ตอนที่15 ดินแดนลับแล(7)

“แฮ่ก แฮ่ก..”

ยามราตรีอันมืดมิด ภายในป่าต้องห้ามเกิดเสียงหายใจที่หอบและดูเหนื่อยล้าอย่างทรมาน ไอพลังงานสีดำลอยฟุ้งในอากาศ มังกรฮาคุในร่างมนุษย์ชรา ยืนใช้แขนขวาค้ำร่างกายตนเองไว้กับต้นไม้เพื่อไม่ให้ล้มลงไปที่พื้น ใบหน้าของเขาดูทรมาน ขอบตาที่คล้ำกว่าปกติ เหงื่อที่ไหลพรากไปทั่วใบหน้าอันแก่ชราของเขา ดวงตาข้างหนึ่งของเขาได้แปลเปลี่ยนเป็นสีดำพร้อมกับเหมือนมีพลังงานบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ภายใน

“ไม่!!”

มังกรฮาคุเค้นเสียงของตนออกมา ก่อนจะถูกเงาสีดำสนิทพุ่งออกมาจากพื้นกระแทกไปที่ลำตัวจนร่างของมังกรฮาคุกระเด็นไปยังต้นไม้ด้านหลัง ปัก!!

“ฆ่า…”

เงาปริศนาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่าแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว เงาเริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างขึ้นเรื่อยๆจนมีแขนสองข้างงอกออกมาและเผยให้เห็นดวงตาสีแดงเข้มที่น่ากลัว มันอ้าปากให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคมที่เรียงกันเต็มปากของมันเหมือนฟันของฉลาม เงาปริศนาในครั้งนี้ดูแข็งแกร่งกว่าครั้งที่ผ่านมาจนมังกรฮาคุยังต้องพลาดท่าให้กับมัน

“แก..เป็นตัวอะไรกันแน่..”

มังกรฮาคุพยุงตัวขึ้นช้าๆเขาพยายามเปล่งพลังของเขาออกมา แต่ก็ทำได้ยากเนื่องจากโดนทักษะบางอย่างของเงาตรงหน้าทำให้ควบคุมร่างกายอย่างที่ใจนึกคิดไม่ได้

“พ..พวกเจ้า..ช่างทำตัว..เน่าเหม็น..”

เงาปริศนาพูดด้วยน้ำสียงสั่นๆ ร่างกายของมันเคลื่อนไหวไปมาอย่างไม่เป็นรูปเป็นร่าง

“พวกข้าเนี่ยนะเน่าเหม็น..”

มังกรฮาคุพูดถามด้วยสีหน้าเจ็บปวด

“อ๊า..พ..พลัง ขอ..งข้ายัง ไม่เสถียร..ช่า..งหน้า..เสียด..าย”

มันพยายามรวมรวมพลังความมืดเพื่อรวมร่างกายของตัวเอง มังกรฮาคุเองก็พยายามเพื่อไม่ให้ถูกมันยึดร่างเช่นเดียวกัน ชายชรารวบรวมกำลังทั้งหมดก่อนจะตัดสินใจชกไปที่พื้นเต็มแรงจนเกิดเสียงระเบิด บึ้ม!!!!

เงาปริศนาไม่ยอมปล่อยให้มังกรฮาคุรวบรวมกำลังได้ มันกางเล็บเงาของมันแล้วชี้ไปด้านหน้า พริบตาเดียวกรงเล็บของมันก็ยืดออกมาโจมตีฮาคุอย่างรวดเร็ว ฉึก!! มังกรฮาคุโดนเล็บของเงาปริศนาแทงเข้าไปที่อกด้านขวาจนทะลุไปด้านหลัง

“อั๊ก!!”

มังกรฮาคุกะอักเลือดออกมากองโต

“ที่..แห่..ง..นี้..เป็นพื้นที่อั..น..บิดเบี้ย..ว...ต้องทำลา..ย...”

เงาปริศนายังคงเพิ่มไอพลังสีดำออกมาพร้อมกับรวบรวมพลังเพื่อคงรูปร่างของมันเอาไว้ มังกรฮาคุที่โดนผลจากทักษะบางอย่างก่อนหน้าเริ่มหมดแรงจนทรุดลงไปที่พื้น

‘ข้าเป็นผู้นำของดินแดนลับแล..พลังของข้าแข็งแกร่งที่สุด..ถ้าข้าแพ้แล้วดินแดนนี้จะอยู่รอดได้ยังไง..’

มังกรฮาคุพยายามกัดฟันเพื่อฝืนตัวเองลุกขึ้นมาช้าๆ

“ราชสีห์ดินทองคำ!!”

จู่ๆก็มีเสียงของใครบางคนขานเรียกทักษะบางอย่างออกมา พื้นดินข้างตัวของมังกรฮาคุยกตัวขึ้นและพุ่งไปด้านหน้าของเงาปริศนาก่อนจะเปลี่ยนรูปร่างเป็นสิงโตสีทอง บึ้ม!! เงาปริศนาสลายร่างเพื่อหลบการโจมตีครั้งนี้แล้วไปปรากฏร่าง ด้านหลังของผู้ใช้ทักษะ

“ทอร์น!!ระวัง!!”

มังกรเฒ่าตะโกนลั่นเสียงดังเพื่อเตือนคนแคระเพียงตนเดียวที่เหลือในดินแดนแห่งนี้..

“ปราณมังกรหยก!!”

สิ้นคำพูดฝ่ามือที่ถูกหุ้มด้วยไอพลังสีเขียวสว่างไสวที่ก่อรูปร่างเป็นหัวมังกร ก็ถูกซัดเข้าใส่เงาประหลาดสุดแรง บึ้ม!!! ชายหนุ่มเคลื่อนไหวมาด้านหน้าเพื่อปกป้องมังกรฮาคุและทอร์น

“ไอ้หนู!!เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!”

มังกรฮาคุตกใจเล็กน้อย

ฟูเหลาตั้งท่าเตรียมพร้อม ฝ่ามือทั้งสองที่มีออร่าสีเขียวรูปมังกรถูกยกขึ้นมาด้านหน้า

“เจ้าหนูนี่มันตื้อให้ข้าช่วยสอนมันเกี่ยวกับการทำอาวุธมาพักหนึ่งแล้ว..5 คืนที่ผ่านมา ตั้งแต่ที่เจ้าเล่าเรื่องที่ข้าอยู่ที่นี่ให้มันฟัง มันก็มาหาข้าทุกวันตอนกลางคืนเพื่อให้ข้าช่วยสั่งสอนแล้วก็อัพเกรดอาวุธให้..”

ทอร์นช่วยพยุงร่างของมังกรฮาคุพร้อมกับอธิบาย

“อีกอย่างช่วงที่มันมาหาข้ามันก็ไม่ได้อยู่เฉยๆหรอกนะ มันสู้กับสัตว์อสูรของที่นี่ทั้งๆที่มีระดับแค่ 14 ถึงแม้จะมีโบว์สุนัขรับใช้ของข้าช่วยก็ตาม ฝีมือของเจ้าเด็กนี่ใช้ได้เลยล่ะ..”

“แต่ระดับก็ต่างกันเกินไป..เงานั่นแข็งแกร่งขนาดที่ทำให้ข้าเกือบจะแพ้มันได้..”

มังกรเฒ่ากุมแผลที่หน้าอกของตัวเองแล้วมองไปยังแผ่นหลังของฟูเหลา ทอร์นก็คิดเช่นเดียวกับมังกรฮาคุ ฟูเหลาไม่สามารถเอาชนะเจ้าอสูรร้ายตัวนี้ได้อย่างแน่นอน แม้จะแค่ถ่วงเวลายังทำได้ยากเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็รู้ดีจากการที่อยู่กับฟูเหลามาช่วงหลายวันที่ผ่านมา ฟูเหลาจะต้องมีแผนอะไรบางอย่างแน่นอนไม่งั้นคงไม่กล้าเผชิญหน้ากับสิ่งที่ตนไม่สามารถเอาชนะได้แบบนี้

“เจ้าหนูนั่นไม่โง่ขนาดที่จะเข้าประทะตรงๆหรอกไม่ต้องห่วง..”

“ข้าว่าตอนนี้พวกเราไม่ปลอดภัยอีกแล้ว เราควรเร่งหารือกับสุภาพสตรีสีขาว..เราจะให้นางเป็นคนจัดการคนเดียวไม่ได้อีกต่อไปแล้ว..”

มังกรเฒ่ากล่าวช้าๆ

“ไม่ต้องห่วงข้าส่งข่าวไปให้นางแล้วไม่นานนางจะมาที่นี่..พร้อมกับเพื่อนเจ้าหนูนั่นอีกสองคน..และชาวบ้านบางส่วน”

ทอร์นพูด

“ทำไมเจ้าถึงเอาคนพวกนั้นมาที่นี่!!”

มังกรฮาคุพูดด้วยความตกใจ เพราะเขาเองไม่อยากให้ใครได้รับอันตรายจึงปลีกตัวเองออกมาสู้กับเงาปริศนาในป่าแห่งนี้ แต่ถ้าเกิดทุกคนมาที่นี่ทุกอย่างที่เขาทำก็เหมือนกับจะไร้ความหมายทั้งหมด

“เจ้าต้องยอมรับความจริงได้แล้วฮาคุ!! เจ้ากับสุภาพสตรีสีขาวไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้อีกต่อไปแล้ว พวกเราทุกคนต้องช่วยกันและอีกอย่าง พวกเด็กนั้นเป็นแขกของเราในเมื่อที่นี่ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป เราจำเป็นต้องส่งเขากลับไปทันที!!”

ทอร์นตะคอกเสียงดัง

ฟูเหลาฉีกแขนเสื้อข้างซ้ายของเขาออก เผยให้เห็นสัญลักษณ์ที่เขาได้รับมา ซึ่งมันมีเพิ่มจากตอนที่มังกรฮาคุมอบให้ถึง 4 อัน ตอนนี้แขนซ้ายที่มีสัญลักษณ์ถึงห้าอันที่กำลังส่องแสงเพื่อจะแสดงทักษะ..

“แวมไพร์..มังกร..ปักษา เงือก..และคนแคระ..”

มังกรฮาคุพูดช้าๆในขณะที่มองไปยังแขนซ้ายของฟูเหลา

“เจ้าหนูนี่เก่งมากใช่รึเปล่าฮาคุ..ตลอดระยะเวลาที่เจ้าเกิดมาเขาเป็นคนที่สองต่อจากอาร์เทอร์ที่มีสัญลักษณ์ของพันธมิตรเผ่าพันธุ์มากกว่า 2 อัน”

ทอร์นมองไปยังฟูเหลาแล้วยิ้มเล็กน้อย

“แต่มันก็โง่เกินเยี่ยวยาเช่นเดียวกัน..ภารกิจที่เจ้าหนูนี่ได้รับยากๆทั้งนั้นกว่าจะผ่านมาได้ แต่กลับขอเลือกทักษะแปลกๆที่ข้าไม่คิดว่าใครอยากจะเอามาใช้ในการต่อสู้..”

“ทักษะเนตรกลางคืน..ทักษะลอยตัว ทำงาน!!”

ฟูเหลาขานทักษะของเผ่าพันธุ์แวมไพร์และทักษะของเผ่าปักษาออกมา ดวงตาของชายหนุ่มค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง ทักษะเนตรกลางคืนจะทำให้เขาสามารถมองเห็นในตอนกลางคืนได้เหมือนตอนกลางวันและยังสามารถจับไอความร้อนจากสิ่งมีชีวิตได้อีกด้วย

“มนุษย์..ฮี่..ฮี่ๆๆ..”

เงาปริศนาพูดด้วยน้ำเสียงน่าขนลุก มันสลายตัวแล้วไปปรากฏด้านหน้าของฟูเหลาอย่างกระทันหันแต่ด้วยสัญชาตญาน ฟูเหลาจึงปล่อยฝ่ามือปราณมังกรออกไปรับการโจมตีได้ทัน ถุงมือคลื่นแม่เหล็กที่โดนปรับแต่งใหม่โดยตำนานอย่างเผ่าคนแคระตอนนี้ระดับของถุงมือคือไอเทมระดับ 6 ที่หายากมาก

ฝ่ามือของฟูเหลากระแทกใส่เงาตรงหน้าอย่างต่อเนื่องและรวดเร็วจนยากที่จะมองตามได้ทัน แต่ถึงจะรวดเร็วมากขนาดไหน ฟูเหลาก็ไม่สามารถสัมผัสร่างกายของเงานั่นได้เลย

“ทักษะกระสุนคลื่นกระแทก!!”

ทักษะใหม่ของถุงมือถูกตะโกนออกมา ลมกระแทกพุงออกจากฝ่ามือหลอมรวมกับทักษะปราณมังกรหยกจนเป็นกระสุนหัวมังกรสีเขียว บึ้ม!!

“ฮี่ ฮี่ ฮี่…ข้าชอบบบ..”

คำพูดชวนขนหัวลุกดังออกมาจากกลุ่มควันจากการระเบิด ไอสีดำพุ่งโจมตีฟูเหลาอย่างรุนแรง ฟึ่ม!!

“อ๊ากก!!”

ดาบสีดำสนิทที่ไม่มีสีอื่นไม่มีรวดลายอะไรถูกปักอยู่ที่อกขวาของฟูเหลา ชายหนุ่มล่วงลงมาบนพื้นพลังชีวิตของเขาลดฮวบจนเกือบจะเป็น 0

“พ..ลัง..ของข้า..ยั..งไม่เสถีย..ร..”

มันพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะในความเป็นจริงแล้วถ้ามันสามารถใช้พลังได้เต็มที่ฟูเหลาคงไม่รอดตั้งแต่การโจมตีแรกแน่นอน การที่พลังของมันยังไม่เสถียรส่งผลให้พลังโจมตีที่ปล่อยออกมาไม่คงที่ ทำให้พลังโจมตีในแต่ละครั้งมีทั้งพลังโจมตีที่รุนแรงและเบาจนแทบจะเหมือนมดสะกิด

“บัดซบ!! เกือบไปแล้ว!!”

ฟูเหลาใช้มือจับด้ามดาบที่ถูกปักอยู่ที่อก เขาแทบไม่เชื่อว่าการโจมตีของเงาปริศนาจะรุ่นแรงมากขนาดนี้

“ไอ้หนูระวัง!!”

มังกรฮาคุตะโกนเตือนด้วยความตกใจ ปีกกลางหลังของเขางอกออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะบินทะยานไปป้องกันการโจมตีจากด้านหน้าที่พุ่งเข้าหาฟูเหลา ฉึก ฉึก ฉึก!! ดาบสีดำสามเล่มถูกปักทะลุร่างของมังกรเฒ่าอย่างแม่นยำ

“ฮี่ ฮี่ ฮี่..ฆ่าได้แล้ว…”

เงาปริศนาแสยะยิ้ม