ตอนที่ 4 เรื่องที่น่ายินดี

ขั้นตอนการตรวจสุขภาพเสร็จสิ้นลง ตามด้วยการแจกแจงประวัติครอบครัว โดยอ้างถึงการเป็นญาติห่างๆ ของจริญรัตน์ นายแพทย์ศิวัชรู้ดี แต่เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาจะปิดหูปิดตาช่วยเหลือคนไข้

หลังจากตรวจร่างกายและรอผลตรวจเลือดเพื่อหาโรคต่างๆ ก็เป็นขั้นตอนการตอบคำถามเชิงจิตวิทยา

“ถ้าคุณอุ้มท้องจนคลอดแล้ว คุณคิดว่าจะอยู่ต่อกับคุณจริญรัตน์เพื่อการเลี้ยงดูเด็กหรือไม่ครับ” นายแพทย์วัยกลางคนถามด้วยน้ำเสียงที่ปกติ

ณรินยิ้มบางๆ อย่างใจเย็น เธอมองเข้าไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยความกังวลของจริญรัตน์

“เรื่องนั้นแล้วแต่เลยค่ะ ถ้าต้องการให้ฉันอยู่ต่อเพื่อให้นมแม่ ฉันก็ไม่มีปัญหา หรือถ้าต้องการให้ฉันออกจากบ้านไปทันทีหลังคลอด ฉันก็พร้อมที่จะไปค่ะ” เธอตอบอย่างตรงไปตรงมา

คำตอบของณรินทำให้คิมหันต์และจริญรัตน์มองหน้ากันด้วยความพอใจ พวกเขาสัมผัสได้ถึงความจริงใจในคำพูดของเธอ ที่ไม่เรียกร้อง ไม่มีความอยากเป็นเจ้าของ และดูพร้อมที่จะปฏิบัติตามข้อตกลงอย่างเคร่งครัด

“คุณ ไม่คิดที่จะผูกพันกับเด็กในท้องเลยหรือครับ”

“ฉันไม่คิดแบบนั้นค่ะ เพราะตั้งแต่ที่ฉันตัดสินใจรับงานนี้ ฉันก็รู้ดีว่าเด็กไม่ใช่ลูกฉัน ฉันเป็นเพียง ‘บ้านเช่า’ ที่เตรียมไว้ให้เขาเติบโตอย่างปลอดภัยเท่านั้นค่ะ”

คำพูดของณรินทำให้จริญรัตน์น้ำตาคลอด้วยความตื้นตันใจ และหันไปพยักหน้าให้คิมหันต์ คล้ายกับจะบอกว่าเธอมีความสุขมาก

หลังจากนั้นไม่นาน พนักงานก็นำรายงานผลตรวจสุขภาพของณรินเข้ามา เอกสารถูกวางอยู่บนโต๊ะทำงานของนายแพทย์ศิวัช จริญรัตน์และคิมหันต์นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยความกระวนกระวายใจ

“จากผลการตรวจทุกอย่างของคุณณริน สรุปได้ว่าเธอมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์มากครับ ผนังมดลูกหนาและพร้อมที่จะรองรับการฝังตัวของตัวอ่อนได้เป็นอย่างดี” คำพูดของหมอเปรียบเสมือนแสงสว่างที่ส่องมายังความมืดมิดในใจของจริญรัตน์ เธอหันไปมองหน้าคิมหันต์ด้วยความตื่นเต้น

“จริงหรือคะคุณหมอ” จริญรัตน์ถามเสียงสั่นๆ

“ครับ นั่นหมายความว่าเราสามารถนัดวันฉีดตัวอ่อนให้คุณณรินได้ทันทีที่พร้อมครับ” หมอศิวัชยืนยัน

คิมหันต์กุมมือภรรยาไว้แน่น เขายิ้มออกมาเมื่อเห็นภรรยาสมหวัง ความกังวลและความกลัวที่เคยมีได้หายไปจนหมดสิ้น

“ขอบคุณครับคุณหมอ ขอบคุณจริงๆ” คิมหันต์เอ่ยด้วยความซาบซึ้งใจ

“ดีใจด้วยนะครับ” คุณหมอยิ้มให้ทั้งคู่

ทั้งสองเดินออกจากคลินิกด้วยหัวใจที่พองโต จริญรัตน์โผเข้ากอดสามีด้วยความดีใจ เธอไม่เคยรู้สึกมีความสุขมากเท่านี้มาก่อน ความฝันที่เคยวาดไว้กำลังจะกลายเป็นจริงแล้ว

ตลอดทางจากคลินิกถึงบ้านของคิมหันต์และจริญรัตน์ ทั้งสามคนแทบจะไม่ได้พูดอะไรกันเลย มีเพียงเสียงเพลงบรรเลงเบาๆ จากวิทยุที่ช่วยสร้างบรรยากาศ จริญรัตน์เหลือบมองณรินผ่านกระจกมองหลังเป็นระยะๆ เธอมองเห็นผู้หญิงที่ดูสงบและเงียบขรึมคนนี้เป็นเหมือนไข่ที่กำลังฟักตัว เป็นเหมือนจุดเริ่มต้นของชีวิตที่เธอปรารถนามานาน

ในที่สุดรถก็เลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่ ณรินนั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน เธอยังไม่ชินกับบ้านหลังนี้นัก

เมื่อคืนนี้พวกเขาจัดห้องให้เธอพักอยู่ที่ห้องนอนรับแขกชั้นล่าง เธอรู้สึกอบอุ่นแต่ก็อดกังวลเรื่องการอุ้มบุญไม่ได้ ในขณะที่จริญรัตน์ดูมีความสุขและตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา

“สัปดาห์หน้านัดฝังตัวอ่อน อีกไม่นานเราจะได้เป็นพ่อกับแม่แล้วใช่ไหมคิม” เธอถามเสียงแผ่ว คิมหันต์โอบกอดภรรยาไว้แน่น ยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ใช่ เราจะได้เป็นพ่อแม่แล้ว” เขาตอบเสียงนุ่ม แต่ภายในใจของเขากลับมีความรู้สึกบางอย่างที่อธิบายไม่ถูก

แม้จะดีใจที่จริญรัตน์กำลังจะได้ในสิ่งที่เธอต้องการ แต่เขาก็อดรู้สึกหวั่นใจกับผู้หญิงแปลกหน้าในบ้านที่ชื่อณรินไม่ได้ เขาไม่รู้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้จะนำพาพวกเขาไปสู่สิ่งใดกันแน่

************************

หลายวันผ่านไป ณรินใช้ชีวิตในบ้านหลังใหญ่ได้อย่างราบรื่น เธอได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากสองสามีภรรยา อาหารทุกมื้อถูกจัดเตรียมอย่างพิถีพิถัน ห้องพักสะอาดสะอ้าน และข้าวของเครื่องใช้ก็มีให้พร้อมทุกอย่าง พวกเขาปฏิบัติต่อเธออย่างดีจนเธอรู้สึกเหมือนเป็นคนในครอบครัวจริงๆ โดยเฉพาะคิมหันต์ที่ค่อนข้างจะเข้มงวดกับเธอ และยังไม่ค่อยไว้วางใจในตัวของเธอนัก

แต่สิ่งที่ทำให้ณรินรู้สึกประทับใจที่สุดคือความรักที่คิมหันต์มีต่อจริญรัตน์ เขามักจะดูแลเอาใจใส่เธออยู่เสมอ ไม่ว่าจะหยิบน้ำให้ หรือการโอบกอดปลอบโยนในวันที่ภรรยาสาวยังคงกังวลกับอนาคตที่ยังไม่แน่นอน สายตาที่เขามองภรรยาเต็มไปด้วยความรักและความซื่อสัตย์อย่างแท้จริง

ตอนแรกที่เธอตัดสินใจจะอยู่ที่นี่ยังอดจะคิดกังวลไม่ได้ว่าเขาอาจจะเหมือนผู้ชายอย่างลุงเขยของเธอ เธอกังวลทุกครั้งที่จริญรัตน์ปล่อยให้เธออยู่กับคิมหันต์ตามลำพังกลัวว่าเขาจะลวนลามหรือว่าทำในสิ่งที่ไม่สมควรทำ แต่โชคดีที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอกังวล เพราะนอกจากเขาจะไม่ได้ทำท่าเจ้าชู้ใส่เธอแล้ว เขายังทำตัวเป็นกล้องวงจรปิดที่จับตาดูอยู่ตลอดเวลา เธอรู้ว่านั่นคือการจับผิดมากกว่าจะเป็นการให้ความสนใจ

วันหนึ่งขณะที่ณรินกำลังเดินผ่านห้องนั่งเล่น เธอได้ยินเสียงจริญรัตน์หัวเราะอย่างมีความสุข ณรินหยุดยืนมองภาพที่อยู่ตรงหน้า คิมหันต์กำลังนวดขาให้ภรรยาอย่างอ่อนโยน ขณะที่ทั้งคู่กำลังดูรายการโทรทัศน์ด้วยกัน

‘ไม่คิดเลยว่าผู้ชายดีๆ แบบนี้จะยังหลงเหลืออยู่ ผู้ชายที่รักและซื่อสัตย์กับภรรยาขนาดนี้’ ณรินคิดในใจ

ภาพนั้นทำให้ณรินรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างประหลาด เธอรู้สึกดีใจที่กำลังจะได้เป็นส่วนหนึ่งในการเติมเต็มครอบครัวที่สมบูรณ์แบบนี้ แม้จะเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม

************************