บทที่ 24 กลุ่มโจรสลัด

โอเกอร์ที่ได้ยินคำว่าโจรสลัดหลุดออกจากปากของยาจกซูหลิน ถึงกับต้องรีบหันหน้าไปทางทิศที่มีสัญลักษณ์โจรสลัดอยู่ มันเป็นธงที่ถูกแขวนไว้เหนือประตูห้องกัปตันซึ่งมันสังเกตได้ง่ายมาก และพวกเขาโง่เองที่ไม่เห็น

“ตายห่าแล้ว!!”

โอเกอร์อุทานด้วยความตกใจ ฟูเหลา เทพคันศร และเทพอัศนีที่ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นจึงรีบเอ่ยปากถามทันที

“มันคืออะไร?..”

เทพคันศรเอ่ยถาม

“พวกคุณไม่ทราบกันหรอครับ ว่าพวกโจรสลัดมันเป็นยังไง!!”

ยาจกซูหลินถามด้วยน้ำเสียงตื่นๆ ก่อนจะรีบหาทางลงจากเรือแต่ก็สายไปเสียแล้วตอนนี้เรือแล่นออกมาจากเกาะเริ่มต้นได้สักระยะหนึ่งแล้ว และในทะเลก็มีสัตว์อสูรอยู่เป็นจำนวนมาก บวกกับการต่อสู้ในน้ำถ้าไม่ใช่เผ่าพันธุ์ที่สามารถอยู่ในน้ำได้พลังโจมตี พลังป้องกัน และการเคลื่อนไหวจะลดลงกว่า 50%

“พวกนี้คือกลุ่มผู้เล่นที่รวมตัวกันเพื่อดักปล้นเรือขนส่งหรือเรือที่มีผู้เล่นระดับต่ำ พวกมันจะปล้น ชิงและฆ่า..แถมเหล่าโจรสลัดมันป่าเถิด ผู้เล่นที่เลือกเส้นทางนี้ต่างถูกขนานนามว่าโจรแห่งโซลเวิลด์กันทั้งนั้น”

โอเกอร์รีบพูดก่อนจะหยิบดาบระดับ 2 ขึ้นมาถือ

“พวกนายทุกคนถอดอาวุธและเครื่องป้องกันระดับสูงเก็บซะ..พวกเราจะให้มันเห็นไม่ได้ว่าเรามีของมีค่าไม่งั้นลำบากแน่..”

โอเกอร์หยิบระเบิดที่เข้าสร้างเองขึ้นมา มันมีลักษณะเหมือนลูกปิงปองเป็นระเบิดระดับต่ำที่ใช้ในการพรางตัว ฟูเหลา เทพอัศนี เทพคันศรและยาจกซูหลินรีบทำตามที่โอเกอร์สั่งทันที เพราะพวกเขาไม่ต้องการให้ไอเทมที่ได้มาต้องถูกขโมยไป

“เอายังไงต่อดี..”

ฟูเหลาถาม

“พวกมันน่าจะอยู่ห้องใต้เรือกัน..เรือนี้มันขับเคลื่อนอัตโนมัติอยู่แล้วพวกนั้นคงนอนพักไม่ก็ทำอะไรกันอยู่ข้างล่าง..”

ยาจกซูพูดบอกพร้อมกับหยิบไอเทมที่มีรูปร่างคล้ายใบไม้ออกมาจากกระเป๋า

“ใบอากาศ?”

ฟูเหลามองไปยังใบไม้ในมือของยาจกซูหลินซึ่งมันมีรูปร่างเหมือนในตำราที่เขาอ่านมาไม่มีผิดเพี้ยน

“ใช่ครับ..ในกรณีที่ฉุกเฉินผมขอบอกไว้ก่อนว่าผมจะเอาตัวรอดเพียงคนเดียว..”

ยาจกซูหหลินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ในความเป็นจริงแล้ววเขาไม่ควรจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วยซ้ำถ้าเกิดเขาไม่ตามพวกฟูเหลามา

“ตามใจนายสิ..”

ฟูเหลาพูดตอบโดยไม่ได้สนใจยาจกซูหลินมากนัก..เพราะตัวยาจกซูหลินเองก็มีสิทธิในการทำแบบนั้นอยู่แล้ว เดิมทีที่เขาต้องมาติดอยู่บนเรือนี้ก็เพราะพวกเขาฟูเหลาจึงไม่ได้ติดใจอะไรมาก ตึบ ตึบ ตึบ… เสียงเดินดังขึ้นใต้ท้องเรือ โอเกอร์รีบส่งสัญญาณมือให้ทุกคนเงียบก่อนจะให้หาที่ซ่อนใกล้ๆ

“เห้ออ..น่าเบื่อเว้ย!! ไม่น่ามาเกาะเริ่มต้นเพื่อมางานประมูลบ้าๆนั่นเลยเสียเงินค่าเข้าตั้งพันยูนิต..”

ผู้เล่นในชุดเก่าสีน้ำตาลใส่หมวกเหมือนกัปตันเรือพูดขึ้น

“นั่นดิลูกพี่..งี้รีบไปที่ฟรานด์ดีกว่า..เราจับพวกภูติมาได้ตั้งหลายตน ถ้าเอาไปฟรานด์คงขายได้ราคาดีแน่..”

ผู้เล่นอีกคนที่ดูน่ารังเกียจพูดขึ้น หน้าตาของเขาเหมือนวายร้ายในละครช่อง 7 ที่ไม่มีผมและขอบตาดำๆ ในมือข้างขวาของเขาถือดาบแต่มือซ้ายของเขากลับมีลักษณะเหมือนก้ามปู

“ไอ้พวกลูกน้องเฮงซวยก็หลับกันทั้งวัน..แกไปปลุกพวกมันได้แล้ว..พวกมันต้องขึ้นมาทำความสะอาดเรือของข้า!!”

ผู้เป็นหัวหน้าสั่งการ

โอเกอร์ถึงกับหน้าถอดสี เขารีบหาหนทางที่จะใช้หนีทันทีเพราะคิดว่าอีกไม่นานบนเรือจะไม่สามารถใช้ซ่อนตัวได้อีกอย่างแน่นอน

“เอาไงดีโอเกอร์..”

ฟูเหลาเริ่มกังวล เนื่องจากจำเป็นต้องเก็บถุงมือซึ่งเป็นเสมือนอาวุธหลักไปแล้ว เขาจึงต้องใช้มีดระดับ 2 ที่มีแทนและเขาไม่ถนัดในการใช้มีดมากนัก ถ้าต้องปะทะด้วยระดับที่ต่ำกว่าและสู้ไม่ถนัด ยังไงก็มีแต่ตายกับตาย ยาจกซูหลินที่คิดแล้วว่าตนเองจะไม่รอดหากอยู่บนเรือนี้ต่อไป เขารีบเคี้ยวใบอากาศและเตรียมกระโจนลงน้ำเพื่อหนีเอาตัวรอดตามที่ได้บอกเอาไว้ทันที

“ทักษะขยายเสียง..พวกแกทุกคนนน!!!! ตื่นนนนน!!!!!!!!!”

เสียงตะโกนถูกขยายด้วยทักษะขยายเสียงจนมันดังไปทั่วทิศทาง และดังไปจนถึงก้นทะเล พริบตานั้นเอง ผิวทะเลรอบๆเรือโจรสลัดก็ระเบิดขึ้นเป็นเสาน้ำกว่า 20 เสา บึ่ม บึ่ม บึ่ม บึ่ม บึ่ม!!!!

“ย๊าฮู้!!!”

เสียงตะโกนคึกคักดังขึ้นทั่วบริเวณ…เมื่อเสาน้ำหายไปปรากฏกองเรือเล็ก 20 ลำที่มีขนาดเรือแค่ผู้เล่นนั่งได้ 2 คนต่อหนึ่งลำ ลอยอยู่กลางอากาศเนื่องจากโดนเสาน้ำดีดขึ้นมา กลุ่มผู้เล่นโจรสลัดต่างกู่ร้องด้วยความฮึกเหิมก่อนจะมีหนึ่งในโจรสลัดเหล่านั้นเห็นผู้เล่นแปลกหน้าบนเรือบัญชาการของพวกเขา..

“นั่น!! ผู้บุกรุก!!!!”

“แย่แล้ว!!”

ยาจกซูหลินพูดขึ้นด้วยความตกใจ

“พวกนายตามฉันมา!!”

โอกอร์รีบออกคำสั่งก่อนจะขว้างระเบิดพลางตัวลงที่พื้น พรึ่ม!! ควันสีแดงฟุ้งไปทั่วเรือเพื่อบดบังการมองเห็น โอเกอร์อาศัยจังหวะนั้นดีดตัวขึ้นกลางอากาศหมายจะชิงเรือเพื่อพาเพื่อนๆหนีแต่มันก็สายไปเสียแล้ว..

“ร่างจำแลง..”

สิ้นคำพูด ร่างกายของโอเกอร์ก็ถูกอะไรบางอย่างหยุดไว้กลางอากาศ พรึบ พรึบ พรึบ!! หนวดปลาหมึกพุ่งออกมาจากกลุ่มควันเพื่อยึดร่างของทุกนเอาไว้ ฟูเหลาที่พยายามใช้มีดป้องกันก็โดนก้ามปูจากผู้เล่นอีกคนหนีบจับไว้ได้

“หน้าขำจริงๆ..ไม่คิดว่าจะมีหนูโผล่มาหาเราถึงที่ขนาดนี้ ฮ่าๆ..”

ควันสีแดงสลายไป พลันให้เห็นร่างกายที่เปลี่ยนแปลงของผู้เป็นกัปตันเรือ.. ผิวหนังสีฟ้า ขาที่เปลี่ยนเป็นหนวดปลาหมึก 5 เส้นฟันที่แหลมคมและดวงตาที่ดุร้าย..

“พวกแกเป็นใคร..!”

ผู้เป็นกัปตันถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

“หัวหน้าครับพวกมันระดับแค่ 24 กันเท่านั้น มีไอ้สองคนนี้ที่ผมไม่สามารถอ่านระดับได้ครับ!!”

ลูกน้องคนหนึ่งพูดรายงานพร้อมกับชี้ไปที่ยาจกซูหลินและโอเกอร์

“ข้าไม่ได้ถาม!!”

ผู้เป็นกัปตันใช้หนวดที่เหลืออีกเส้นตบไปที่ศีรษะของลูกน้องจนกระเด็นตกน้ำ เหล่าโจรสลัดคนอื่นๆต่างทยอยขึ้นมาบนเรือเพื่อล้อมรอบฟูเหลา และเพื่อนคนที่เหลือเอาไว้

“ปล่อยพวกเราไปเหอะ..พวกเราแค่ขึ้นเรือผิดเท่านั้น!!”

ยาจกซูพูดร้องขอ

“ไร้สาระหน่า!! ธงของข้าออกจะใหญ่โตขนาดนี้!!แถมข้างเรือข้าออกจะแต่งมาเด่น!!ข้าใช้เงินไปเป็นล้านนะเว้ยเพื่อที่จะให้ผู้เล่นคนอื่นมองออกว่าเป็นเรือของโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่!!”

ผู้เป็นกัปตันชี้ไปยังข้างเรือที่มีสัญลักษณ์โจรสลัดอยู่

‘ตายห่า..ซวยจังว่ะสัญลักษณ์แม่งใหญ่พอๆกับเรือเลยทำไมตรูไม่เห็น!!!’

ฟูเหลาคิดในใจ

“พวกมันต้องเป็นพวกที่จะมาช่วยภูติใต้ท้องเรือแน่เลยครับท่าน!!”

ลูกน้องที่มีแขนเป็นก้ามปูใช้แรงบีบฟูเหลา พร้อมกับจ้องหน้าเขม็ง

“แกพูดมีเหตุผล..ไอ้โล้น..”

“ขอบพระคุณครับท่านกัปตันหนวด!!”

ผู้เป็นลูกน้องใช้มืออีกข้างทำท่าวันทยาหัตถ์ก่อนที่จะโดนหนวดของกัปตันตบไปอีกที โป๊ก!!

“ใครใช้ให้แกเรียกข้าแบบนั้น!!ข้าบอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้เรียกข้าว่ากัปตันคราเคน..”

กัปตันหนวดเก็กมาดเข้ม

“ประหารมันเลยครับหัวหน้า!!”

ผู้เล่นคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา

“ใช่ๆประหารมันเลย!!”

“ประหาร..ประหาร..ประหาร!!”

กลุ่มลูกน้องโจรสลัดต่างตะโกนเสียงดังเรียกร้องให้ผู้เป็นกัปตันประหารผู้บุกรุกตรงหน้า

“ไม่!!!”

กัปตันหนวดพูดด้วยน้ำเสียงก้องกังวาล พร้อมกับจ้องไปยังเหล่าลูกน้องของตนด้วยสายตาเกรี้ยวกราด

“เราจะเอาพวกมันไปฟรานด์ด้วย..เราจะให้พวกออร์คจัดการพวกมัน....”

“ท่านกัปตันฉลาดหลักแหลมมากเลย..ฮูเล่!!!”

ไอ้โล้นแขนก้ามปูพูดเสียงดังยกยอหัวหน้าตัวเอง ก่อนที่ลูกน้องคนอื่นจะเออ ออส่งเสียงเชียร์เพราะกลัวจะถูกกัปตันจับโยนทะเล

‘นี่เราต้องอยู่กับพวกแบบนี้จริงๆสินะ!!’

โอเกอร์คิดในใจก่อนจะโดนผู้เล่นโจรสลัดคนหนึ่งพาตัวลงไปยังโถงใต้ท้องเรือเพื่อคุมขัง