ด้วยรักและหยุมหัว || หมอศรัณย์

3 เดือนก่อน

เปรี้ยง!!

"ยัยพยาบาลหน้าโง่!!"

เสียงร้องตะโกนดังกึกก้องแผ่ซ่านไปทั่วทุกมุมห้อง คลุกเคล้ากับเสียงฟ้าฟาดดังกระหึ่มสนั่นหวั่นไหว พานทำให้ตัวตึกสูงของคอนโดหรูย่านใจกลางเมืองสั่นสะเทือนในค่ำคืนวันที่พายุถาโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง แต่ทว่ามันกลับรุนแรงน้อยกว่าเสียงดังละเมอของศรัณยูในครานี้

"เฮ้อ!!"

ภายในห้องที่มืดสลัวปรากฏร่างสมส่วนของศัลยแพทย์หนุ่ม ดีดตัวลุกขึ้นนั่งบนพื้นผิวเตียงด้วยอาการหอบเหนื่อยและตื่นตกใจกับเหตุการณ์ในความฝัน กล้ามเนื้อใหญ่กำยำปลดปล่อยหยาดเหงื่อผุดผลาญออกมาจากทุกซอกมุมของรูขุมขน พานทำให้ผ้าปูที่นอนเปียกโชกไปเป็นบริเวณกว้าง

"ทำไมต้องฝันเห็นยัยบ้านั้นด้วยวะ!!"

ฝ่ามือแกร่งทั้งสองข้างรีบยกขึ้นมาเกาะกุมไว้แน่นที่กรอบหน้าเรียวสวยได้รูปดุจใบหน้าของหญิงสาว พลางเอี้ยวตัวไปคว้ารีโมทคอนโทรลแอร์ที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมากปรับอุณหภูมิในห้องให้ต่ำลง เพื่อให้ความเย็นชโลมความรุ่มร้อนภายในจิตใจที่กำลังเดือดพล่านจากเรื่องราวที่ผ่านมา

"ตามมาหลอกหลอนถึงในความฝันอีกหรอวะ"

เรียวปากหยักสวยได้รูปดั่งปีกนกที่พระเจ้าสรรค์สร้างขึ้นมาบ่นพึมพำเสียงเบาบาง เมื่อเขาละเมอเห็นพยาบาลสาวคู่ปรับ ที่คอยก่อกวนประสาทเขาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามา แม้ใบหน้าสวยหวานของน่านฟ้าจะสวยดูดี และเหมาะกับเส้นทางศัลยกรรมตกแต่งและความงามมากแค่ไหน แต่ศรัณยูกลับรู้สึกเกลียดชัง ไม่ชอบขี้หน้าเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น

"พึ่งจะตีสามครึ่งเองหรอ?"

มือแกร่งเร่งคว้ามือถือขึ้นมากำไว้ในมือแน่น ก่อนที่แสงสว่างจากหน้าจอจะสาดส่องเข้ามาสู่สายตาคู่คมของหมอหนุ่มในทันที ฉุดทำให้เปลือกตาคมทั้งสองข้างค่อยๆเปิดขึ้นเพียงเล็กน้อย

ศรัณยูพยายามสอดส่องสายตามองหน้าจอทัชกรีนรุ่นใหม่ล่าสุดที่บ่งบอกเวลา ณ ตอนนี้ ก่อนที่เปลือกตาคู่นั้นจะเปิดกว้างมากขึ้นเมื่อปะทะเข้ากับข้อความไลน์จาก HR ของโรงพยาบาลที่ส่งมาหาเขาเมื่อสี่ทุ่มยี่สิบนาทีที่ผ่านมา

Line  : HR BDM hospital for plastic surgery 

HR : "คุณหมอศรัณย์คะ พี่หาพยาบาลที่จะมาเข้าเคสที่ OPD กับคุณหมอวันพรุ่งนี้ไม่ได้เลยค่ะ" (OPD=ผู้ป่วยนอก)

     : "ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้น พี่จนปัญญาจริงๆ ขอโทษมากๆเลยนะคะ"

ปัง!!

"แม่งเอ๊ย!!"

เพียงแค่สายตาคมกวาดไล่ตามทุกตัวอักษรจบลง แรงเหวี่ยงจากมือแกร่งกระชากโทรศัพท์มือถือกระแทกเข้ากับผนังของห้องสี่เหลี่ยมเสียงดังสนั่น ก่อนจะตกลงสู่พื้นแตกกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง

 "เพราะเธอคนเดียว ยัยน่านฟ้า!!"

แม้พระเจ้าจะปลุกปั้นใบหน้าเรียวสวยมากแค่ไหน แต่ทว่ากลับปล่อยให้ดวงตาคู่คมราวกับพญาราชสีห์ที่จ้องจะตะครุบร่างกวางน้อย ช่างดูน่ากลัวและน่าเกรงขามยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดในเวลานี้ เมื่อมันเต็มไปด้วยความโมโห และความโกรธแค้นแผ่ซ่านออกมาปกคลุมทั่วทุกมุมห้อง พลันทำให้หมอหนุ่มกัดฟันแน่นจนกรามเป็นสันนู้นขึ้นมาอย่างชัดเจน ทันทีที่นึกถึงเรื่องราวและความแสบทรวงของพยาบาลสาวที่ทิ้งไว้ให้กับเขาก่อนจะลาออกไป

ฝากกดติดตาม กดหัวใจ คอมเมนท์ และกดเข้าชั้นให้เค้าหน่อยนะงับ