บทที่ 8 ชีวิตสมรส NC+

ตั้งแต่ที่พูดเรื่องหย่าไปคราวนั้น และโดนเขาสั่งสอนจนแทบจะจมเตียงตาย เซเวียร์ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก เธออยู่เงียบขึ้นและไม่กล้าจะขัดใจอะไรครูซอีก เลี่ยงได้เธอก็เลี่ยง

“วันนี้มีอะไรกิน” ร่างสูงในชุดนอนสีเข้มเดินมาหยุดยืนมองเซเวียร์ที่กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่หน้าเตานานแล้ว

“แฮมกับไข่ดาวน้ำค่ะ คุณอยากได้เนื้อสักหน่อยไหมคะ ฉันกลัวว่าจะหนักท้องไปรอถามคุณก่อน ถ้าอยากได้เนื้อด้วยฉันทำให้ได้เลยห้านาทีไม่เกิน”

มันเป็นกิจวัตรปกติในทุกวันที่เซเวียร์จะเป็นคนจัดการเรื่องอาหารการกินให้กับเขา

เพียงแค่ครูซตื่นมาก็มีอาหารรองท้อง หากเราไม่ได้ออกกันไปไหนก็จะมีเมนูที่สามารถรีเควสต์ได้ตามชอบ ขาดเหลือวัตถุดิบซูเปอร์มาร์เก็ตก็อยู่ใกล้คอนโดที่เราอาศัยอยู่

ครูซกวาดสายตาคมเข้มจ้องมองแผ่นหลังเล็กของคนที่อยู่ในชุดไปรเวทอยู่บ้านแบบสบาย ๆ เธอยังคงเดินเหินไปมาอย่างคล่องแคล่วแม้จะไม่ได้มองทางเลยก็ตาม

ท่อนขาเรียวยาวกับปลีน่องที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้น ครูซไม่สามารถละสายตาไปจากผิวกายเรียบเนียนที่กำลังก้มลงไปหาอุปกรณ์ทำครัวที่ตู้ใต้เคาน์เตอร์ และนั่น...ก็ทำให้เป้ากางเกงมันรัดขึ้นมาจนเห็นกลีบเนื้ออวบอูมอย่างชัดเจน

“เนื้อสดอะได้อยู่…”

เซเวียร์คิดว่าเขาหมายถึงสเต๊กเนื้อที่เธอหมักไว้ หญิงสาวกำลังจะตอบรับว่าได้ให้รอเธอสักหน่อย

แต่อยู่ ๆ ท่อนแขนแข็งแรงก็สอดเข้ามากอดรัดและเหวี่ยงเอาร่างกายเธอมานั่งบนไอส์แลนด์กลางห้องครัว

เซเวียร์สวมใส่ชุดอยู่บ้านเป็นเสื้อยืดตัวเล็กกับกางเกงขาสั้นสีพื้น มีผ้ากันเปื้อนใส่ทับไว้อีกที

ผมยาวสลวยมัดรวบไปกระจุกกันเป็นก้อนซาลาเปากลางศีรษะ และเธอกำลังมองเขาด้วยแววตาตื่นตกใจ

“อยากเอาเธอตอนใส่กางเกงตัวนี้…”

คำพูดห่าม ๆ ของเขาพาร่างกายเธอสะบัดร้อนสะบัดหนาวและหัวใจยิ่งเต้นแรงเมื่อรู้ว่าท่าทีของครูซคือไม่ได้ล้อเล่น เขาต้องการให้เธอเติมเต็มกันตั้งแต่เช้าตรงนี้เลย

“อ๊ะ! ครูซ!” เซเวียร์ไม่ทันตั้งตัวแต่มารู้ตัวว่าจะโดนอะไรก็ตอนที่ใบหน้าคมคายเคลื่อนเข้ามาใกล้ ปากชื้นครอบครองกลีบปากอวบอิ่มของเธอในทันที

มือหนาสอดเข้ามาในเสื้อยืดที่เธอสวมใส่ ก่อนจะฟอนเฟ้นหน้าอกอวบอิ่มอย่างรุนแรง เขากอดรัดทั้งยังเอาส่วนที่คัดแข็งแนบชิดเข้ามาใกล้ ส่วนปลายของมันดีดเด้งสู้มือเธอมาก

“จับมันหน่อย” เธอจับมันและลูบเบา ๆ อย่างเคยคุ้น

ยิ่งได้ยินเสียงครางพึงพอใจจากลำคอหนา มือบางยกขึ้นวางบนบ่าแกร่ง จูบตอบเขาอย่างแผ่วเบา อารมณ์วาบหวามถูกจุดติดเอาง่าย ๆ นานเป็นนาทีกว่าที่เขาจะปล่อยจูบ

“เดี๋ยวก่อน...ซีทำกับข้าวอยู่” หัวใจดวงน้อยพลันตื่นเต้น

เมื่อเขาซุกใบหน้าก่อนจะใช้ปากขบเม้มปทุมถันผ่านเสื้อยืดตัวบางที่เธอสวมใส่ บราเซียถูกถอดออกไปอย่างรวดเร็ว

“เธอทำมันตื่นแล้ว” เขาพูดทั้งยังใช้ปากหยักคลอเคลียปลายถันที่เต่งตึงของเธอ

“ซีแค่จับตามที่ครูซบอก...” หญิงสาวอึกอักมองเขาก่อนจะหลบสายตา

“งั้นเธอก็ทำให้เต็มที่หน่อย” สิ้นคำพูดเขาเสื้อยืดที่เธอสวมใส่ถูกถอดออกไปจากศีรษะ

เซเวียร์เหลือเพียงกางเกงตัวสั้นเท่านั้น ก่อนที่ครูซจะสอดมือเข้ามาในขากางเกงและใช้ปลายนิ้วแหวกแย้มกลีบดอกไม้ที่ชื้นฉ่ำ 

“อึกกก กระทะเปิดอยู่” เขาหันไปจัดการก่อนจะกลับมาผลักเธอให้นอนลง จับปลายเท้าเหยียบยันอยู่กับบ่าทั้งสองข้างของเขา

ใบหน้าหล่อเหลาฝังลงมากึ่งกลางลำตัว ปากหยักที่จูบลงมาบนแอ่งร้อนก่อนจะใช้ปลายลิ้นตวัดเขี่ยกลีบดอกไม้ที่พรั่งพร้อมให้แยกออก

เขาแทรกซอนปลายลิ้นร้ายไปตามหลืบร่อง ก่อนจะดูดเม้มละเลงเลียจนเซเวียร์กรีดร้องยกสะโพกขึ้นร่อนรับความเสียวซ่านที่เขาปรนเปรอ

สะโพกผายร่อนรับความเสียดเสียวจากปากหยัก นิ้วกลางและนิ้วนางที่สอดเข้าออกในโพรงรักอ่อนนุ่ม เธอบีบรัดเขาอย่างรุนแรงสร้างความเสียวกระสันเป็นอย่างมาก 

ครูซมองใบหน้ากลมเกลี้ยงที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เธอพยายามข่มกลั้นความร้อนรุ่มที่แล่นพล่านไปทั่วทั้งร่าง

ยิ่งเขากระแทกข้อมือเข้าไปแรงและลึกเท่าไหร่ เซเวียร์ก็กรีดร้องออกมาด้วยความสุขสมเท่านั้น

น้ำขุ่นคาวกรีดกระเด็นออกมาจนเปรอะเปื้อนข้อมือหนา ก่อนที่ครูซจะลากร่างเล็กที่สุขสมด้วยปากหยักกับปลายนิ้วให้มายืนหันหลังโถมทั้งตัวเกาะเกี่ยวไอส์แลนด์กลางห้องครัว และเริ่มบทรักเร่าร้อนนั่นอีกครั้ง

“คะ ครูซ อื้อออ” เขารวบสองแขนเธอโค้งมาด้านหลังก่อนจะอัดกระแทกความใหญ่โตเข้ามาในท่ายืน

แผ่นหลังชื้นเหงื่อของเซเวียร์เสียดสีกับอกแกร่งของเขา ครูซสูงกว่าเธอมากจึงสามารถมองเห็นสองเต้าที่กระเพื่อมไหวตามแรงกระแทกได้

“อ๊ะ ๆๆๆ” ความรู้สึกสุดร้อนแรงที่อีกฝ่ายกระทุ้งใส่ในท่วงท่ายืนมันลึกซึ้ง

ทุกแรงส่งที่กระแทกเข้ามาเธอสัมผัสได้ถึงความต้องการที่ล้นทะลักของเขา

ครูซถอดถอนตัวตนออกไปก่อนจับกระแทกมันเข้ามาอีกครั้ง บั้นท้ายอวบอัดหยัดรับความซาบซ่านที่อีกฝ่ายมอบให้ มันลึกซึ้งแบบที่รู้ว่าเขาอยู่ส่วนไหนในร่างกายเธอ

“ซี อ๊าาาา ฉันไม่แตก” เซเวียร์เริ่มเจ็บระบมกับการถูกเสียดสีเป็นเวลานาน ไม่รู้ว่าครูซตื่นตัวอะไรถึงได้ไม่เสร็จสักที

“ครูซ อึกกกก” ส่วนเธอเหมือนจะขาดใจตายไม่รู้เสร็จไปกี่รอบจนสุดท้ายเธอบอกให้เขาพาไปที่โซฟา เธอจะขึ้นให้

เมื่อถึงโซฟาครูซพลิกตัวลงนั่งโดยมีเธอนั่งคร่อมตักแกร่งอยู่ เซเวียร์เล้าโลมเขาด้วยการลากริมฝีปากจูบตั้งแต่หน้าผาก โหนกคิ้ว ดวงตา ปลายจมูก แก้มสากทั้งสองข้างก่อนจะมาหยุดที่ริมฝีปาก

เซเวียร์คลอเคลียและหลบหลีกเรียวลิ้นอุ่นชื้นที่ตวัดไล่ติดตามเธอ ก่อนที่เธอจะจูบกลางอกของเขาและใช้ปลายลิ้นตวัดตุ่มไตจนมันเริ่มแข็งเป็นไตจึงใช้ปลายนิ้วบี้มันอีกที

หญิงสาวค่อย ๆ ยกสะโพกกดกลืนตัวตนยาวใหญ่ของเขา มือหนาลูบไล้สัมผัสร่างกายเธอถ้วนทั่ว

แรงบีบรัดจากส่วนนั้นที่ค่อย ๆ กลืนกินตัวตนใหญ่โตจนสุดความยาว ชั่วอึดใจเดียวเธอก็โอบรัดเขาได้ทั้งหมด

ปึก! ปึก! ปึก!

ครูซตื่นเต้นจนไหล่เกร็ง เขาสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ เมื่อตัวเองเอนหลังกวาดสายตารุ่มร้อนมองร่างยั่วเย้าที่กำลังขยับเอวพลิ้วบนร่างกายเขาอยู่

เซเวียร์เป็นคนหุ่นดี หุ่นเธอเหมือนนาฬิกาทรายที่ไม่ว่าจับตรงไหนก็เต่งตึงไปหมดทุกส่วน

ครูซยื่นใบหน้าไปให้เธอหอมแก้ม หญิงสาวไม่ได้เพียงแค่หอมเท่านั้นแต่กดใบหน้าเขาลงแล้วใช้เต้าอวบข้างหนึ่งป้อนให้เขาดูด

ครูซดูดกลืนมันราวกับเด็ก ๆ ความเสียดเสียวจากเอวคอดที่ร่อนรับทุกแรงกระแทก เธอจุดชนวนความใคร่ที่เหือดหายให้ฟื้นคืนขึ้นมาในพริบตาเดียว

“อื้อออ ครูซ” เซเวียร์ขึ้นเองก็แตกเอง เธอกรีดร้องทั้งยังใช้สองมือบีบเคล้นหน้าอกตัวเองเพื่อระบายความเสียวซ่านภายใน

“ตะ แตกแล้วซี อ๊าา” ครูซสาดเอวสอบหนัก ๆ ตามติดเธอไป

ไม่ช้าไม่นานน้ำขุ่นคาวสุขสมพ่นกระฉูดอยู่ในร่างกายเธอ เซเวียร์ทิ้งตัวโอบกอดและฝังใบหน้าอยู่กับลำคอหนา ส่วนครูซก็กดริมฝีปากจูบหน้าอกของเธอแทน

ลมหายใจหนัก ๆ สลับกันหายใจไปมา ก่อนที่ทั้งคู่จะวกกลับมาจูบกันอีกครั้ง

อาหารเช้ากลายเป็นอาหารกลางวันและมันมักจะเป็นแบบนี้ในทุกวันหยุด

คนไม่ชอบกันสองคนที่ทุกวันหยุดต้องนอนขลุกกันอยู่บนเตียง เดี๋ยวทำกับข้าวกินด้วยกัน เดี๋ยวดูหนังที่ชอบด้วยกัน และนอกจากนั้นก็ใช้เซ็กซ์บำบัดกันและกัน

หากมองดี ๆ แล้วไม่เหมือนกับคนที่ไม่อยากแต่งงานกันตรงไหน

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้หญิงสาวที่ถือครองรีโมตทีวีต้องกดหยุดหนังที่เปิดดูไว้ก่อน ครูซเห็นเบอร์ที่โทร. เข้ามาแล้วก็ถอนหายใจก่อนจะกดรับสาย

“กูโทร. หาตั้งหลายรอบไม่รับสายวะ” เจคเป็นคนโทร. มาและเมื่อกี้ครูซติดพันกับเซเวียร์จึงไม่ได้รับสาย

“มีอะไร วันนี้วันหยุดกู” ครูซตอบออกไปก่อนจะใช้ปลายนิ้วจับปลายผมของคนที่เอนศีรษะมาหนุนท่อนแขนเขาอยู่

“อ๋ออออ แล้วนี่อยู่กับใคร…” ปลายสายพูดจบก็เงียบไป

ครูซสงสัยว่าทำไมเพื่อนถึงเงียบไม่ถามต่อ แต่ในใจก็คิดว่าคงมีอะไรนั่นแหละ

“กูอยู่คนเดียว ซีไปทำงานมีไร” เขาเอ่ยออกไปเช่นนั้นก่อนจะยกปลายผมเซเวียร์ขึ้นมาจ่อจมูกด้วยความเคยชิน

เมื่อปลายสายได้ยินเช่นนั้นก็ถอนหายใจ แต่คนที่โดนเขาม้วนเส้นผมเล่นอยู่ถึงกับชะงัก

เซเวียร์ก็อยู่ตรงนี้ข้าง ๆ กันกับครูซ ศีรษะของเธอเอนพิงท่อนแขนแกร่งอยู่ หมอนที่เราใช้หนุนก็ใบเดียวกัน ผ้าห่มที่ห่มก็ผืนเดียวกัน แต่เขาบอกเพื่อนว่าเธอไม่อยู่

“ไม่มีไรมากหรอก แค่แนนโทร. มาหากู…โทร. มาบอกให้กูไปช่วยดูบ้านที่พระโขนงให้หน่อยว่าจะขายแต่ไม่รู้เรื่องไรเลย…”

“...”

“ฮาโหลไอ้ครูซ…”

“เออ แค่นี้แหละ กูดูหนังอยู่”

และครูซก็กดวางสายไปก่อนจะสั่งให้เซเวียร์กดเล่นหนังที่เปิดค้างไว้ต่อ และทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ได้มีเพื่อนโทร. มาถามอะไร และเซเวียร์ไม่ได้ยินว่าคนในสายพูดเรื่องอะไร

จนเมื่อเซเวียร์งีบหลับไปและมารู้สึกตัวอีกทีตอนที่คนข้าง ๆ ลุกขึ้น เธอยังไม่ลืมตาแต่ได้ยินเสียงประตูระเบียงเปิดออก

หญิงสาวจึงลืมตาขึ้นและก็เห็นว่าครูซไปยืนคุยโทรศัพท์อยู่ข้างนอกระเบียงแล้ว

หลังจากที่คุยกันเรื่องห้ามให้เงินบิดาก็ดูเหมือนว่าครูซจะทำตามนั้น บิดาเธอจึงโทรศัพท์มาหาเธอค่อนข้างบ่อย ก็ถามสารทุกข์สุกดิบพอประมาณเพื่อที่สุดท้ายก็วกเข้ามาเรื่องเงิน

ท่านบอกให้เธอไปคุยกับครูซว่าท่านต้องการที่จะเอาเงินก้อนสุดท้ายคือห้าล้านแล้วจะไม่มารบกวนอะไรอีก

เซเวียร์ปฏิเสธไปในทันที ทำให้บิดาโกรธมากบอกจะเข้าไปหาคุณป้าบัวที่บ้าน ร้อนรนมาถึงเธอที่ต้องรีบเข้ามาในบ้านอัศดิษกุลเพื่อพบบิดา และก็แน่นอนว่าจะต้องพบกับคนทั้งบ้าน

แม่เลี้ยง น้องสาว และน้องชายที่อยู่กันพร้อมหน้าราวกับว่ารอเธอมา เซเวียร์แทบจะไม่ได้เข้ามาในบ้านหลังนี้ ขนาดที่ว่าแต่งงานกับครูซแล้วก็ไม่มีการกลับมาเยี่ยมบ้าน

ภายในบ้านหลังนี้เปลี่ยนไปจากเดิมมากไม่เหลือกลิ่นอายบ้านหลังเก่าที่เซเวียร์เคยอาศัยในตอนเด็กเลยสักนิด

ผนังบ้านมีรูปครอบครัวอัศดิษกุลที่ไม่มีเธอรวมอยู่ในนั้น และเหมือนว่าบิดาจะเห็นสายตาของเธอที่มองไป ท่านจึงบอกปลอบว่ารูปเธออยู่ที่ในตู้โชว์ด้านล่างไม่ใช่ว่าพ่อลำเอียงอะไร แต่เพราะเราไม่ได้ถ่ายรูปด้วยกันนานแล้ว

“ซีขอคุยกับคุณพ่อเป็นการส่วนตัวนะคะ” เซเวียร์เข้าเรื่องทันทีและทันทีที่เธอพูดจบก็สร้างความไม่พอใจให้กับแม่เลี้ยงและพี่น้องของเธอเป็นอย่างมาก

“มีความลับอะไรถึงให้น้ารู้ไม่ได้เหรอซี หรือว่าจะมาขอให้คุณพ่อช่วยอะไร บอกไว้ก่อนนะว่าตอนนี้เรามีน้องอีกสองคน! จะทำอะไรก็ต้องคิดถึงน้องบ้าง...” คำพูดของพรประภาสร้างความขุ่นเคืองให้เซเวียร์ประมาณหนึ่ง

เรื่องหลักของการเข้ามาพบบิดาไม่ใช่การมาขออะไรจากท่าน แต่เป็นการมาพูดกันเรื่องเงินห้าล้านนั่น

“คุณพ่อซีไปรอที่ห้องทำงานนะคะ”

“ไม่ต้องหรอกมีอะไรก็พูดกันตรงนี้”

แม้เรื่องที่อยากจะพูดกับบิดาสองคนก็ยังพูดไม่ได้ และต้องให้แม่เลี้ยงรับรู้ด้วย

คำตอบของบิดาไม่ได้เกินความคาดหมายของเธอนัก สายตาหญิงสาวมองไปที่ท่านผิดหวังประมาณหนึ่ง

แน่นอนว่าท่านต้องโกรธเธอ เพราะอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์บิดาโทร. หาเธอแทบทุกวันเรื่องเงินห้าล้านนั่น

เธอก็แบ่งรับแบ่งสู้และตัดสินใจมาคุยกับท่านถึงที่บ้าน ซึ่งบิดาก็น่าจะดูออกแล้วไม่อย่างนั้นท่านคงไม่มองเธอด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อแบบที่มองอยู่

“ฉันกับคุณพรเราไม่เคยมีความลับต่อกัน” บิดาเธอพูดย้ำราวกับกลัวว่าเธอจะลืม

“ใช่ค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่รักกันจะตาย พี่ซีจะมาทำให้ท่านทะเลาะกันทำไมเหรอคะ ถ้ามาแล้วทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยกก็กลับไปเถอะค่ะ บ้านนี้ไม่ต้อนรับ!”

เสียงของพิมพ์ประภาน้องสาวพูดขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ

“ใช่ครับ ถ้ามาแล้วจะทำให้ครอบครัวเราทะเลาะกัน พี่กลับไปเถอะ!” เสียงของพัฒน์ประภาน้องชายย้ำชัดถึงความเป็นส่วนเกินของเซเวียร์

เซเวียร์รับรู้ได้ถึงการไม่ต้อนรับของทุกคน แต่เธอก็ยังอยากจะพูดกับบิดาเรื่องเงินก้อนนี้ให้รู้เรื่องอยู่ดี

“ซีจะพูดเรื่องคุณครูซค่ะ คุณพ่ออยากจะให้ซีพูดตรงนี้เลยใช่ไหมคะ?” พอทุกคนได้ยินชื่อครูซก็ดูจะอ่อนลง แม่เลี้ยงของเธอถึงกับสั่งให้น้อง ๆ ห้ามพูดอะไรและรอฟังเธอพูดเงียบ ๆ

“งั้นก็เข้าไปในห้องทำงาน”

เหมือนทุกคนจะรู้เรื่องนี้อยู่ก่อนแล้วเพราะไม่มีใครมีปัญหาอะไรกับการที่เธอจะไปคุยกับบิดาสองคนทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ดูจะเป็นปัญหามาก

เมื่อถึงห้องทำงานแล้วเซเวียร์ก็เปิดปากพูดถึงเรื่องที่ตั้งใจมาหาท่านในวันนี้ทันที

“ซีอยากขอร้องคุณพ่อ อย่าไปเอาเงินกับครูซได้ไหมคะ ถ้า…”

เซเวียร์ยังพูดไม่ทันจบประโยคดีด้วยซ้ำ บิดาก็ตบโต๊ะและตวาดเสียงดังลั่นห้องทำงาน

“พูดอะไรของแก!!” รามขมวดคิ้วถามลูกสาวในเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะและความไม่พึงพอใจ

ไม่ให้เอาเงินกับสามีลูกสาวแล้วจะให้เอาเงินกับใคร รามคิดเช่นนั้นถึงกับหยัดกายเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้าง ๆ เก้าอี้ที่ลูกสาวนั่งอยู่

“คุณพ่อเอาเงินครูซมาเยอะแล้ว เราควรเกรงใจเขาบ้าง คุณป้าบัวก็เหมือนกัน คุณพ่อ…”

เพียะ!! 

ใบหน้าเซเวียร์สะบัดไปตามแรงตบ คุณหมอสาวยกมือขึ้นจับใบหน้าข้างที่โดนฝ่ามือตบลงมาเต็มแรง

เธอโดนพ่อตบเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ แต่ครั้งนี้มันเจ็บเหลือเกิน เจ็บกว่าทุก ๆ ครั้ง

“แกพูดเหมือนว่าฉันเป็นตัวร้ายของเรื่องนี้! เรื่องของฉันกับครูซแกมายุ่งอะไรด้วย! เป็นลูกก็อยู่ส่วนลูก! ฉันหยิบยืมคนที่ยืมได้ก็เพราะลูกอย่างแกไม่เคยช่วยเหลือฉันได้ไง! แกมันคิดจะเอาตัวรอดคนเดียว สุขสบายแล้วนี่ได้แต่งงานกับผู้ชายดี ๆ อย่างครูซ แกควรจะขอบคุณฉันสิถึงจะถูก! ควรจะช่วยพูดกับผัวแกถึงจะถูก! ไม่ใช่มาเนรคุณฉันแบบนี้!!”

“แต่ที่เราทำอยู่นี่ มันต่างอะไรกับคนไร้ศักดิ์ศรีคะคุณพ่อ!”

เพียะ!!

“หุบปากและไสหัวออกไป! ไม่ต้องมายุ่งเรื่องนี้อีก! ถ้าแกยอมขายที่ดินของแม่แกเราทุกคนก็ไม่ต้องลำบากแบบนี้! แกบอกมาสักทีว่าเอาไปจำนองที่ไหนฉันจะไปไถ่ออกมาแล้วขายให้กับนายทุนที่ให้เงินได้ดีกว่าที่แกเอาไปจำนองนั่น!”

“แต่นั่นเป็นสิ่งที่แม่ทิ้งไว้ให้ซีนะคะ”

“แล้วยังไง! แม่ที่ตายไปแล้วของแกสำคัญกว่าพ่ออย่างฉันที่มีชีวิตอยู่หรือไง!”