ตอนที่ 3

“เดี๋ยว!” หญิงสาวชะงัก เงยหน้ามองเจ้าของน้ำเสียงนิ่งๆ แอบคิดว่าเขาอาจเกิดจะเปลี่ยนใจเสียดายภรรยาที่กำลังจะกลายเป็นอดีตคนนี้ขึ้นมาในนาทีสุดท้ายจนไม่อยากหย่าหรือเปล่า แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อได้ยินคำถามต่อมา

“แล้วสมบัติ เอ่อ...สินสมรสล่ะครับ”

“ตามกฏหมายก็ต้องแบ่งครึ่งครับ” เจ้าพนักงานเป็นฝ่ายตอบแทน

“เอ๊ะ ไม่ได้นะ มันมาตัวเปล่า จะมาชุบมือเปิบฮุบเอาสมบัติของฉัน เอ๊ย! ของเราไปเฉยๆ แบบนี้ได้ไง มิ้งค์ไม่ยอมนะคะกฤต”

เมื่อเห็นสีหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อกันได้ ทำให้ทีแรกที่คิดว่าอยากจะปฏิเสธไม่ขอรับอะไรจากคนเป็นสามีแม้แต่แดงเดียว เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองไว้ให้จนถึงที่สุด ศรุชาจึงเปลี่ยนใจนิ่งเงียบเสีย รอดูว่าคนตรงหน้าจะทำอย่างไร เมื่อต้องแบ่งมรดกที่เพิ่งได้จากการเสียชีวิตของบิดามารดาให้ภรรยาที่เขาแสนจะเกลียดชังราวกับเศษสวะโสโครกคนนี้

ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำอะไรให้ นอกจากแต่งงานกับเขาตามที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายเห็นชอบด้วยก็แค่นั้น หากไม่นับทางพฤตินัยที่เขาเองเป็นฝ่ายปฏิเสธเธอมาตลอด ขนาดห้องนอนยังต้องแยก ขนาดคืนเข้าหอ เขายังทิ้งเธอไปหาหญิงอื่นด้วยซ้ำ แถมยังนอกใจไปคบผู้หญิงคนที่ว่าซ้อนกับเธอเสียด้วย ที่แสบกว่านั้นคือ...เขาคบกันแบบเปิดเผยชนิดตำตาเธอเลยทีเดียว

แล้วเธอจะไปทำยังไงได้ ภรรยาที่สามีไม่รัก ภรรยาที่ได้มาเพราะพ่อแม่บังคับจับคลุมถุงชนแต่งงานทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จริงๆ จะว่าไปเขาก็ไม่ได้ทำผิดหรอก แต่อาจเป็นเธอต่างหากที่อยู่ผิดที่

“ถ้าไม่ยอม เห็นทีพวกคุณคงต้องฟ้องร้องต่อศาล แต่คงต้องใช้เวลาอีกมากทีเดียวนะครับ” นายทะเบียนเอ่ยคล่อง เพราะนี่ไม่ใช่เคสแรกที่เจอ ยังดีที่เคสนี้ไม่มีลูกเต้าให้ต้องตบตีแย่งชิงกันด้วย หาไม่คงได้ปวดหัวมากกว่านี้ เผลอๆ งานนี้หากฝ่ายเมียหลวงเขี้ยวๆ อีกหน่อยไปยื่นฟ้องว่าโดนสามีนอกใจตนไปมีชู้จนตั้งครรภ์ขึ้นมา คดีนี้คงจบไม่สวยแน่ แต่ดูจากท่าทางภรรยาตามกฏหมายรายนี้จะนิ่งเหมือนยอมรับชะตากรรมเสียมากกว่า

ไม่งั้นผัวพาเมียใหม่มาเย้ยกันแบบนี้รายอื่นคงมีตบตีกันให้วุ่นไปแล้ว