ตอนที่ 6

ศรุชาเม้มปากแน่น ก่อนตัดสินใจถอดแหวนออกจากนิ้วนางข้างซ้ายของตนส่งให้อีกฝ่ายอย่างใจหาย

“ใครจะไปรู้ สมบัติสามีฉันยิ่งเยอะๆ อยู่ เกิดมีใครหยิบฉวยสูญหายไปสักชิ้นจะทำยังไง” น้ำเสียงสะบัดอย่างเอาแต่ใจระคายหูคนฟังในห้องนั้นถ้วนหน้า จะเว้นเสียก็แต่ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบ้านคนใหม่ที่นั่งนิ่งไม่ได้ห้ามปรามหญิงผู้นั้น อันที่จริงเขาอาจจะกำลังสะใจที่ฝ่ายนั้นทำในสิ่งที่เขาอยากทำกับอดีตภรรยาคนนี้มาตลอดก็เป็นได้

“เพราะกฤตเขาไม่ค่อยใส่ใจไง ก็เลยถูกคนโกงเอาบ่อยๆ ยังไงป้องกันก็ดีกว่าแก้ล่ะ หวังว่าเธอคงเข้าใจนะจ๊ะ”

ศรุชาเม้มปากแน่น ดวงตาคู่สวยวาวโรจน์กับคำสบประมาทของสาวสวยผู้มากวัยกว่า ก่อนปรายมองไปทางอดีตสามีที่นั่งนิ่งเป็นหัวหลักหัวตอ การคาดหวังให้เขายื่นมือเข้ามาช่วยเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แค่ไม่เข้ามาร่วมวงไล่ตะเพิดเธอเป็นการซ้ำเติมอีกก็บุญเท่าไหร่แล้ว

“ค่ะ ดิฉันเข้าใจดี” ค้านจะเถียงกับคนพาล หญิงสาวจึงตัดสินใจนิ่งไว้ อีกไม่กี่นาทีเธอก็ต้องย้ายออกจากบ้าน และกลายเป็นคนอื่นสำหรับคนที่นี่แล้ว อดทนอีกนิดหน่อยคงไม่ตาย

“คุณผู้หญิงคะ รถแท็กซี่ที่ให้เรียกมารอหน้าบ้านแล้วค่ะ”

“เดี๋ยว! นั่นเธอเรียกใครน่ะ คุณผู้หญิงคนไหนกันแน่ยะ” คำถามนั่นทำเอาแม่สาวน้อยที่เพิ่งวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาถึงกับหน้าถอดสี จนศรุชาแอบสงสารจนต้องรีบตัดบท

“ขอบใจนะจ๊ะต่าย วานช่วยบอกเขารอสักครู่นะ ขอเวลาฉันเก็บของเดี๋ยว”

“ให้หนูช่วยดีกว่านะคะคุณผู้...เอ่อ...คุณน้ำชา” สาวใช้สองสามคนอดไม่ได้ที่เห็นอดีตนายสาวต้องก้มเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายที่พื้นเองรีบเข้ามาช่วยกันจัดกระเป๋าให้ หลายคนมองใบหน้าอ่อนหวานของหญิงสาวผู้อาภัพแล้วแอบเห็นใจ ทั้งสวยหวานน่ารัก นิสัยก็แสนดี มารยาทเรียบร้อย แถมเก่งงานบ้านงานเรือนสารพัด คุณสมบัติของศรีภรรยาเพียบพร้อมขนาดนี้ ไยจึงไม่เป็นที่ปรารถนาของผู้เป็นสามีหนอ เทียบกับผู้หญิงอีกคนที่สวยฉูดฉาดบาดใจก็จริง แต่เจ้ายศเจ้าอย่าง แถมดูก็รู้ว่าหยิบโหย่งทำอะไรไม่เป็นดีแต่ชี้นิ้วสั่ง กับแต่งตัวสวยฉูดฉาดไปวันๆ เพียงแค่ย้ายเข้ามาอยู่ไม่กี่วันก็พาให้ทุกคนเริ่มจะขยาดกันถ้วนหน้า