บทที่ 2 เป็นแค่เพื่อน

ร่างบางระหงถูกฉุดกระชากลากถูมาที่โต๊ะ VVIP ด้านในสุดของไนต์คลับเมื่อมาถึงโต๊ะ มือหนาก็คว้าเข้าที่เอวบางและพาเธอเข้าไปนั่งมุมด้านในชิดติดกำแพง

“ปล่อยได้แล้ว”

“อยากไปนั่งกับไอ้ห่าเพื่อนฉันหรือไง?” ดวงตาเรียวรีมองเลยไปด้านหลังคนที่พูดกับเธอด้วยอารมณ์ไม่พอใจ

“แกพาฉันมาเองจะมาไม่พอใจอะไร ถ้าเรื่องเยอะจะกลับไปนั่งที่เดิมนะ”

“จะไปให้โต๊ะข้าง ๆ คาบไปกินต่อหรือไง?”

“โอ๊ย! รำคาญ! เป็นห่าอะไรของแกอีก!”

“นั่งเฉย ๆ และกินไป” พูดจบร่างสูงก็หันหน้าเข้าโต๊ะไปทิ้งเธอเคว้งคว้างอยู่กับกำแพงบุด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดงอย่างดี ตามตะวันรำคาญเพราะไม่อยากจะทะเลาะด้วยรู้นิสัยของอีกคนดีว่าเวลาดื่มแล้วโดนขัดใจผลจะเป็นยังไง...

แก้วบรั่นดีถูกยื่นมาให้เธอโดยที่คนยื่นไม่คิดจะหันมาพูดอะไรกับเธอสักคำเดียว ตามตะวันหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ติณณภัทร์จะลากเธอมาที่โต๊ะนี่ทำไม! แต่จะลุกหนีไปก็ไม่ได้เพราะมันไม่ยอม!

“ไม่คิดจะแนะนำคนข้างหลังให้รู้จักบ้างหรือไง?” ตามตะวันได้ยินคำถามนั้นชัดเจนแต่เธอไม่คิดจะตอบ

“เพื่อนฉันถามตอบไปสิ...” ใบหน้าคร้ามคมเคลื่อนเข้ามากระซิบใกล้ ๆ หญิงสาวเบนหน้าหนีและส่งยิ้มหวานให้กับติณณภัทร์

“แกอยากให้ฉันด่าเพื่อนแกเปิดเปิงใช่ไหม?” ติณณภัทร์หัวเราะและย่นจมูกใส่

“รู้ว่าไม่ชอบ แต่ก็อยากเห็นแกอาละวาดนะ”

“ประสาท!” ตามตะวันยกแก้วเหล้าเข้มจัดขึ้นดื่ม เธอหันไปมองคนชงก็เห็นว่ามันส่งยิ้มมาจนตาปิด หญิงสาวจึงต้องดื่มเข้าไปอีกอึกเพราะถ้าไม่ดื่มก็กลายเป็นคนไม่แน่จริงนะสิ!

เพราะติณณภัทร์รู้ว่าตามตะวันไม่ชอบพวก ‘ผู้ชายเจ้าชู้’ ยิ่งพวกขี้หมูราขี้หมาแห้งที่นั่งอยู่ตรงนี้ ที่เป็นได้แค่เพื่อนเที่ยวของเขา หญิงสาวไม่คิดจะสนใจอยากจะทำความรู้จักเท่าไหร่ เพราะตามตะวันเป็นพวกไม่ชอบให้ใครมาแทะเล็ม...

“อยากไปเต้นหรือเปล่า?” ตามตะวันส่ายหน้า ก่อนที่จะมีผู้หญิงรูปร่างหน้าตาดีเดินเข้ามาหาเธอและดึงมือให้ลุกตามกันไป

“ไอ้เต็นท์ฉันไม่ไปนะ!” ติณณภัทร์ยกยิ้มและไม่ได้ห้ามปรามผู้หญิงที่เขาเรียกให้มาบริการ

ผ่านไปได้สักยี่สิบนาทีริมฝีปากหยักก็ยกยิ้มและควงแก้วบรั่นดีเย็นจัดในมือ ดวงตาคมเข้มจ้องมองเรือนร่างอรชรภายใต้ชุดเดรสทรงสุภาพที่วาดลวดลายอยู่หน้าเวทีด้วยความรู้สึกหลากหลาย

“ถามจริง ๆ เพื่อนแน่ใช่ไหม?” หนึ่งในกลุ่มที่นั่งดื่มด้วยกันหันมาถามติณณภัทร์ด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“สรุปว่าไงเต็นท์ ถ้าเป็นแค่เพื่อนติดต่อให้หน่อยสิ ดื้อตาใสแบบนี้ชอบมากกกก” ชายหนุ่มหันไปมองหน้าคนถามก่อนจะเบนสายตากลับไปมองยังมุมเดิมที่ตามตะวันออกลวดลาย

“เป็นแค่เพื่อน แต่เป็นเพื่อนที่ใครก็ยุ่งไม่ได้เข้าใจป่ะ...” ติณณภัทร์พูดจบและก็ยกแก้วในมือขึ้นดื่ม เพียงเท่านั้นทั้งวงก็เงียบกริบ ก่อนที่จะมีใครสักคนเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นต่อ