Chapter 5 ฝันถึงแฟนเก่า...ในฝันมันช่างดี

ในห้วงนิทราของหญิงสาวผู้หลับใหล ขยับกายเล็กน้อยพร้อมม้วนตัวเข้าสู่ผ้าห่ม เรือนผมกระจายไปทั่วหมอน...

ฝ่ามือหนึ่งในความทรงจำ แตะไล้พวงระย้าลื่น ให้สอดแนบทัดไว้ที่ใบหู

‘อื้ม’ เสียงครางประท้วงเบาๆ ตามมาด้วยการหลุดลุ่ยของผืนผ้านวมหนา ร่นละลงตามร่าง

‘หอม’ จมูกโด่งคมซุกลงกับซอกแก้มใสในความมืดนั้น ความอุ่นซ่านของลมหายใจ ทำเอาไหล่บางขยับหมุนกลับมา

‘หื้อ...ไอจะนอน’ ความเพลียอ่อนหลังจากที่ได้ไปตะเวนเที่ยวกันมาทั้งวัน ในวันที่สายฝนโปรยปรายทั่วจังหวัด กินแรงคนไม่ชอบเที่ยว ให้หมดไปได้อย่างง่ายดาย

แต่คนที่เหมือนจะมีพลังล้นเหลือนี่สิ คงจะไม่ยอมหลับง่ายๆ!

‘ก็นอนไปสิ’ ปลายจมูกโด่งคมที่มีสันพุ่ง...เริ่มปัดป่ายฟุ้งไปตามผิวเนื้ออ่อนข้างลำคอ จังหวะสูดลมหายใจหนักหน่วงซ้ำๆ ทำเอาลมหายใจของเธอแทบจะขาดห้วง

‘ยูกวนไอแบบนี้ ไอจะนอนได้ยังไงเล่า’ น้ำเสียงงัวเงียพูดดังขึ้น เหมือนได้ตื่นเต็มที่แล้ว...ลืมตามองเสี้ยวหน้าคมเป็นเงา ที่ยังคงหล่อเหลาแม้ในความมืด

‘งั้นก็ไม่ต้องนอน’ เขาว่าอย่างเอาแต่ใจ ประคองศีรษะของเธอเอาไว้ พลิกให้หันมาเผชิญหน้า

‘อ๊ะ...’ ริมฝีปากอวบอิ่มที่หมายจะต่อว่า ถูกครอบครองรวดเร็ว ตักตวง ราวกับหิวกระหาย

วินาทีที่ริมฝีปากหยักเริ่มดูดดุนและสอดส่าย ฝ่ามือเล็กก็รีบหาที่ยึดเกาะในทันใด ใจเต้นระส่ำ...

ริมฝีปากล่างถูกขบเม้มเล็กน้อย ก่อนดูดซ้ำจนเธอต้องส่งเสียงครางต่ำออกมา

ฝ่ามือใหญ่นาบลงไปกับสะโพกกลมกลึง ที่ตึงแน่นอยู่ในกางเกงนอนตัวจิ๋ว คลึงเคล้นอย่างย่ามใจ ก่อนค่อยๆ สอดเข้าไปยังขอบกางเกงนอนนั่น

‘ยูไม่ง่วงหรอ’

‘ไม่’ เขาตอบกลับในทันใด ก่อนจะครอบครองริมฝีปากของเธออีกครั้ง

ลมหายใจหอบแรง ตามมาด้วยจุมพิตที่เพิ่มน้ำหนักมากขึ้น ทุกการสัมผัสจากเขา นำพาความรู้สึกบางอย่าง แล่นพากันไปกระจุกตัวกลางกายสาว

เรียวขางามหนีบเข้า...จนเขาต้องพยายามดันมันออก

มืออีกข้างที่ว่าง สอดเข้าไปตามชายเสื้อผ้าเนื้อคอตตอนที่ร่นขึ้น ตะขอบราเซียคือเป้าหมาย เขาปลดมันออกจากกันอย่างง่ายดาย ก่อนสลัดพวกมันออกไปในพวงด้วย

‘เบ๊บ...’ คนหวั่นใจ ที่แม้จะเคยจูบกับเขามานับครั้งไม่ถ้วน แต่เขายังไม่เคยจะแตะต้องตะขอสำคัญนี่มาก่อน!

‘ไอขอทวงสัญญา...’ เขาอ้างสิทธิ เมื่อรู้ว่าเธอคงจะหาทางหลบหลีกตัวเองอีกแน่

‘ไอรู้ แต่ไอกลัวนี่’

‘ไอจะเทคแคร์ยูเอง...ไม่ต้องห่วง’ เสียงทุ้มพร่าดูหนักแน่น และเต็มไปด้วยความพยายามอดทน

ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆ ลอกคราบคนที่เหมือนจะไม่รู้ประสาออกช้าๆ เขาพยายามควบคุมไม่ให้ตัวเองดูรีบร้อนจนเกินไป...

แม้ภายในจะแทบจะระเบิดแล้ว

‘ไอยังไม่เคยมาก่อน...’ หญิงสาวเคยบอกกับเขา ตั้งแต่คบหากันมาแรกๆ เธอไม่ได้หวงความบริสุทธิ์เก็บไว้ให้กับเจ้าบ่าวในคืนแต่งงาน

แต่ที่ผ่านมาเธอรู้สึกว่ายังไม่อยากจะมีอะไรกับใคร และไม่ได้มีผู้ชายผ่านเข้ามาในชีวิตมากมายนัก แม้จะอายุล่วงเลยเข้าปีที่ 29 แล้วก็ตาม!

การตัดสินใจเดินสายนี้ของเธอ เพราะความต้องการที่อยากจะมีลูกเป็นลูกครึ่ง...แม้ว่าตัวเองจะไม่ได้มีรูปลักษณ์ในแบบที่ฝรั่งส่วนใหญ่จะชอบก็ตาม!

ใบหน้าคมคร้ามเลื่อนต่ำลงไปตามทรวงอกสล้าง ที่แม้ในความมืดก็ยังดูสว่างสดใส...บุษบาเป็นคนผิวขาวเนียนละเอียด ไม่ใช่ผิวสีแทนหรือผิวสีน้ำผึ้ง

ทันทีที่ริมฝีปากชื้นได้ครอบครองปลายถันชูชัน ความหฤหรรษ์ก็พาแล่นพุ่งไปยังแอ่งชุ่มฉ่ำ ที่หดรั้งเข้า...สะโพกงามงอนหยัดขึ้นตามสัญชาตญาณ

คนแอ่นหน้าไปกับหมอนหลุบตาลงต่ำเล็กน้อย เม้มริมฝีปากแน่น ภาพจมูกโด่งเป็นสันสูงคม ตั้งองศาอยู่กับก้อนเนื้อขาว ในคราที่เขากำลังดูดดุนจุดอ่อนไหว

ช่างทำให้อารมณ์ของเธอกระจัดกระจาย...ส่งเสียงออกมาอย่างไม่อาจจะหักห้าม

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเข้มขึ้น เสยขึ้นมองเธอด้วยอารมณ์แห่งห้วงปรารถนา บุษบาไม่อาจสบตากับเขาต่อได้ จำต้องหลบในทันใด...แต่แอ่นแก่นกายขึ้นลงไม่หยุดหย่อน

‘ชอบมั้ย...’ เขาถามเสียงอ่อน เมื่อสลับจังหวะการครอบครองไปยังปลายถันอีกข้าง

ฝ่ามือใหญ่ประคองสองเต้าอย่างเบามือ คลึงเค้นอย่างทะนุถนอม แม้จะดูเร่าร้อน...แต่ไม่ได้เร่งรีบ

หญิงสาวไม่รู้ว่าความรู้สึกที่กำลังได้รับอยู่ในตอนนี้คืออะไร แต่มันเหมือน...กับตอนที่ได้สำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง

เธอกระตุกรอบแล้ว รอบเล่า...เพียงแค่เขาดูดตุ่มไตสองข้างอย่างละเมียดละไมและรู้จังหวะเท่านั้น

‘อื้อ!’ เธอร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อเขาทิ้งทายด้วยการขบกัดอย่างหมั่นเขี้ยวที่ปลายถันไปหนึ่งที ก่อนเลื่อนตัวลงไปสำรวจเบื้องล่าง

เบื้องล่างที่กำลังชุ่มฉ่ำ...ไปด้วยน้ำหวานที่เอ่อท้นออกมารอบแล้วรอบเล่า

‘อย่า...’ รีบร้องห้ามปราม เมื่อเขาเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ และจับเรียวขาที่หนีบเข้าหากันอยู่นั้นให้แยกออก

‘ไม่เป็นไร อย่าเกร็งเบ๊บ...’ เธอยอมทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย แต่ก็ไม่กล้าหลุบสายตาลงมอง แม้จะในความมืด...ที่ก็เห็นเรือนกายกำยำ แจ่มชัด

เขาไม่ได้สวมเสื้อนอนในค่ำคืนนี้ พอล จอร์แดน เป็นหนุ่มรักสุขภาพ เรือนกายของเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเนียนแน่น

ความสูงใหญ่ ผสานกับความลงตัวของสัดส่วนเรือนร่าง ไม่ได้ทำให้เธอหวาดหวั่นหรือกลัวเกรง...แม้ลึกๆ จะมีบางส่วนที่เธอกลัวว่าตัวเองจะรับเอาไว้ไม่ไหวอยู่บ้าง

‘ไซส์ยูกับไอต่างกันมากนะ...’ เธอเคยบอกเขาก่อนหน้าอย่างขัดเขิน นี่คงจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เธอขอเวลาทำใจกับเขามาตลอด

‘อื้อ...’ จุดอ่อนไหวที่กำลังได้รับการแตะต้องอย่างให้เกียรติ เป็นผลทำให้เธอส่งเสียงร้องเล็กๆ ออกมา

ฝ่ามือที่กำลังขยุมผ้าปูที่นอนเกร็งเข้า เรียวลิ้นอุ่นชื้นกำลังคลุกเคล้าหยอกล้อไปกับส่วนนั้น

บุษบาหลุบสายตาที่คลั่งไปด้วยห้วงอารมณ์ป่วนปั่น ลงไปมองการกระทำนั้นด้วยความหวาดระคนหวั่นไหว

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่มองอยู่ก่อน...ทำเอาเธอต้องรีบหลบอีกครั้ง อย่างเขินอาย แค่ความหล่อเหลาของเขาก็ทำเอาเธอแทบจะบ้า

ยิ่งมาเห็นใบหน้าหล่ออยู่ในห้วงปรารถนา มันทำให้ใจเธอเตลิดไปไกล

ยิ่งเขาแตะต้องเธอราวกับรู้เกี่ยวกับร่างกายเธอเป็นอย่างดี มันยิ่งดีขึ้นไปอีก...

“อ๊า!” ความเผลอไผลที่พุ่งสูงขึ้น ทำให้คนหลับใหลสะดุ้งตื่นขึ้นมา เรียวขาที่กางอยู่ได้หุบเข้า

ดวงตารูปอัลมอนด์เบิกโพลงขึ้นมา ฝ้าบนเพดานและกลิ่นผ้าปูที่นอนของตัวเอง ทำให้สติรู้ตื่น...คืนร่างเร็วขึ้น

“ฝันไปหรอกเหรอเนี่ย...” ลมหายใจหอบกระเส่า ทำเอาเธอต้องสูดลมหายใจลึกเข้า เหงื่อชื้นๆ ตามซอกคอทำให้ต้องรีบสะบัดผ้าห่มออก

ความชื้นชุ่มที่รู้สึกได้ตรงกลางวางขา มีมวลความรู้สึกหนึ่งอวลๆ อยู่ ช่องท้องหดเกร็งเป็นระยะ ราวกับไม่ได้เป็นแค่ความฝัน

บุษบารีบควานหาไฟหัวเตียง เปิดให้มันสว่างโร่ ก่อนรีบพาตัวเองไปอาบน้ำแบบไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นกี่ชั่วยามกันแน่

ฝันแบบนี้อีกแล้วนะ!

นี่เป็นเรื่องเดียวที่เธอรู้สึกโกรธตัวเอง...

โกรธที่ไม่เคยจะลืมบทรักของเขา บทรักแรกที่แสนจะประทับใจ อยากจะลืมเท่าไหร่...ก็ไม่เคยจะลืมได้ลง!