ตอนที่ 5 หนึ่งเดือน

หญิงสาวใบหน้างดงาม แก้มนั้นดั่งลูกท้อ ริมฝีปากนั้นเหมือนกับชาดมาแต่งแต้ม ผมสายดกดำดั่งธารน้ำตกไหลสู่ธรณีดิน หญิงผู้นี้เหมือนกับฮวาเฟยอยู่แปดส่วน

นางคือ ฝูหลิน ที่นอนหลับใหล ในถ้ำงูของหนี่อู่ได้ประมาณหนึ่งเดือนเต็ม

เมื่อย้อนไปหนึ่งเดือนก่อน อิ๋งหงไท่จื่อได้ทอดจิตจากกายหยามของมนุษย์ไปหาลี่จี แล้วพระองค์มีรับสั่งให้ลี่จีพานำฝูหลินมาหานางเพื่อรักษาบาดแผล เพราะฝูหลินถูกเวทของตัวย้อนกลับ และยังกำชับว่า ให้นางดูแลฝูหลินให้ดี ก่อนที่อิ๋งหงไท่จื่อจะนำดวงจิตของตนครึ่งหนึ่งเข้าผนึกฮวาเฟยครึ่งหนึ่ง

เมื่อกลับสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ดวงจิตอีกครึ่งเข้าร่างของพระองค์

ลี่จีได้ดื่มน้ำลืมเลือน และกลับถวายการรับใช้อิ๋งหงดังเดิม ความจริงแล้วอิ๋งหงไท่จื่อรักนางถึงเพียงนี้ เพราะเหตุใดไม่นำฝูหลินไปด้วย ยิ่งคิดยิ่งฉงน ก่อนลี่จีจากลาเขากำชับไว้ว่า ถ้านางอยากตามไปหาไท่จื่อ ให้นางบำเพ็ญถึงแก่นเซียน อาจใช้เวลาอยู่มาก แต่ถ้านางทำได้อาจได้เจอไท่จื่ออีกครั้ง

หนี่อู่คิดต่ออีกว่า ถ้าเจออิ๋งหงไท่จื่ออีกครั้งจริง เท่ากับว่านางต้องเริ่มต้นใหม่ แล้วไท่จื่อก็เป็นเทพเซียนแห่งสวรรค์เก้าชั้นฟ้า จะจำเรื่องราวได้หรือไม่ ว่าเคยรักนางถึงกับสละชีวิตให้ และนางเองคือยอดพธูในใจของพระองค์

ยิ่งคิดก็ปวดใจแทนยิ่งนักหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงไม่ได้

ระยะเวลาหนึ่งเดือนเต็ม หนี่อู่หาสมุนไพรตามป่าเขา เพื่อรักษานางให้หายจากอาการบาดเจ็บ ตอนที่ลี่จีอุ้มนางมานั้น บาดแผลของนางเต็มตัว เกิดจากพลังเวทของฮวาเฟย สำหรับเทพเซียนแล้ว รักษาอยากยิ่งนัก ยิ่งมนุษย์แล้วสาหัสยิ่งกว่า แย่ไปกว่านั้น คือ ม้วยมรณา ดีที่อิ๋งหงไท่จื่อในกายหยาบของมนุษย์เคยป้อนพระโลหิตให้นางเกือบปีกว่าทำให้นางยังมีชีวิตอยู่ถึงตอนนี้