ตอนที่ 4 ผนึกฮวาเฟย

อิ๋งหงไท่จื่อ เสด็จผ่านสระโบกขรณีมายังเยว่หัวกง ตำหนักที่ประทับของเทียนโฮ่ว ทรงพระนามว่า หวั่นอวี้ เมื่อพระนางทรงรู้ว่าไท่จื่อตื่นแล้วนั้น หมายจะรีบเสด็จไปหาโดยพัล เทียนจวินทรงห้ามไว้ ให้บุตรมาเคารพมารดาด้วยตัวเอง พระนางจึงรอการมาของไท่จื่อที่ประสูติพระนางและเทียนจวิน (เยว่หัวกง แปลว่าตำหนักจันทร์ทรงกลด)

ไม่ช้าพระทวารก็เปิดออกชายหนุ่มที่มีพระพักตร์ราวกับหยกสลัก พระสวีดุจหิมะ พระเกศาดำสนิทปล่อยยาว มัดรวมด้านหลัง รัดเกล้าเงินไว้ด้านหลังเพียงเล็กน้อย เสด็จมาหาเทียนโฮ่ว ที่ประทับนั่งอยู่บนตั่ง อิ๋งหงไท่จื่อถวายบังคมเทียนโฮ่วทันที (พระสวี แปลว่า ผิวพรรณ)

“เทียนโฮ่ว ลูกขอถวายพระพร” ไท่จื่อตรัสเช่นนี้ เทียนโฮ่วประคองไท่จื่อประทับนั่งลงด้านข้าง

“อิ๋งหง เจ้าอยู่โลกมนุษย์คงลำบากไม่น้อย อีกทั้งยังผนึกฮวาเฟยไว้ พลังของเจ้าเหลือเพียงกึ่งหนึ่ง บัดนี้เทียบเท่าเซียนธรรมดา เหนียงชินเป็นห่วงเจ้าเหลือเกิน ฟู่จวินของเจ้าไม่ให้ข้าไปดูเจ้า กลัวว่าข้าจะไปเจอปัญหา แล้วถูกพลังเวทย้อนกลับ”

“เป็นเช่นนั้นก็ดีแล้วพระเจ้าค่ะ”