๑ โจรร้าย (๑)

๑

โจรร้าย

ที่คาดผมสีชมพูถูกสวมบนศีรษะทุยเป็นขั้นตอนสุดท้าย ก่อนเรือนร่างแบบบางเจ้าของความสูงหนึ่งร้อยหกสิบสี่เซนติเมตรจะหมุนซ้ายขวาเพื่อสำรวจตัวเองอีกครั้ง ใบหน้ารูปไข่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อย ทำให้แก้มนวลเป็นสีชมพูระเรื่อ ปากก็ถูกเคลือบด้วยลิปสติกสีอ่อน ลำคอยาวระหงถูกปิดด้วยเสื้อคอเต่าแขนสั้น เข้ากันกับกระโปรงสีครีมยาวเพียงเข่า เครื่องประดับที่ใส่ก็มีเพียงนาฬิกาซึ่งได้รับเป็นของขวัญวันเกิดตอนอายุสิบแปดปีจากคุณลุงผู้รับเลี้ยงเธอ

บิดาของหล่อนเป็นตำรวจ ประสบอุบัติเหตุบนท้องถนนจนเสียชีวิต โดยมารดาที่นั่งข้างกันก็ไม่รอดจากพญายมราช ทิ้งหล่อนเอาไว้เพียงผู้เดียว ไร้ญาติขาดมิตรจนเกือบถูกส่งไปยังสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า โชคดีที่เพื่อนรักของพ่อรับเลี้ยงเอาไว้

ท่านจึงกลายเป็นผู้มีพระคุณที่เธอซาบซึ้งและขอบคุณอยากตอบแทนบุญคุณอยู่เสมอ...

คุณอาทิตย์ ไกรวรวงศ์เจ้าของกิจการรับเหมาก่อสร้างขนาดใหญ่ของประเทศ บริษัทบี.พาวเวอร์ จำกัด(มหาชน) เพิ่งทำโครงการสร้างทางรถไฟและโครงการสร้างทางด่วนที่เพิ่งดำเนินการแล้วเสร็จเมื่อปีกราย ผลงานเป็นที่น่าพอใจอย่างยิ่ง นอกจากนั้นยังเก่งในการสร้างอาคารไม่ว่าจะสำนักงาน บ้านหรือคอนโดมิเนียม เรื่องธุรกิจของท่านกำลังรุ่งเรือง

ทั้งยังมีคู่ชีวิตที่อยู่ด้วยกันมาหลายสิบปีอย่างคุณทัศนียา ไกรวรวงศ์ ถึงนางจะเป็นภรรยาคนที่สอง และไม่ได้มีพื้นเพครอบครัวเป็นผู้ดีอย่างภรรยาคนแรกที่เสียชีวิตไปหลายสิบปี แต่คนในวงสังคมก็ให้ความเคารพเพราะอีกฝ่ายทำงานการกุศลจนกลายเป็นภาพลักษณ์แห่งความโอบอ้อมอารีไปแล้ว

ยังมีลูกติดของนางอย่างสิรภัทร ไกรวรวงศ์ที่เป็นหน้าเป็นตาให้มารดา นอกจากหน้าตาหล่อเหลา นิสัยอ่อนหวานยังเรียนเก่ง เข้าดำรงตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อทั้งที่อายุเพิ่งผ่านเบญจเพสไม่กี่ปีเท่านั้น ได้รับความไว้วางใจจากพ่อเลี้ยงเป็นอย่างมาก ไม่เคยมีข่าวเสียหายเลยสักครั้ง

นอกจากนี้พวกท่านยังมีโซ่ทองคล้องใจอย่างดรุณี ไกรวรวงศ์ที่เพิ่งจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่ประเทศไทย ก็ถูกบิดาส่งไปเรียนต่อชั้นมัธยมปลายและคงต่อมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศ แม้จะไม่อยากให้บุตรสาวไปก็ต้องตัดใจส่งลูกออกจากอ้อมอกไปเผชิญโลกภายนอก

ต่างจากลูกชายคนโตที่ไปเรียนอยู่เมืองนอกหลายสิบปี ไม่เคยได้กลับมาเยี่ยมบ้านสักครั้ง บิดาจะบินไปหาก็ตอนมีเรื่องกับลูกชาย อย่างเมื่อหลายปีก่อนก็ต้องย้ายโรงเรียนให้ตะวันฉายเพราะมีเรื่องชกต่อย ไหนจะโดดเรียนจนถูกเชิญออก ย้ายโรงเรียนหลายแห่งจนท่านไม่รู้จะทำอย่างไรลูกถึงจะเป็นผู้เป็นคน

ตัดสินใจยกการดูแลตะวันฉายให้ภรรยาจัดการเพียงผู้เดียว แค่งานที่รับผิดชอบก็หนักมากพอแล้ว ไม่อยากเอาเรื่องของลูกคนโตมาให้ปวดหัวอีก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

สูดลมหายใจเข้าปอดลึกแล้วยกมือขึ้นเคาะห้องที่อยู่คนละปีกกับห้องนอนของตน หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะขณะรอคนในห้องเดินมาเปิด เพียงแค่ประตูไม้บานหนาถูกเปิดออก เธอก็รีบส่งยิ้มให้ชายตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

วรรณวิสาแอบชอบพี่ชายร่วมบ้านที่แสนดีมาตลอด ประทับใจเขาตั้งแต่ไปช่วยหล่อนขึ้นจากสระลึก ทั้งยังชวนคุยคอยเล่นเป็นเพื่อน สอนการบ้านก็เก่งอีกต่างหาก ส่วนหน้าตาไม่ต้องพูดถึงเพราะหล่อเหลาไม่แพ้พระเอกดัง

ทุกอย่างที่รวมเป็นสิรภัทร...เธอชอบทั้งหมด!

“อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะพี่ภัทร” เป็นกิจวัตรประจำวันของหล่อนไปแล้วที่ต้องคอยมาเรียกชายหนุ่มเพื่อลงไปรับประทานอาหาร ทั้งที่ความจริงไม่ต้องเรียกก็ได้เพราะเขารู้เวลาเป็นอย่างดี กระนั้นหล่อนก็ยังคงทำเช่นเดิมอยู่เสมอ กลายเป็นความเคยชินไปเสียแล้ว

“ขอบคุณนะครับ พี่จะรีบลงไป” รอยยิ้มหวานของเขาทำให้เธอยิ้มกว้างกว่าเดิม พยักหน้าเป็นการรับทราบแล้วเดินลงไปรอข้างล่าง

“ค่ะ”

อาหารเช้าถูกจัดขึ้นโต๊ะเป็นที่เรียบร้อย เธอช่วยแม่ครัวจัดโต๊ะสำหรับสี่ที่โดยนับรวมตัวเองไปด้วย แต่จะพิถีพิถันหน่อยก็ตำแหน่งของชายหนุ่มที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับตน ยิ้มด้วยความพึงพอใจที่ทุกอย่างถูกจัดเรียบร้อย พร้อมสำหรับมื้อเช้าพอดีกับที่เจ้าของบ้านเดินลงมาจากชั้นบน

คุณอาทิตย์ยิ้มกว้างยามเห็นอาหารถูกจัดวางอย่างสวยงามทุกวัน โดยฝีมือของหลานรักที่ตนเลี้ยงมาแต่เด็ก ไม่น่าเชื่อว่าผ่านไปแค่สิบห้าปี สาวน้อยนั้นวันนั้นจะสวยสะพรั่งพร้อมออกเรือนขนาดนี้

หน้าตาสวยหวานได้จุดเด่นของพ่อกับแม่มารวมไว้ที่หล่อน ดวงตากลมโตทั้งยังหวานหยดย้อย จมูกโด่งเข้ารูป ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพูอ่อน ผิวขาวผ่องเรียบเนียน ทั้งยังมีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนอีกต่างหาก ใครได้ไปเป็นศรีภรรยาคงโชคดีตลอดชาติ

“อาหารเช้าหน้าตาน่าทานจังเลยลูก สมแล้วที่จบด้วยเกียรตินิยม...ไม่สนใจไปทำงานที่โรงแรมเหรอ ลุงรู้จักเจ้าของที่นั่นฝากได้นะ” เธอเลื่อนเก้าอี้ตรงหัวโต๊ะให้ท่าน ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างคุณทัศนียาที่นั่งฝั่งซ้ายมือของสามี แล้วยิ้มให้หลานสาวด้วยความภาคภูมิใจเช่นเดียวกัน

“ไม่ดีกว่าค่ะ หนูอยากทำงานที่บ้าน” ปฏิเสธเสียงเรียบ

เธอเรียนจบสาขาวิชาคหกรรมศาสตร์ด้วยเกียรตินิยม ทั้งยังเรียนจบในเวลาสามปีครึ่งแล้วยังไม่ได้ขอเงินท่านในการจ่ายค่าเทอมเพราะได้รับทุนเต็มจำนวน แค่คุณอาทิตย์รับเธอมาเลี้ยงดูก็ใช้เงินเยอะแล้ว หญิงสาวจึงพยายามหาช่องทางเพื่อแบ่งเบาภาระของท่าน

“ตามใจแล้วกัน แต่ถ้าเบื่อบอกลุงได้ทันที”

“ค่ะคุณลุง”

พยักหน้าแล้วหยิบน้ำส้มขึ้นมาดื่ม เหลือบมองทางประตูทางเข้าห้องอาหารแต่ยังไม่เห็นคนที่ตนอุตส่าห์ไปเคาะประตูเรียก ทว่าหล่อนก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่เพราะตอนที่ไปเรียกก็เห็นว่าร่างสูงอยู่ในชุดนอน อาจกำลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เป็นได้

ระหว่างนั้นเธอจึงนั่งฟังท่านทั้งสองกำลังพูดกันเรื่องของบุตรสาวคนเล็กอย่างดรุณี หญิงสาวไปเรียนต่อต่างประเทศแต่ยังดีที่ไม่ได้อยู่ลำพัง มีทั้งเพื่อนสนิทอย่างแสงเหนือและพี่เลี้ยงที่ดูแลกันมาแต่เด็กไปด้วยอีก

“วันนี้เนเน่โทรหาหรือเปล่า ผมชักเป็นห่วงลูกแล้วสิ เราบินไปเยี่ยมลูกที่ลอนดอนดีไหมคุณ” ท่านประธานถามภรรยาด้วยแววตาเต็มไปด้วยความกังวล

“อย่าเลยค่ะ ให้ลูกได้เติบโตเองบ้างเถอะ มีทั้งพี่เลี้ยงทั้งเพื่อนสนิทอยู่ด้วย ไม่ประสบปัญหาให้คุณต้องกังวลหรอก กินข้าวดีกว่าค่ะจะสายแล้ว คุณต้องรีบไปทำงานไม่ใช่เหรอ ได้ข่าวว่าวันนี้มีประชุมสายไม่ได้นะคะเป็นถึงประธานบริษัท...” เตือนคนที่รักและห่วงลูกสาวให้สนใจที่งานเป็นหลัก ท่านจึงยิ้มให้คู่ชีวิตแล้วตักข้าวต้มเข้าปาก

ยอมจำนนแต่โดยดี...

“ครับคุณผู้หญิง”

คุณทัศนียายิ้มพอใจกับความอยู่ในโอวาทของอีกฝ่าย รับประทานอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนนึกถึงเรื่องสำคัญได้จึงชวนคุณอาทิตย์พูดคุย ถึงตนจะไม่ได้เข้าไปทำงานในบริษัท แต่ก็ทราบเรื่องทุกอย่างผ่านบุตรชายที่ทำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายจัดซื้อ