4 ประชดชีวิต

จังหวะนั้นเอง! เจณิสาหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับเขาบนตัก แล้วใช้สองมือโอบกระชับรอบลำคอของมาเฟียหนุ่มเอาไว้ การกระทำนี้ราวกับเป็นการประกาศความเป็นเจ้าของ ทุกคนที่จ้องมองเธอมาตั้งแต่แรกถึงกับอิจฉาเฟลิกซ์ แสงไฟสลัวยิ่งขับเน้นความใกล้ชิดที่แสนอันตรายนี้ เฟลิกซ์ยกมือขึ้นเชยคางของเธอขึ้น สัมผัสถึงความร้อนรุ่มที่แผ่ออกมา

“ชุดคุณดูเซ็กซี่ เอาล่ะ ผมจะปล่อยคุณ...” เฟลิกซ์ผละใบหน้าออกมาเพียงเล็กน้อย ปล่อยให้ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาคลอเคลียอยู่ใกล้ริมฝีปากของเธอ

“เพราะผมอยากเห็นคุณนั่งสวย ๆ อยู่ตรงหน้าผมมากกว่า” เขาไม่ได้คิดจะหักห้ามใจเลยแม้แต่น้อย คำพูดนั้นเป็นเพียงกลอุบายที่แสนอันตราย และอยากจะล้วงลึกเข้าไปในดวงตาที่แสนเจ็บปวดนั้น เพื่อให้แน่ใจว่าคุณหมอคนสวยกำลังประชดใครอยู่กันแน่! แต่แล้วเกมที่เขาควบคุมก็ถูกพลิกผัน เมื่อคุณหมอสาวกลับเป็นฝ่ายรุก

“อย่าเพิ่ง!!!” เธอโอบกระชับลำคอแกร่งของเขาไว้แน่น เจณิสาจงใจให้เขาซุกใบหน้าลงบนร่องอกอิ่ม ที่เปิดเผยอยู่ภายใต้ชุดผ้าซาตินสีชมพูอ่อน เฟลิกซ์ตอบสนองทันควัน เขาซุกไซ้ร่องอกของเธออย่างหนักหน่วงและสูดดมกลิ่นหอมสะอาดของเธอเข้าเต็มปอด แต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้คุณหมอสาวรู้สึกร้อนรุ่ม

แววตาของเจณิสาลุกวาว ความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อน แต่ความโกรธแค้นที่ถูกหักหลังก็เป็นแรงขับเคลื่อนให้เธอยอมมอบร่างกายให้เป็นเครื่องมือของประชดประชันแฟนหนุ่มอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เฟลิกซ์ใช้มือข้างที่โอบเอวเธออยู่ ดึงร่างอรชรเข้ามาแนบชิดจนไม่เหลือช่องว่าง เขารู้ทันทีว่านี่คือการยื่นชิ้นปลามัน และเขาก็ไม่ลังเลที่จะรับมันไว้

ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาตะกละตะกลามไปตามซอกคอ ซุกไซ้หาความสุขบนเรือนร่างของเธออย่างไม่ยำเกรง ความเร่าร้อนดิบเถื่อนที่แผ่ออกมาจากมาเฟียหนุ่ม ทำให้เจณิสาลืมสิ้นถึงการประชดประชันใด ๆ เธอถูกพาเข้าสู่โลกที่เต็มไปด้วยไฟตัณหา โลกที่เธอต้องจำนนต่ออำนาจและความปรารถนาของเขาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

อดีตศัลยแพทย์ผู้ควบคุมมีดผ่าตัดได้อย่างแม่นยำ แต่บัดนี้กลับถูกควบคุมด้วยแรงกระตุ้นทางกายที่รุนแรงและเร่าร้อน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลของการประชดหรือความปรารถนาที่ถูกปลุกให้ตื่นก็ตาม แต่เธอก็รู้สึกว่า...เธอต้องการเขา

เจณิสาเป็นฝ่ายจูบเขาอย่างไม่ลังเล ริมฝีปากของเธอกดแนบกับเขาอย่างเร่าร้อน มันเป็นการจูบที่ไม่ได้มาจากความรัก แต่มาจากความต้องการล้วน ๆ ควบคู่ไปกับการประชดประชันที่เผ็ดร้อน ต่อสายตาของแฟนหนุ่มที่เพิ่งทรยศเธอกำลังจ้องมองด้วยความตกตะลึงจากมุมที่อยู่ใกล้ ๆ ของโซนวีไอพีในคลับ

เฟลิกซ์ผละออกเล็กน้อย ดวงตาของเขาฉายแวววาวด้วยความไม่คาดฝัน เขากลับมาเป็นผู้ควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว มือหนาสองข้างประคองใบหน้าสวยของเธอไว้อย่างมั่นคง ขณะที่ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขากลับมาครอบครองเธออีกครั้ง ลิ้นอุ่นร้อนสอดแทรกเข้ามาอย่างจงใจและเชี่ยวชาญ กวาดต้อนความรู้สึกที่เคยด้านชาของเธอให้กลับมาวูบวาบอย่างรุนแรง

นี่ไม่ใช่แค่การจูบทั่วไป... แต่เป็นคลื่นความปรารถนาที่ตีเข้าใส่เธออย่างไม่ทันตั้งตัว สัญชาตญาณดิบของเขาปลุกเร้าบางสิ่งที่เธอลืมไปแล้วว่าตัวเองมี มันเป็นความรู้สึกที่เผ็ดร้อนและดีกว่าความรักจืดชืดที่เธอเคยได้รับมาเป็นไหน ๆ

เฟลิกซ์ผละจากริมฝีปากมาซบลงที่ลำคอระหงของเธออีกครั้ง เขาสูดดมกลิ่นกายที่หอมละมุนอย่างลึกซึ้ง ไออุ่นจากลมหายใจของเขาสร้างขนลุกซู่ไปทั่วผิวหนังที่เปราะบาง

“กลิ่นตัวคุณหอมสุด ๆ ไปเลยคุณหมอ” เสียงกระซิบพร่าต่ำที่ข้างหูนั้นทำให้ขาของเธอไม่มีแรง

“บอกผมสิ!!!” เขาผละใบหน้าออกเล็กน้อย และกลับมาจ้องตาเธอ ดวงตาของเขาไปด้วยไฟตัณหาที่ยากจะควบคุม

“ว่าคุณไม่ได้ทำไปเพราะประชดใคร”

“ฉันไม่ได้ประชดใคร... และฉันมีสติครบ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงขาดห้วงแต่สายตานั้นยังเต็มไปด้วยความท้าทาย

“ผมไม่รู้ว่าเหตุผลของคุณคืออะไร... แต่ยั่วผมแบบนี้ ระวังจะถอนตัวไม่ขึ้นนะคุณหมอ!!” เฟลิกซ์กล่าวเตือน น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ถูกปลุกให้ตื่นและประกาศถึงอันตรายที่เธอเลือกจะเผชิญหน้า

“ถ้าคุณไม่ต้องการ... ฉันไปก็ได้!!” เจณิสาทำท่าจะลุกออกไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มือหนาของเฟลิกซ์กลับรั้งเอวคอดของเธอไว้แน่นกว่าเดิม ความรู้สึกครอบครองที่แผ่ซ่านออกมาทำให้เธอรู้ว่าการประชดครั้งนี้คงไม่ได้จบลงง่าย ๆ

“หมายความว่า... คุณให้ผมได้ทุกอย่างเลยเหรอ” เฟลิกซ์ถามย้ำ เสียงของเขาแหบพร่าและเร้าอารมณ์ ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่พร่ามัวของเธอ

“แล้วคุณอยากได้อะไรล่ะ” เจณิสาถามกลับด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย้ายวน เธอรับรู้ถึงอำนาจในมือที่กำลังจะใช้มันทำลายตัวเองให้แปดเปื้อน

“คุณก็รู้ว่าผู้ชายร้อยทั้งร้อยไม่มีใครปฏิเสธคุณ และต้องการคนสวย ๆ อย่างคุณทั้งนั้น”

“แล้วคุณล่ะ ปฏิเสธฉันมั้ย”

“ไม่เลย! คุณสวยถูกใจผมมาก...ผมชอบคุณ...คุณหมอ!” เฟลิกซ์ยอมรับอย่างหมดเปลือก พลางลูบไล้หลังมือไปตามแก้มเนียนของเธอ

“แต่ก่อนที่เราจะสนุกกัน ผมแค่อยากรู้เหตุผลที่แท้จริงของคุณ”

“โอเค๊!! ฉันประชดแฟน คุณพอใจรึยัง!!..และถ้าบาดแผลของคุณยังสนุกกับฉันคืนนี้ไม่ได้ ก็เอาไว้วันหลังเถอะ” เจณิสาตอบอย่างท้าทาย ความจริงที่หลุดออกมาไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกแย่ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกปลดเปลื้อง

สิ้นคำสารภาพที่แสนบริสุทธิ์นั่น เฟลิกซ์ก็รั้งท้ายทอยของเธอเข้าจูบอย่างดูดดื่ม โดยไม่แคร์สายตาใครต่อใครที่กำลังมองมา การจูบของเขาเต็มไปด้วยการครอบครองและไฟปรารถนาที่เผาผลาญ ความดิบเถื่อนของมาเฟียข้ามชาติผสานเข้ากับความรุ่มร้อนของคุณหมอสาวผู้ประชดรัก มันเกิดเป็นฉากรักที่เร่าร้อนที่สุดของคลับในค่ำคืนนี้

การกระทำของเธอแตกต่างจากคุณหมอผู้เรียบร้อยใจดีที่เขาเจอก่อนหน้านี้ราวกับเป็นคนละคน เฟลิกซ์ยังคงดื่มด่ำกับเรือนร่างที่เต็มไปด้วยความเซ็กซี่ของศัลยแพทย์สาวคนนี้อย่างไม่ลดละ จนสายตาของเขามองเห็นความสิ้นหวังในแววตาของเธอ เขารู้ดีว่าความสิ้นหวังเช่นนี้มันมักมาพร้อมกับราคาที่ต้องจ่ายเสมอ

เวลาผ่านไปไม่นาน บริกรก็เอาเครื่องดื่มแก้วใหม่มาวางบนโต๊ะ มาตินีถูกนำมาวางตรงหน้าเธอ เจณิสาไม่รอช้าเธอรีบยกแก้วขึ้นแล้วกระดกมันลงคอไปอย่างง่ายดายเพื่อกลบความชอกช้ำที่บาดลึกถึงกระดูกสันหลัง เธอไม่ได้ตั้งใจจะมาหาเขาหรือมาหาใครเพื่อเป็นตัวเลือก แต่มาเพื่อทำลายตัวเองไปพร้อมกับความรักที่มันบิดเบี้ยว และเมื่อเห็นเฟลิกซ์ เธอก็แค่ตั้งใจนำเงินมาคืนให้เขาเท่านั้น ไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะเลยเถิดมาจนถึงขนาดนี้

เมื่อความรักที่ทุ่มเทและประคับประคองมานานกลายเป็นความว่างเปล่า เธอก็ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องรักษาความดีงามหรือภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบอีกต่อไป มันคือการประกาศสงครามกับโชคชะตาและความซื่อสัตย์ที่เคยยึดมั่นมาตลอด

ดวงตาที่พร่ามัวจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ฉายแววความกล้าบ้าบิ่นมากขึ้นกว่าเดิม สายตาของคุณหมอสาวเชื้อเชิญเขาอยู่ตลอดเวลา ริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่เพิ่งดื่มด่ำกับมาตินี มันช่างดูอวบอิ่มและน่าค้นหา

จุมพิตของเขาราวกับจะปลอบประโลมความปวดร้าวในใจที่ฝังลึก ทุกครั้งที่ริมฝีปากแตะกัน ความรู้สึกเบื่อหน่ายไม่เคยเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดอันแสนทรมานที่เธอซ่อนเอาไว้ แต่เฟลิกซ์ก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณหมอคนสวยผู้เพียบพร้อมทุกอย่าง จะถูกแฟนหนุ่มทำลายหัวใจ จนความเจ็บช้ำต้องผลักดันให้เธอตัดสินใจทำในสิ่งที่สวนทางเช่นนี้!

“คุณเจ็บแผลมากมั้ย” เจณิสาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ เพราะไม่เห็นร่องรอยความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขาเลยสักนิด เฟลิกซ์ยิ้มเยาะ เขากำลังเล่นเกมที่เธอเป็นคนริเริ่มอย่างสนุกสนาน จนลืมความเจ็บไปชั่วครู่

“แผลกายมันควบคุมได้... แต่แผลใจของคุณเนี่ยสิ ผมว่า... มันอาจจะติดเชื้อแล้วก็ได้ คุณคงจะต้องรีบผ่ามันออก” การวินิจฉัยของเขาเฉียบคมยิ่งกว่ามีดผ่าตัดของเธอซะอีก เจณิสาอดหัวเราะไม่ได้ ซึ่งฟังดูก็น่าขันที่หนุ่มต่างชาติคนหนึ่งจะเข้าใจภาษาไทยจนมาพูดจาเหน็บแนมเธอได้ถึงเพียงนี้

“ฉันกำลังรักษามันอยู่ค่ะ” เธอตอบ พลางยกแก้วขึ้นจิบ

“ถ้าคุณไม่อยากเจ็บปวด คุณก็อย่าใส่ใจมันสิ” เขาเสนอทางออก ซึ่งมันตรงกับร่างกายของเขาที่เป็นอยู่ ณ ตอนนี้

“คุณพูดได้ตรงกับสิ่งที่ฉันคิด”

“ความเจ็บปวดจะสิ้นสุดลงทันทีเมื่อเราไม่ใส่ใจมัน” สิ่งที่คุณหมอเอ่ยขึ้นมันดังก้องอยู่ในหัวของเขาตั้งแต่ก่อนมาที่นี่

“เป็นความคิดที่ดีครับ” เฟลิกซ์เอนหลังพิงพนักโซฟาหนัง แววตาของเขาบ่งบอกถึงความต้องการที่ชัดเจน เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไปจนกว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ