สายตาคู่อาฆาต

เวลา 21.30 นาที

Since 1992 Bar & restaurant 

แสงไฟสลัวๆภายในร้านอาหารกึ่งร้านเหล้านั่งชิลล์ใจกลางเมืองปรากฏร่างของสาวใบหน้าสวยหวานเดินเข้ามาภายในร้านเงียบเพียงลำพัง ดวงตาคู่สวยกวาดสายตากลมมองไปรอบๆบริเวณภายในร้านเพื่อหาใครบางคน ที่ภายในใจคุ้นเคยเป็นอย่างดี

"อีน่าน!!"

"อ้าวเฮ้ย!! มากันหมดเลยเหรอ?"

บรรดาเพื่อนสาวภายในกลุ่มสมัยเรียนมหาวิทยาลัยส่งเสียงเรียกน่านฟ้าดังสนั่น ฉุดให้ใบหน้าหวานหันไปมองในทันทีก่อนจะฉีกยิ้มกว้างออกมาด้วยความตื่นตะลึงและตกใจในคราเดียวกันที่บรรดาเพื่อนสาวรวมกลุ่มกันครบอีกครั้งหลังจากเรียนจบมาเกือบ 7 ปี

"สวยปังเว่อร์นะคุณนายน่านฟ้า"

"ให้สวยหน่อยไม่ได้หรือยังไง?"

ใบเตยเอ่ยชมเพื่อนสาวขึ้นทันที เมื่อเห็นว่าน่านเปลี่ยนไปและแตกต่างจากสมัยเรียนมหาวิทยาลัยอย่างสิ้นเชิง ในขณะที่ร่างเล็กอรชรเดินเข้ามาใกล้กลุ่มเพื่อนมากยิ่งขึ้น

เหล่าบรรดาห้าสาวสวยยังคงพูดคุยกันถึงเรื่องราวในอดีตและสอบถามสารทุกข์สุกดิบของกันและกันอย่างสนุกสนานท่ามกลางบรรยากาศที่กำลังครึกครื้นและเต็มไปด้วยนักท่องราตรีในค่ำคืนนี้จนเวลาล่วงเลยผ่านไปนานหลายชั่วโมง

"เอ้า!! ไหนอะ คนที่จะมีข่าวดีบอกเพื่อน?"

เสียงของน้ำตาลถามชะเอมที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามดังลั่นภายในกลุ่ม ทำให้ใบหน้าของสาวสวยทั้ง 4 รีบหันกลับไปมองชะเอมกันเป็นตาเดียว

"พวกมึงฟังให้ดีๆ คือว่า…"

ชะเอมเอ่ยขึ้นเสียงดังฟังชัดทุกประโยคก่อนจะหยุดชะงักลงและกวาดสายตามองหน้าของเพื่อนสาวที่กำลังจ้องเธออย่างจดจ่อด้วยท่าทางลุ้นกับคำพูดของชะเอมในค่ำคืนของวันนี้

"คือว่า…กู"

"โอ๊ยอีบ้า พูดมาสักทีได้มั้ยเนี่ย เล่นลิ้นอยู่ได้"

"ฮ่าๆ"

เมื่อเห็นว่าชะเอมยังคงอำๆอึ้งๆไม่ยอมพูดความต้องการของตนเองออกมา แตงโมที่กำลังลุ้นอยู่ถึงกับรีบเอ่ยบ่นชะเอมขึ้นมาในทันทีเมื่อเห็นท่าทางกวนประสาทของเพื่อนสาว 

"พี่ปอขอกูแต่งงาน"

 กรี๊ดดดดดดดดดดด!!

สิ้นเสียงของชะเอม 4 สาวกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นและดีใจกับเพื่อนที่กำลังจะมีวันที่ดีเป็นของตนเอง แต่ทว่าเสียงที่ดังสนั่นหวั่นไหว ทำให้แขกคนอื่นๆภายในร้านหันกลับมามองยังกลุ่มของน่านฟ้ากันด้วยความสงสัยเป็นตาเดียว รวมถึงสายตาคู่คมบนใบหน้าเรียวสวยของใครบางคนที่จ้องมองไปยังโต๊ะของสาวๆด้วยความตกใจเช่นกันที่เจอคนน้องอยู่ที่นี่ด้วย

'ยัยหน้าโง่นั้นเหรอวะ'

เมื่อเห็นใบหน้าหวานของคนน้อง ศรัณยูถึงกับรอบบ่นอยู่ภายในใจเพียงลำพัง ต่อให้ไม่ชอบขี้หน้าเธอมากแค่ไหนแต่สายตาของเขายังคงไม่หลุดโฟกัสที่ใบหน้าสวยหวานของคนน้องเลยสักครั้ง ศรัณยูยอมรับว่าค่อนข้างตกใจที่เจอเธอที่นี่เพราะไม่คิดว่านางฟ้าจะมาเที่ยวในสถานที่เช่นนี้ด้วย แต่เมื่อดวงตาคู่นั้นจ้องมององค์ประกอบและการแต่งตัวของเธอกลับรู้สึกแปลกหูแปลกตาไปจากเดิมค่อนข้างสิ้นเชิงกับร่างเล็กในชุดพยาบาลสีขาว

"จริงๆปะเนี่ย!!"

ใบเตยถามชะเอมขึ้นด้วยความตื่นเต้นก่อนที่ ใบหน้าสวยจะส่งยิ้มหวานให้เพื่อนสาวด้วยความตื่นเต้นและดีใจเฉกเช่นเดียวกัน

"ตายแล้วดีใจด้วย กูตื่นเต้นเหมือนถูกผัวขอแต่งงานเองเลยอ่า"

"ดีใจด้วยจริงๆมึง แต่ว่าได้ฤกษ์หรือยัง?"

น่านฟ้าส่งยิ้มให้กับชะเอมก่อนจะถามถึงฤกษ์งามยามดีและกำหนดวันแต่งงานที่ชัดเจนเพื่อจะได้เตรียมตัวกันทัน

"ต้นปีหน้า ช่วงกุมภา"

"ว๊ายๆ อีกไม่กี่เดือนแล้วสิ นี่ก็จะปีใหม่แล้ว"

ชะเอมพยักหน้าให้กับแตงโมก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เพื่อนๆอีกครั้งด้วยความรู้สึกดีใจ

"โอ๊ยดีใจด้วยจริงๆมึง"

สาวๆต่างกรูกันเข้ามาสวมกอดชะเอมแน่นด้วยความยินดีและดีใจสุด เหมือนทุกครั้งในสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เมื่อมีเรื่องดีเข้ามาในชีวิตเพื่อน สาวๆจะกอดกันเพื่อให้กำลังใจกันและกันแบบนี้เสมอมา

"เพื่อนจะแต่งงานแหละ หันมาดูตัวเองกูยังไม่มีแฟน"

"เออกูด้วย ฮ่าๆ"

น่านฟ้าแสดงความคิดเห็นเช่นเดียวกับใบเตย แต่ทว่ากลับต้องชะงักเมื่อชะเอมเอ่ยขึ้นมา

"อย่ามาพูดดีเลยอีน่าน มึงอะ!! ใครเข้ามามึงก็ไม่เอาเขา"

ชะเอมรีบพูดดักคอเพื่อนสาวอย่างรวดเร็ว เมื่อความจริงแล้วน่านฟ้าไม่เคยเปิดใจยอมรับใครเข้ามาจริงๆ

"ก็…"

"ขอโทษนะครับ!!"

 เสียงของพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งเอ่ยแทรกขึ้นขัดจังหวะการสนทนาในขณะที่น่านฟ้ายังพูดไม่จบ ทำให้ให้หญิงสาวทั้ง 5 หันกลับไปมองพนักงานด้วยความสงสัยกันเป็นตาเดียว

"พอดีคุณผู้ชายโต๊ะนั้นขอเลี้ยงเครื่องดื่มสาวๆในโต๊ะนี้ครับ"

สิ้นสุดเสียงของพนักงานหนุ่ม บรรดาสาวๆรีบหันกลับไปยังโต๊ะของหนุ่มๆที่นั่งอยู่อีกฝั่งอย่างรวดเร็ว

"เฮ้ย!!"

ดวงตากลมโตประสานกับดวงตาคู่คมของศัลยแพทย์หนุ่มที่กำลังจ้องกลับมาที่เธอตาแข็งกร้าน ราวกับว่าจ้องจะกินหัวเธออีกครั้งในไม่ช้านี้ ทำให้น่านฟ้าถึงกลับอุทานเสียงเบาออกมาด้วยความตกใจที่เจอคนพี่อยู่ที่นี่ด้วย

'บังเอิญไปปะวะ'

เธอรีบหลบสายตาของเขาในทันที ก่อนจะรีบบ่นกับตัวเองภายในใจเงียบๆเพียงคนเดียวด้วยความตื่นตระหนก

"มึงมีแต่คนงานดีๆทั้งนั้นเลยอ่า"

"งั้นชวนเขามานั่งรวมโต๊ะกันเลยดิ"

"เฮ้ย!! กูว่าอย่าดีกว่า"

น่านฟ้ารีบเอ่ยทักท้วงขึ้นในทันทีเพราะไม่อยากจะนั่งร่วมโต๊ะกับศรัณยู ชายที่เธอเกลียดชังขี้หน้ามากที่สุดในตอนนี้ แต่ทว่าเมื่อสายตาของเพื่อนที่มองกลับมายังเธอกลับทำให้น่านฟ้ารู้สึกเกรงใจ จึงต้องปล่อยให้เลยตามเลย

"เอาเหอะมึง เปิดหูเปิดตาเจอคนอื่นๆนอกจากคนไข้กับหมอในโรงพยาบาลบ้าง"

"มึง!! แต่ว่ากูรู้…"

"ชวนพวกเขามาเลยค่ะพี่"

เมื่อสาวๆภายในกลุ่มต่างตกลงกันเป็นสมานฉันท์ว่าต้องการให้บรรดาหนุ่มๆเข้ามาร่วมโต๊ะและร่วมสนุกกันในค่ำคืนนี้ จึงไม่มีใครอยากฟังความคิดเห็นของน่านฟ้าสักเท่าไหร่ น้ำตาลจึงรีบพูดตัดบทขึ้นมาและบอกพนักงานตามความต้องการของสาวๆคนอื่นในทันที ก่อนที่พนักงานจะพยักหน้าให้แล้วเดินห่างออกไป

5 นาทีต่อมา

เหล่าบรรดาหนุ่มๆเดินเข้ามาร่วมโต๊ะกับสาวๆก่อนจะทำความรู้จักกันด้วยท่าทางเป็นมิตรและเป็นกันเองสุดๆในค่ำคืนนี้

"สวัสดีครับสาวๆ"

"สวัสดีค่ะ"

ทั้งสองฝ่ายต่างทักทายกันและกัน คอยแนะนำเพื่อนๆให้ต่างฝ่ายต่างรู้จักกันมากยิ่งขึ้น ก่อนที่ทุกคนจะเริ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน  เว้นซะแต่สายตาคู่อาฆาตที่ยังจ้องมองน่านฟ้าแทบจะกินเลือดกินเนื้อเธอในเวลานี้

"เอ้า!! พวกเราขอชนแก้วฉลองให้กับน้องชะเอมที่กำลังจะแต่งงานด้วยครับ"

แม้ว่าทุกคนจะชนแก้วกันอย่างสนุกสนาน  แต่ว่าน่านฟ้ายังไม่วายแอบหันไปมองหน้าศรัณยู ที่เอาแต่จ้องหน้าเธอตาเขม็งราวกับว่าจ้องจับผิดอะไรสักอย่างจากเธอให้ได้

"น้องน่านฟ้าครับ ชนแก้วกับพี่หน่อยได้มั้ยครับ?"

"ฮิ้ววววว เอาแล้วๆ"

เสียงของปกป้องศัลยแพทย์เฉพาะทางด้านศัลยกรรมลำไส้ยกแก้วเหล้าชนกับน่านฟ้าเบาๆ ทำให้เพื่อนๆในกลุ่มต่างโห่ร้องแซวกันยกใหญ่ เชียร์ให้สองคนนี้สืบสานสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่ศรัณยูกลับนั่งตาแข็งทื่อ มองมายังทั้งสองด้วยความรำคาญใจ ก่อนจะจีบปากจีบคอกลอกกลิ้งดวงตามองบนด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้สุดๆ

"น้องน่านอย่าไปหลงคารมไอ้นี่มันเด็ดขาดเลยนะ มันคือเสือตัวพ่อแห่งย่านเอกมัยเลยนะครับ ฮ่าๆ"

"ใช่ครับๆ"

เกมส์และวุฒิรีบเอ่ยแซวปกป้องขึ้นเมื่อเห็นถึงท่าทางของเพื่อนที่กำลังออกลวดลายและโปรยเสน่ห์ให้กับหญิงสาวหน้าตาสวยหวานที่นั่งอยู่เคียงข้างในค่ำคืนนี้

"เห้ย!! พวกมึงนี่ยังไงวะ อย่าไปเชื่อเพื่อนๆพี่เลยนะครับคนอื่นชอบมองพี่เป็นคนแบบนั้น แต่พี่ไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยนะ"

ปกป้องหันมาคุยกับน่านฟ้าด้วยท่าทางออดอ้อนออเซาะจนดวงตาตี๋คู่นั้นหวานเยิ้มราวกับหยาดน้ำผึ้งเดือนหก ซึ่งใครมองก็พอจะเดาออกได้ว่าเขามีอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่ภายในใจ

"อ๋อค่ะ!!"

ใบหน้าหวานยิ้มเจื่อนๆให้กับปกป้อง ก่อนที่เรียวนิ้วเรียวเล็กจะยอมยกแก้วขึ้นชนกับเขาตามมารยาททางสังคมเพียงเท่านั้น

20 นาทีผ่านไป

ต่อให้บรรยากาศภายในกลุ่มจะสนุกสนานครื้นเครงมากเพียงใดแต่ทว่าน่านฟ้ากับรู้สึกอึดอัดใจเมื่อสายตาคู่อาฆาตของใครบางคนยังคงจ้องมองเธออยู่ รวมถึงสายตาของปกป้องที่คอยส่งมาหาเธอหวานหยดย้อยจนแทบขนลุกขนชันไปทั้งตัวเช่นกัน

"น่านขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ"

เธอทนต่อความอึดอัดใจแทบไม่ได้ ขอลุกไปเข้าห้องน้ำในทันทีก่อนที่จะรู้สึกกระอักกระอ่วนไปมากกว่านี้ แต่ทว่ากลับมีใครบางคนที่ทำเนียนลุกตามเธอไปเข้าห้องน้ำเช่นเดียวกัน โดยที่เพื่อนภายในกลุ่มไม่มีใครสังเกตเห็นได้ถึงความผิดปกตินี่สักคน

หน้าห้องน้ำ

"จริตจะกร้าน!!"

"เอ๊ะ!!"

ร่างเล็กที่ทำธุรกิจเสร็จ ตั้งใจจะว่าเมื่อกลับไปยังโต๊ะจะขอตัวกลับบ้านก่อน แต่ความคิดเหล่านั้นกลับแตกกระเจิดกระเจิงไปในทันที เมื่อมี ใครบางคนยืนกอดอกพิงกำแพง กวาดดวงตาคมจ้องมองเธออยู่หน้าห้องน้ำ พร้อมๆกับพูดขึ้นลอยๆเมื่อเห็นคนน้องเดินออกมา

"ว่าใครคะ?"

"ใครอยากรับก็รับไปสิ"

ดวงตาคู่คมปรายตามองเหยียดร่างเล็ก ก่อนที่จะปรายตาหันมองไปทางอื่นราวกับว่าประโยคที่พูดออกมาก่อนหน้านี้ไม่ได้หมายถึงเธอ

"งั้นขอโทษนะคะ พอดีไม่อยากรับ"

ด้วยความหมั่นไส้น่านฟ้าค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ศรัณยูมากยิ่งขึ้นก่อนจะพูดเน้นย้ำประโยคนั้น ด้วยสีหน้าและแววตาเฉยชาไม่ได้รู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจอะไรในคำพูดของเขาเลยแม้แต่นิด และเตรียมตั้งท่าเดินห่างออกจากเขาไป

"ฉันว่าเธอนั่นแหละ ยัยหน้าโง่"

แม้จะได้ยินทุกถ้อยคำของศรัณยูอย่างชัดเจน แต่น่านฟ้าเลือกที่จะไม่สนใจและไม่หันกลับไปมองด้วยซ้ำ หญิงสาวยกหัวไหล่ขึ้นทั้งสองข้างด้วยท่าทางไม่สนใจ ก่อนจะเดินลับสายตาของศรัณยูไปอย่างรวดเร็ว

"ยัยบ้าเอ๊ย!!"

ฝ่ามือแกร่งทั้งสองข้าง ยกขึ้นเท้าสะเอวอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ศรัณยูสบถคำหยาบออกมาด้วยท่าทางหัวเสีย คลุกเคล้ากับหัวใจดวงโตที่เต้นสั่นรุนแรงโดยที่ตัวเขาเองไม่รู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไรด้วยซ้ำ เขาพยายามสงบสติอารมณ์ของตนเอง ตัดสินใจเดินออกมาจากห้องน้ำ และตรงไปยังโต๊ะอาหารในทันที แต่ทว่าเมื่อกลับมาดันไม่เจอน่านฟ้านั่งอยู่เฉกเช่นเคย เมื่อคนน้องขอตัวกลับคอนโดไปก่อนหน้าที่เขาจะมาถึงโต๊ะเสียแล้ว

Talk

แอบมาต่อว่าเขา ขอให้ได้กระแนะกระแหนเขาก็เอา พ่อเอ๊ยไปพบจิตแพทย์เถอะ ปวดประสาท55555