Chapter.3 เริ่มใกล้ชิด

3 อาทิตย์ต่อมา

"โอเค แก้ตรงนี้อีกนิดหน่อยก็ใช้ได้แล้ว พี่ว่าตอนนี้กลับห้องพักก่อนดีมั้ยเลยเวลาเลิกงานมานานแล้ว"

"พี่คณินกลับก่อนก็ได้ค่ะ หนูอยู่ได้ ห้องพักอยู่หลังบริษัทแค่นี้เอง" กะว่าจะแก้วันนี้ให้เสร็จ พี่คณินให้ฉันออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่เพื่อส่งประกวดกับคนอื่นๆ ทีแรกฉันจะไม่ทำ แต่ก็โดนพี่คณินบังคับเลยต้องทำให้เต็มที่

"อยู่่ได้นะ วันนี้พี่ต้องกลับเร็วหน่อย นัดผู้ไว้"

"ค่า อยู่ได้ค่ะเชิญตามสบายนะคะ เบื่อจังคนสวยเนี่ย" ฉันกับพี่คณินค่อนข้างสนิทกันเร็วมากเพราะความเป็นกันเองของพี่เขา

"โอเค พรุ่งนี้เจอกันนะ" หลังจากพี่คณินกลับไป ฉันก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อในเมื่อพี่คณินเลือกให้ทำก็จะตั้งใจทำออกมาดีที่สุด ได้ยินว่าถ้าชนะจะได้ร่วมออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ให้กับบริษัทส่งไปให้ห้องเสื้อระดับแนวหน้าวางขาย ดูยิ่งใหญ่จังถ้ารางวัลเป็นของฉันก็ดีน่ะสิ

...............................................

"เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย"

"เรียบร้อยค่ะ เอ่อ คุณนิกกี้จะกลับเลยรึเปล่าคะ"

"อืม ใช่มีอะไรรึเปล่า"

"เปล่าค่ะ " ผมอยู่เคลียร์งานและเอกสารที่แผนกบัญชีส่งมาจนดึก สิ้นเดือนทีไรวุ่นวายแบบนี้เป็นปกติ อีกเรื่องใกล้ถึงวันคัดเลือกผลงานเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่แล้วด้วย ผมต้องทำเรื่องเชิญห้องเสื้อหลายแห่งมาตัดสินเลือกผลงานที่ถูกใจไปวางขายที่ห้องเสื้อของตัวเอง ผมหยิบสูทสีเทาขึ้นมาพาดบ่าและหยิบโทรศัพท์กับกุญแจรถเตรียมตัวกลับคอนโด

เดินผ่านห้องออกแบบก็ต้องหยุดเพราะแสงไฟในห้องยังเปิดอยู่ นี่ก็ดึกแล้วหรือว่าลืมปิดไฟกัน ผมจึงเดินเข้าไปดู ภาพที่เห็นคือฝนพากำลังนั่งใช้ดินสอขีดๆ เขียนๆ อยู่บนกระดาษ รู้มาว่าเธอส่งผลงานเข้าประกวดครั้งนี้ด้วย ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลยแม้ว่าจะอยู่บริษัทเดียวกัน

"ยังไม่กลับอีกเหรอ"

"อุ๊ย คุณนิกกี้" ผมกำลังทำให้เธอตกใจ

"โทษทีพอดีเห็นไฟเปิดอยู่ " คิดว่าเธอควรกลับห้องพักได้แล้ว ไม่กลัวบ้างหรือไง

"คือมันใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ หนูเห็นว่าใกล้แล้วก็เลยจะอยู่ทำต่อให้เสร็จ"

"ก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ฉันคิดว่าเวลานี้เธอควรกลับห้องพักได้แล้ว แล้วนี่กินอะไรรึยัง" ไม่อยากให้ใครมาเป็นอะไรในบริษัทเดี๋ยวจะหาว่าผมใช้งานลูกน้องจนป่วย

"ยังเลยค่ะ แต่หนูมีขนมปังอยู่ในกระเป๋าเมื่อกี้กินรองท้องไปแล้ว "

"อุ๊ย"

"เก็บของซะ ฉันกำลังหาเพื่อนกินข้าวพอดี "

..........................................

"ฉันไม่น่าให้เธอเลือกร้านเลย"

"ทำไมคะ ร้านนี้อร่อยที่สุดในย่านนี้เลยนะคะ ให้เยอะไม่แพงด้วย" ผมต้องกลั้นขำให้กับท่าทางภูมิใจของเธอ ร้านบะหมี่ริมทางฝีมือการเลือกของฝนพาบอกเลยว่านี่ครั้งแรกที่ต้องมานั่งกินบะหมี่ริมทางในชุดนักธุรกิจแบบนี้ รองเท้าคัตชูขัดมัน เสื้อเชิ้ตผูกไทมันเข้ากันมาก

"อะๆ อร่อยก็อร่อย แล้วนี่เขาสั่งกันยังไง" บอกแล้วว่าไม่เคยกินเลยสั่งไม่เป็น อากาศก็ร้อน ไม่เข้ากับชุดผมเอาซะเลย

"ชอบปูมั้ยคะ เอาผักมั้ย แล้วลูกชิ้นชอบกินรึเปล่า น้ำรึว่าแห้งดีคะ" ยุ่งยากชิบ บะหมี่แค่ชามเดียวทำไมต้องถามเยอะขนาดนี้ด้วย

" แล้วแต่เธอก็แล้วกันฉันกินได้หมดแหละ"

"ลุงคะ เอาบะหมี่เกี๊ยวปูหมูแดง ผักเยอะๆ 2 ค่ะ พิเศษเลยนะคะ"

"ได้ๆ รอแป๊บนึงนะ"

"ค่ะ" ไม่นานบะหมี่ชามโตสองชามก็มาเสิร์ฟตรงหน้าผม เชื่อแล้วล่ะว่าได้เยอะจริงๆ ส่วนรูปร่างหน้าตาก็ไม่เลว ใช้ได้ น่ากินเลยล่ะ

"กินเลยค่ะ" เธอยื่นตะเกียบกับช้อนส่งมาให้

"ทำไมใส่พริกเยอะขนาดนั้นไม่กลัวไส้พังรึยังไง" เห็นเธอเติมพริกแล้วโคตรกลัว ผมขอไม่ใส่ดีกว่าเพราะไม่ชอบกินเผ็ด

"ยิ่งเผ็ดยิ่งแซ่บค่ะ ลองดูมั้ยคะ"

"ไม่อะ ขอบาย ฉันไม่ชอบกินเผ็ด"

เราพากันโซ้ยบะหมี่จนหมดไม่อยากเชื่อว่าตัวเล็กแค่นี้ซัดไปตั้งสองชาม ไม่อิ่มก็คงไม่ไหวแล้ว

"อิ่มจัง"

"ไม่อิ่มก็ไม่ไหวแล้วนะ กินไปได้ยังไง"

"ก็หิวนี่คะ" ก็นี่มันกี่ทุ่มกี่ยามแล้วมัวแต่นั่งทำงานอยู่ได้

"ห้องใหม่เป็นไง"

"ใหญ่มากค่ะ หนูเพิ่งรู้นะคะว่าห้องพักบริษัทน่าอยู่ขนาดนี้มีแอร์ด้วย แต่หนูไม่กล้าเปิด กลัวไม่มีตังค์จ่ายค่าไฟ" โถยัยงก

"นี่ เปิดเถอะนะเดี๋ยวมันจะพังถ้ามันพังเธอต้องเป็นคนรับผิดชอบ"

"จริงหรือคะ ตายแล้ววันนี้ต้องกลับไปเปิดสักหน่อย" จะตลกไปไหนเนี่ยยายบ๊องเอ๊ย

"กลับรึยัง ดึกมากแล้ว"

"ค่ะ ลุงคิดเงินด้วยค่ะ"

"ทั้งหมด 120 บาท " ผมกำลังควักเงินออกมาจ่ายแต่โดนเธอตัดหน้าไปก่อน

"วันนี้หนูเป็นเจ้ามือเองค่ะ ไว้วันหน้าคุณนิกกี้ค่อยเลี้ยงหนูคืนนะคะ" ผมยิ้มให้กับความน่ารักของเธอ อยู่กับยายนี่ก็ทำให้ไม่เครียดดี เธอทำตัวสบายๆ ไม่เคยอายว่าตัวเองเป็นยังไง ผิดกับผู้หญิงคนอื่นมาก

"ได้สิ" ผมเลี้ยงเธอได้อยู่แล้ว

......................................

วันตัดสินผลงาน

"ตื่นเต้นจังเลยพี่คณิน" ฉันจับมือพี่คณินแน่นหน้าห้องตัดสินผลงาน ฉันคิดถูกแล้วที่ร่วมส่งผลงานเข้าประกวด มีตัวแทนจากห้องเสื้อระดับโลกหลายแบรนด์เข้าร่วมชมผลงานและร่วมตัดสินเป็นกรรมการในครั้งนี้หลายแบรนด์เลย

"พี่ก็ตื่นเต้นเหมือนกัน" อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็รู้แล้วว่าใครจะได้เป็นคนได้ร่วมโปรเจกต์ยักษ์ใหญ่กับบริษัท

................

"ออกมาแล้ว" ฉันบีบมือพี่คณินแน่นหลังจากคณะกรรมการเดินออกมาจากห้องตัดสิน รวมถึงคุณนิกกี้ด้วย

"เอาล่ะค่ะถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย ดิฉันตัวแทนห้องเสื้อ F&T จะเป็นตัวแทนในการประกาศผลชนะในครั้งนี้ และผู้ชนะในครั้งนี้ก็คือ...."

"........" ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ โอ๊ยฉี่จะราดอยู่แล้ว

"คือ..."

"คุณฝนพา จากคอลเลคชั่นฤดูฝนค่ะ"

"กรี๊ด พี่คณิน พี่คณิน"

"ว้าย ตายแล้ว " คือฉันดีใจมาก จนเผลอหลุดเสียงกรี๊ดออกมาฉันกับพี่คณินกระโดดกอดกันด้วยความดีใจ ผิดจากคนอื่นๆ แค่ยืนปรบมือเบาๆแล้วยิ้มออกมาแค่นั้น

"เอาล่ะๆ ดีใจกับผู้ชนะด้วย จากนี้คุณคงรู้หน้าที่ต่อไปของคุณ " คุณนิกกี้พูดขึ้นสายตาของเขาก็จ้องมาที่ฉันด้วย

"ค่ะ"

"คืนนี้เรามีงานเลี้ยงฉลองให้กับผู้ชนะแล้วก็เป็นการเลี้ยงขอบคุณให้กับคณะกรรมการทุกๆ ท่าน เรียนเชิญทุกท่านนะครับ"

"เย่ๆ  " เสียงฮือฮาดังลั่นเมื่อคุณนิกกี้พูดถึงงานเลี้ยง

"คืนนี้พี่จะแปลงโฉมให้หนูเอง เอาให้สมกับที่เป็นผู้ชนะวันนี้ "

"ขอบคุณค่ะพี่คณิน" ต้องขอบคุณพี่คณินจริงๆ มันเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่สำหรับฉันมากจริงๆ

...................................

โรงแรม FDV

.............................................