลักในการไปยังนครวาเรียส ระหว่างทางฟูเหลาก็ได้ทำการทดลองแผนการใหม่ที่เขาคิดค้นเพื่อเก็บระดับไปด้วย นั่นก็คือเมื่อเจอสัตว์อสูรตัวที่เป็นเป้าหมาย ฟูเหลาก็จะเคลื่อนรังวารีไปครอบตัวสัตว์อสูรตัวนั้นเพื่อให้เหาฉลามรุมโจมตี เมื่อสัตว์อสูรใกล้ตายก็เคลื่อนรังวารีออกมา แล้วเข้าไปปลิดชีพสัตว์อสูรด้วยตัวเอง..ด้วยแผนการนี้ทำให้ปัจจุบันระดับของฟูเหลาอยู่ที่ 27 เป็นที่เรียบร้อยในเวลาไม่นานนัก

“แหม่..เจ้าพวกนี้นี่มีประโยชน์จริงๆ..แต่น่าเสียดายพอเจอสัตว์อสูรระดับที่ต่างกันมากเจ้าพวกนี้ก็สู้ไม่ค่อยจะไหว...”

ฟูเหลาพูดขึ้นก่อนจะนึกย้อนไปตอนที่เขาได้ทดลองให้เหาฉลามสู้กับสัตว์อสูรกระทิงทะเลระดับ 37 ผลปรากฏว่ามีเหาฉลามจำนวน 7 ตัวที่ถูกกระทิงทะเลฆ่าตายและอีกหลายตัวที่มีสภาพย่ำแย่..

ในขณะที่ฟูเหลาเพลิดเพลินกับวิธีการเก็บระดับใหม่ที่คิดค้นขึ้นมาได้ ในที่สุดฟูเหลาก็มาถึงเส้นทางที่จะเดินทางไปยังนครวาเรียส เส้นทางสู่นครวาเรียสมีตามที่จอห์นพูดทุกประการ ชายหนุ่มมองไปยังเส้นทางปกติที่ผู้เล่นเดินทางกันนั่นก็คือเส้นทางเดินใต้น้ำที่จะมีด่านตรวจตราอยู่ด้านหน้าทางเข้านครวาเรียส ซึ่งด่านจะทำหน้าที่ตรวจตราผู้เล่นเหล่านั้นว่ามีคุณสมบัติมากพอจะเข้าไปยังนครวาเรียสหรือไม่ และอีกเส้นทางหนึ่งก็คือ เส้นทางที่เป็นกระแสน้ำวนเชี่ยวกราดที่จะเป็นเส้นทางอันตรายที่ตรงไปยังนครวาเรียส เพียงแค่ก้าวขาเข้าไปยังเส้นทางน้ำวนนี้ ผู้เล่นก็จะถูกน้ำวนดูดเข้าไปแล้วพุ่งตรงไปยังนครวาเรียส ถ้าสามารถรอดไปถึงได้ก็จะเข้านครวาเรียสได้อย่างแน่นอน แต่วิธีนี้เป็นวิธีที่ผิดกฎถ้าถูกจับได้หลังจากอยู่ในนครวาเรียสผู้เล่นคนนั้นก็ต้องตกไปเป็นทาสให้กับเผ่าเงือกทันที

ฟูเหลาตกใจไม่ใช่น้อยที่บนเส้นทางหลักมีผู้เล่นจำนวนมากเดินทางหลั่งไหลไปยังนครวาเรียสกันอย่างนับไม่ถ้วน..ซึ่งการเดินทางไปบนเส้นทางปกติเดินไปไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงนครอย่างปลอดภัย ชายหนุ่มมองไปยังเส้นทางปกติตรงไปหลายสิบกิโลเมตรก็เห็นนครวาเรียสที่ตั้งตะหง่านอลังการอยู่ไกลๆ นครวาเรียสมีโดมน้ำที่คล้ายคลึงกับทักษะรังวารีของฟูเหลา ชายหนุ่มมองไปยังเส้นทางอันตรายเพื่อสังเกตผู้เล่นกลุ่มหนึ่งจำนวน 6 คนที่กำลังพยายามก้าวเข้าไปสู่กระแสน้ำวัน

“ผู้เล่นพวกนั้นจะรอดไหมนะ....”

สิ้นคำพูด หนึ่งในผู้เล่นคนหนึ่งก็ก้าวขาขวาเข้าไปในกระแสน้ำวันก่อนจะโดนดูดพรวดเข้าไป กระแสน้ำวนรุนแรงมากมันพาร่างของผู้เล่นคนนั้นหมุนวนในน้ำวนแล้วพุ่งขึ้นไปตามเส้นทางของมันอย่างรวดเร็ว ฟูเหลายิ้มขึ้นเมื่อเห็นผู้เล่นคนนั้นมีโอกาสจะเข้าไปยังนครวาเรียส แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มลงทันทีเมื่อผู้เล่นคนนั้นถูกดูดขึ้นไปด้านบนสูงถึง 4 เมตรก่อนจะโดนกระแสน้ำวนหมุนรุนแรงจนฉีกกระชากร่างผู้เล่นคนนั้นจนสลายหายไป..

“ตายห่า!!”

ฟูเหลาพูดอุทานขึ้นด้วยความตกใจ ชายหนุ่มนั่งมองผู้เล่นกลุ่มนั้นก้าวเข้าไปในกระแสน้ำวนคนแล้วคนเล่าจนครบทุกคน เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พร้อมกับเกาศีรษะ แกร๊กๆ..

“ไป 6 คน ตาย 6 คน..จะรอดไหมเนี่ยทำไงดีว่ะ!!”

ชายหนุ่มเริ่มร้อนใจเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจลงไปเดินในเส้นทางปกติพร้อมกับผู้เล่นคนอื่นๆ ฟูเหลาไม่ประมาทเปิดเผยตัวตนให้คนอื่นได้เห็น เขาหยิบหน้ากากสีขาวออกมาจากกระเป๋าเพื่อปกปิดชื่อและเผ่าพันธุ์ของตัวเองและว่ายลงไปเดินยังเส้นทางปกติ ในระหว่างที่ฟูเหลาเดินบนเส้นทางปกติ เขาก็ได้สังเกตเห็นกลุ่มพ่อค้าเป็นจำนวนมากทำให้สามารถเดาได้ว่านครวาเรียสต้องเป็นนครที่มั่งคั่งในเรื่องการค้าขายพอสมควร

“พี่ชายๆ พี่ชายเป็นพ่อค้าใช่เปล่าครับ?”

ผู้เล่นชายเผ่าเงือกคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ฟูเหลาแล้วพูดถามขึ้น

“อ่ะแฮ้ม..!! อ๋อ ใช่แล้วๆมีอะไรรึเปล่าน้องชาย”

ฟูเหลาดัดเสียงเล็กน้อยเพราะไม่ต้องการให้ใครจำตัวเองได้แม้แต่นิดเดียว

“พี่แม่งเจ๋งว่ะ..จับเหาฉลามมาได้มากขนาดนี้..แบ่งขายผมบ้างได้เปล่าพี่..”

ผู้เล่นคนเดิมถามพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างแสดงควาเป็นมิตร

“เหาฉลามนี่มันจับยากมากเลยหรอน้องชาย..พอดีพี่เป็นผู้เล่นใหม่ พึ่งจะเคยลงมายังนครวาเรียสเนี่ยแหละ..เลยไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรสักเท่าไหร่..” ฟูเหลาพูดถามขึ้น ผู้เล่นหนุ่มตรงหน้าทำหน้างงๆเล็กน้อยก่อนจะทำท่าทางระแวงฟูเหลา

“หน้าแปลกนะครับเผ่าเงือกไม่ใช่เผ่าพันธุ์ที่เลือกได้ตอนเริ่มเกม ทุกคนต้องมารับภารกิจจากนครวาเรียสถึงจะกลายเป็นเผ่าเงือกได้แล้วทำไมพี่ถึงพึ่งเคยมา..”

มือขวาของผู้เล่นหนุ่มจับด้ามดาบที่เหน็บอยู่ข้างเอวเพื่อเตรียมพร้อม ฟูเหลาเห็นท่าไม่ดีจึงรีบแถต่อเพราะไม่ต้องการให้เกิดการปะทะขึ้นในเวลานี้

“ใจเย็นๆน้องชาย..พอดีพี่ได้รับภารกิจเปลี่ยนเผ่าพันธุ์จากนอกนครวาเรียสหน่ะ...ท่านลูก้าเป็นคนมอบภารกิจให้พี่..” ฟูเหลารีบอ้างชื่อจอมทัพขึ้นมาเพราะหวังให้ดูน่าเชื่อถือ และมันก็เป็นไปตามที่ฟูเหลาคิด เมื่อผู้เล่นชายคนนั้นได้ยินชื่อของลูก้าออกมาจากคำพูดของฟูเหลาก็ถึงกับทำตาโตพร้อมก้มหัวขอโทษทันที

“ขอโทษนะพี่!! ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอผู้เล่นที่ท่านลูก้ามอบภารกิจให้แบบนี้!! พี่ทำยังไงถึงจะติดต่อท่านลูก้าได้มั่งครับ! ผู้เล่นที่มีจอมทัพระดับสูงคอยดูและจะได้รับอภิสิทธิ์มากมายในนครวาเรียสผมเองก็อยากได้บ้าง.. พี่บอกผมได้รึเปล่าครับ!”

ผู้เล่นหนุ่มรีบถามทันที แววตาของเขาส่องประกายด้วยความอยากรู้

‘ไอ้ตัวร้ายนั่นมันดังแฮะ..’

ฟูเหลาคิดในใจ

“พอดีพี่เจอท่านลูก้าโดยบังเอิญหน่ะ..ท่านลูก้าชอบใจอะไรสักอย่างเนี่ยแหละแล้วจู่ๆท่านก็มอบภารกิจให้พี่แล้วก็มอบร่างที่เป็นเผ่าเงือกนี้ให้..แต่พี่คงติดต่อท่านลูก้าให้ไม่ได้หรอกนะ”

ฟูเหลารีบตอบปัดๆไปเพราะไม่ต้องการให้ถูกเจาะลึกไปมากกว่านี้

“ไม่เป็นไรครับพี่..ติดต่อไม่ได้ก็ไม่เป็นไร..แต่แจ๋วว่ะพี่!!ถึงว่าร่างของพี่ไม่ค่อยเหมือนเผ่าเงือกสักเท่าไหร่ เพราะปกติเผ่าเงือกร่างกายจะคล้ายปลามากกว่านี้ แต่พี่คล้ายกบผสมปลามากกว่า ฮ่าๆๆ”

ผู้เล่นหนุ่มหัวเราะเบาๆ

“แหะๆ..”

“เออพี่..ผมชื่อฟ้าทะลายโจรนะครับ..ตกลงพี่จะขายเจ้าพวกนั้นให้ผมได้บ้างไหมครับ?”

ฟ้าทะลายโจรชี้ไปยังเหาฉลาม

“นายยังไม่ตอบพี่เรื่องที่พี่ถามเลยนะ..”

ฟูเหลาพูดดักขึ้นกันฟ้าทลายโจรลืม

“อ้อลืมไปพี่ๆ..เหาฉลามพวกนี้จับยากพอสมควรเลยครับ ปกติผู้เล่นไม่ค่อยไปยุ่งกับมันหรอกพี่..เจ้าพวกนี้มาทีมาเป็นฝูง 100 กว่าตัวยังมีเลย..แต่เผ่าเงือกชอบเจ้าพวกนี้มากเอาไว้เลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงได้ครับ..”

เมื่อฟ้าทะลายพูดจบ ฟูเหลาถึงกับปิ๊งไอเดียเรื่องเลี้ยงเหาฉลามขึ้นมาทันที ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ

“โทษทีน้องชาย..พี่ขายเจ้าพวกนี้ให้น้องชายไม่ได้จริงๆ..พอดีพี่ต้องเอาเจ้าพวกนี้ไปให้ใครบางคนด้านในนครวาเรียส..ตอนแรกก็ไม่คิดหรอกว่ามันจะเป็นของฝากที่ดี แต่ดูแล้วมันน่าจะทำให้พี่เจรจาการค้าข้างในได้ดีเยี่ยมซะแล้ว..”

“โห่น่าเสียดายมากเลยพี่..ผมเป็นพ่อค้าสัตว์อสูร ผมรวบรวมสัตว์อสูรขายในนครวาเรียส ถ้าพี่สนใจลองชมสินค้าได้นะครับ”

ฟ้าทะลายโจรพูด

“โห..น่าสนใจมาก!! พี่ว่าพี่ต้องขอลองดูสินค้าน้องบ้างแล้ว..พี่ยิ่งสนใจเรื่องการเลี้ยงสัตว์อสูรอยู่ด้วยช่วงนี้..”

ฟูเหลาแกล้งพูดตีเนียน

“เออ..น้องชายพี่มีเรื่องให้น้องชายช่วยหน่อยได้รึเปล่า?”

“ได้สิพี่..มีอะไรบอกได้เลยครับ ผมช่วยได้ผมจะช่วยครับ..เราเผ่าเดียวกัน..”

ฟ้าทะลายโจรยิ้ม

“ห้ามบอกใครนะ...”

ฟูเหลาทำท่าทางลับๆล่อๆเพื่อให้ดูน่าสนใจก่อนจะเดินไปกระซิบใกล้ๆผู้เล่นหนุ่มตรงหน้า

“จริงๆแล้ว..พี่กำลังทำภารกิจลับที่ท่านลูก้ามอบให้อยู่..”

ฟูเหลาพูดเบาๆ

“จริงหรอพี่...”

ฟ้าทะลายโจรทำตาโต

“จริง!! พี่จำเป็นต้องปลอมตัวเข้าไปยังนครวาเรียสโดยไม่ให้ใครรู้แม้กระทั่งทหารหรือชาวบ้านของเผ่าเงือก..พี่ถึงต้องใส่หน้ากากนี่ไง...”

ฟูเหลารีบแถต่อ ฟ้าทะลายโจรพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจก่อนจะทำท่าจริงจังมากกว่าเดิมเพื่อรอฟังฟูเหลาพูดต่อ

“พี่อยากให้นายช่วยรับรองพี่ในฐานะพ่อค้าเหมือนนายว่าเราทำธุรกิจร่วมกันและเดินทางมาด้วยกัน..ถ้านายทำได้พี่จะให้เงินนาย 1 ล้านยูนิต และหลังภารกิจเสร็จสิ้น พี่จะลองหาวิธีติดต่อท่านลูก้าให้..”

ฟูเหลาแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ฟ้าทะลายโจรที่ฟังข้อเสนอถึงกับช๊อคไปในทันที เพราะหากเขาสามารถติดต่อกับจอมทัพลูก้าได้ การที่เขาจะเป็นผู้เล่นที่มีชือเสียงในเผ่าเงือกก้ไม่ใช่แค่ฝันอีกต่อไป

“พี่ไม่โกหกผมนะ! พี่ต้องติดต่อท่านลูก้าให้ผมจริงๆนะ!!”

ฟ้าทะลายโจรพูดย้ำ

“ไม่โกหกแน่นอนน้องชาย!!”

ฟูเหลาทำเสียงเข้ม

“ได้ครับพี่ผมตกลงจะช่วยพี่!!”

ฟูเหลาถึงกับแอบยิ้มภายใต้หน้ากากของเขา ตอนนี้เขาไม่จำเป็นจะต้องไปเสี่ยงกับทางอันตรายๆอีกแล้ว เพียงแต่ว่าแผนของเขาจะสำเร็จหรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่งเท่านั้นเพราะก็ต้องมาคอยลุ้นอีกทีว่าทหารจะให้เขาผ่านเข้าไปได้หรือไม่ได้..

‘ลัคกี้!!โชคดีแล้วแฮะ!!’

ฟูเหลาคิดในใจด้วยความลิงโลดพร้อมกับใช้มือไปกอดคอฟ้าทะลายโจร