ถึงร้ายก็รัก

"ฝนดีใจด้วยนะแกแม่งสุดยอดอะ ได้ฝึกงานบริษัทใหญ่ด้วย" ฉันก็ดีใจไม่แพ้ยายเอมเลยสักนิด ใครๆ ก็ฝันอยากเข้าทำงานบริษัทนี้ มีดีไซเนอร์ชื่อดังเป็นคนออกแบบเสื้อผ้าให้มากมายและนี่คือก้าวแรกของฉัน

"ดี๊ด๊าจังเลยนะยายเอม"

"ก็เจ้าของบริษัทโคตรหล่อซะขนาดนั้น" ฉันเข้าใจแล้วยายนี่ไม่ได้มองการทำงานแต่พุ่งเป้าไปที่เจ้าของบริษัท

"พอเลย พอเลย ฉันกลับก่อนนะพรุ่งนี้ต้องไปรายงานตัวแต่เช้า" พรุ่งนี้คือวันฝึกงานวันแรกฉันจะสายไม่ได้เด็ดขาด

"เออๆ พูดเรื่องนี้ไม่ได้เลยนะ "เราสองคนแยกย้ายกลับที่พัก ยายเอมคือเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน คณะเรามีคนเรียนไม่มากเท่าไหร่ คนเรียนคณะนี้โลกส่วนตัวค่อนข้างสูง ขี้รำคาญนั่นแหละเข้าใจง่ายดี

.............................

บริษัท N.PP

ความฝันของฉันอยู่ที่นี่ ฉันต้องตั้งใจทำมันออกมาให้ดีที่สุด วันนี้คือวันฝึกงานวันแรกของฉัน รู้สึกตื่นเต้น ภายในบริษัทถูกออกแบบเอาไว้อย่างลงตัว พนักงานแต่งกายเรียบร้อยแล้วยังมีมารยาทมากๆ ด้วย ฉันได้รับการต้อนรับจากพี่ๆ ที่นี่อย่างดี ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี

" พี่จะให้เราลองออกแบบง่ายๆ ไปก่อน เสร็จแล้วเอามาให้พี่ดูโอเคมั้ย" พี่คณินเป็นพนักงานของที่นี่ได้รับคำสั่งมาอีกทอดจากหัวหน้าฝ่ายมาดูแลฉัน

"ได้ค่ะ "

"ตั้งใจนะ โชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้ฝึกงานที่นี่รู้มั้ยว่าบริษัทนี้ไม่รับเด็กฝึกงานมาหลายปีแล้ว" ถือว่าวิเศษสุดๆ ฉันโชคดีขนาดนี้เลยเหรอ

"ทำไมล่ะคะ "

"ก็เพราะบริษัทของเราเป็นถึงบริษัทระดับโลก การที่จะคัดเลือกพนักงานหรือว่าเด็กฝึกงานก็ต้องละเอียดและรอบคอบมาก พนักงานทุกคนในนี้ผ่านการคัดกรองจากท่านประธานหมดทุกคน รวมถึงเราด้วยนะ ที่เราได้เข้ามาฝึกงานที่นี่เป็ผ่านการเซ็นอนุมัติจากท่านประธานโดยตรงเลยนะรู้มั้ย" แบบนี้นี่เอง การยื่นคำขอฝึกงานของฉันถึงได้วุ่นวายกว่าคนอื่น ต้องมีผลงานแนบไปด้วย อีกทั้งยังต้องมีประวัติส่วนตัวเกรดเฉลี่ยทุกเทอมอีก

" สู้ สู้นะ โอกาสมาถึงมือแล้ว เผลอๆ เรียนจบแล้วอาจจะได้เข้าทำงานที่นี่เลยก็ได้นะ"

"ค่ะพี่คณิน หนูจะตั้งใจทำให้ดีที่สุดค่ะ" ต้องขอบคุณท่านประธานสุดหล่อของยายเอมที่ยื่นโอกาสดีๆ แบบนี้ให้ ฉันจะไม่ลืมบุญคุณเขาเลยล่ะ

..................................

"เข้ามาได้"

"เด็กฝึกงานเข้ามารายงานตัวแล้วค่ะ จะให้เปิ้ลพามาที่นี่เลยมั้ยคะ"

"เอาไว้ก่อน "

"ค่ะ" หลังจากที่เลขาส่วนตัวของผมเดินออกไป ผมก็หยิบแฟ้มผลงานและแฟ้มประวัติส่วนตัวของเด็กฝึกงานที่เซ็นอนุมัติให้เข้าฝึกงานที่บริษัทขึ้นมาอ่าน ประวัติของเธอน่าสนใจที่จริงก็เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไป แต่ผมชอบการออกแบบและผลงานที่แนบกับประวัติส่วนตัว มันดูมีอะไรและยังแสดงถึงตัวตนของเธอออกมาได้ดีเยี่ยม

"ฝนพา เธอนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ " ถ้าผมได้เธอเข้ามาช่วยงานที่บริษัทคงเป็นเรื่องดีมากๆ หลายปีแล้วที่ผมไม่ได้ตอบรับนักศึกษาฝึกงานเข้าบริษัทเลย เพราะหลายคนที่เข้ามาไม่มีความตั้งใจเท่าที่ควร อาทิตย์หน้าบริษัทจะมีการจัดประกวดผลงานการออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ ผู้ชนะจะได้ออกแบบผลงานชิ้นใหม่ของบริษัทส่งขายตามห้องเสื้อแบรนด์ดังทั่วประเทศหรือไม่ก็อาจดังไกลถึงทั่วโลก

...............................

"พี่คณินเสร็จแล้วค่ะ" ฉันยื่นกระดาษที่ออกแบบเสื้อให้พี่คณิณดู

"อืม ใช้ได้ฝีมือดีนะเนี่ยเรา แบบนี้สินะที่ได้เข้ามาฝึกงานแล้วนั่นกระดาษอะไร"

"อ๋อ อันนี้หนูวาดเล่นค่ะ "

"พี่ขอดูหน่อยสิ" ฉันยื่นกระดาษที่ลองวาดเล่นให้พี่คณินดู มันไม่มีอะไรมากเป็นแบบที่ฉันอยากลองวาดขึ้นมาเล่นๆเท่านั้น

"ฝนมันไม่ธรรมดาเลยนะ เอางี้ คืนนี้เอากลับไปร่างให้เสร็จแล้วพรุ่งนี้เอามาให้พี่ดู"

"ได้ค่ะ "

................................

"เจอกันพรุ่งนี้นะแล้วอย่าลืมงานที่พี่สั่ง"

"ค่ะ" ฉันรีบเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน เวลาเลิกงานของฉันคือ 4 โมงครึ่ง แล้วคืนนี้มีงานที่ต้องทำให้เสร็จอีกด้วย

......................

อากาศข้างนอกเหมือนฝนจะตกร่มก็ไม่ได้พกมา อย่าเพิ่งตกลงมานะ หันซ้ายหันขวาป้ายรถเมล์ก็เงียบเหลือเกิน สมัยนี้ใครๆ ก็ใช้รถส่วนตัวกันหมด

"ฝนพารึเปล่า" อยู่ๆ ก็มีรถสปอร์ตสีดำป้ายแดงมาจอดตรงหน้าแล้วลดกระจกลง

"ใช่ค่ะ" รู้จักชื่อฉันด้วย

"ขึ้นรถสิเดี๋ยวฉันไปส่ง"

"มะ ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวรถเมล์ก็มาแล้ว" ใครจะกล้าไปกับคนแปลกหน้าสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนั้น ถึงหล่อมากก็ตามเหอะ

"นี่ฝนจะตกแล้ว อยากเปียกรึไง"

"เอ่อ คุณเป็นใครคะ" ฉันต้องรู้จักชื่อเขาก่อน อย่างน้อยเกิดอะไรขึ้นมาจะได้ให้ปากคำกับตำรวจได้

"เป็นคนที่เซ็นอนุมัติรับเธอเข้าฝึกงาน ทีนี้ขึ้นรถได้รึยัง"

"คุณท่านประธาน" ที่ต้องเรียกแบบนี้เพราะไม่รู้ว่าท่านประธานชื่ออะไร จำได้แต่ท่านประธานคนเก่าซึ่งเป็นพ่อของเขา

"เธอนี่ตลกว่ะ"