ตำนานรักลิขิตสวรรค์ (เล่มที่ 2)

สวรรค์เก้าชั้นฟ้า วิจิตรงดงามเกินคำบรรยาย บนสวรรค์เก้าชั้นฟ้าแห่งนี้ มากด้วยพระราชวัง และเหล่าตำหนักน้อยใหญ่มากมาย เป็นที่สถิตของเหล่าเทพ และเซียน งดงามไปด้วยสีทองและสีเงิน มีต้นไม้นานาพันธุ์ส่งกลิ่นหอมรัญจวนอบอวลยิ่งนัก มีสระโบกขรณีเต็มไปด้วยปทุมสีชมพูเบ่งบาน ฝูงมัจฉาแหวกว่ายในวารีดูน่าภิรมย์ใจยิ่งนัก

อีกสถานที่แห่งหนึ่งบนสวรรค์เก้าชั้นฟ้านั้น เป็นวังขนาดใหญ่รองจากเลี่ยงหรงกง ที่ประทับของเทียนจวิน วังนี้มีป้ายชื่อเขียนว่าของลู่เหวินกง สถานที่แห่งนี้เป็นที่ประทับของไท่จื่อ ปัจจุบันเป็นที่ประทับของไท่จื่อ อิ๋งหง หวางเย่ของเทียนจวินกับเทียนโฮ่วองค์ปัจจุบัน (เลี่ยงหรงกง แปลว่า ตำหนักเกียรติยศรุ่งโรจน์ / ลู่เหวินกง แปลว่า ตำหนักหยกลายเมฆ / ไท่จื่อ แปลว่า รัชทายาท / อิ๋งหง แปลว่า ใสสะอาดยิ่งใหญ่ / เทียนจวิน แปลว่า เง็กเซียนฮ่องเต้ หรือ ราชาสวรรค์ / เทียนโฮ่ว แปลว่า ราชินีสวรรค์)

เมื่อจะกล่าวถึงไท่จื่อนั้นก่อนอื่นนั้น ต้องทราบการจะมาจุติในครรภ์มังกรของเทียนโฮ่ว ย้อนกลับไปแปดหมื่นปีก่อน เทียนโฮ่วมีศุภนิมิตรว่า

ทอดพระเนตรเห็นนภาเป็นประกายสุวรรณสาดส่อง สิ่งที่เทียนโฮ่วนิมิตได้อีกก็คือ วิหคเจ็ดสี บินทั่วสี่สิบเก้าตัว เมื่อพระนางตื่นบรรทมขึ้นมา พระนางจึงให้ซื่อคง เทพดวงชะตา และซื่อคงทำนายว่า หวางเย่ที่จะมาจุตินั้นมีบุญญาธิการยิ่งนัก ต้องแบกภาระหน้าที่ยิ่งใหญ่ และต้องประสบเคราะห์กรรมแสนสาหัส ก่อนที่จะได้ขึ้นเป็นเทียนจวินในที่สุด

ณ ลู่เหวินกง ชายหนุ่มอาภรณ์ขาวสะอาดนวลตา ดวงพระพักตร์ราวกับหยกแกะสลัก พระโอษฐ์ดั่งดอกท้อ พระวรกายนั้นกำยำสูงโปร่ง บรรทมอยู่บนพระแท่น ลืมพระเนตรช้าๆ และทรงตะแคงข้าง ทรงรู้สึกกับว่าเจ็บที่พระอุระด้านซ้าย จึงกำไว้แน่น แล้วเซียนกวนนามว่า เฉินซุน ก้าวเดินเข้ามาโดยพลัน (เซียนกวน หมายถึง ใช้กับเซียนรับใช้ที่เป็นชายหนุ่ม / เฉินซุน แปลว่า รุ่งอรุณฤดูใบไม้ผลิ)