ความหายนะ

2 วันต่อมา

โรงพยาบาล BDM

หลังจากมัสริกากรีดร้องออกจากโรงพยาบาลไปเมื่อสองวันก่อนอาการจมูกติดเชื้อเริ่มแย่ลงทุกวัน ยังคงมีเลือดและน้ำหนองออกมาปะปนกันอย่างชัดเจน ทำให้เธอเริ่มปวดขึ้นเรื่อยๆ จนไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดนี้ได้ เธอจึงเลือกที่จะกลับมายังโรงพยาบาลใหม่อีกครั้งก่อนจะตรงดิ่งมายังหน้าเคาน์เตอร์พยาบาลในทันที

"สวัสดีค่ะ มี..."

"ฉันขอเจอหมอศรัณย์เดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ให้พบตอนนี้ฉันจะฟ้องโรงพยาบาล"

เธอไม่รอให้เชอรี่ที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์พยาบาลได้พูดจบ รีบพ่นความต้องการของตนเองออกมาอย่างรวดเร็ว

ก่อนจะเร่งเสียงดังลั่นมากยิ่งขึ้นจนทำให้พนักงานคนอื่นๆ รวมถึงลูกค้าหันกลับมามองเป็นตาเดียว

"ใจเย็นๆ นะคะ เดี๋ยวดิฉันขอสอบถามพยาบาลให้สักครู่ว่าคุณ..."

"ฉันไม่รอแล้ว ให้แต่รอๆ ฉันปวดจะตายอยู่แล้วเว้ย"

"ใจเย็นๆ ก่อนนะคะคุณผู้หญิง!!"

"จมูกฉันเน่าเป็นเพราะหมอศรัณย์คนเดียว และเพราะพวกเธอทุกคนในโรงพยาบาลด้วย"

เสียงดังเอะอะโวยวายอยู่หน้าเคาน์เตอร์พยาบาล ทำให้น่านฟ้ารีบวิ่งออกมาดูสถานการณ์ในทันที ก่อนจะพบว่ามัสริกากำลังยืนร้องห่มร้องไห้เสียงดังโวยวายอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ทำให้ลูกค้าคนอื่นที่ต้องการเข้ามาปรึกษากับศรัณย์อยู่ถึงกับชะงักหันมามองมัสริกากันเป็นตาเดียว

"พวกเธอจะมาทำจมูกใช่มั้ย ดูฉันไว้ จมูกฉันเน่าเพราะที่นี่ทำทั้งหมด หนีไปจากที่นี่ซะมันไม่ได้มาตรฐาน!!"

ท่าทางเสียสติของมัสริกา ทำให้ลูกค้าคนอื่นที่นั่งรอตรวจแสดงออกถึงความเป็นกังวล รีบพากันลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกห่างจากเธอไปในทันที

"คุณมัสริกาค่ะ ใจเย็นๆ ก่อนนะ พยาบาลอยู่นี่ข้างๆ คุณนะคะ เรามาหาทางออกรวมกันดีมั้ยค่ะ"

น่านฟ้าที่เห็นสถานการณ์เริ่มไม่ดีเกรงว่าเสียงโวยวายของมัสริกาจะทำให้ศรัณยูและโรงพยาบาลเสียชื่อเสียง เธอจึงตัดสินใจเข้าไปหามัสริกาอย่างนุ่มนวลและคอยปลอบโยนให้เธอใจเย็นขึ้น รวมถึงหาทางออกร่วมกันของปัญหานี้

"นั่งลงก่อนนะคะ ใจเย็นๆ นะ!!"

"อึก ฮือๆ"

"เดี๋ยวพยาบาลช่วยเคลียร์ปัญหาและขึ้นไปแจ้งคุณหมอศรัณย์ให้นะคะ คุณมัสริกาใจเย็นๆ ก่อนนะ"

ด้วยความเห็นอกเห็นใจลูกค้าน่านฟ้าพยายามใจเย็นมากที่สุดเพื่อให้มัสริกาใจเย็นลงก่อนที่ทุกอย่างจะเตลิดไปมากกว่านี้

"คุณพยาบาลช่วยพี่คุยกับหมอศรัณย์จริงๆ ใช่มั้ยคะ อึก ฮือๆ"

"ค่ะ พยาบาลจะช่วย แต่ตอนนี้คุณหมอติดเคสผ่าตัดอยู่ เดี๋ยวพยาบาลจะขึ้นไปแจ้งคุณหมอให้ในตอนนี้เลยค่ะ"

น่านฟ้ากุมที่หลังมือของมัสริกาอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะบอกรายละเอียดต่างๆ ให้กับลูกค้าได้เข้าใจ พร้อมๆ กับปรายตามองไปยังเชอรี่ และพยักหน้าเพื่อเป็นสัญญาณให้เธอเข้ามาช่วยปลอบลูกค้าเอาไว้ก่อนที่เธอจะนำเรื่องไปแจ้งศรัณยูบนห้องผ่าตัดด้วยตัวเอง

"พี่จะขอเจอหมอศรัณย์ตอนนี้เลย ถ้าไม่ยอมลงมาพี่จะฟ้องโรงพยาบาล อึก ฮือๆ"

"ใจเย็นๆ นะคะ เดี๋ยวพยาบาลจะรับเรื่องขึ้นไปแจ้งคุณหมอให้ค่ะ"

ใบหน้าหวานส่งยิ้มให้กลับมัสริกาอย่างเบาบาง ก่อนจะถอดถอนอุ้มมือเล็กทั้งสองข้างออกจากมือของเธอ และเดินตรงไปยังประตูลิฟต์เพื่อตรงไปยังห้องผ่าตัดในทันที

"เฮ้อ!! วันซวยอะไรของฉันอีกวะเนี่ย!!"

หลังจากที่มาถึงน่านฟ้าเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องผ่าตัด คอยโผล่หัวอยู่หน้ากระจกใส เพื่อสอดส่องสายตามองเข้าไปข้างในห้องด้วยท่าทางร้อนรน

ภายในห้องผ่าตัด

"ยัยนี้อีกละหรอ?"

ดวงตาคู่คมที่เหลือบมองเห็นคนน้องยืนฉีกยิ้มกว้างอยู่ด้านนอกของห้องผ่าตัด ถึงกับรู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาในทันที ก่อนจะรีบพยักหน้าให้กับพยาบาลในห้องผ่าตัดออกไปถามรายละเอียดและจุดประสงค์ของน่านฟ้า

นอกห้องผ่าตัด

"น้องน่านมีอะไรลูก?"

"พี่ดาคะ คือ รบกวนแจ้งคุณหมอศรัณย์ให้หน่อยเรื่องคนไข้เคสคุณมัสริกา เธอมาโว้ยวายอยู่ข้าง บอกจะฟ้องโรงพยาบาลค่ะ"

"ว๊าย!! ขนาดนั้นเลยเหรอ? แบบนี้เข้ามาคุยกับหมอศรัณย์เองเลยดีกว่า"

ด้วยความตื่นตกใจนิดารีบเข้ามาดึงแขนของน่านฟ้าเตรียมเข้าไปยังห้องผ่าตัดในทันที เมื่อข่าวลือเกี่ยวกับอิทธิฤทธิ์ของมัสริกาแพร่กระจายหนาหูในเหล่าพนักงานของโรงพยาบาล ใครๆ ต่างรู้จักว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น

เมื่อพนักงานที่เหลืออยู่กับน่านฟ้าในวันนั้นนำข่าวนั้นไปกระจายและบอกต่อ

"ขะ เข้าไปได้เหรอคะ?"

"เดี๋ยวพี่เปิดประตูออกน้องน่านบอกหมอศรัณย์อยู่หน้าห้องก็ได้”

นิดาพยักหน้าให้กับน่านฟ้าเบาๆ ก่อนที่จะจูงมือของคนน้องมายืนอยู่หน้าห้องผ่าตัดใน พลางเปิดประตูให้กว้างออก แต่ทว่ากลับทำให้ศรัณยูถึงกับชะงัก เมื่อเงยหน้าขึ้นมามองเห็นร่างของพยาบาลสาวยืนยิ้มแห้งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"เปิดประตูออกทำไม?”

"ก็…"

"พี่ให้เปิดออกเองค่ะหมอ น้องมีเรื่องซีเรียสจะ Notify [Notify=รายงาน]

นิดาเลือกที่จะแจ้งศรัณยูไปแบบนั้นดีกว่าปล่อยให้เรื่องนี้หลุดลอยไปเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นอาจจะทำให้ชื่อเสียงของโรงพยาบาลและชื่อเสียงของศรัณย์อยู่แย่ลงไปจากเดิมได้ง่ายขึ้น

"เรื่องคุณมัสริกาค่ะ!!"

ดวงตาคู่คมที่จ้องมองคุณน้องกระตุกวูบลงในทันที เมื่อพยาบาลสาวเอ่ยชื่อของลูกค้าที่เขามีเรื่องให้เป็นกังวลใจเมื่อสองวันก่อนหน้านี้

"รีบๆ พูดมาแล้วก็รีบๆ ไปซะเกะกะลูกตา"

ศัลยแพทย์หนุ่มตวาดเสียงดังลั่น จนทำให้ลูกค้าที่นอนเตรียมตัวก่อนจะผ่าตัดอยู่บนเตียงถึงกับสะดุ้งลืมตาขึ้นมามองหน้าศรัณยูในทันที

"เอ่อ คือ น่านพูดตรงนี้ได้เลยใช่มั้ยคะ?"

ศรัณยูไม่ตอบ แต่กลับยกแขนทั้งสองข้างขึ้นเท้าสะเอวจ้องมองหน้าของคนน้องด้วยความหงุดหงิดสุดขีดที่ยังคงทำตัวน่ารำคาญ ยืนอมเรื่องราวของลูกค้าจอมมากเรื่องไว้อีกต่างหาก

"คือลูกค้าอยู่ข้างล่าง และกำลังโวยวายใหญ่เลยค่ะ เรื่อง...จมูกที่อักเสบ"

"น่านพยายามให้เขาใจเย็นแล้วค่ะ แต่ว่าคนไข้ไม่ยอมเลยบอกว่าถ้าคุณหมอศรัณย์ไม่ลงไปตอนนี้ เธอจะฟ้องโรงพยาบาลค่ะ"

"ว๊าย!! ขนาดนั้นเลยเหรอน้องน่าน!!"

เหล่าบรรดาพนักงานในห้องผ่าตัดถามน่านฟ้าขึ้นเสียงดังลั่นด้วยความตกใจ ท่ามกลางลูกค้าที่นอนอยู่บนเตียงและศัลยแพทย์หนุ่ม ยิ่งทำให้ศรัณยูหงุดหงิดมากกว่าเดิมเป็นพันเท่า

"หมอศรัณย์ค่ะ คือ…"

"ออกไปซะ!!"

ศรัณยูไม่รอให้คนน้องได้พูดจบประโยครีบตวาดเสียงไล่เธอออกจากหน้าห้องผ่าตัดไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นท่าไม่ดีของเขา เธอรีบหลบสายตาคมและเดินถอยหลังออกห่างจากห้องผ่าตัดไปตามคำสั่งของคนพี่ในทันที

"คุณหมอค่ะ หยุดก่อนได้มั้ยคะพี่กลัว!!"

ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้ลูกค้าที่เตรียมตัวเสริมจมูกอยู่บนเตียงถึงกับตกใจ และไม่กล้าทำการผ่าตัดต่อ จนกระทั่งต้องยอมให้ศัลยแพทย์หนุ่มหยุดกระทำการผ่าตัดในทันที

"พี่กลัวจมูกพี่อักเสบ เหมือน..."

"คุณเอมอรครับ สภาวะอักเสบหลังผ่าตัดไปแล้วมันมีโอกาสเกิดขึ้นได้น้อยมาก ทางเรามียาลดการอักเสบ ยาฆ่าเชื้อ และมีเจ้าหน้าที่ค่อยทำความสะอาดแผลที่จมูกให้เป็นเวลาอยู่แล้วหลังผ่าตัดไป ไม่ต้องตกใจและกังวลกลัวไปนะครับ"

"พี่กลัวจริงๆ ค่ะ พี่ไม่ขอทำดีกว่านะคะ ส่วนค่าใช้จ่ายทั้งหมดพี่ยินดีจ่ายให้ทางโรงพยาบาลค่ะ"

"ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ"

"นะคะคุณหมอ พี่ไม่ไหวแล้วจริงๆ!!"

ไม่ว่าศรัณยูจะพยายามอธิบายยังไงเอมอรก็ยังคงตื่นกลัวและวิตกจริตสุดขีด เมื่อเธอต้องใช้ใบหน้าในการออกงานสังคม จึงขอให้ศรัณยูยุติการผ่าตัดทั้งหมดลง

"ครับ!!"

ภายในใจของหมอหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดและโมโหมาก แต่ทว่ากับต้องเก็บอาการเอาไว้ลึกสุด เขากำหมัดแน่นใบหน้าเรียวสวยเริ่มแดงก่ำด้วยความตึงเครียด ก่อนจะยกเลิกการผ่าตัดทั้งหมดและเดินหัวเสียออกจากห้องผ่าตัดไปในเวลาต่อมา

Talk

เอาละยัยหนู เตรียมรับมือกับความหายนะไว้ให้ดีๆ อิพี่มันกำลังจะหาแพะรับบาปอีกแล้วตามเคย สู้เขาลูก มัมมี่อยากหยุมลูกเขยแล้ว