ตอนที่ 2 ศัตรูเก่าบนทางแคบ[4]
หนานเฟิ่งหวงนั่งลงบนเก้าอี้กลางห้อง มองสตรีบนเตียงด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ถึงแม้จะเห็นว่ารอบกายนางมีแต่กลิ่นอายแห่งความตาย ก็ไม่ได้ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกอะไร
"ข้าไม่มีเวลาเหลือแล้ว ขอเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน แค่ก ๆ" โจฮูหยินใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีมองสบตาผู้ที่นั่งเก้าอี้กลางห้องอย่างจริงจัง
"ผลึกเซียนของเซียนบรรพกาลอยู่ที่ข้า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคนตระกูลโจ ข้าให้สาวใช้ไปปล่อยข่าวเอง" สายตาของเด็กหนุ่มตรงหน้าก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง แม้จะได้ยินคำพูดของนาง จนโจฮูหยินเริ่มจะหวั่นใจ ต้องสูดหายใจเข้าลึก ๆ หนึ่งที
"หากต้องการผลึกเซียน เจ้าจะต้องแต่งงานกับบุตรสาวของข้า แค่ก ๆ ๆ"
หญิงสาวพยายามค้นหาอารมณ์ของเด็กหนุ่มผ่านสายตา แต่มันก็ยังเหมือนเดิม
"ขออภัยโจฮูหยิน เรื่องนั้นเกรงว่านายข้าคงมิอาจทำได้ ท่านเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นเถิด" ชายหนุ่มหน้าตาดีที่ยืนเบื้องหลังก็ยังเป็นผู้สนทนาอีกตามเคย
"ถ้าอย่างนั้นก็เชิญกลับไป แต่พวกเจ้ามีโอกาสแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ตัวข้าใกล้สิ้นอายุขัยแล้ว ผลึกเซียนซ่อนอยู่ในจิตวิญญาณของข้า หากข้าตายมันก็จะหายไปตลอดกาล"
คิ้วของหนานเฟิ่งหวงเริ่มกระตุกเล็กน้อย ผลึกเซียนของเซียนบรรพกาล แท้จริงแล้วมันคือชิ้นส่วนแผนที่ ของสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งมันสำคัญมากสำหรับเขา หากชิ้นหนึ่งถูกทำลาย ชิ้นที่เหลือก็จะทำลายตัวเองด้วย
เด็กหนุ่มมองสบตากับสตรีที่กำลังใกล้ตายบนเตียง ก่อนจะตัดสินใจอย่างเด็ดขาด
"ตกลง"
"ดี ๆ แค่ก ๆ เจ้าต้องผูกวิญญาณกับนาง เผื่อวันข้างหน้าจะได้ไม่ผิดคำพูด และต้องสาบานด้วยจิตวิญญาณของเจ้า ว่าจะมีนางเพียงผู้เดียวไปชั่วชีวิต"
"นี่แม่นาง! ท่านอย่าให้มันมากไปนัก! แค่นายข้าตกลงมันก็น่าจะพอแล้วมิใช่หรือ!?"
โจฮูหยินไม่ได้สนใจวาจาของชายหนุ่มด้านหลัง สายตายังจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
"งั้นก็รีบทำให้เสร็จเถอะ"
"ไม่ได้นะนายน้อย! นั่นมัน..."
หนานเฟิงหวงเพียงยกฝ่ามือขึ้น แต่ก็ทำให้ซือซานจำใจต้องหุบปากลง แต่ใบหน้ายังแสดงความกังวลจนเห็นได้ชัด
"แค่ก ๆ ไปตามเสียนเอ๋อมาเร็ว เวลาข้าแทบจะไม่เหลือแล้ว"
"ฮึก... จะ..เจ้าค่ะฮูหยิน" สาวใช้กลั้นเสียงสะอื้น กำลังจะก้าวออกไป "อ๊ะ คุณหนูท่านมาพอดีเลย บ่าวกำลังจะไปตามอยู่พอดีเลยเจ้าค่ะ"
เด็กสาวหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูวัยราวเก้าปี ก้าวเข้ามาในห้อง ตามด้วยสาวใช้ร่างอวบอัด ดวงตากลมโตมองสำรวจผู้คนไปทั่ว ก่อนจะไปตกอยู่ที่เตียง
จากความทรงจำของร่างเดิม ทำให้เทียนจวินรู้ว่าสตรีบนเตียงคือมารดาของโจจื่อเซียน
"ท่านแม่~"
"เสียนเอ๋อมานี่มา"
เด็กน้อยร่างผอมบาง สาวเท้าเข้าไปหาสตรีบนเตียงแต่สายตากลับมองสำรวจชายสองคนที่อยู่โต๊ะกลางห้อง จนกระทั่งก้าวเฉียดร่างของเด็กหนุ่ม
แค่เพียงเห็นใบหน้าด้านข้าง วิญญาณของเทพอสูรเทียนจวินในร่างของโจจื่อเสียนก็ราวกับถูกฟ้าผ่า
มหาเทพเทียนหลง!!!
